Kjo është sakrificë!!!

Dy të rinjë shumë të dashuruar më njëri tjetrin vendosën të martoheshin. Disa muaj përpara martesës, vajza pëson një aksident dhe pas kësaj mbetet me fytyre të shpërfytyruar.

"Nuk mund të martohem me ty",- i thotë të fejuarit, " Unë do te mbetem gjithnjë e shëmtuar. Gjej ndonjë vajzë tjetër të bukur ashtu siç e meriton, sepse unë nuk ia vlej për ty."
...
Pak ditë më vonë, ajo merr këtë përgjigje nga djali:
"Ai që duhet në të vërtetë të ndihet keq jam unë, Pas një vizite tjetër të mjekut, ai më tha që se shpejti nuk do të mund të shoh dot më. Por megjithë këtë, nëse ti do akoma të martohesh me mua, unë jam gati"

Pas pak kohësh ata u martuan dhe djalit i iku shikimi.
Pavarësisht kësaj jetuan 20 vjet së bashku në dashuri dhe mirëkuptim.
Vajza ishte ajo që kujdesej dhe u bë drita e syve të tij.
Dashuria i drejtoi ata edhe në tunelin e errësires.
Një ditë ajo u sëmur keq dhe vdiq, duke lënë pas një keqardhje të madhe që po e linte në ate gjendje.

Atë ditë, për çudinë e të gjithëve ai hapi sytë.
"-Unë nuk isha i verbër"- tha, .... "Por, bëra si i tillë në mënyre që ajo mos të ndihej keq që do e shihja përditë me fytyrë të shpërfytyruar, sepse dashuria ime ishte e bazuar në bukurinë që ajo kishte në shpirt. "

Shtrohet pyetja se? Athua ne jemi të gatshëm të sakrifikojmë për dashurinë e jetës për hir të Allahut?, Allahu na e shtoftë sa më shumë sinqeritetin ndaj gruas apo burrit tonë. amin.

Nje perralle e bukur e kjo si te gjitha