Poezi vetem ne gjuhen Greke!!

Σε σκέφτομαι
Και η διάθεση μου αμέσως φτιάχνεται
Κι θλίψη απ' την καρδιά μου αμέσως χάνεται
Πετάει η ψυχή μου από χαρά δεν πιάνεται
Σε σκέφτομαι...
Σε σκέφτομαι...
Και πάντα να σαι πλάι μου
Προσεύχομαι γιατί
Όταν μ' αγαπάς εσύ
Μου χαμογελάει η ζωή
Νιώθω ονειρεμένα
Νιώθω ένας μικρός θεός
Μ' αγκαλιάζει ο ουρανός
Και όλα αυτά για σένα
Και όλα αυτά για σένα
Σε σκέφτομαι...
Κι ασχήμια όλου του κόσμου γίνεται όμορφη
Και Σάββατο μου μοιάζει η καθημερινή
Προς στο καλύτερο όλα αλλάζουν αμαχητί
Σε σκέφτομαι
Και πάντα να σαι πλάι μου
Προσεύχομαι γιατί...

Σαν άνεμος ήρθες κοντά μου
κι έγινε φύλλο η καρδιά μου
κι όπου φυσούσες
πήγαινε η τρελή!
Σαν κύμα που σκάει στην ακτή
και η καρδιά μου βότσαλο εκεί
που το παρέσυρες
στην αγκαλιά σου εσύ.
Παιχνίδι στα χέρια σου εγώ
βρέθηκα να σ’αγαπώ
σκλάβος των ματιών σου
δούλος των χειλιών σου!
Φύλλο στον άνεμο της αγάπης σου
βότσαλο στο κύμα της αγκαλιά σου
έμεινα να σε παρακαλώ
λίγο ακόμα κοντά σου να βρεθώ!
Και εσύ ανέμελη σαν τον άνεμο
σαν το κύμα
έστεκες εκεί απόμακρη
αγέρωχη σαν βράχος σιωπηλός.
Τί κι αν είσαι κύμα!
Τί κι αν είσαι άνεμος!
Τι κι αν εγώ είμαι παιχνίδι στα χέρια σου!
Τι κι αν έγινε φύλλο η καρδιά μου
ή βότσαλο της αμμουδιάς για σένα!
Πάνω απ’όλα είμαι άνθρωπος
Και δεν θα πάψω να “σ’αγαπώ”!!!

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
μοιάζουν οι ώρες να πέφτουν πάνω μου σαν μπόρες
κι οι αναμνήσεις να ρίχνουν πάλι κεραυνό

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό

Μοιάζουν οι ώρες να' ναι αφιλόξενες σα χώρες
όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ
μοιάζουν οι ώρες να 'ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω

Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ' αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ

Πού είναι η αγάπη που μ' ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό.

Πέρασε καιρός να νιώσω έτσι
είχα από αγάπες προδοθεί
μα ήρθες στη ζωή μου κι έχεις ανατρέψει
κάθε ίχνος που' χα λογικής...

Σ' αγαπάω πολύ σ' αγαπάω
και φωνάζω τ' όνομά σου δυνατά
δε με νοιάζει μαζί σου που πάω
αρκεί να είσαι στη δική μου αγκαλιά

Σ' αγαπάω πολύ σ' αγαπάω
και το νιώθω πια πως είναι οριστικό
μες στα μάτια καθώς σε κοιτάω
βλέπω πως για μια ζωή
θα είμαστε μαζί εμείς οι δυό

Πέρασε καιρός έτσι να νιώσω
σε σκέφτομαι και ανυπομονώ
να έρθει εκείνη η ώρα που θα σε ανταμώσω
κι όλα αυτά που νιώθω να σου πω...

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Άγγελε της ζωής μου
μπήκες μέσα μου χωρίς να στο ζητήσω
φώτησες το είναι μου χωρίς να το απαιτήσω
ζείς μέσα μου χωρίς να το αξίζω
σε ευχαριτώ για την αγάπη την υπέροχη αγάπη. την ζωντανή αγάπη. την πραγματική αγάπη




Όταν βραδυάζει σε ζητώ,
όταν βραδυάζει, και μου λείπεις
μου λείπεις εσύ κι η χαρά μου μισή.
όταν βραδυάζει σε ζητώ, όταν βραδυάζει,
αχ και να ήσουνα εδώ ν' αναστηθώ.

Σε θυμάμαι, σε θυμάμαι
κι ό,τι όμορφο έχω δικό μου
εσύ το κρατάς.

Σε θυμάμαι, σε θυμάμαι,
σε θυμάμαι ακόμα
κι ας ξέρω πως δε μ' αγαπάς.

Όταν βραδυάζει σε ζητώ, όταν βραδυάζει
κι όλο λέω πως θα 'ρθεις ξανά, μα εσύ πουθενά.
όταν βραδυάζει σε ζητώ, όταν βραδυάζει,
αχ τι δε θά' δινα εγώ νά' σουν εδώ.

Σε θυμάμαι...

Ένας Άγγελος ποτέ δεν κλαίει
δακρύζει που δεν έχει την δυνατότητα να σταματίσει τα δάκρυα απο τους ανθρώπου
Μην δακρύζεις για μένα
δεν έχω το κουράγιο να κλάψω για τις αδυναμίες μου
δώς μου το γέλιο σου το αγγελικό
και σου υπόσχομαι να δω το χαμόγελό σου το δυνατό
:-*




Ποιος θα πει αν με θυμάσαι
αν θα΄ρθείς ή αν φοβάσαι
αν εμένα έχεις διαλέξει
για την καθεμιά σου σκέψη
κι αν μια μέρα θα μπορούμε
όλα αυτά που εμείς δε ζούμε

Ποιος θα πει τι είναι γραμμένο
πού με πας και πού πηγαίνω
ποια η ζωή το νόημά της
μόνο αν ζεις ίσως το μάθεις
Ποιος θα πει τι είναι γραμμένο
πού με πας και πού πηγαίνω

Όλα καλά όλα αλλάζουν
μια συννεφιάζουν μια φέγγουν γλυκά
Κάποιος ξέρει τι μας συμφέρει ξέρει πιο καλά
Μες το τραύμα βρίσκω το θαύμα
ψάχνω πιο βαθιά
Κλαίω γελάω χάνω νικάω
λέω όλα καλά

Ποιος θα πει εγώ αν αντέξω
στην αλήθεια σου να τρέξω
Τι λέει κι η καρδιά σε όποιον τη χτυπά...

Όλα καλά όλα αλλάζουν
μια συννεφιάζουν μια φέγγουν γλυκά
Κάποιος ξέρει τι μας συμφέρει ξέρει πιο καλά
Μες το τραύμα βρίσκω το θαύμα
ψάχνω πιο βαθιά
Κλαίω γελάω χάνω νικάω
λέω όλα καλά

Η νύχτα των ματιών σου πλησίασε
γύρε στο κορμί μου κι αποκοιμίσου
αύριο σου υπόσχομαι να σου χαρίσω ότι δε μπόρεσα σήμερα
αύριο προσεύχομαι να με θυμάσαι :-*



Έτσι όπως σ' έχω αγκαλιά
κι έχεις ακουμπήσει στα σεντόνια
Θεέ μου λέω η πρώτη μας βραδιά
κάνε να κρατήσει χίλια χρόνια

Πάνω απ' το απαλό σου το κορμί
πίνω σαν το μέλι τις σταγόνες
έλα να πετάξουμε μαζί
πάντα ερωτευμένοι στους αιώνες

ʼγγιξέ με ζάλισέ με πάρε με ψηλά
φίλησέ με τύλιξέ με στα χέρια σου ζεστά
κι ας το πούμε κι ας ορκιστούμε κάθε μας βραδιά
όσο ζούμε να ξαναζούμε την πρώτη μας φορά

Όπως αφηνόμαστε γλυκά
τώρα νυσταγμένοι στο κρεβάτι
Θεέ μου λέω να 'μαστε καλά
πάντα ξεχασμένοι στην αγάπη

Έχεις κουραστεί μα εγώ είμαι εδώ
γείρε στο κορμί μου και κοιμήσου
όπου και να βγει θα σ' αγαπώ
έγινε η ζωή μου πια δική σου

Άγγιξέ με ζάλισέ με πάρε με ψηλά
φίλησέ με τύλιξέ με στα χέρια σου ζεστά
κι ας το πούμε κι ας ορκιστούμε κάθε μας βραδιά
όσο ζούμε να ξαναζούμε την πρώτη μας φορά

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς

Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.

Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς ...

Ο ήλιος βγαίνει μεσ' τα μάτια σου
λάμπουν στα μάτια σου τ' αστέρια
και μεσ' τα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
η αγάπη αυτή μ' ανασταίνει

Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
η αγάπη αυτή μ' ανασταίνει

Αν ήσουν άγγελος της γης
αν ήσουν άστρο της αυγής μαργαριτάρι
μες στους γαλάζιους τους βυθούς
και στους ουράνιους θησαυρούς ξανθό φεγγάρι

Δε θα περίμενα να 'ρθεις
ούτε να φύγεις μέσα στης γιορτής τα φώτα
πρωτού σ' αγγίξω και χαθεί
ό,τι αγάπησα απλά στου νου τη ρότα.

Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό

Στο παραθύρι σου βροχή
στο προσκεφάλι σου τα σύννεφα γερμένα
μές στον καθρέφτη σου γελάς
κάτι απ' τη λάμψη σου θα κρύψεις και για μένα

Ακούω τη βροχή, για σένα μου μιλάει
πως χάνεσαι τις νύχτες, κάπου στο πουθενά
Εκεί που δεν μιλάνε γι' αγάπες ματωμένες
Και το φεγγάρι χάνεται μες στη συννεφιά

Μα δε μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου
με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω
Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει
ίσως τότε να πάψω να σου λέω Σ' αγαπώ...

Περπατάς στα σύννεφα, μαζί με τους αγγέλους
Και σου χαρίζω της αγάπης τα φτερά
Τ' αστέρια τώρα σβήσανε, θα φέξει όπου να'ναι
Ξημερώνει το όνειρό μου & φεύγεις μακριά

Σβήσε το φως κι ασ' τη σιωπή να μιλά
είναι στιγμές που λέν' τα μάτια πολλά.
Η μοναξιά δεν ήταν φίλη καλή
δεν είχα όνειρα, ώσπου σε γνώρισα και ζω απ' την αρχή.

Μόνο για σένα κάνω όνειρα ξανά
μόνο για σένα διαγράφω τα παλιά.
Έδωσες χρώμα σε μια ασπρόμαυρη ζωή
νιώθω πως όλα θα τ' αλλάξουμε μαζί.

Θα σ' αγαπώ, όσο θα ζω
τη ζωή μου δίνω, πλάι σου να μείνω.

Πόσες βραδιές είχα σε μένα κλειστεί
πότο, τσιγάρο, η παρέα γνωστή.
Ήρθες εσύ σαν ήλιος στη συννεφιά
και με ανάστησες, ζωή μου χάρισες στα πρώτα σου φιλιά.

Μόνο για σένα κάνω όνειρα ξανά
μόνο για σένα διαγράφω τα παλιά.
Έδωσες χρώμα σε μια ασπρόμαυρη ζωή
νιώθω πως όλα θα τ' αλλάξουμε μαζί.

Θα σ' αγαπώ, όσο θα ζω
τη ζωή μου δίνω, πλάι σου να μείνω.....

Έρωτά μου ψάχνω λόγια να βρω
να σου πω σ' αγαπώ
μα το ξέρω είναι λίγο κι αυτό
η ζωή μου πήρε χρώμα και φως
κι από τώρα και μπρος
νιώθω πλάι σου πιο δυνατός

Πρώτη μου φορά
νιώθω την ανάγκη
θέλω να σου πω

Σ' ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου
ήρθες την πιο κατάλληλη στιγμή
η αγκαλιά σου είναι δύναμή μου
κι ο έρωτας λόγος για να ζω

Έρωτά μου, όνειρό μου τρελό
στο δικό σου ουρανό
έχω βγάλει φτερά και πετώ
επιτέλους βρήκα κάτι κι εγώ
ένα γέλιο γλυκό
μια ζεστή αγκαλιά να χαθώ

Πρώτη μου φορά
νιώθω την ανάγκη
θέλω να σου πω

Σ' ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου
ήρθες την πιο κατάλληλη στιγμή
η αγκαλιά σου είναι δύναμή μου
κι ο έρωτας λόγος για να ζω

Λοιπόν ο άγγελος κατέβηκε στη γη
τον είδα που έβγαινε απ' το κίτρινο ταξί
τον αναγνώρισα απ' το βήμα
περπατούσα κι απ' την όψη τον κοιτούσα
άφωνη για μια στιγμή
καθώς οι άγγελοι δεν έρχονται συχνά
κι όποιος τους βλέπει δεν τους ξεχνάει μετά

Έτσι τον σκέφτηκα μετά από καιρό
τις μέρες που όλα ήτανε δύσκολα κι εγώ
ήμουνα πάντοτε η ίδια
κι η πόλη κρύα το χειμώνα
το καλοκαίρι άδεια και ζεστή
κάποιοι θνητοί δεν αισθανόντουσαν καλά
παραμιλούσανε στο δρόμο φωναχτά
γιατί οι άγγελοι δεν έρχονται συχνά
κι όποιος τους είδε δεν τους ξέχασε μετά...

" Τι βλέπεις;
Βλέπω τα σύννεφα, χορεύουν στον ουρανό.
Τι βλέπεις;
Βλέπω το αεράκι να κυλάει στο κορμί σου.
Τι βλέπεις;
Βλέπω τον παράδεισο, τον κρατάς σφικτά στα χέρια.
Τι ακούς;
Ακούω την άνοιξη, γεύομαι την δροσιά της, σαν γλυκιά βροχή από μέλι.
Τι ακούς;
Ακούω μια μελωδία άγνωστη, μα τόσο οικεία.
Τι ακούς;
Ακούω να μου μιλάς, να μου ψιθυρίζεις.
Τι σου λέω;
Μου λες ότι κοιμάμαι.
Τι σου λέω;
Μου λες ότι ανασταίνομαι.
Τι σου λέω;
Μου λες να μην κλαίω."

Αν είν' η αγάπη ένα βουνό
έχει δρόμο και γκρεμό
κι ένα πέρασμα κρυφό

Αν είν' η αγάπη ποταμός
μας ενώνει και τους δυο
γέφυρα και στεναγμός

Και σ' αγαπώ
κάτι βράδια σαν κι αυτά
κι είναι η νύχτα που γεννά
την ανάγκη σου ξανά

Αν είν' η αγάπη κορυφή
φτάνεις εύκολα ως εκεί
δύσκολα την κατοικείς

Αν είν' η αγάπη ένας ρυθμός
που αλλάζει συνεχώς
το κορμί είναι οδηγός

Είν’ η ζωή σου η ζωή μου
και η ψυχή σου η ψυχή μου
οι δυο καρδιές μας είναι μια
δεν ζει μονάχη της καμία
Είν’ η χαρά σου η χαρά μου
κάθε σου πίκρα και δικιά μου
σ’ αυτό τον κόσμο και τον άλλο
θα σ’ αγαπώ
Μ’ έχει η αγάπη σου σκλαβώσει
Νιώθω σαν βρίσκομαι κοντά σου
να με μεθά η αγκαλιά σου
σαν μυρωμένη πασχαλιά
σαν ανθισμένη αμυγδαλιά

Είσαι μακριά κι όμως σ’ αγγίζω
στα δυο μου χέρια σε κοιμίζω
αγάπη κι έρωτα γεμίζω
και στον παράδεισο βαδίζω

Θα γίνω καπνός
μιας κρύας νύχτας ουρανός
με σύννεφα να σε σκεπάσω
στην αγκαλιά σου να φωλιάσω
του απείρου το όριο να πιάσω

Σε κάθε σκέψη παραδίνομαι
στα όνειρά σου παρασύρομαι
αχώριστοι πάντα να μείνουμε
αγάπη μου, να επιμείνουμε

Τι κι αν σε βλέπω, τι κι αν το χέρι μου αγγίζεις
καμιά φορά νομίζω σαν όνειρο πως θα μου σβήσεις
και θα μ’ αφήσεις μες στο σκοτάδι
και θα πνιγώ στης μοναξιάς το βαθύ το πηγάδι.
Φοβάμαι καμιά φορά που σε κρατώ αγκαλιά
πως αν ανοίξω τα μάτια μου θα ‘χω χέρια αδειανά,
θα μου λείπεις ξανά, θα σε ψάχνω αλλά
δε θα σε βρίσκω, ψυχή μου, σ’ αυτή τη γη πουθενά.
Γιατί να μη μπορώ μες στα φιλιά σου να μένω,
να κλαίω, να χαίρομαι εκεί μέσα και ποτέ να μη βγαίνω,
και να μην έχω αυτό το φόβο
πως ό,τι ζήσαμε μαζί ήτανε μια στιγμούλα μόνο.
Κρυώνω κι όμως δεν έχει χειμώνα
φέρνω στο νου μου ξαφνικά τη ζεστή σου εικόνα
κι είναι όπως πρώτα, είσαι στο πλάι μου,
είσαι ο ήλιος μου ξανά και ξανά το φεγγάρι μου.
Έλα, μη φεύγεις, μείνε αυτή τη φορά
κουράστηκα να δακρύζω, κουράστηκα αρκετά.
Σκέψεις περνάνε και με πονάνε
και δε στο κρύβω, γλυκιά μου, ότι ακόμα φοβάμαι.

Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
και μείνω μόνη στη μοναξιά μου.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα μ’ αρνηθείς
και μείνει άδεια η αγκαλιά μου.

Κάθε φορά που μου λείπεις ένα αστέρι πεθαίνει
κι είναι ο ουρανός μου ζεστός και η ματιά μου θλιμμένη,
κανείς δεν καταλαβαίνει, νιώθω μόνος στο πλήθος
τους μιλάω γι’ αγάπη, μα αυτοί μου λένε για μίσος.
Ίσως κάποια μέρα στη θέση μου να ‘ρθουν
με το τραγούδι μου αυτό να καταλάβουν μπορούν.
Μα δεν πειράζει, εσύ μου φτάνεις
η μεγαλύτερη κατάρα ό,τι αγαπάς να χάνεις.
Μια χάρη ζήτησα κι εγώ απ’ το Θεό
να σε φέρει εδώ κοντά μου λίγο για να σε δω
κι αυτός με έσωσε, μάλλον θα μ’ ένιωσε
κι απ’ τον Παράδεισο, μικρή μου, μέσα στην κόλασή μου σ’ έστειλε.
Μα είναι ανυπόφορα εδώ καμιά φορά
φοβάμαι δε θα τ’ αντέξεις και θα μου φύγεις μακριά.
Μα όπως και να ‘χει, κράτα ένα δάκρυ
αυτό που κύλησε ξανά απ’ του ματιού μου την άκρη.
Μέσα εκεί να με ψάχνεις όταν θες,
όταν με έχεις ανάγκη κι είναι πολλές οι πληγές
και θα εμφανίζομαι, κοντά σου θα ‘μαι
κι όσο θα είμαστε μαζί πλέον δε θα φοβάμαι.

Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
και μείνω μόνη στη μοναξιά μου.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα μ’ αρνηθείς
και μείνει άδεια η άγκαλιά μου.

Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
τη μέρα που θα φύγεις…

Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Μονάχα οι λέξεις δε μου αρκούσανε
Σ΄ ενός περάσματος αέρα
ξεγνέθοντας απόκοσμη φωνή τ΄ αυτιά μου
φχιά
φχιού φχιού
εσκαρφίστηκα τα μύρια όσα
Τι γυαλόπετρες φούχτες
τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου
άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.
Κάτι
Κάτι δαιμονικό μα που να πιάνεται σαν σε δίχτυ στο σχήμα του Αρχαγγέλου
Παραλαλούσα κι έτρεχα
Έφτασα κι αποτύπωνα τα κύματα στην ακοή απ΄ τη γλώσσα

-Ε καβάκια μαύρα, φώναζα, κι εσείς γαλάζια δέντρα τι ξέρετε από μένα;
-Θόη θόη θμος
- Ε; Τι;
- Αρίηω ηθύμως θμος
- Δεν άκουσα τι πράγμα;
- Θμος θμος άδυσος

Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.

poezit jan me te mira ne xhuhen shqipe

edi kushtrim por asht tema ne gjuhen greke pranej e vuna

Po clidhje ka kjo tem ne kte forum ?????

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Τα γράμματά σου τα 'χω, Αγάπη πρώτη,
σε ατίμητο κουτί, μες στην καρδιά μου.
Τα γράμματά σου πνέουνε τη νιότη
κι ανθίζουνε την όψιμη χαρά μου.

Τα γράμματά σου, πόσα μου μιλούνε
με τις στραβές γραμμές και τα λαθάκια!
Τρέμουν, γελάνε, κλαίνε, ανιστορούνε
παιχνίδισμα τη ζούλια και την κάκια...

Το μύρο στους φακέλους που είχες ραντίσει,
του Καιρού δεν το σβήσανε τα χνότα.
Παρόμοια ας ήταν να μην είχε σβήσει
η απονιά σου τα ονείρατα τα πρώτα!

Τα γράμματά σου πάνε, Αγάπη μόνη,
βάρκες λευκές, τη σκέψη μου εκεί κάτου.
Τα γράμματά σου τάφοι· δεν τελειώνει
απάνω τους η λέξη του Θανάτου.

Πίσω

no koment

ore kushtrim ca ke ti .....pse nuk shef hde ne gjuh te tjera vec tek greku dhe oer derisa e ka hap forumi sdo thot qe asht dica e nalume .....nuk je ti ma atdhetar se na te tjert pranej mos ban kshu

kushtrimi edin se ne te gjith ne forum antart jem shqiptar dhe une di me mir me shkru gjermanisht se shqip po nuk eshkruaj ne forum sepse ne forum ska gjerman.

atehere meqe je dhe staf pyt pse e kan ba ne gjuhen greke apo italiane apo anglisht e manej fol...por shof qe shkrun vec kur hapet tema greke

kam regaua shum her po kot shefja jeton ne greci si ti patriote

pse ku asht e keqja me jetu diku tjeter dhe ti jeton ne austri ste tha kush gja ....je i lire me vu dhe me fol per at ven qe jeton ...manej kulture asht me fol per venin qe jeton asgja ma shume

une jetoj ne gurbet po shpirtin ekam ne ks dhe shipri ketu ne austri ka klube shiptar une ja antar disa shoqatave kohen e lir e kaloj m evellezer shiptar sepse nuk shkruaj poezi ne gjuhen e huaj

nuk asht asgja e keqe shrimi ne nji gjuhe te huj kushtrim .....

jo per ty besoj nuk esht as gje e keqe te mertohesh per grek te kultivojsh gjuhen kulturen e ti dh en efund te asimilohesh

kushtrim me fal por kur flet dhe kur shkrun ae menon pash zotin ...pse shkruj ne gjuhen greke apo ne gjuhe tjeter sdo thot gja dhe sdo thot qe do bahena grek...manej pse kapesh me mu ti shikoje forumin mor burre dhe nerper firma dhe neper shprehina flasin shume gjuh ....kushtrim menuju para se shkrun djale se nuk nshryshon kush fe e komsi se flet apo shkrun ne gjuhe te huj

Furia shkruajti:pse ku asht e keqja me jetu diku tjeter dhe ti jeton ne austri ste tha kush gja ....je i lire me vu dhe me fol per at ven qe jeton ...manej kulture asht me fol per venin qe jeton asgja ma shume

Fillimisht duhet ta njohesh veten, ta respektosh veten, ta njohesh kulturen tende dhe ta respektosh ate, nese do qe te tjeret te te njohin dhe te respektojne!

Ne kete rast lind pyetja: di dikush ketu tri poezi? Sigurisht qe jo, perveq copy-paste! E lere me nese lind pyetja, nese dikush ka tri vepra me poezi ne raftin e librave, te autoreve shqiptar po mendoj?

Tjeter gje eshte te jetosh ne nje vend te caktuar dhe te meson per ate vend, dhe tjeter eshte te mundohesh edhe te tjereve t'u imponosh ate kulture te atij vendi ne nje menyre apo tjeter. Nese ne kete rast ty, vendi ne fjale te jep nje cop buk dhe jeton, s'do te thote se duhet te interesohemi edhe ne per ate vend. Fundja, te tjeret din shume me heret dhe shume me teper per kete vend se sa ka filluar te te jap nje cop buk ty.

Cuditem me shqiptaret, se si kur flasine per Greqin, te krijojne pershtypjen sikur po flasin per "babadimrin"! Dhe, nje kohesisht (kjo eshte me e keqja) po ata shqiptare shiten si njerez qe e njohin historine, si njerez te shkolluar dhe qe e duan veten dhe vendin e tyre!!!

Nuk do habitem nje dite nese ne kete forum do hapet ndonje teme, si psh: "Shqiperia me pa te drejte e mban Himaren, e cila eshte e Greqis!"

shycyr zotit si numuri me i madh femrave kan met ne ks dhe shipri dhe ato jan me gjak shiptare keto ne dijaspor me perjashtim disa femrave jan asimilu per interes sepse ju pelcen gjuha kultura e tyre ku jetojn

Arjani shkruajti:

Furia shkruajti:pse ku asht e keqja me jetu diku tjeter dhe ti jeton ne austri ste tha kush gja ....je i lire me vu dhe me fol per at ven qe jeton ...manej kulture asht me fol per venin qe jeton asgja ma shume

Fillimisht duhet ta njohesh veten, ta respektosh veten, ta njohesh kulturen tende dhe ta respektosh ate, nese do qe te tjeret te te njohin dhe te respektojne!

Ne kete rast lind pyetja: di dikush ketu tri poezi? Sigurisht qe jo, perveq copy-paste! E lere me nese lind pyetja, nese dikush ka tri vepra me poezi ne raftin e librave, te autoreve shqiptar po mendoj?

Tjeter gje eshte te jetosh ne nje vend te caktuar dhe te meson per ate vend, dhe tjeter eshte te mundohesh edhe te tjereve t'u imponosh ate kulture te atij vendi ne nje menyre apo tjeter. Nese ne kete rast ty, vendi ne fjale te jep nje cop buk dhe jeton, s'do te thote se duhet te interesohemi edhe ne per ate vend. Fundja, te tjeret din shume me heret dhe shume me teper per kete vend se sa ka filluar te te jap nje cop buk ty.

Cuditem me shqiptaret, se si kur flasine per Greqin, te krijojne pershtypjen sikur po flasin per "babadimrin"! Dhe, nje kohesisht (kjo eshte me e keqja) po ata shqiptare shiten si njerez qe e njohin historine, si njerez te shkolluar dhe qe e duan veten dhe vendin e tyre!!!

Nuk do habitem nje dite nese ne kete forum do hapet ndonje teme, si psh: "Shqiperia me pa te drejte e mban Himaren, e cila eshte e Greqis!"

shume i nderum zoti Arjan ......mesa di une dhe me sa shkruva nuk bana asnji lloj politike ne asnji aspekt .... nuk po kuptoj nga shkrimi i nji vjershe ne gjuhen greke meqe e kapet me kyt gjuhe ...maroj ne politiken e himares apo te dickaje tjeter ...menoj se do ishte mire tja leshim dikujt tjeter politiken nuk ban per ne sepse thjesht sjena te atij cikli trunash te merrena me politike .....dhe te lexosh ne gjuhe te huja menoj se nuk asht asgja e keqe apo te marresh nji poezi e cila asht ne kyt forum nuk asht se e hapa une temen dhe ta venosesh .....dhe nuk do merrja asnjihere munimin te mesoj dynjas kulturen e nji veni me asnji lloj menyre jo per gja por kush don e ban vete ska nevoje per mu....dhe sa per njohjen e vetit tem kultures se tij e njoh jashte mase mire ......dhe menoj se nuk kishte asgja te keqe per me e ba nji dicka kaq te madhe
faleminers