Edhe Homeri paskësh pas folur serbisht!

Nga Fahri Xharra
30.04.12

Luis Benlou, Studiues Francez, “La Grece avant les Grecs (Greqia para Grekëve) 1877. “Shumë emra vendesh, malesh, lumenjsh e figurash legjendare, të cilat nuk mund të shpjegohen nga etimologjia e fjalëve greke mund të shpjegohen fare mirë përmes një gjuhe jogreke. Deri më sot vetëm një gjuhë është e aftë të hedhë dritë mbi këto emra ajo është gjuhë shqipe. Shqiptarët e sotëm janë pasardhës të popullsisë, e cila jetonte para ardhjes së grekëve në trevat. “Përgjatë Adriatikut deri në Halis”. (Halis quhej një lum në lindje të Azisë së Vogël).
A. Vasiliev, Autor i vëllimeve të shumta për Perandorinë Bizantine, “E vërteta është se edhe sot e kësaj dite shumica e ishullit ARQIPELAG dhe gati e gjithë ATIKA deri në ATHINË janë SHQIPTARË”.

Pa dashur, më vjen një pyetje: Pse ky ndryshim në mes të serbeve dhe nesh?Deri sa ata mundohen me rrenat e tyre të certifikohen edhe në historinë e vjetër, deri sa ata nuk lënë gur pa lëvizur që të gjejnë të kaluarën “e tyre (!)” deri sa ata nuk lënë histori pa u futur në të dhe si përfundim e duan certifikatën e falsifikuar të lindjes shumë e shumë shekuj para se të kishin lindur; ne shqiptarët, edhe pse më të hershmit në këto toka, me ndihmën e disa historianëve të huaj dhe me ndihmën e mohuesve tanë e kërkojmë certifikatën tonë të lindjes dhe mundohemi të bindim edhe botën se kemi lindur, jo ma herët se ardhja e osmanllinjëve në këto anë. A nuk është ky një tentim zhburrërimi i një të kaluare aq të pasur e të vrullshme sa edhe t`a quajmë veten kaotikë të historisë.? Kush po na mëson dhe dirigjon, që ta bëjmë vetën më të rinj se sa ata që erdhën këndej pari e mësuan nga ato për të cilat po mësojmë ne sot nga ata.
Gënjeshtrën nuk e kemi hak e as që na nevojitet, se ne i kemi faktet dhe provat të cilat e tronditin botën e sinqertë. Shkrimi im nuk mëton të jetë studim historik; por vetëm një kënd tjetër i vështrimit të pafytyrësisë serbe në vjedhjen e historisë sonë, një gërvishtje për të ngjallur kërshërinë për të kaluarën tonë.

“Asnjë popull tjetër i botës në të cilën ne jetojmë, nuk është aq i panjohur për evropianët e perëndimit për sa i përket prejardhjes, historisë dhe gjuhës, sa shqiptarët”. (Johan Tunman, 1774, Leipzig).E pse ishim të panjohur; edhe pse jemi populli kryesor, i lashtë, i rëndësishëm dhe se çdo historian (jo serb, jo grek, jo turk) na njihte dhe me historinë tonë e plotësonte zbrazëtin e madhe në historinë e vjetër të Europës.?

Ne ishim të nënshtruar, ne ishim fatkeq ne ishim të pa fuqishëm dhe historianët (serbë, grekë dhe dashamirët e tyre; dashamirët e falsifikimit të qëllimshëm) shpesh ishin aq të padrejtë, sa tërësia e jonë historike u copëtua në copëza të pa përfilleshe. Po sot, ku jemi sot? A u bindemi fakteve historike për ne, apo prapë i nënshtrohemi diktatit të tjerëve për shkruarien e historisë sonë?
Një shkrim në një gazetë zvicerane (2008) paska pas shkruar se Libri i Oliver Shmitit për Skënderbeun paska pas ngjallur zemërim tek shqiptarët. Jo nuk ka ngjallur zemërim, por ka ngjallur kundërshti ndaj shkrimeve të asaj historijeje të porositur, që nuk i jep lavd asnjë shkencëtari të shkencave historike. Edhe ne shqiptarët, i kemi historianët tonë edhe ne dimë kur të “zemërohemi.”

Për përshkrimin e ndërgjegjshëm të pandërgjegjshmërisë serbe në trillimet e saja në historinë e saj i morra për analizë (zbërthim) tri libra të cilat të japin një ide të vërtetë se deri ku shkon imagjinata e tyre për gjetjen e vetvetes (sllavizmit- serbizimit) në të kaluarën historike në këto toka: “Homer’s Blind Audience, An Essay on the Geographical Prerequisites for the Site of Ilios. San Antonio: Scylax, 1984 të Roberto Salinas Price-it; “O trojansko-slovenskoj Misteriji “2003 ( Misteri trojano -sllav) të Branko Vukosiqit (Ish-ambasador i Jugosllavisë në Meksikë) dhe “Montenegro – Cradle of Homer” (Mali i Zi, djepi i Homerit), “Troyan language is Slavic” (Gjuha trojane është Sllave) të Novak Andesilić -it.
Është për t`u vajtuar guximi i pafytyrë i historiografisë serbe në këmbëngulësinë e saj në një përvetësim të një historijeje të gjatë mijëra vjeçare; e vaji duhet të jetë edhe më i madh që historiografia shqiptare heshtë dhe nuk gjen mjete as materiale e as morale që me fakte e dhe dokumente t‘i kundërvihet asaj. Bota i beson vetëm librit; e ne atë nuk e kemi se jemi zhytur në thellësinë e një vetngulfatjeje nga e cila po e kemi vështirë të dalim.“Disa autorë e cekin sa Shqiptarët ( Albanci) kanë ardhur nga krahina me të njëjtin emër (Albania), pra e Dagestanit të sotëm në shek. 11-12-të ps. k. si mercenarë të pushtuesve Normano –Sicilian, me qëllim pushtimin e bregdetit lindor të Adriatikut. Pas rënies së Normanëve, Shqiptarët mbetën në territorin e sotëm të Shqipërisë së Jugut. Dhe në këtë mënyrë ata e vazhduan jetën në fqinjësi me Sllavët, duke e ruajtur identitetin e tyre. Së bashku me sllavët, ranë nën pushtimin turk, bile edhe luftërat kundër turqve i kanë bërë së bashku me serbët (Skënderbeu). Me ndryshim nga sllavët, shqiptarët kryesisht janë islamizuar. Në kohën më të re duke përdorur teorira të ndryshme; shqiptarët po dalin me tezën se janë pasardhësit direkt të Ilirëve. Përndryshe, prejardhja e shqiptarëve mbetet e hapur. (Branko Vukosiq, Mbi misterin Trojano-sllav, 2003 f.189) Para do kohe ne vet dolëm me teorinë që Albania e jonë qenka me prejardhje me Albaninë e Azerbaigjanit. Pak larg njëra me tjetrën ( Dagestani dhe Azerbaigjani), por kryesisht nga Azia.(?!?!)
Autori i lartpërmendur e mbron qëndrimin se Troja dhe tokat e Trojës janë në Ballkan, por se Troja është në lidhje me civilizimin sllav, duke e potencuar mendimin e meksikanit Robert Salinas Prajs, i cili gjithashtu thotë se Troja është në Luginën e Neretvës, vendi i quajtur Gabela, por duke shkuar edhe më larg: Iliada dhe Odiseja u përkthyen nga sllavishtja në greqishten e vjetër(?). Lokaliteti i Trojës përmendet edhe në vitin 1872, kur historiani serb Milosh S.Milojeviq në faqën 173 të librit të tij “Fragmente nga jeta e serbeve”(1872) “thotë se trojanët ishin serb”.

E bukur kjo, apo jo ?

A nuk është një guxim i madh i serbëve që vetën ta quajnë trojan; kurse ne, vetës ia mohojmë të kaluarën tonë.?
Novak Andesiliq në librin e tij: “ Mali i Zi, djepi i Homerit, Gjuha trojane është sllave”, shkruan: “ Autori Straboni në librin e tij “Gjeografia” shkruan se Ilirët, Epirotët dhe Maqedonasit e flasin të njëjtën gjuhë. Duke qenë se Frigasit jetonin në mes të këtij trekëndëshi, e logjikshme është se edhe gjuha e tyre ishte ilire, ne të njëjtën kohë Maqedonia dje epirote. Historiani i shek XIX-të, Xhon Kembel shkruan: “Në perëndim të Maqedonisë jetonin Dardanët dhe Ilirët, dy emra që e shënojnë të njëjtin popull- popullin serb”. (?)Duke parë që historia po flet ndryshe dhe bota shkencore po flet ndryshe. Serbet po mundohen që faktet për ilirët të cilat më nuk po mund t`i mëshefin, atëherë po kërkojnë lashtësi të stërlashtë për vete. Ky është me të vërtetë një qëndrim tejet arrogant ndaj historisë, me të vërtetë një vjedhje e pafytyrë në pikë të ditës. Kurse ne e humbim kohën duke u marr me vetveten dhe i tregojmë botë papjekurinë tonë kombëtare duke e mohuar çdo gjë shqiptare, dardane, ilire dhe pellazge.

Profesori i Sorbonës në pension, linguisti i njohur Milan Ristanoviqi, e ka botuar një studim pas 40-vjetësh punë në te dhe me të cilën dokumenton që bredhja e Odiseut ka ndodhur në Adriatikun Jugor, prej Korfuzit e deri në Split dhe që Posedoni ishte Perëndi Ilire. Ai thirret në studimin e spikatur të historianit amerikan Mozes Finli, i cili në veprën e tij “Bota e Odisesë” vërteton që mënyra e jetës se Iliadës dhe Odisesë me të vërtetë ka qenë.

Serbët gjithmonë të joshur dhe favorizuar nga bota, mendojnë qe ende iu ecin “pallavrat” dhe, lexoni se çka shkruajnë: “Shkodra- Troja Serbe” dhe vazhdon autori Novak Andeseliqi: “Ilirët janë Serb, a serbët janë sllav, kjo tregon se Trojanët janë bartës të civilizimit serbo-sllav të antikës, sepse Troja- Shkodra është kryeqyteti antik Sllav”. Bukur, hë!

Serbët në këto anë që 25 shekuj?Serbët në këto anë që 25 shekuj?

Gjuhëtari sllavo -maqedonas Odisej Belqevski, paska pas gjetur që në Iliadë dhe Odisenë e Homerit, fjalë të njëjta që po u përdorkan në gjuhen e sotme sllavo-maqedone dhe në atë të sotme serbe. Mrekulli që serbishtja i paska ruajtur ato fjalë.(?)
“Vepra më e vjetër helene-ilire Iliada dhe Odiseja, janë të shkruara me t`ashtuquajturin heksametër, të cilat paskan shumë ngjashmëri me këngët epiko-lirike serbe. Meqenëse është përdorur gjuha Jonike me atë Eolike, e gjithë kjo tregon se Homeri ishte Ilir, dhe këto, gjuhë Ilire. Në shkrim është përdorur alfabeti iliro – helen”. “ Fanula Papazoglu, mendon që Frigjija ishte krahinë kufitare me Ilirinë dhe është krejt e kuptueshme që ky ishte shteti i Trojës. Ilirët e kanë marr emrin nga kryeqyteti i tyre, që në atë kohë ishte Sarda, sepse Ilirët ishin Sardë, gjegjësisht Sardanë (Dardanë), pra serb.” (?)
Shikoni se sa të “lashtë” qenkan serbët: “Serbia antike, në brendinë tokësore të saj është quajtur Dardania, sipas Dardanit, gjegjësisht Sardanit, Sarbonit që nga shekulli i XIV para Krishtit dhe Serbia antike përgjatë bregdetit të Adriatikut është quajtur Iliria. Pra Serbia qenka para 34 shekujve ne këto anë. Zbulim epokal i serbëve.? E ne, si po thonë ata të ardhur nga Azia, diku ne shekujt XI-XII- të.
Autori serb vazhdon: “Profesori Radivoje Peshiqi, bindshëm flet për përkatësinë serbo-sllave të Trojës: Me analizën komparative-linguiste (metoda krahasuese -gjuhësore) të veprës së Homerit, me një saktësi të madhe e nxjerrë analogjinë (ngjashmërinë) e gjuhëve parahelene, latine dhe sllave, dhe me “saktësi” të drejton në komponentët e fuqishme sllave te Pellazgjishtja dhe me këtë e lëvizë rrethin pellazg në lindje, perëndim dhe veri ku ata (pellazgët), pra do të na lënë një ndikim të madh edhe sot në gjuhën tonë (serbe, pra)”.

A thua po na mbushin mend këto libra të serbëve?
Apo, do i lejojmë edhe Schmittat tjerë të dalin në skenë?

Serbi edhe humorin e ka te skaduar...

ups