Poezi vetem ne gjuhen Greke!!

Furia, nuk po thote askush te mos mesosh gjuhe tjera. Nese di dhe mundesh meso gjithe gjuhet te botes, meso per gjitha kulturat e botes, per gjitha zakonet e botes dhe per gjithe historine e botes. Por mos harro kush je dhe nga vjen. Kjo qe po shoh une, nuk eshte interesim per gjuhen apo kulturen e huaj ne ate kuptim qe ta shtojne diapazerin e diturise, por thjeshte shprehje admirimi dhe falenderimi ndaj atij vendi qe i jep nje cop buk. Nje cop buk qe ta jep gjdo vend i botes (nese ben aq pune), por qe vendet tjera te botes nuk kan pasur asnjehere nje politik kaq anti shqiptare sikurse e ka pas, e ka dhe do ta kete neser vendi qe ju jetoni!

Nje pyetje, me qe ju jetoni atje. Me thuaj sinqerisht te ka rastis ne ndonje forum te grekeve te hasesh nje teme me poezi ne gjuhen shqipe? Sigurisht qe jo! Dhe pergjigjja dihet..., te pakten une e di, dhe ju e dini, por beheni sikur nuk e dini, ndoshta nga mendje lehtesia!

per sa i perket per forumet grek nuk edi sepse nuk kam hy kurre dhe nuk mun te flas per ate gja qe sdi dhe une qe vuna nji poezi po te pysni dike qe e din kyt gjuhe do ju a perkthente dhe do shikonit qe nuk falenderoj asnji thjesht mora nji poezi nga nji shkrimtar qe me pelqen dhe e vuna meqe asht ne temat e forumit...ashtu sic kam vu dhe nga poetet tan poezira te nryshme .......

shkodrane ti me mir shkrua poezi shqipe e dim te gjith po sot m eket poezi greke dhe besoj se e vetmja esht poezi greke si e ke shkrua ne forum por jepni fund keti debati me mir

une nuk fillova asnji debat kushtrim ti e fillove se ashtu deshte .....dhe une e pashe te arsyshme tete jap pergjgje sepse kena demokraci....dhe sa per poezit greke apo shqiptare mesa di une asht e drejta cdo njirit te bane cte dojne dhe te shprehet si te dojne ......

ok te jet ashtu

qdo poezi r qdo popull ka vlere morale intelektuale shkencore

Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα
σηκώθηκε ο Aπόλλων στο λαμπρό τραπέζι
του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους
για τον βλαστό που θάβγαινε απ’ την ένωσί των.
Είπε· Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θαγγίξει
και θάχει μακρυνή ζωή.— Aυτά σαν είπε,
η Θέτις χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια
του Aπόλλωνος που γνώριζε από προφητείες
την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της.
Κι όταν μεγάλωνεν ο Aχιλλεύς, και ήταν
της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του,
η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν.
Aλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις,
κ’ είπαν τον σκοτωμό του Aχιλλέως στην Τροία.
Κ’ η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα,
κ’ έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε
στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια.
Και μες στον οδυρμό της τα παληά θυμήθη·
και ρώτησε τι έκαμνε ο σοφός Aπόλλων,
πού γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια
έξοχα ομιλεί, πού γύριζε ο προφήτης
όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νειάτα.
Κ’ οι γέροι την απήντησαν πως ο Aπόλλων
αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία,
και με τους Τρώας σκότωσε τον Aχιλλέα.

“Μορφωμένος” άνθρωπος είναι αυτός πού:

- Ελέγχει δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχεται από αυτές.

- Αντιμετωπίζει όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.

- Είναι έντιμος σε όλες του τις συνδιαλλαγές.

- Αντιμετωπίζει γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.

- Ελέγχει τις απολαύσεις του.

- Δεν νικήθηκε από τις ατυχίες και τις αποτυχίες του.

- Τελικά δεν έχει φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα του

πάντα φοβόμουν τις αγάπες. . . .
όταν γύριζα το βλέμμα μου,
τις έβρισκα στα χρώματα
κάποιου δειλινού
πάντοτε πληγωμένες. . . .

Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.

Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.

Στον κόσμο αυτό...υπάρχει πάντα ένα άτομο
που περιμένει ένα άλλο,
είτε στη μέση μιας ερήμου...
είτε στη μέση μιας μεγάλης πόλης...!
Κι όταν αυτοί οι δύο άνθρωποι διασταυρώνονται
και οι ματιές σμίγουν...
το παρελθόν και το μέλλον χάνουν τη σημασία τους...!
Και το μόνο πράγμα που υπάρχει
είναι εκείνη η στιγμή...
μαζί με την απίστευτη βεβαιότητα
ότι τα πάντα
κάτω από τον ήλιο είναι γραμμένα
από το ίδιο Χέρι...!
το Χέρι που αφυπνίζει την αγάπη..!

cfare te bejme ne qe as nuk kuptojme,as nuk dijme te shkruajme greqisht?

ΟΡΑΣΗ.
Χιλιαδες λεξεις δεν μπορουν
μορφη να αποδωσουν,
μιας παρουσιας θεικης
ομορφες πινελιες...!

ΟΣΦΡΗΣΗ.
Λεμονανθο μου μυρισε τ αγερι
λεμονοδασος λευθερο,
στης ερημιας το χωρο
που γεμισε ζωη...!

ΑΚΟΗ.
Νοτες κρυσταλλινης φωνης
χορευουνε ανταμα,
δαγκωθηκαν στα χειλη
μικρουλια βογγητα...!

ΓΕΥΣΗ.
Δεν ειναι μονο του φιλιου
καραμελλενια γευση,
μα σε γλυκο αποσταγμα
βουτηξε το κορμι...!

ΑΦΗ.
Κ ηταν αυτο που αγγιζα
σα ν αγγιζα μεταξι,
τα ακροδακτυλα ζεστα
οπως κ η ψυχη...!

Κι ολα μια εκτη αισθηση
που ξερω πως θα μεινει
σαν θα χαραξει πιο βαθια
ο χρονος καλιτεχνης,
στα μπρατσα πανω της καρδιας
ενα ασβηστο tatoo...!

Ψυχή και σκέψη είναι σε πλάνη
βυθίζομαι στου νου τη ζάλη
εσένα φέρνω στο μυαλό μου
κρυμμένου πόθου όνειρό μου

Πόσο μου λείπεις απόψε πάλι
φέγγεις δειλά μες στο σκοτάδι
τρέμει, δε βγαίνει η φωνή μου
σπαράζει, ουρλιάζει η ψυχή μου

Δάκρυ κυλλάει στο πρόσωπό μου
ελπίδας φως μόνο δικό σου
στο νου τη μπόρα η ηλιαχτίδα
πάλι μπροστά μου εσένα είδα

Νοιώσε το χτύπο της καρδιάς μου
φωνάζει, λέει το όνομά σου
φυλάκισέ τον, κλείδωσέ τον
και για πάντα λάτρεψέ τον

Πάρε το δάκρυ μου στα χείλη
και φύλαξέ το σε μαντήλι
πολύτιμό μου μαργαριτάρι
βγαλμένο απ'της ψυχής τα βάθη

Ακροβατείς στα όνειρά μου
γίνεσαι πόθος και χαρά μου
βαριά ανάσα και ιδρώτας
λιγμός της διψασμένης φλόγας

Γίνεσαι πάθος και αμαρτία
γλυκιά του έρωτα λαγνεία
μεθύσι και παροξισμός
του είναι μου ο αγιασμός

Ταξίδι κάνεις στο κορμί μου
γνωρίζεις κάθε πιθαμή μου
χαρτογραφείς τα σύννορά μου
τιμόνι βάζεις στην καρδιά μου

Γίνεσαι αίμα και ζωή μου
αναπνοή και φυλακή μου
βαθύς μου αναστεναγμός
της φαντασίας μου ορισμός

Σπάει στα δυο η αντοχή μου
έχασα πια τη λογική μου
αλήθεια είναι όλο αυτό
ή τόσο πολύ σε αγαπώ ;

Όνειρο είσαι, μη με ξυπνήσεις
γλυκά μονάχα να με φιλήσεις
αγκάλιασέ με λύτρωσέ με
σαν και πρώτα αγάπησέ με