Agjerimi

Mon 8 Jul 2013 - 12:52

Ramazani po afrohet veq se po troket ne dere, po i pret muslimanet t'ia hapin deren : Kush eshte ajo familje qe e pret me gezim ? Kush eshte ajo familje qe e pret me sinqeritet ? Kush eshte ajo familje qe e pret per Ibadet ?
Dyert e pendimit jane qele Pendohu para se te pendohesh kur te vdesesh.
Allahu, azze ue xhel, thotë: "O ju, që keni besuar! Kthehuni tek Allahu me një pendim të sinqertë, që Zoti juaj t’jua shlyejë gabimet e t’ju shpjerë në kopshte, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, Ditën, kur Allahu nuk do ta turpërojë Profetin dhe ata që besuan bashkë me atë. Drita e tyre do të shkëlqejë para tyre dhe në të djathtë të tyre. Ata do të thonë: “O Zoti ynë, përsose dritën tonë dhe falna ne! Vërtet Ti je i Fuqishëm për çdo gjë”.
( Surja Tahrim :

E hapa ket tem kush ka deshir mundet me postu rreth Muajit te madhrushem te Ramazanit

Mon 8 Jul 2013 - 12:56

Agjërimi është një karakteristikë,morale dhe shpirtërore në Islam.Në kuptimin e plotë të fjalës,Agjërim do të thotë të përmbajtur "tërësishtë"nga ushqimi,pirja,mardhëniet intime si dhe pirja e duhanit prej syfyrit deri në iftar,gjatë tër muajit te Ramazanit(muaji i nentë sipas kalendarit hënor).Por nëse ne e kufizojmë domethënien e agjërimit në kuptim të drejtëperdrejtë,ne do të bënim një gabim të madh.
Më poshtë janë domethëniet qenësore të agjërimit në Islam:
1 Ramazani i mëson njeriut principin e dashurisë së sinqertë,sepse kur ai e zbaton agjërimin,ai e bën atë për dashurin e thellë të mbrendshme ndaj Zotit.Njeriu që e do me të vërtet Zotin është njeri që vërtet e din se qka është dashuria.
2.Ai e pais njeriun me ndjenjë kreative të shpresës dhe një botë kuptim optimist mbi jetën,sepse kur ai agjëron,shpreson në falje nga Zoti dhe kerkon mirësin e Tij.
3.Ai e mbush njeriun me vyrtyt të sinqertë të devoteshmë risë efektive ,përkushtim të ndershëm dhe afësi te Zoti,sepse kur ai agjëron,ai e bën atë për Zotin dhe vetëm për hirë të tij.
4.Ramazani kultivon te njeriu vigjilencë dhe vetëdije të fuqishme,sepse personi e mban agjërimin në sekret më mire s e sa në publik..Veqanërishtë në Agjerim ,nuk ka autoritet tokësore për të kontrolluar sjelljet e njeriut ose për ta detyruar atë në zbatimin e Agjërimit.Agjëruesi e mban Agjërimin për falje nga Zoti dhe për të plotësuar vetëdijen e tij duke qenë besnikë në fshehtësi dhe publik.Nuk ka rrugë më të mirë për të përsosur një vetëdije të fuqishme te njeriu.
5.Ramazani e mbush njeriun me durim dhe vetëmohim,përmes Agjërimit ai ndjen dhembjet e humbjes ,por ai u qëndron atyre durueshëm.
6.Ai është një mësim efektiv në përqëndrim,vetëpermbajtje dhe forcën e vullnetit.
7.Agjërimi gjithashtu i siguron njeriut një shpirtë të sinqertë me mendje të kthjellët dhe trup të ndritur.
8.Ai i tregon njeriut rrugën e re të ruajtjes së diturisë.
9.Ramazani i jep mundësinë njeriut të kontrollojë mjeshtërinë e përshtatshmërisë.Ne lehtë mund të kuptojmë se qështja e zbatimit të Agjërimit,e bën njeriun të ndërrojë,rrjedhën e jetës së përditshme të tij.
10.Ai e ngulitë fortë një disiplin dhe mbijetesë të shëndetshme.
11.Formon te njeriu shpirtëmirësi të vërtet në shoqërinë që i takon,në miqësi dhe vëllazëri,të barabartë para Zotit me mirë se para ligjit.
12.Ramazani është një porosi nga Zoti për vetë-qetësi dhe vetë disa muslimanë ,mjerishtë,nuk e zbatojnë Agjërimin ose më mirë të themi e kanë pranuar qëndrimin e të qenit indeferentë.Në anën tjetër,disa nga ata që e zbatojnë atë,nuk e bejnë siq në të vërtet e ka domethënien,dhe si rrezultat përfitojnë shumë pak dobi,në fakt jo të gjitha dobitë.Kjo është pse sot disa musliman nuk ndjenjë kënaqësi,privilegje reale nga Agjërimi.
Tani me është e ditur se koha e obliguar për Agjërim është muaji i Ramazanit.Koha e zbatimit të Agjërimit ditor fillon para agimit dhe perfundon me perëndimin e diellit.Kuptohet ka kalendarë të cilët tregojne kohën e saktë të agjërimit(vaktia e Ramazanit),në mungesë të këtyre duhet ti referohemi orës dhe pozicionit të diellit,gazetave vendore ose zyreve të institutit metereologjik etj
Agjërimi i Ramazanit është obligim dhe përgjegjësi për cdo musliman të shëndoshë,por ka edhe kohë të tjera kur agjerimi eshte i rekomanduar ne kontestin vullnetar,ashtu siq ka vepruar i Dërguari i Allahut,Muhamedi a.s.Këto janë e hëna dhe e enjëta e cdo jave,ca ditë në sicilin muaj,në dy muajt para ardhjes së Ramazanit(Rexheb,Shaban),gjashtë ditë në përcjellje të Ramazanit pas Fitër Bajramit.Përveq kësaj,ka gjithmonë shpërblim për agjërimin e ndonje dite të muajve të vitit,në përjashtim të ditës së Bajramit dhe të premteve,ku në rast të tillë asnjë musliman nuk duhet të agjërojë.Megjithatë , ne duhet të përsërisim obligimin e vetëm-agjërimin e Ramamzanit,i cili mund të jetë 29 ose 30 ditë,varësisht nga pozicionet e hënës.Kjo ështe shtyllë e Islamit dhe cdo dështim në zbatimin e tij pa arsye të qëndrueshme është mëkat i rënde tek Zoti.

Mon 8 Jul 2013 - 13:00

Ju ka ardhur Ramazani

Falënderimi i takon Allahut të Lartësuar. Dëshmoj dhe deklaroj se nuk ka të adhuruar me të drejtë veç Allahut, i Vetëm dhe i Pashoq, dhe se Muhamedi është rob dhe i Dërguar Tij. I Dërguar i mëshirës, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, mbi familjen e tij të pastër dhe mbi të gjithë shokët e tij e këdo që pason rrugën e tij.

Është e natyrshme që njeriu ta shprehë gëzimin në momente të veçanta; disa gëzohen për çështjet e kësaj bote të përkohshme, disa gëzohen kur u jepet rasti për të shpalosur adhurimin ndaj Allahut përmes asaj që Ai ka urdhëruar.
Pa dyshim, besimtari i përkushtuar gëzohet kur thërret mysafiri dhe troket në derë, kështu me nderimet më të larta, shprehjet më të bukura dhe me respektin më të sinqertë i uron mirëseardhjen.

Ky hadith është bazë për urimin dhe përgëzimin e njëri tjetrit me rastin e fillimit të muajit të bekuar të Ramazanit.

Po vjen Ramazani me bereqete, atëherë duhet t’i kemi në konsideratë mysafirin e nderuar me begatë. I Dërguari i Allahut, Muhamedi (lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të), i përgëzonte shokët me këtë rast të veçantë duke i thënë: “Ju ka ardhur Ramazani, muaj i bekuar. Allahu ua ka obliguar agjërimin e këtij muaji. Në këtë muaj hapen dyert e qiellit, mbyllen dyert e xhehenemit, lidhen në pranga shejtanët. Allahu në këtë muaj ka (veçuar) një natë, e cila është më e mirë se një mijë muaj. Ai që privohet nga të mirat e kësaj nate, është privuar nga çdo e mirë.”1

Të nderuar besimtarë!

Me këtë rast të gjithëve u shprehi urimet dhe përgëzime me rastin e fillimit të muajit mëshirës dhe faljes.

Pse mos të gëzohet besimtari me muajin e bereqetit, dhuratave, namazit, durimit, faljes, pendimit, devotshmërisë, mëshirës, pastërtisë, bamirësisë, fitores dhe ngadhënjimit?

Mirësevjen mysafir i nderuar dhe ne gëzohemi inshaAllah me ramazanin, muajin më të nderuar ndër muajt dhe ditët më të ëmbla.
Mirësevjen pas një pritjeje të gjatë e të përmallueshme.
Mirësevjen i nderuari mik, me erën tënde të këndshme do të kënaqen zemrat tona, me vizitën tënde do të na pastrosh nga gjynahet dhe do të na mbulosh të metat tona.
Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: Vetëm Mirësisë së Allahut dhe Mëshirës së Tij le t’i gëzohen. Kjo është më e mire se ajo (pasuri) që ata grumbullojnë.’’2

Të nderuar muslimanë!

Dymbëdhjetë muajt janë si shembulli i bijve të Jakubit, alejhi selam, muaji i Ramazanit në mesin e muajve është si Jusufi, alejhi selam, në mesin e vëllezërve. Ashtu siç ishte Jusufi, alejhi selam, më i dashur te Jakubi, alejhi selam, kështu muaji ramazan është njëri ndër muajt më të zgjedhur të Krijuesi. Jusufi, alejhi selam, ishte i sjellshëm dhe mëshirshëm ndaj vëllezërve përkundër sjelljes së tyre të egër, ai me butësi dhe falje i mishëron duke thënë: “Asnjë qortim për ju në këtë ditë, Allahu ju fali dhe Ai është më Mëshirëploti se çdo mëshirues!’’3

Po kështu, ky muaj do të jetë falje dhe mëshirë për besimtarët, prangosje për shejtanët.. Gëzohu me faljen e Allahut të Lartësuar. Gëzohu që Ai të dha mundësinë e përmirësimit dhe pendimit. Gëzohu me hapjen e dyerve të xhenetit dhe mbylljen e dyerve të xhehenemit.

Vëlla agjërues!
Ç’pret, pra? Lidhe kontratën (marrëveshjen) për ripërtëritjen e imanit, duke kryer veprime që e kënaqin Allahun, duke e rifreskuar shpirtin me adhurim dhe duke stopuar veten nga çdo ndalim. Kthehuni te Allahu i Lartësuar me pendim.

Të nderuar muslimanë!
Muhamedi (lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Natën e parë të muajit Ramazan prangosen shejtanët dhe xhinët, mbyllen dyert e xhehenemit dhe nuk hapet asnjë derë. Hapen dyert e xhenetit dhe nuk mbyllet asnjë derë. Thërret një thirrës: “O kërkues i së mirës, urdhëro, kurse ti o kërkues i së keqes ngurro. Allahu në çdo natë liron njerëz nga zjarri i xhehenemit.” (Tirmidhiu)

Urdhëroni besimtarë dhe besimtare, drejtohuni kah Krijuesi juaj të penduar dhe të përulur!
Po nëse edhe në këtë muaj nuk mendon për pendimin, nuk e di kur do të pendohesh!
Po nëse edhe në këtë muaj nuk e ndien mëkatin, nuk e di kur do ta ndiesh!
Le të jetë ky muaj fillimi i pendimit të sinqertë dhe të vërtetë para Allahut.
Vëlla, mos shiko madhësinë e mëkatit, por shiko kujt po i bën mëkat!
Vëlla, mendo për mbikëqyrjen e Allahut ndaj teje!
Vëlla, kujto se mëkatet të shndërrohen në të mira: “Allahu do t’ua shndërrojë gjynahet në vepra të mira dhe Allahu është vazhdimisht Falës i madh, kurdoherë Mëshirëplotë.’’4

Allahu t’i zëvendëson të këqijat me të mira, sa dhunti dhe fitim i madh!
Muhamedi (lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) thotë: “Allahu gëzohet më shumë me pendimin e robit të Tij sesa njeriu që gjendet në shkretëtirë, të cilit i ka humbur deveja, në të cilën ka pasur ushqimin e tij, dhe e gjen.” (Buhariu dhe Muslimi)

Allahu i Lartësuar gëzohet për pendimin e robit të Vet, prandaj shpejto të pendohesh dhe të kërkosh falje.

I nderuari agjërues!

Në fund e lus Allahun e Lartësuar me emrat e Tij të bukur dhe cilësitë e Tij të Larta të na ndihmojë në përkujtimin dhe falënderimin e Tij të sinqertë.
Allahu im, na mundëso që në këtë muaj të shijojmë kënaqësinë e adhurimit Tënd.
Me admirim dhe kënaqësi shijoni Ramazanin me mirësitë e Allahut drejt xheneteve të larta.

“Ata nuk do ta dëgjojnë as zërin më të lehtë të tij (xhehenemit) dhe do të banojnë ku ata të dëshirojnë. As tmerri më i egër e më i madh (në Ditën e Kiametit) nuk do t’i shqetësojë ata dhe melekët do t’i takojnë ata (me përshëndetjen): “Kjo është dita juaj e cila ju qe premtuar.”5

Agjëruesi është i përkushtuar për të garuar në devotshmëri, nëse rreh të përjetojë dhe shijojë gëzimin dhe lumturinë. Gëzohet shpirti i muslimanit sepse aktiviteti i tij do të jetë përpjekja dhe gara për të fituar një mbiemër cilësor, një shprehje të bukur artistike, me karakteristika lavdërimi, pra epitetin “i devotshëm”.
Ata të cilët dëshirojnë të cilësohen “të devotshëm”, le të urdhërojnë dhe të rreshtohen mos ta humbin rastin.

Mon 8 Jul 2013 - 13:01

Pritja e muajit Ramazan

Falënderimi i takon Allahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon Allahu s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i dërguar i Tij.
"O ju që keni besuar, keni frikë Allahun me një frikë të denjë dhe mos vdisni, pos duke qenë muslimanë!" Ali Imran, 102.

"O ju njerëz! Kini frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje dhe nga ajo krijoi palën e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra. Dhe keni frikë Allahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se All-llahu është Mbikëqyrës mbi ju." Nisa, 1.

"O ju besimtarë, keni frikë Allahun dhe thoni fjalë të drejta. Ai (Allahu) ju mundëson të bëni vepra të mira, jua shlyen mëkatet e juaja,e kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh." Ahzab, 70:71.

Thënia më e vërtetë është thënia e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë është udhëzimi i Muhamedit (salallahu alejhi ue selem). Veprat më të këqija janë ato të shpikurat, çdo shpikje është bidat dhe çdo bidat është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr.

O ju besimtarë! Kijeni frikë Allahun dhe binduni Atij, shpresoni në të mira, sepse muaji i ramazanit u afrua, muaj në të cilin zbriti Kurani që është udhëzim për njerëzimin, muaj në të cilin hapen dyert e mëshirës dhe mbyllen dyert e dënimit. Në këtë muaj lidhen shejtanet dhe të gjithë xhindët jobesimtarë, muaj në të cilin sevapet shumëfishohen dhe gjynahet zvogëlohen, muaj i përgjigjes së duasë, muaj i durimit, i sakrificës dhe i sadakasë, është pyetur i dërguari i Allahut se kush sadaka është sadakaja më e mirë, është përgjigjur: “Sadakaja në ramazan.”

Është transmetuar nga Selman el Farisij (radiallahu anhu) i cili ka thënë se Pejgamberi (alejhi selam) ka thënë: “O ju njerëz! Ju ka ardhur juve një muaj i madhëruar dhe i bekuar, në këtë muaj është nata më e vlefshme se njëmijë muaj. E bëri Zoti agjërimin e ditëve të tij obligim dhe faljen e natës në të të vlefshme. Kush shton gjatë muajit ndonjë të mirë prej veprave të mira, është sikur obligimi i kryer gjatë muajve të tjerë. Kush kryen një farz (obligim) në këtë muaj është sikur ai që kryen shtatëdhjetë obligime gjatë muajve të tjerë dhe ky është muaji i sabrit (durimit), kurse shpërblimi i sabrit është xheneti. Është muaj në të cilin shtohet rrësku (furnizimi) i besimtarit. Ai që jep iftar një agjëruesi është shpagim për mëkatet që ka bërë dhe largon nga ai zjarrin e xhehenemit dhe e ka shpërblimin e njëjtë me agjëruesin pa u zvogëluar asgjë nga shpërblimi i agjëruesit.”

Njerëzit thanë: “O i dërguar i Allahut, çdonjëri prej neve nuk ka nga pasuria aq sa të ushqente agjëruesit?” I dërguari i Zotit tha: “Allahu jep këtë shpërblim edhe atij i cili jep për iftar agjëruesit vetëm një hurmë, një gllënkë ujë apo qumësht. Dhe ky është muaj fillimi i të cilit është mëshirë, mesi falje e gjynaheve, kurse fundi i tij mbrojtje nga zjarri i xhehenemit.”

E shikoni, Allahu ju mëshiroftë, këtë ligjëratë profetike të nderuar, i përgëzoi në të i dërguari i Allahut shokët e tij duke ju treguar për shumëfishimin e punëve të mira dhe se ai është muaj i madhërishëm, duke ju thënë: “Nuk ka për muslimanët muaj më të mirë se ky muaj dhe nuk ka për munafiket muaj më të keq se ky muaj.”

Gjithashtu, në hadithin kudsij nga Ebu Hurejra transmetohet se i dërguari i Allahut ka thënë: “Ka thënë Allahu i Madhëruar: ‘Çdo punë e mirë e birit të Ademit ka dhjetë të mira deri në shtatëqind të mira, përveç agjërimit, ai është për Mua dhe Unë shpërblej për të, i largohet kënaqesive të tij, ngrënies dhe pijes për Mua. Për agjëruesin ka dy gëzime, një kur hap iftarin dhe tjetra kur të takojë Zotin e tij, era e gojës së agjëruesit është më e mirë tek Allahu se era e miskut’.”

Dhe e ka emëruar atë, muajin e durimit, për durimin që bën njeriu nga uria, etja, dhe rënia e fuqisë trupore. Nga Ibn Amr transmetohet se thuhet se Agjërimit nuk ia di sevapin askush përveç Allahut të Madhëruar.

Mundet që sevapi i punëve të mira të shtohet edhe më shumë në vendet e shenjta si në Mekë apo në Medine, siç është transmetuar në hadithin e saktë ku thuhet se i dërguari i Allahut ka thënë: “Namazi në xhaminë time është i barabartë me 1000 namaze jashtë tij, përveç Mesxhidi Haramit.”

Gjithashtu, shtohen sevapet sipas kohëve, p.sh.: në muajin ramazan apo në 10 ditët e fundit të dhulhixhes, etj.

Nga veçoritë e këtij muaji, gjithashtu, është edhe shumëfishimi i të mirave deri në 700 fish e më shumë për atë që e ka pastruar nijetin për hir të Allahut të Lartësuar dhe që jep sadaka nga fitimi i tij i mirë se Allahu nuk pranon vetëm se të mirën.

Nga Enesi transmetohet në hadith të mirë se ka thënë: “Sadakaja e fik zemërimin e Allahut, e largon të keqen.” Është transmetuar, gjithashtu, se hija e besimtarit Ditën e Gjykimit është sadakaja e tij.

Gjithashtu, ajetet kuranore për mirësitë e sadakasë janë të shumta, ndërmjet tyre Allahu i Madhëruar ka thënë: “Në rast se jepni sadaka, në të hapet kjo, është e mirë, por në rast se e fshihni dhe ua jepni atë të varfërve, kjo është më e mirë për ju, ju pastron gjynahet tuaja e Allahu është i Gjithëdijshëm për çka punoni.”

Nga veçoritë e këtij muaji është edhe falja e natës për të cilën Pejgamberi (alejhi selam) ka thënë: “Ai i cili fal teravitë në ramazan me besim të plotë dhe me nijet të pastër, i falen atij gjynahet e kaluara.”

Pra, jini të kujdesshëm për shfrytëzimin e këtyre kohëve të mira, me vepra të mira që të fitoni xhenetin, hapësira e të cilit është sa qielli e toka i përgatitur për të devotshmit.

Dhe së fundi, Allahu e di më së miri për çka thashë dhe Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të dërguarin e tij mbi familjen dhe shokët e tij të nderuar.

Mon 8 Jul 2013 - 13:01

Qëllimi i agjërimit në Islam

Namazi i mbrëmjes ka tërhequr më shumë adhurues së zakonisht. Hëna e re mund të lajmërojë fillimin e muajit të shenjtë të Ramazanit. Në përpjekje për të zbatuar sunetin e Muhamedit (a.s.), disa adhurues po mundohen të shikojnë hënën, ndërsa thirret ezani. Pas faljes së namazit imami njofton se është parë hëna e re. Edhe anëtarët e këshillit e konfirmojnë këtë lajm. Atëherë adhuruesit urojnë njëri-tjetrin dhe xhamia mbushet me fjalët Allahu Ekber (Allahu është më i madhi!).

Për këtë grup muaji i shenjtë i Ramazanit ka filluar. Myslimanët në shumë xhami të tjera po debatojnë për hënën. Myslimanët sunitë zakonisht e presin përgjigjen nga Arabia Sauditë për këtë, po ashtu si për shumë çështje të tjera fetare. Megjithëse Shoqëria Islame e Amerikës së Veriut ka krijuar për myslimanët e Amerikës së Veriut një shura (ose një këshill konsultimi) për të trajtuar çështjet e debatueshme, shumë imamë në xhamitë lokale i vendosin këto çështje vetë.

Kjo histori përsëritet vit pas viti në shumë qytete rreth botës. Kjo shtyllë e Islamit fillon me debat mes myslimanëve dhe përfundon po kështu. Shiat kanë sistemin e tyre klerikal dhe imamët e tyre e presin përgjigjen e tyre nga Irani më shumë se Arabia Saudite.

Njerëzit mund të pyesin nëse kjo ishte mënyra se si profeti Muhamed dhe shokët e tij e fillonin dhe e përfundonin këtë muaj të shenjtë.

Në çdo rast, brenda një ose dy ditësh, Ramazani fillon për gjithë myslimanët në gjithë botën. Ligjërata standarde e Ramazanit është kështu:

“Të dashur motra dhe vëllezër! Allahu i Plotfuqishëm hap dyert e xhenetit këtë muaj. Shejtani mbyllet në ferr, kështu që nuk mund t’i çojë në rrugë të gabuar ata që agjërojnë. Shpërblimi për veprat e mira shumëfishohet 10 herë gjatë këtij muaji. Allahu i Plotfuqishëm është shumë bujar këtë muaj dhe u fal atyre që agjërojnë mëkatet e kaluara”.

Objektivi i agjërimit

A ka agjërimi si qëllim vetëm faljen e mëkateve dhe marrjen e shpërblimeve të shumëfishuara në botën tjetër? Po për problemet e jetës në këtë botë? A është agjërimi vetëm një ritual apo ka dhe kuptim tjetër?

Dijetarët bashkëkohorë islamë u kushtojnë vëmendje dobive fizike dhe shpirtërore të agjërimit. Por përderisa dobitë fizike dhe mjekësore të agjërimit i ndodhin kujtdo që agjëron, pavarësisht nga besimi tek Zoti, është e qartë se dobitë mjekësore dhe fizike nuk janë qëllimi primar i agjërimit në Islam.

Çfarë mund të themi për dobitë shpirtërore? Përderisa fe të ndryshme kanë koncepte të ndryshme për spiritualitetin, çfarë do të thotë spiritualitet në Islam dhe si mund të zhvillohet nëpërmjet agjërimit. Ithtarët e feve të tjera, duke përfshirë dhe shumë myslimanë pretendojnë se spiritualiteti është një përvojë individuale dhe subjektive. Atëherë si mund ta dimë se zhvillimi shpirtëror po ndodh për shkak të agjërimit? Përveç kësaj a do të ishte zhvillimi shpirtëror i një budisti apo hindusi, aq i rëndësishëm sa i një myslimani për shkak të agjërimit? Në fakt murgjit budistë dhe shenjtorët hindu përjetojnë ritualë më rigorozë sesa myslimanët. A do të thotë kjo se zhvillimi i tyre shpirtëror ka një nivel më të lartë? Pa dyshim asnjë dijetar islam nuk do e pranonte këtë.

Sipas Kuranit, çdo mysliman (që ka mundësi) duhet të agjërojë në muajin e Ramazanit. Dhe agjërimi duhet të bëhet në mënyrë kolektive në nivel komuniteti. Ndryshe nga një murg budist apo shenjtor hindus, myslimani nuk ka përse të shkojë në një mal apo pyll që ta zhvillojë spiritualitetin nëpërmjet agjërimit dhe faljes. Për më tepër nuk është e nevojshme që ky zhvillim shpirtëror i vetmuar, larg të tjerëve, të bëhet gjatë Ramazanit. Ai mund të bëhet çdo muaj. Kjo tregon se një mysliman nuk mund të përkrahë një spiritualitet që bazohet në përvojë individuale dhe subjektive. Si rrjedhim në Islam zhvillimi shpirtëror subjektiv dhe individual nuk është qëllimi i agjërimit në muajin e Ramazanit.

Përderisa Kurani e ka përshkruar agjërimin në mënyrë të veçantë gjatë muajit të Ramazanit, është e rëndësishme të dimë rëndësinë e kësaj kohe të veçantë. Një karakteristikë e veçantë e Kuranit është se sa herë që jepet një urdhër, që duhet të vihet në veprim, shpjegohet dhe urtësia që fshihet pas tij. Ai na tregon se kush është rezultati përfundimtar i këtij veprimi në këtë botë, nëse kryhet me sukses. Në këtë mënyrë, Kurani bën një kontroll pragmatik për njerëzit, që ata ta shohin nëse po shkojnë apo jo drejt rezultatit të dëshiruar. Zoti thotë në Kuran për agjërimin:

“O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm”. (Sure Bekare, 2:183)

(Ato ditë të numëruara janë) Muaji i Ramadanit që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush e përjeton prej jush këtë muaj le të agjërojë, ndërsa kush është i sëmurë ose në udhëtim, le të agjërojë aq ditë nga ditët e mëvonshme. Allahu me këtë dëshiron lehtësim për ju, e nuk dëshiron vështirësim për ju. (Të agjëroni ditët e lëshuara më vonë) Që të plotësoni numrin, ta madhëroni Allahun për atë se u udhëzoi dhe që të falënderoni. (El-Bekare, 2: 185)

Në vargjet e mësipërme, janë përmendur tre rezultatet e agjërimit në Ramazan:

1. Takva: mësimi i vetëkontrollit.
2. Tekbiri: lartësimi i Allahut të Plotfuqishëm sepse je i udhëzuar.
3. Shukra: të qenët mirënjohës.

Çfarë është takva-ja?

Nga arabishtja takva mund të përkthehet si “vetëkontroll; i vetëdijshëm për ekzistencën e Zotit; ose t’i druhesh Zotit”. Por asnjëri prej tyre nuk e tregon kuptimin e vërtetë të fjalës. Ajo do të thotë “të jesh vigjilent në mënyrë të palëkundur gjatë praktikimit të urdhrave të Allahut të Plotfuqishëm, dhe për shkak të kësaj të mbrohesh nga të gjitha të këqijat, veprat e degjeneruara, dhe forcat shkatërruese. Me fjalë të tjera themeli i takvas është zhvillimi i një karakteri të fortë, duke ndjekur parimet e caktuara nga Allahu i Plotfuqishëm në Kuran. Ai njeri që e ka këtë karakter, i cili pasqyrohet në veprimet e tij apo të saj është i devotshëm (mutekij) para Allahut të Plotfuqishëm.

Keqkuptimet aktuale mes myslimanëve

Shumë myslimanë sot, të cilët pohojnë se i frikësohen Zotit dhe janë të vetëdijshëm për ekzistencën e Tij, besojnë se janë prej të devotshmëve (mutekin), duke u bazuar në kryerjen e disa riteve. Sipas këtij besimi, cilët myslimanë cilësohen si të devotshëm (mutekin)?

1. A quhet i devotshëm i pasuri, i cili falet rregullisht, agjëron gjithë muajin e Ramazanit, jep zekatin e caktuar nga pasuria e tij dhe bën haxhin rregullisht?
2. A mund të quhen mutekin të ashtuquajturat qeveri myslimane dhe myslimanët që punojnë për ta?
3. A janë të tillë dijetarët dhe udhëheqësit islamë të grupeve të ndryshme fetare dhe ndjekësit e tyre, që u kërkojnë qeverive të zbatojnë sheriatin?
4. A quhen të tillë profesionistët si mjekët, inxhinierët, profesorët, avokatët e tij, të cilët fillimisht punojnë shumë për të bërë karrierë dhe pastaj u kthehen vullnetarisht aktiviteteve islame?
5. A cilësohen të tillë sufsitët që e kalojnë jetën e tyre në dhikr (përkujtim) të Allahut të Plotfuqishëm në xhami ose vende të izoluara, dhe nuk interesohen për atë që ndodh jashtë në botë?
6. A quhen të tillë ata që lënë pas të varfrit, jetimët dhe gratë e veja në komunitetin e tyre dhe shkojnë në vende të largëta për disa muaj, duke ftuar njerëzit në Islam?
7. A janë mutekin imamët e kualifikuar, të cilët drejtojnë namazet në xhami dhe japin ligjërata për Islamit?
8. A quhet i devotshëm i varfri, i cili falet rregullisht dhe agjëron gjithë muajin e Ramazanit, por nuk mund ta kryejë pelegrinazhin?
9. A quhen mutekin miliona myslimanët, të cilët luftojnë gjatë gjithë jetës së tyre që të plotësojnë nevojat bazë të familjeve të tyre, dhe të cilët përpiqen të falen dhe të agjërojnë, por nuk kanë kohë ose energji për të bërë gjë tjetër?

Sa prej 1.2 miliardë myslimanëve hyjnë në kategoritë 1-7 dhe sa në kategorinë 8 dhe 9? Pa dyshim, 99% e myslimanëve hyjnë në kategoritë e fundit. A nuk duhet të quhen të devotshëm sepse nuk mund t’i zbatojnë të pesta shtyllat? Apo duhet të themi se të gjithë myslimanët janë të devotshëm? Asnjë debat, asnjë diskutim, asnjë problem? Çdo mysliman, duke qenë se është mysliman, do të shkojë në parajsë herët a vonë.

Përkufizmi kuranor i mutekin-it (të devotshmit)

Një përkufizim i hollësishëm i mutekin-it jepet në ajetin e mëposhtëm:

Nuk është tërë e mira (e kufizuar) t’i ktheni fytyrat tuaja kah lindja ose perëndimi, por mirësi e vërtetë është ajo e atij që i beson Allahut, ditës së gjykimit, engjëjve, librit, pejgamberëve dhe pasurinë që e do ua jep të afërmve, bonjakëve, të varfërve, udhëtarëve, lypësve dhe për lirimin e robërve, dhe ai që e fal namazin, e jep zeqatin, dhe ata që kur premtojnë e zbatojnë, dhe të durueshmit në skamje, në sëmundje dhe në flakën e luftës. Të tillët janë ata të sinqertit dhe të tillët janë ata të devotshmit. (El-Bekare, 2: 177)

Ky ajet krahason ritet e Islamit që ne i praktikojmë, me thelbin dhe qëllimin e Islamit, që i praktikuan i dërguari Muhamed (a.s.) dhe sahabët. Ithtarët e Islamit të bazuar në rite, duan që ne të besojmë se nëse ritet kryhen siç duhet, me përpikëri dhe sinqeritet e kemi siguruar shpëtimin në botën tjetër. Kurani e hedh poshtë këtë këndvështrim për Islamin në këtë ajet. Kurani thotë se këta njerëz janë në rrugë të gabuar, kanë trilluar një sheriat dhe e kanë bashkuar me Librin e Allahut, që deklarojnë se është hyjnor (2: 176: 177).

Sipas ajetit 2: 177 qëllimi thelbësor i Islamit nuk përmbushet nga kryerja mekanike e riteve, p.sh. të kthehesh nga lindja apo perëndimi gjatë faljes, por në vend të kësaj kërkon:

1. Bindje 100%, iman, besim tek Allahu i Plotfuqishëm; në ditën e gjykimit; në jetën e përtejme; në forcat që Zoti i ka krijuar për përfitimin tonë, melaiket; në të gjithë të dërguarit e Zotit; dhe në gjithë librat e shpallur prej tyre.
2. Krijimin e një sistemi ku burimet përdoren për të ndihmuar ata të cilët (a) nuk kanë përkrahje dhe mbrojtje në shoqëri; (b) humbasin mjetet e jetesës ose nuk kanë mundësi të punojnë; nuk punojnë aq sa duhet për të plotësuar nevojat e tyre. Ky sistem ndihmon dhe të jashtmit, të cilët kur kalojnë në një territor bëhen të varfër, si dhe përgatitjen për çlirimin e skllevërve.

Sipas këtij ajeti, myslimanët duhet të krijojnë një sistem ku anëtarët e shoqërisë zbatojnë vullnetarisht kodin hyjnor – kjo është kërkesë e imanit – dhe mjetet e zhvillimit u jepen të gjithë atyre që kanë nevojë. Myslimanët duhet t’i mbajnë premtimet e tyre. Nëse përballen me forca armiqësore duhet të tregohen të fortë dhe të qëndrueshëm, dhe nuk duhet të lejojnë frikën ose dëshpërimin t’i dobësojë.

Vetëm ata që e ndjekin këtë rrugë të patundur mund të thonë se janë besimtarë të vërtetë dhe mund të pretendojnë se janë të devotshëm.

Vargjet e mëposhtme përshkruajnë karakterin e të devotshmit:

Jo, (nuk është ashtu si thonë ata) po kush e përmbush amanetin e vet (është besnik) dhe ruhet nga mëkatet, s’ka dyshim, Allahu i do ata që ruhen. (Ali imran, 3: 76)

Këta janë ata prej të cilëve ti pate marrë premtimin (se nuk do t’i ndihmojnë idhujtarët), e të cilin ata nuk e ruajtën por si çdo herë e thyejnë premtimin e tyre. (8: 56)

E ai që e solli të vërtetën dhe ai që e vërtetoi atë, të tillët janë ata të ruajturit. (Ez-Zumer, 39: 33)

O ju që besuat! Bëhuni plotësisht të vendosur për hir të Allahut, duke dëshmuar të drejtën, dhe të mos u shtyjë urrejtja ndaj një populli e t’i shmangeni drejtësisë; bëhuni të drejtë, sepse ajo është më afër devotshmërisë. Kini dro Allahun se Allahu di hollësisht për atë që veproni. (El-Maide, 5:

Dhe ngutuni (me punë që meritoni) në falje mëkatesh nga Zoti juaj dhe për një xhennet, gjerësia e të cilit është si gjerësia e qiejve dhe e tokës, i përgatitur për të devotshmit. Të cilët japin kur janë shlirë edhe kur janë në vështirësi dhe që e frenojnë mllefin, që ua falin (të keqen) njerëzve, e Allahu i do bamirësit. (Ali Imran, 3: 133-134)

Përfundim

Agjërimi është një mënyrë për t’u bërë i devotshëm. Pa dyshim, agjërimi ka dobi shëndetësore dhe shpirtërore, por asnjëherë nuk duhet të largohemi nga qëllimi kryesor i tij. Ramazani krijon një mjedis që ndihmon në zhvillimin dhe formimin kolektiv të karakterit. Myslimanët duhet të zbatojnë dhe të shfaqin gjatë gjithë vitit cilësitë që janë treguar në ajetet e mësipërme, si rezultat i agjërimit në muajin e Ramazanit. Përderisa ndërtimi karakterit është një proces i vështirë, i gjatë dhe i vazhdueshëm, Ramazani përsëritet çdo vit si përkujtues dhe përforcues. Ne duhet t’i gjykojmë arritjet tona me anë të standardeve të caktuara nga Kurani.

Ne nuk mund të mendojmë se zhvillimi ynë shpirtëror po ndodh ndërsa jeta vazhdon normalisht. Ne duhet të ndjekim shembullin e të dërguarit Muhamed (a.s.) dhe të sahabëve që ta dimë nëse jemi pre të devotshmëve.

Mon 8 Jul 2013 - 13:02

Shfrytëzojeni këtë muaj para se të shkojë pa e kuptuar

Falënderimi i takon Allahut i cili e bëri muajin e Ramazanit, muajin më të mirë të vitit dhe na begatoi që ta arrijmë këtë muaj kaq të madh. Ditët e të cilit janë të mbushura me agjërim, ndërsa netët të ndriçuara me namaz dhe paqja e bekimi i Allahut qofshin mbi vulën e Profetëve Muhamedin, më të mirin agjërues dhe falës, si dhe mbi familjen dhe shokët e tij deri në ditën e Gjykimit.

Madhështia e Ramazanit dhe bukuria e tij, ka filluar të duket qartë në horizont, sepse muslimanët kanë filluar të shfaqin dukshëm bindjen në çdo drejtim. Bindje kjo e cila përfshin çdo kuptim në lartësimin e shpirtit, dhe e cila i frenon tekat e trupit, e kështu vetvetja është më e përgatitur për të pranuar dhuratat e Krijuesit të saj.

O ju muslimanë! Para disa netësh u shfaq në qiell hëna e re e Ramazanit. Doli kjo hënë, për tu bërë me dije muslimanëve në të gjitha anët e globit se Krijuesi i tyre e solli këtë muaj, i cili ka ndikime të veçanta në mesin e tyre, duke ua përmirësuar moralet dhe ua zgjon ndjenjat dhe sikur ai të ishte një pranverë e vërtetë.

Lindi kjo hënë, pasi e kanë pritur me padurim për njëmbëdhjetë muaj, duke ecur nëpër rrugët e jetës, ku marrin prej saj dhe merr prej tyre.

Lindi kjo hëne e re dhe njerëzit të habitur do të thonë: Sa shpejtë që ikën ditët dhe kaloi koha?!

Nuk ka dyshim se koha kalon shpejt, ajo është gjithmonë në lëvizje, natën dhe ditën, saqë ata të cilët i kanë kaluar të tridhjetat nga jeta e tyre, apo më pak a më shumë habiten se si ato kanë kaluar e kështu shohin në ditët e shkuara të cilat nuk kthehen më.

Të gjithë njerëzit e kanë këtë ndjesi, të mëdhenjtë dhe të vegjlit, veçanërisht kjo do të jetë më e madhe kur të dalin përpara Zotit të tyre pa rroba e këmbëzbathur. "Ai (Allahu) do të thotë: “Sa vite qëndruat në tokë?” Do të thonë: “Një ditë ose një pjesë të saj. Pyeti ata që mbajnë llogari.” Muminun 112-113.

Me këtë atmosferë rriten fëmijët dhe thinjen të rinjtë e megjithatë çdonjëri prej tyre nuk gjen nga jeta e tij vetëm se një të kaluar të cilës nuk ia di fillimin dhe mbarimin. Porse ai njeri i cili nuk e di se cili ka qenë duhet të ketë parasysh se Allahu ka regjistruar çdo gjë që ai e ka vepruar. "Ky Shkrimi Ynë flet për ju me të vërtetën. Vërtet që Ne ishim që shkruam gjithë ç’bënit ju vazhdimisht." Xhathije, 29.

Ramazani muaj i seriozitetit dhe përpjekjes

O ju muslimanë! Shumë njerëz e kanë bërë zakon që Ramazanin ta bëjnë muaj gjumi dhe dembelizmi dhe pakësim të punës e seriozitetit, megjithëse Ramazani në histori njihet si muaji i seriozitetit dhe përpjekjes. Më shumë se kaq ai njihet si muaj i heroizmave dhe krenarisë, me të gjitha ngjyrat e heroizmit e krenarisë. Heroizëm në fushëbetejë midis kufrit dhe Islamit, heroizëm në edukimin e veteve dhe frenimin e tyre. Të gjitha këto heroizma i ka shënuar historia në këtë muaj të bekuar në të kaluarën dhe të tashmen, ndaj nuk është e denjë që muslimanët të dembelosen në këtë muaj kaq të madh.

Ramazani muaj i Kuranit

Ramazani është muaj i begatë, në të vihen re shumë dukuri. Ai është muaj i zbritjes së Kuranit dhe studimit të tij, muaj në të cilin profeti alejhi salatu ue selam takonte Xhebrailin alejhi selam dhe e mësonin dhe lexonin së bashku Kuranin.

Vërtet, ai është muaj i Kuranit. Po ku e di ti se ç’është muaji i Kuranit? Njeriu pa Kuranin është si jeta pa ujë dhe ajër dhe pa të njeriu është i humbur dhe i mjeruar, kjo sepse ai është ilaç dhe shërim. "Dhe Ne kemi zbritur nga Kurani atë që është shërim e mëshirë për ata që besojnë (në Islam dhe punojnë sipas tij), ndërsa nuk u shton gjë dhalimunëve (keqbërësve, mohuesve) veçse humbje" Isra 82

“Ai për besimtarët është udhëzim dhe shërim.” Dhe sa për ata që nuk besojnë, veshët e tyre janë të rënduar (janë shurdhuar e nuk dëgjojnë) dhe ai (Kur’ani) është verbërim për ta." Fusilet 44

Ai është shërim për zemrat dhe shërim për trupat, sa herë që njeriut i mbyllen rrugët e jetës e rrugicat e saj dhe humb dritën nëpër errësira, do ta gjejë Kuranin shokun më të mirë. Nuk velitet njeriu së lexuari atë, përsëritja e tij ia shton bukurinë dhe hijeshinë. Nuk ka dyshim se ai do ë gjejë tek Kurani siguri dhe vendmrojtje. "Sigurisht që ky Kuran udhëzon drejt më të drejtës dhe më të vërtetës dhe përgëzon besimtarët (e vërtetë të Allahut dhe të Dërguarit të Tij Muhamed.) që punojnë me drejtësi, se do të kenë shpërblim të madh (Xhenetin)." Isra, 9.

Kurani i nxit dhe i drejton njerëzit për nga kapja pas fesë. Ai i përmend ata me të drejtat që kanë karshi Allahut. Nuk ka dyshim se në këtë do të ndiesh aromën e fesë në çdo grumbullim apo vend ulje, ndien se njerëzit janë bërë më të dashur pas librit të Allahut, e lexojnë dhe e dëgjojnë me meditim, nuk ka dyshim se ai shton tek ata përgatitjen për të ndryshuar vetvetet drejt më së mirës. "Sigurisht që Allahu nuk do të ndryshojë (për mirë) gjendjen e një populli (që bën gjynahe, që është mosmirënjohës e i pabindur ndaj Allahut) përderisa ata vetë ta ndryshojnë atë për mirë (duke ndryshuar shpirtin e tyre dhe punët e tyre). " Rrad, 11.

Kurani i bën njerëzit të kuptojnë rëndësinë që ka kjo fe për ta, se ajo është për ta më e domosdoshme se uji dhe ajri. Çdo bashkësi që e lë pas dore çështjen e fesë së Allahut, sigurisht që ajo po lë pas dore fuqinë më të madhe që posedon dhe në të njëjtën kohë po humb shkaqet e suksesit në dynja dhe ahiret.

Vazhdon...

Mon 8 Jul 2013 - 13:03

Ramazani muaj i bamirësisë dhe fisnikërisë

Ramazani është vërtet muaj i dhënies dhe bamirësisë. Transmetohet se Ibnu Abasi – Allahu qoftë i kënaqur me të! – ka thënë: “I Dërguari i Allahut ishte njeriu më bujar, në mënyrë të veçantë kur i vinte Xhibrili alejhi selam. Xhibrili i vinte Pejgamberit alejhi selatu ue selam në Ramazan çdo natë dhe me të studionte Kuranin. Vërtet kur Pejgamberi takohej me Xhibrilin, ishte më bujar në veprat e mira se sa era që sjell shiun.” (Muttefekun alejhi)

Nuk ka dyshim se Profeti ynë ka qenë njeriu më bujar dhe xhymerti më i madh ndër bijtë e Ademit. Ai tregonte bamirësi në çdo drejtim, ai tregohej bamirës duke dhënë dije dhe pasuri, e sakrifikonte veten e tij që ta nxirrte në pah fenë e Allahut. I udhëzonte njerëzit dhe u bënte atyre bamirësi në çdo drejtim, duke i ushqyer të varfrit, duke këshilluar injorantët, duke i kryer nevojat dhe duke e përmbajtur veten nga sjelljet e këqija që ata bënin.

Nga këtu ne mësojmë se ky muaj është një shtytës i mirë që njeriu ta mësojë veten me bamirësi. Qetësia e vetes, ngrënia e pakët dhe studimi i Kuranit i cili nxit për bujari, të gjitha këto faktorë kanë ndikimin e tyre tek njeriu, sikurse dhe shihet e qartë një gjë e tillë në realitet.

Të mbledhësh midis agjërimit dhe sadakasë, sigurisht që ke mbledhur ato që janë shkak për hyrjen e njeriut në xhenet. Profeti salallahu alejhi ue selam ka thënë: "Në xhenet ka dhoma nga të cilat shikohen çka rreth tyre dhe shihet nga jashtë se çka në to." Ata (të pranishmit) thanë: “Për kë janë ato o i dërguar i Allahut?” Ai tha: "Për atë që është fjalë mirë, që ushqen nevojtarët, që agjëron vazhdueshëm dhe që falet natën, kur njerëzit janë në gjumë." (Ahmed, Tirmidhiu dhe Hakim i cili ka thënë se është i saktë).

O ju të pasur në çdo vend qofshi! Nëse Allahu ju ka nderuar, ju ka furnizuar me të mira, ju ka dhënë pasuri dhe i ka ruajtur fytyrat tuaja që t’i prekë turpi i lypjes, dijeni se Allahu e ka bërë obligim falënderimin dhe mirënjohjen e Tij për ato që ju ka dhuruar. “Nëse falënderoni (duke pranuar besimin e duke adhuruar vetëm Allahun), Unë do t’ju jap akoma më shumë (nga bekimet e Mia), por në qoftë se jeni të pakënaqur e mosmirënjohës, atëherë me të vërtetë që ndëshkimi Im është i rreptë.” Ibrahijm, 7.

Frikësojuni Allahut ndaj të mjerëve të cilëve i kanë rënë fatkeqësi dhe ndaj të varfërve të cilët i kanë zënë hallet dhe kanë familje të mëdha.

Është ashpërsi nëse nuk i ndihmoni e ti shtrëngoni duart duke treguar koprraci.

A vallë është prej mëshirës që ju të jeni në bollëk dhe jetë të këndshme, ndërsa ata të jenë të mbërthyer nga nevojat e jetës dhe vështirësitë e dhimbjet e pamundësisë.

A është e njerëzishme që ju të kënaqeni me veshjet luksoze, ndërsa vëllezërit tuaj i djeg vapa e verës dhe i kafshon i ftohti i dimrit. Ai pasanik i cili nuk ndien se ka të drejta dhe detyrime karshi të varfërve, zemra e tij është e ngurtë e ka humbur ndjenjën e dhembshurisë dhe është shumë larg mëshirës. "Sigurisht që Mëshira e Allahut është kurdoherë pranë mirëpunuesve." Araf, 56.

Ndërsa Profeti alejhi selatu ue selam ka thënë: "Ata që tregohen të mëshirshëm do t’i mëshirojë Mëshiruesi (Allahu). Mëshironi ata që janë në tokë t’ju mëshirojë Ai që është në qiell." (Ebu Daud dhe Tirmidhi hadithi është i saktë).

Ka të pasur të cilët nuk i ndjejnë rënkimet e të lënduarve dhe nuk kanë dhimbsuri për të varfrit, është larguar prej tyre ndjenja e vëllazërisë. Përpara tyre ndodhin gjëra nga të cilat lëndohen zemrat dhe lotojnë sytë, ndërsa atyre nuk i bën aspak përshtypje një gjë e tillë, zemrat e tyre janë ngurtësuar aq shumë saqë nuk kanë asnjë ndjenjë. Por ata nuk e dinë se Sunduesi i Gjithësisë dhe Krijuesi i çdo gjëje, është i mundshëm që ta marrë prej tyre pasurinë dhe bollëkun dhe t’ua japë atë të varfërve e nevojtarëve. "Thuaj! O Allah! Zotërues i Mbretërimit! Ti ia jep mbretërimin atij që Ti do dhe Ti ia merr mbretërimin atij që Ti do. Ti e vesh me nder atë që Ti do dhe Ti e poshtëron atë që Ti do. Në Dorën Tënde është mirësia. Vërtet, Ti je i Zoti për të bërë gjithçka." Ali Imran, 26.

Frikësojuni Allahut o ju të pasur dhe bëni bamirësi ndaj të varfërve sa të mundeni se ndoshta do të jeni prej të shpëtuarve, dhe dijeni se ato që humbin disa prej jush në gjërat e qejfit e që i prishni brenda pak çasteve, të varfërve do t’i mjaftonin për ditë apo muaj të tërë. Fusni gëzimin në zemrat e të varfërve duke u treguar ndaj tyre bamirës, se ndoshta Allahu do të na mëshirojë të gjithëve dhe largon prej të varfërve gjendjen e mjerueshme në të cilën ata gjenden.

Ramazani muaj i namazit

O robër të Allahut! Muaji i Ramazanit ashtu sikur është muaj i bamirësive është edhe muaj i faljes. Profeti alejhi selatu ue selam ka thënë: "Kush i kalon netët e Ramazanit me falje, duke qenë i bindur në besimin islam dhe duke pasur qëllim të sinqertë, do t'i falen të gjitha gabimet e tij të mëparshme.” (Mutefekun alejhi)

Ndërsa Allahu thotë: "O ti (Muhamed) i mbuluar me rroba! Ngrihu për falje natën, përveç një pjese të vogël të saj. Gjysmën e saj, ose më pak se aq, Ose pak më shumë dhe këndo Kuran (me zë) me ngadalë, bukur dhe qartë. Vërtet që Ne do të të zbresim ty mesazh të rëndë (ligje, detyrime etj). Vërtet që ngritja natën (për faljen Tahaxhud) është shumë e rëndë, e fortë dhe mjaft e mirë për të përmbajtur (vetveten, shpirtin) dhe më e përshtatshmja (për të kuptuar) Fjalë (e Allahut)." Muzemil, 1-6.

O ju muslimanë! Ky është muaji i Ramazanit ju ka ardhur që të jetë për t'ju edukuar. Ai e mëson njeriun se si jetë i qetë, si t’i frenojë kërkesat, dëshirat dhe epshet e vetvetes. Kështu e sheh besimtarin që e frenon vetveten nga ngrënia dhe pirja edhe pse çdo ushqim e ka rreth vetes, edhe pse nuk mund shohë e kontrollojë me imtësi kush pos Allahut. Allahu ka thënë: "Çdo punë e birit të Ademit është shlyeje gjynahesh për të, ndërsa agjërimi është për Mua dhe Unë do ta shpërblejë atë." (Buhari)

O ju muslimanë! Frikësojuni Allahut dhe kryeni për të vepra të mira, sepse Allahu ka vënë për këtë muaj dhurata, të cilat kush i humb vërtet ka humbur mirësi të mëdha.

Në mënyrë që të mos humbni shpërblimin e agjërimit

Vëllezër dhe motra muslimanë, sikurse gjenden në Ramazan gjëra të cilat ndikojnë në përmirësimin e gjendjes së muslimanëve, gjen në këtë muaj edhe gjëra shqetësuese të cilat kanë filluar të bëhen të modës, shkaku i së cilave është neglizhimi i disa prej muslimanëve, të cilëve u duket i rëndë ky muaj i begatshëm dhe që e ekzagjerojnë vështirësinë e tij. Ai për këta njerëz është si mysafir i rëndë, mbarimin e të cilit e presin me padurim. Ata janë mësuar të hanë pafund e të pinë pambarim e të flenë pa pushuar edhe nëse zgjatet dita. Ata i ka mbytur tufani i marrëzisë së pasurisë, duke i bërë të tillët që ta mbledhin e të mos e japin, të cilët janë të përsosur në llogari dhe që nuk e njohin ndarjen e saj. I sheh të tillët natën si ujqër dhe ditën si kufoma. Ndaj të mos na duket habi se të tillët nuk shijojnë mirësinë dhe qetësinë e këtij muaji sikurse besimtarët.

Shqetësimi i dytë është për gruan muslimane; kush është roli i saj në muajin e Ramazanit? Mos vallë i gjithë mundi i saj duhet të jetë në artin e gatimit? Çfarë ka punuar për Krijuesin e saj në këtë muaj? Si mendon ajo se do të shpërblehet kur shkon në xhami dhe fëmijët e saj sillen sikur xhamia të jetë vetëm e saj (nuk kujdeset për ta e as nuk i flet). A mos vallë ajo mendon se shpërblehet nga shkuarja në xhami dhe në fytyrën e saj duken ngjyrat e ylberit nga makijazhi i shumtë që ka vendosur, e aroma e parfumit të saj ndihet që nga larg?!

Vëllezër dhe motra! Shfrytëzojeni këtë muaj para se të shkojë pa e kuptuar, sepse nëse do të tregoheni të pakujdesshëm, të jeni të sigurtë se në fundin e tij keni për t’u penduar.

Kjo temë është përzgjedhur nga hytbja e imamit të Haremit në Meke Su'ud bin Ibrahijm esh Shurejm

Mon 8 Jul 2013 - 13:03

Çfarë do të bëj gjatë muajit Ramazan

1. Do ta agjëroj tërë muajin Ramazan duke shpresuar në shpërblimin e

2. Do t’i fal të pesë namazet në orët e përcaktuara, pa lënë t'u kalojë koha.

3. Do t’i fal të gjitha namazet me xhemat në xhami, duke mos munguar asnjëherë.

4. Do ta fal namazin e teravive çdo natë dhe nuk do të neglizhoj në këtë.

5. Së bashku me barkun tim do të agjërojë syri, veshi, dora, këmba dhe të gjitha gjymtyrët e mia; do t’u largohem mëkateve ashtu siç u largova nga ushqimi e pija.

6. Gjatë Ramazanit nuk do të ofendoj, shaj apo flas keq për askënd, ndërsa nëse dikush mua më ofendon apo më shanë, atëherë do t`i përgjigjem: “Unë jam agjërueshëm".
7. Raporti im ndaj Kuranit do të ndërrojë, do të lexoj së paku një xhuz në ditë. Nëse leximi im është i dobët, atëherë deri në fund të Ramazanit do ta përforcoj atë. Nëse nuk di të lexoj fare, atëherë nuk do të kalojë Ramazani pa i mësuar shkronjat e Kuranit.

8. Ditët e Ramazanit për mua nuk do të jenë ditë të zakonshme, por të mbushura me vepra të mira e adhurime, si: lutje, falje, lexim, lëmoshë (sadaka), mirësjellje e përkujtim të Allahut (dhikër). Ndërsa dhjetë ditët e fundit do t`i dalloj me një angazhim më të shtuar.

9. Do të jem më dorëlirë, më bujar dhe më solidar me nevojtarët.

10. Do ta vazhdoj namazin edhe pas Ramazanit, pasi namazi është shtylla e fesë, pa të cilën nuk do të mund të qëndrojë Islami im.

E lus Allahun e Lartësuar të më japë sukses në realizimin e këtyre gjërave!

Mon 8 Jul 2013 - 13:04

Agjërimi dhe devotshmëria

Lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, Zotin e të gjitha botëve. (Fatiha, 2)
Lavdërimet dhe falënderimet i takojnë vetëm Allahut, i Cili krijoi qiejt dhe tokën, solli errësirën dhe dritën (Enam, 1).
Lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, i Cili na udhëzoi. Kurrë nuk do ta kishim gjetur drejtimin, po të mos na kishte udhëhequr Allahu (Araf, 43).
Lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, i Cili i ka dërguar robit të Tij (Muhamedit alejhi selam) Librin (Kuranin) dhe nuk ka sjellë e nuk ka lejuar në të asnjë shtrembërim (Kehf, 1).
Lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, i Cili nuk ka lindur bir dhe nuk ka asnjë shok a të barabartë në Mbisundimin e Tij (Israë, 111).
Lavdërimet janë për Allahun, i Cili na shpëtoi ne nga populli dhalimun (politeist, mohues, keqbërës, shtypës).
Lavdërimet dhe falënderimet qofshin për Allahun dhe paqja qoftë mbi robërit e Tij, të cilët Ai i ka zgjedhur (Nemël, 59).
Lavdërimet dhe falënderimet janë për Allahun, të Cilit i përkasin gjithë ç’është në qiej dhe gjithë ç’është në tokë. Për Të janë gjithë lavdërimet dhe falënderimet në Jetën e Pastajme dhe Ai është më i Urti Gjithëgjykues, Gjithënjohësi.
Lavdërimet dhe falënderimet i qofshin Allahut, i Cili ka larguar prej nesh (gjithë) hidhërimet (Fatir, 34).
Salavatet dhe selamet qofshin mbi më të zgjedhurin e njerëzimit, më të dashurin e Allahun, vulën e pejgamberisë, ndërmjetësuesin e parë në Ditën e Llogarisë, Muhamedin salallahu alejhi ue selem.

Të nderuar agjërues!
Së bashku le të kujtojmë suren Bekare, e zbritur në Medinë. Po në këtë sure të kalojmë tek ajeti 183, te fjala e Allahut, në të cilën u drejtohet adhuruesve të Tij me thirrjen më të bukur:

“O ju që keni besuar! Ju është urdhëruar juve edhe Es-Seum (agjërimi) siç u qe urdhëruar edhe atyre përpara jush, me qëllim që të mund të bëheni El-Muttekunë (të përkushtuar).” (Bekare, 183)
Qëllimi i agjërimit është që besimtari të ngjitet në shkallën e takvallëkut (devotshmërisë, përkushtimit). Dijetarët dhanë disa përkufizimi mbi takvallëkun, si:
- muttekunë janë ata që ruhen nga dënimi i Allahut, duke u larguar prej asaj që e ka ndaluar Allahu dhe njëherazi zbatojnë urdhrat dhe obligimet e Allahut;
- muttekunë janë ata që largohen prej gjynaheve;
- muttekunë janë ata që ruhen nga shirku (idhujtaria), ndërsa adhurimin e kanë të sinqertë ndaj Allahut të Lartësuar.
Të devotshëm janë ata që e kanë frikë më së tepërmi Allahun dhe zbatojnë urdhrat e Tij. Të devotshmit janë shëmbëlltyrë e vlerave të larta, janë miq të Allahut që kanë frikë të vërtetë dhe nuk vdesin ndryshe vetëm se besimtarë besnikë. Nuk i kundërshtojnë urdhrat e Allahut, nuk janë shpikës në fenë e Allahut, por janë zbatues të Sunetit të Muhamedit salallahu alejhi ue selem.
Le të kujtojmë së bashku fjalët e Allahut të Lartësuar që flasin mbi të devotshmit, të pëkushtuarit:
“O njerëz, adhurojeni Zotin tuaj, i cili ju krijoi juve edhe ata që ishin para jush ashtu që të jeni të devotshëm (të shpëtuar).” (El-Bekare, 21)

“…e kush iu përmbahet dispozitave të Allahut, atij Ai i hap rrugë, dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare…” (Et-Talak, 2-3)

“E kush i frikësohet Allahut, Ai atij ia lehtëson punën.” (Et-Talak, 4)

“Ky është vendim i Allahut që ua zbriti juve, e kush e ka frikë Allahun, Ai atij ia shlyen të këqijat dhe ia shton shpërblimin.” (Et-Talak, 5)

“Kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ia ka frikën Allahut dhe i përmbahet udhëzimit të Tij, të tillët janë ata që do të arrijnë atë që dëshirojnë.” (Nur, 52)

Të nderuar agjërues!
Sa përparësi të mira: shlyerje mëkatesh, shpërblim të madh tek Allahu, hapje e dyerve të bereqetit nga qiejt dhe toka, furnizim nga nuk e pret, lehtësim të punëve, zmadhim të shpërblimit, shpëtim në dynja dhe ahiret, mëshirë e madhe dhe sukses i sigurt.
Pra, devotshmëri është ibadeti (adhurimi) i drejtë, organizimi i jetës sipas mësimeve të fesë, përqendrimi serioz në fenë e Allahut të Lartësuar, largimi nga rrugët dhe rrugicat e shejtanit.

Të nderuar agjërues!
Kështu, së bashku, le të kujtojmë edhe disa porosi nga Suneti i Muhamedit salallahu alejhi ue selem:

"Kush agjëron Ramazanin me bindje dhe shpresim në shpërblim, i falen mëkatet e bëra."

"Pesë namazet, prej xhumasë në xhuma dhe prej Ramazanit në Ramazan falen (mëkatet), pos atyre që janë të mëdha (kebair)." (Transmeton Muslimi)
Po vëlla, të falen gjynahet, të shpërblen Allahu me falje, me mëshirë, me të mira të pafundme. Në Ditën e Gjykimit do të jesh i priviligjuar. Përparsia jote do të jetë nëpër hyrjen e veçantë, e rezervuar vetëm për agjëruesit, hyrja me emrin “Rejan’’. Muhamedi salallahu alejhi ue selem na përgëzon:

“Vërtet, në xhenet është një derë, e cila quhet Rejan, nëpër të cilën do të hyjnë në Ditën e Gjykimit vetëm ata që agjërojnë. Nëpër atë derë të tjerët nuk do të hyjnë. Do të thirret në atë derë ku janë agjëruesit. Do të çohen agjëruesit dhe nuk do të mund tjetërkush të hyjë nga ajo derë. E, pasi të hyjnë ata, dera do të mbyllet e nuk do të mund të hyjë askush tjetër.’’ (Transmeton Buhariu)
Pastaj, mos harro vëlla! A dëshiron që agjërimi të ndërmjetësojë për ty në Ditën e Llogarisë, në të cilën jemi nevojtarë të gjithë për përkrahjen e veprave tona. Muhamedi salallahu alejhi ue selem na lajmëron duke thënë:

“Kurani dhe agjërimi ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Gjykimit. Agjërimi thotë: “O Zot, e kam ndaluar nga ushqimin dhe epshet gjatë ditës”, ndërsa Kurani thotë: “O Zot, e kam ndaluar nga gjumi gjatë natës. Mundësona që të ndërmjetësojmë për të!” dhe ndërmjetësojnë.” (Transmeton Ahmedi)

E lusim Allahu e Lartësuar të na lehtësojë shtimin e ibadeteve në këtë muaj të bekuar!
Allahu im! Na udhëzo në rrugën e drejtë, në rrugën e atyre që i begatove me shumë të mira!
Kërkoj faljen nga Allahu i Lartësuar për veten time dhe për ju muslimanë të nderuar!
Allahu im! Na bëj prej muttekunëve, të devotshmëve, të përkushtuarve në rrugën Tënde!

Pergatit: Ulvi Fejzullahu

Mon 8 Jul 2013 - 13:04

Një ditë në jetën e një agjëruesi
(projektet gjatë muajit Ramazan)

Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit e Mëshirëplotit. Falënderimi i takon Allahut, lavdërimi dhe paqja e Zotit qoftë mbi të Dërguarin Muhamed.
Vëlla i dashur! Gëzuar muajin e Ramazanit!
A dëshiron ta ruash veten nga etja për pesëdhjetë mijë vjet Ditën e Kiametit?
Nëse agjëron një ditë në muajin Ramazan, atëherë ti agjëron katërmbëdhjetë orë, respektivisht pesëdhjetë mijë sekonda afërsisht.
A mund të imagjinosh se agjërimi i pesëdhjetë mijë sekondave në muajin Ramazan të ruan nga etja e pesëdhjetë mijë viteve në Ditën e Kiametit?
Kjo do të thotë që një sekondë e vetme në Ramazan është si një vit i plotë nga vitet e nxehtësisë dhe etjes së Ditës së Kiametit!
Vëlla i dashur! Nëse të kalon Ramazani, asnjëherë nuk do të kompensohet. A nuk janë pak ato muaj të Ramazanit të humbur nga jeta jote më parë? Nëse rrëzohesh, ngrihu, mos e humb shpresën. Bëje sikur të jetë ky Ramazani i fundit në jetën tënde. Bëhu i vendosur dhe bashkohu me ne në këto projekte aq sa ke mundësi.

Projekti si të grumbullosh një miliardë për tridhjetë ditë:

A e di se shpërblimet me rastin e përfundimit të leximit të Kuranit (hatme Kurani) në ditët e zakonshme arrijnë në 3.3 milionë shpërblime nëse i pranon ato Allahu i Lartësuar (do të thotë që shlyen 3.3 milionë gjynahe). Shumëfishimi i shpërblimeve gjatë muajit Ramazan ka bërë që shpërblimi i umres në Ramazan të arrijë shpërblimin e haxhit me të Dërguarin e Allahut. E çfarë mendon për shpërblimin me rastin e përfundimit të leximit të Kuranit në Ramazan? Qindra miliona mirësi janë para teje. A thua do t'i humbasësh ato e pastaj të pendohesh për një mirësi të vetme Ditën e Kiametit? Kështu që kredia jote është më e lartë sesa kredia e pronarëve të kompanive të shumta!

Një projekt për të filluar:

Bëje fillimin e muajit më të fortë sesa tërë muajin. Menjëherë pas fillimit të natës së parë në Ramazan, bëhu i vendosur dhe përqendrohu që kjo natë të jetë nata e lirimit nga zjarri. Që nga nata e parë me lejen e Allahut të Lartësuar. Çdo natë pas iftarit bëhu i vendosur që ajo natë të jetë nata e lirimit nga zjarrit: "Allahu liron çdo ditë e natë njerëz nga zjarri." Albani e cilëson si të saktë. Para vetes ke gjashtëdhjetë mundësi për lirim nga zjarri. Çdo ditë një mundësi dhe çdo natë një mundësi tjetër gjatë muajit të Ramazanit.

Projekti Ramazani më ka ndryshuar (projekti i përgatitjes për teravi):

Bëhu gati për dëgjimin e pjesës së caktuar të Kuranit gjatë natës në namazin e teravisë, me leximin e tij pas ikindisë me meditim dhe përsiatje. Kështu ke për të vërejtur dallim të madh në devotshmërinë tënde gjatë teravive (kësisoj, ti bën dy hatme në të njëjtën kohë, hatme dëgjimi gjatë teravisë dhe hatme leximi pas ikindisë). Ndërsa nëse arrin të lexosh komentimin e asaj pjese ose të dëgjosh ndonjë kasetë për komentimin e asaj pjese, do të kishe bërë një hatme që pakkush e praktikon sot! Kësisoj vjen ndryshimi në Ramazan (mos thuaj se është vështirë).

Projekti çelësat e depove të Allahut:

A e di se gjatë Ramazanit ke gjashtëdhjetë lutje të pranuara? Kjo do të thotë se gjashtëdhjetë probleme prej problemeve në jetën tënde mund të zgjidhen. Gjashtëdhjetë ëndrra prej ëndrrave në jetën tënde mund të realizohen. "Çdo musliman çdo ditë dhe natë ka një lutje të pranueshme." (Albani e cilëson si të saktë). Sikur një njeri prej më të pasurve të të jepte gjashtëdhjetë çeçe të bardhë – si do të ishte gëzimi yt? Allahut i takon shembulli më i lartë, Ai të ka dhënë gjashtëdhjetë lutje të pranuara çdo ditë e natë.
Ndryshoje jetën tënde për gjysmë ore (ruaj një libërth lutjesh në xhepin tënd dhe lexo çdo ditë me përulësi e mos i humb çelësat e depove të Allahut në jetën tënde).

Projekti të kryesh haxh me të Dërguarin e Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të:

"Umreja në Ramazan (ka shpërblim) sikur haxhi me mua." Nuk ka ndonjë punë e cila të bën të jesh me të Dërguarin e Allahut sikur sahabët, si umreja në Ramazan.

Projekti shtimi i furnizimit dhe zgjerimi i tij:

Ke ndonjë hall me furnizimin? Dëshiron ndonjë pozitë shpërblyese? Dëshironi bashkëshort/e? Dëshironi fëmijë? "Kush dëshiron t'i shtohet furnizimi dhe pasuria, le t'i mbajë lidhjet familjare."
Mos harro t'i ftosh në iftar të afërmit dhe komshinjtë.

Projekti tridhjetë pallate në xhenet:

Nuk bëhet fjalë për tridhjetë pallate në bregdet, në bregdetet e Havait apo Nisës në Francë, por në xhenet. Kujdesu çdo ditë për dymbëdhjetë rekate sunet (dy para sabahut, katër para drekës dhe dy pas, dy pas akshamit dhe dy pas jacisë).

Mon 8 Jul 2013 - 13:05

Gëzohu, o agjërues se në Xhenet është një derë në të cilën nuk ka për të hyrë askush tjetër përveç teje!

Në emër të Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!

E lusim Allahun, subhanehu ve teala, të na falë gabimet tona, të na pastrojë zemrat tona, të na pranojë agjërimin e këtij muaji të nderuar dhe të bëj që nga ky muaj të dalim me mëkate të shlyera sikur atë ditë që kemi lindur!
Salavatet dhe selamet qofshin mbi krijesën tonë më të dashur, Muhamedin, salAllahu alejhi ve selem, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e kanë pasuar dhe do ta pasojnë rrugën e tij!
Jemi në prag të kalimit të një muaji të Madhërishëm dhe aq sa pikëllohemi që po kalon ky muaj në të cilin kemi bërë ibadet dhe kemi agjëruar për hir të Allahut, aq edhe po gëzohemi se shpresojmë se Allahu do të na falë mëkatet dhe do të na shpërblejë për adhurimin që ia kemi bërë Atij në këtë muaj.
Ky muaj kaloi si për agjëruesin ashtu edhe për mosagjëruesin. Ditët shkuan për të dy njëlloj mirëpo te këta është një dallim sikur midis qiellit dhe tokës, për ta është një dallim që s’mund përshkruhet e veç Allahu e din.

Gëzohu agjërues për sabrin që e ke bërë! Gëzohu për shpërblimin që ty Allahu ka për ta dhuruar!

Gëzohu, se Allahu, subhanhehu ve teala, agjërimin e ka zgjedhur për vete dhe Ai shpërblen për të.

Pejgamberi, salAllahu alejhi ve selem, ka treguar në një hadith kudsij se Allahu thotë:

''Agjërimi është i Imi dhe Unë jam Ai që e jep shpërblimin për të.'' (Transmeton Buhariu: 1904)

SubhanAllah! Nimet i madh o ju që keni bërë durim në këtë muaj, o ju që e keni falënderuar Allahun në këtë muaj, o ju që jeni larguar nga ushqimi dhe pija në këtë muaj me besim në Allahun duke shpresuar shpërblimin e Tij. Gëzohuni për shpërblimin që ju ka premtuar Allahu për shpërblimin pa llogari!

“Vlera e agjërimit nuk ka kompensim”.

Gëzohu o agjërues, se inshaAllah duaja jote është pranuar! Gëzohu me hadithin e Muhamedit salAllahu alejhi ve selem:

''Lutja e agjëruesit nuk refuzohet.”
(Bejhekiu: 3/345/, gjithashtu gjendet në Es-Silsiletus-sahihati:1797)

Për gëzimin tënd në këtë muaj të madhërishëm ka treguar Muhamedi, salAllahu alejhi ve selem, i cili ka thënë:
''... e ai që agjëron ka dy gëzime: kur han iftarin dhe kur takohet me Zotin e vet''
(Transmeton Muslimi)

Gëzohu, o agjërues i nderuar se agjërimi yt do të ndërmjetësojë atë ditë që nuk bën dobi as nëna e as baba, atë ditë që nëna se ka hallin e fëmijës së vet, atë ditë kur gruaja shtatzënë hedh barrën e saj, atë ditë që s’ka ndërmjetësim as me para e as me pasuri! SubhanAllah! Gëzohu, se atë ditë ndërmjetëson agjërimi për ty!

Muhamedi, salAllahu alejhi ve selem, ka thënë:

''Për robin Ditën e Kiametit thotë (agjërimi): o Zot ai është ndaluar nga ushqimet dhe epshet e tij ditën, atëherë më lejo të jem ndërmjetësues i tij''. (Transmeton Ahmedi, 2/174)

Gëzohu, o agjërues, se ty Allahu inshaAllah do ta largojë fytyrën nga zjarri për një ditë 70 pranvera, kurse ti je agjërues i gjithë Ramazanit!

Muhamedi, salAllahu alejhi ve selem, ka thënë:

''Ai i cili agjëron një ditë në rrugën e Allahut, Allahu i Lartësuar ia largon (për këtë ditë) fytyrën e tij nga zjarri shtatëdhjetë pranvera.'' (Transmeton Muslimi, 2/807)

Gëzohu, o agjërues se në Xhenet është një derë në të cilën nuk ka për të hyrë askush tjetër përveç teje!

Vërtet në Xhenet është një derë, e cila quhet Rejjan, nëpër të cilën do të hyjnë Ditën e Gjykimit vetëm ata që agjërojnë, nëpër atë derë të tjerët nuk do të hyjnë. Do të thirret në atë derë: ku janë agjëruesit. Do të çohen agjëruesit dhe nuk do të mund tjetërkush të hyjë nga kjo derë, e pasi të hyjnë agjëruesit dera do të mbyllet e nuk do të mund të hyjë në të askush tjetër.” (Transmetohet Buhariu: 1797)

Gëzohuni, ju o agjërues, se ju kaluat një natë që është më e vlefshme se një mijë muaj!

Gëzohuni ju agjërues, se inshaAllah Allahu ju ka shlyer mëkatet! Muhamedi, salAllahu alejhi ve selem, ka thënë:

''Ai cili e agjëron muajin e Ramazanit me besim dhe sinqeritet, i falen mëkatet e mëparshme.” (Transmeton Buhariu)

Lus Allahun që të gjithë agjëruesve që kanë agjëruar me sinqeritet dhe besim t’ua falë mëkatet dhe të dalim nga ky agjërim sikur atë ditë që kemi lindur pa mëkate!

Ju uroj të gjithë agjëruesve Bajramin! Sepse vërtet Bajrami për agjëruesin është festë dhe gëzim se shpreson tek Allahu ta shpërblejë, t’ia pranojë agjërimin, t’ia pranojë lutjet dhe t’ia falë mëkatet!

Selam Alejkum

Mon 8 Jul 2013 - 13:05

Dialog me musafirin e nderuar

Në atmosferën me aromë imani bëmë këtë takim me musafirin e nderuar dhe me pozitë shumë të madhe në zemrat tona.
-Kush jeni ju?
-Unë jam musafiri juaj, udhëtari, vizituesi juaj i përkohshëm, këshilluesi juaj i sinqertë.
-Si quheni ju, o musafir i nderuar?
-Unë quhem Ramazani, pasardhës i ditëve.
-Sa vjeç jeni?
-Jam përafërsisht 1430 vjeç.
-Prej nga jeni ju?
-Unë jam nga Rrahmani (i Gjithmëshirshmi).
-Ku banoni ju?
-Në zemrat e besimtarëve.
-A keni gjetur ndonjë vështirësi në banim?
-Po, kalova në çdo vend e pranë çdo shtëpie, kërkova banim me çmime më të larta, por fatkeqësisht më refuzuan koprracët, fatligët e të mjerët si dhe ata fytyrëvrenjturit ndaj meje, injorantët, por unë nuk e humba shpresën dhe fillova të gjurmoja për ata të cilët më duan mua nga radhët e besimtarëve të sinqertë e bamirës dhe i gjeta duke më pritur me mall.
-Sa do të qëndroni te ne?
-Ditë të caktuara, 29 apo 30 ditë.
-Cili është profesioni juaj?
-Profesionet e mia janë të shumta, ja disa prej tyre:
1- Agronom: Mbjell imanin (besimin në Zot) në zemra, mbjell dashuri, mirësjellje, bëj tranguj të moralit, e ujis me ujë të pastër dhe jap si fryt devotshmërinë, shpirtdëlirësinë fisnikërinë e bujarinë.
2- Ndërtues: Ndërtoj trupa të fortë, pamje të këndshme dhe shpirtra të pastër.
3- Tregti: Jap shpërblime të mëdha, shlyej mëkatet e kush punon me mua, fiton xhenetin.
4- Mjekësi: Mjekoj trupat dhe shpirtrat sëmurë me agjërim e namaz.
5- Mësime: I mësoj njerëzit që të ndjekin rrugën e drejtë.
-Neve po na shtohet edhe më shumë kureshtja për të biseduar me ju e të dëgjojmë për ju.
-Unë jam muaji i pendimit, muaji i faljes, muaji në të cilin zbriti Kurani Kerim. Unë kam një natë e cila është më e mirë se një mijë muaj. Unë i kam shoqëruar baballarët tuaj muslimanë në betejën e Bedrit, në Jermuk, në Hitin dhe u mësova sabrin e qëndrueshmërinë, e fitorja ishte përherë me ta.
-Së fundi, çfarë do të na këshillosh?
-I këshilloj të gjithë muslimanët që të bëjnë sa më shumë ibadet (adhurim), të lexojnë sa më shumë Kuran, t'i bëjnë sa më shumë dua (lutje) Allahut, të bëjnë sa më shumë istigfar (lutje Allahut për falje mëkatesh) e të japin sa më shumë lëmoshë.
-Tani ne të njohim ty shumë mirë dhe e përkujtuam mirësinë tënde të vjetër. Ah, sikur të na shoqërosh tërë jetën, të banosh në zemrat tona e të jetosh me shpirtrat tanë!
Lusim Allahun e Madhëruar që të na ndihmojë të agjërojmë sa më mirë e të falim namaz në këtë muaj sa më mirë!
O Allah, na e prano agjërimin!
O Allah, Ti me të vërtetë e do faljen e ne të lutemi, na fal ne!
O Allah, na ruaj nga zjarri i xhehenemit!
O Allah, fali të gjithë muslimanët, të gjallët e të vdekurit!

Mon 8 Jul 2013 - 13:05

Kurani Kerim dhe Ramazani

Falënderimi i takon Allahut të Madhëruar, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi Muhamedin salallahu alejhi ue selem, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Kiametit.

Kurani dhe Ramazani kanë një lidhshmëri të ngushtë. Kurani Kerim e do Ramazanin e po ashtu edhe Ramazani e do Kurani Kerimin. Këta të dy pra janë dy shokë të ngushtë e të dashur për njëri-tjetrin. Thotë Allahu i Madhëruar në Kuranin Famëlartë: ”(Ato ditë të numëruara janë) Muaji i Ramazanit, që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëzit dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i së vërtetës nga gënjeshtra).” (El-Bekare: 187)

Kurani Kerim ka zbritur nga Leuhi Mahfudhi në qiellin e dynjasë në muajin Ramazan dhe e ka nderuar këtë muaj zbritja e Kurani Kerimit. Gjithashtu, Muhamedi salalllahu alejhi ue selem së bashku me Xhibrilin alejhi selam e mësonin Kurani Kerimin së bashku në këtë muaj, e dëgjonte atë, e studionte, e recitonte, mendonte thellë rreth këshillave të tij, e shijonte njomësinë e tij dhe kërkonte me dëshirë nga margaritarët e çmuar të tij.

Muslimani gjatë muajit Ramazan bën koordinimin ndërmjet agjërimit dhe leximit të Kurani Kerimit dhe e gjallëron jetën e tij shpirtërore me Kuranin e Madhëruar, me këtë libër për të cilin Allahu i Madhëruar thotë: "(Ky është) Libër i begatshëm, Ne ta shpallëm ty këtë, që t'i studiojnë argumentet e tij dhe që të marrin mësim prej tij ata që kanë mend.” (Sad: 29)

"A nuk e studiojnë me vëmendje Kuranin? Por jo, ata janë zemra që kanë drynat e vet!” (Muhamed: 24)

"A nuk e përfillin ata (me vëmendje) Kuranin? Sikur të ishte prej dikujt tjetër, përveç prej Allahut, do të gjenin në të shumë kundërthënie.” (Nisa: 82)

Kurani gjatë muajit të Ramazanit ka një ushqim mahnitës për shpirtin dhe imanin. Kurani gjatë muajit të Ramazanit na bën që ta kujtojmë zbritjen e tij ato ditë kur Muhamedi salallahu alejhi ue selem e mësonte me Xhibrilin alejhi selam dhe se si selefi (të parët tanë të mirë) i kushtonin rëndësi aq të madhe leximit, mësimit dhe studimit të Kuranit.

Transmetohet në hadithe të vërteta nga Muhamedi salallahu alejhi ue selem se ka thënë mbi vlerën e leximit të Kuranit: "Lexojeni Kuranin, se ai do të vijë ndërmjetësues në Ditën e Kiametit për ithtarët e tij.” (Transmeton Muslimi)

Ibën Mesudi transmeton nga Muhamedi, paqja dhe lavdërimi i Allahut qoftë mbi të: “Kush lexon Kuran, për çdo germë i ka nga dhjetë sevape. Nuk them se elif lam mim është një shkronjë, por elif është shkronjë, lami është shkronjë dhe mimi është shkronjë.” (Termidhiu)

Uthmani, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga Muhamedi, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, se ka thënë: “Më i miri prej jush është ai cili e mëson Kuranin dhe ua mëson të tjerëve.” (Buhariu)

"Lexoni “zehravejn” (suret El-Bekare dhe Ali Imran), ngase këto dyja do të vijnë Ditën e Kiametit sikurse dy re apo si dy grumbuj zogjsh të rreshtuar duke i bërë hije pronarit të tyre Ditën e Kiametit.”

“Ai që lexon Kuran me përpikëri është me melaiket e ndershëm. Ai që lexon duke i ardhur vështirë, e ka shpërblimin e dyfishuar.” (Buhariu dhe Muslimi)

Selefët (të parët tanë të mirë), kur vinte Ramazani, i hapnin mus'hafët dhe i kushtoheshin vetëm leximit të Kuranit, me endje.

Imam Maliku gjatë muajit të Ramazanit nuk angazhohej me diçka tjetër, vetëm me leximin e Kurani Kerimit dhe e ndërpriste mësimin e njerëzve në xhami dhe dhënien e fetveve, duke thënë se ky është muaji i Kurani Kerimit.

Shtëpitë e selefit gjatë muajit të Ramazanit gumëzhinin si shushurima e bletëve, shndritnin nga Kurani dhe mbusheshin me kënaqësi shpirtërore nga leximi i Kuranit dhe e lexonin atë me texhvid (lexim me të gjitha rregullat, lexim të drejtë e të plotë), ndalonin në çudirat e tij, qanin nga këshillat e tij e gëzoheshin nga përgëzimet e tij, frikësoheshin nga kërcënimet e Tij dhe vepronin sipas urdhrave të tij dhe ndaleshin në kufijtë e tij.

Transmetohet në hadith të vërtetë se Ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, i ka lexuar Muhamedit salallahu alejhi ue selem fillimin e sures Nisa e kur mbërriti në ajetin: ”Dhe si do të jetë gjendja e atyre (që nuk besuan), kur Ne do të sjellim dëshmitarë për çdo popull, e ty do të sjellim dëshmitarë mbi ata (që nuk të besuan)?" (Nisa: 41), Muhamedi salallahu alejhi ue selem i tha mjaft. Thotë Ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të: "E shikova dhe sytë e tij po rridhnin lot.” (Shënon: Buhariu dhe Muslimi)

Në transmetimin e vërtetuar se Muhamedi salallahu alejhi ue selem e kishte dëgjuar Ebu Musa El-Eshariun, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke lexuar Kuran e pastaj i tha: "Sikur të më kishe parë mua duke të dëgjuar këndimin tënd të Kuranit. Ty të është dhënë një melodi e mirë e këndimit nga meloditë e Daudit alejhi selam.” Ebu Musa i tha: "Sikur ta dija unë se ti je duke më dëgjuar, do të këndoja edhe më mirë o i Dërguar i Allahut.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi)

Umeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, e kishte zakon që kur takohej me sahabët, i thoshte Ebu Musa El-Eshariut: "Na përkujto Zotin tonë", e ai fillonte të këndonte Kuranin me zërin e tij të mirë, kurse ata (sahabët) qanin. Në kohën e sotme është lënë pas dore leximi, mësimi, studimi dhe dëgjimi i Kuranit, edukimi i gjeneratave tani bëhet i shtrembër. Natyrshmëria është devijuar dhe të kuptuarit është i dobët.

Kur filluan që Kuranin ta zëvendësojnë me diçka tjetër, filloi korruptimi, çoroditja, të keqkuptohen gjërat dhe të dobësohen ambiciet.
Qëllimi kryesor i Kuranit është që njerëzit t'i udhëzojë në rrugën e drejtë të Allahut të Lartësuar.
Kurani Kerimi është dritë, shërim për zemrat, dituri, kulturë, argument i qartë.
Kurani Kerimi është jetë dhe shpëtim, shkëlqim për shpirtrat, shpërblim dhe forcim.
Kurani është mësim hyjnor, ligj i Allahut, urtësi e përjetshme.
A ka mundësi që ne të jetojmë me Kuranin Kerimin në Ramazan, por edhe pas Ramazanit? A thua mund ta kuptojmë madhërinë e këtij libri, që ta mbushim jetën tonë plot kënaqësi me Kuran Kerim dhe që rrugën tonë në errësirë ta ndriçojmë me Kurani Kerimin, që të shkëlqejmë me të?
Allahu na e bëftë të mundur t'i realizojmë të gjitha këto!

Mon 8 Jul 2013 - 13:06

Agjërimi i tipit të obliguar dhe agjërimi shpirtëror
Agjërimi shpirtërorë kërkon largimin si nga ana e brendshme, si nga ajo e jashtmja ..

Autor: Abd al-Kadir el Xhilani

Agjërimi që urdhëron Ligji (saum el-shari'a) është ai në të cilin njerëzit largohen nga ushqimi, nga pija dhe nga mardhëniet seksuale nga agimi në perëndim, ndërsa agjërimi shpirtërorë (saum el-tarika) kërkon që të ndalohemi t'i afrohemi haramit edhe me shqisat dhe mendimet. Ai kërkon largimin, si nga ana e brendshme si nga ajo e jashtmja, nga gjithçka që nuk ka harmoni dhe dobësia më e vogël e këtij qëllimi e prish agjërimin. Agjërimi që urdhëron Ligji kufizohet në kohë, ndërsa ai shpirtërorë vazhdon gjithmonë në jetën kalimtare si në atë të përjetshmen.

Pejgamberi – paqja dh bekimet e Allahut qofshin mbi të - ka thënë: "Shumë ka prej atyre që nga agjërimi i tyre kanë vetëm uri dhe etje". Ka edhe prej tyre që e prishin agjërimin kur hanë dhe prej tyre agjërimi i të cilëve vazhdon të jetë i vlefshën edhe pasi të jen ushqyer. Këta të fundit janë ato që mbajnë shqisat dhe mendimet largë të keqes ndërsa duart e tyre dhe gjuha e tyre nuk fyejnë të tjerët. Pikërisht këtyre iu drejtohet premtimi i Zotit: "Agjërimi është për Mua, dhe Unë shpërblejë për të".

Rreth dy mënyrave të të agjëruarit Pejgamberi – paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të – ka thënë:

"Agjërusi ka dy shkaqe me të cilat gëzohet: gëzohet kur t'bën iftar dhe gëzohet me agjërimin e tij kur 'sheh'". (Kur do të takoj Krijuesin e tij).

Ata që njohin aspektin e jashtëm të fesë thonë që shkaku i parë i agjëruesit është kënaqësia e të ngrënit pas një dite agjërimi. Ndërsa me 'kur sheh' nënkuptohet kënaqësia e atij që ka agjëruar gjatë gjithë muajit Ramazan dhe e sheh hënen e re që tregon fundin e agjërimit dhe fillimin e kremtimit të Festës. Ata që njohin kuptimin e agjërimit nga ana tjetër pohojnë që gëzimi për të prishur agjërimin ndjehet atë ditë kur besimtari do të hyj ne Parajsë dhe do të marrë pjesë në kënaqësitë e saj, dhe që kuptimi i gëzimit më të madh do të arrihet atherë kur besimtari do të shohë të Vërtetën hyjnore, do të takoj Krijuesin e tij.

Ende më i lavdëruar se këto dy lloje agjërimi është agjërimi i të Vërtetës (saum el-hakika), që do të thotë të ndalosh zemrën të dojë diçka që nuk është Allahu. Ky agjërim kryhet duke larguar nga zemra gjithëçka që ekziston, bile edhe ç'ka në botën e fshehur përveç asaj ç'ka në botën tonë, me përjashtim të dashurisë ndaj Allahut.

Edhe pse i Lartësuari ka krijuar gjithçka për njeriun, megjithatë ka krjuar njeriun për Vete, dhe ka thënë: "Njeriu është sekreti Im dhe Unë jam sekreti i tij. Ky sekret është nje¨dritë që vjen nga Drita hyjnore e Zotit. Është qendra e zemrës, e bërë nga substanca më e hollë; është shpirti ai që njeh të gjitha të vërtetat e fshehura; lidhja sekrete mes krijesave dhe Krijuesit. Ky sekret nuk don dhe nuk i nënshtrohet askujt përveç Allahut.

Nuk ka asgjë pas të cilës ia vlen të lakmohemi, asnjë qëllim, asnjë objekt dashurie në këtë botë e në tjetrën, përveç Allahut. Nëse një atom diçkaje që nuk është dashuria për Atë hyn në zemër, agjërimi i të Vërtetës, agjërimi i vërtetë, prishet. Atëherë njeriu duhet ta përsërisë atë, duke ringjallur atë aspiratë dhe qëllim madhështor, duke iu kthyer dashurisë së Tij, këtu e në Amshueshmëri, pasi që i Lartësuari ka thënë: "Agjërimi është për Mua, dhe Unë shpërblejë për të".

Përktheu nga Italishtja: Rexhije Ameti

Mon 8 Jul 2013 - 13:06

Kapitulli i agjërimit (1)

Agjërimi (Es-sijam)

Rrënja e fjalës “sijam” në gjuhën arabe rrjedh nga fjala imsak, që në gjuhën shqipe ka kuptimin “të ndalohesh nga diçka”. Kurse përkufizimi i agjërimit sipas sheriatit është ndalimi nga gjërat që e prishin agjërimin1.

Agjërimi i muajit të Ramazanit është shtylla e katërt e Islamit. Agjërimi është njëri ndër ibadetet (adhurimet) më të vlefshme, ngase ai i përfshin të tre llojet e durimit.

1- Sabri në adhurimin e Allahut të Lartësuar.
2- Sabri ndaj mëkateve.
3- Sabri ndaj caktimeve të vështira e të dhimbshme të Allahut.

Gjithashtu, Allahu ka thënë se agjërimi i përket Atij e gjithashtu edhe shpërblimi i agjërimit është nga Allahu i Madhëruar2. Pra, Allahu shpërblimin e ka premtuar se do ta japë Ai vetë3.

Agjërimi është fshehtësi ndërmjet Allahut të Lartësuar dhe robit të Tij si dhe amaneti më i madh. Sa i përket urtësisë së agjërimit, do të përmendim diçka shkurtimisht nga urtësitë e shumta të agjërimit, në mënyrë që sado pak lexuesi të ketë mundësi që ta kuptojë fshehtësinë e urtësisë së Allahut të Lartësuar mbi obligimin e agjërimit dhe t’i shtohet imani në këtë kohë kur besimet e njerëzve po luhaten dhe drita e imanit të tyre po zbehet. Ina lilahi ue ina ilejhi rraxhiun, ne jemi të Allahut dhe ne vetëm tek Ai kthehemi.

Do të përmendim disa nga urtësitë madhështore të agjërimit, të cilat janë: adhurimi i Allahut të Lartësuar, nënshtrimi absolut ndaj Allahut, që agjëruesi ta kryejë agjërimin me përulësi ndaj Allahut të Lartësuar duke mbizotëruar forcën e epsheve.

Gjithashtu, forca dhe shëndeti e bën njeriun që të mendojë se është i pavarur, t’i tejkalojë kufijtë, ta mohojë të vërtetën e të jetë i pakujdesshëm ndaj saj. Siç thotë Allahu i Lartësuar në Kuranin Famëlartë: “Jo, është e vërtetë se ai i kalon kufijtë për shkak se e ndien veten të pavarur.” (Sure Alak: 5-6)

Kështu, le ta dijë se është krijesë e varfër, e dobët tek Allahu i Lartësuar. Kur pas ndikimit të agjërimit në qenien e tij ai sheh dobësinë e vet, pamundësinë e tij, atëherë e kundërshton arrogancën dhe mendjemadhësinë e vet, i nënshtrohet Krijuesit të tij dhe sillet me butësi ndaj të tjerëve .

Nga urtësitë shoqërore të agjërimit janë kryerja e të njëjtit ibadet nga të gjithë muslimanët në njëjtën kohë dhe sabri i të gjithëve në këtë ibadet, qoftë i të fortit edhe i të dobëtit, i shtresave të larta të shoqërisë dhe të të ulëtave, i të pasurve dhe të varfërve, duke përjetuar që të gjithë mundin dhe vështirësinë e atij adhurimi, gjë që ua lidh zemrat dhe i bashkon shpirtrat e tyre që të jenë kolektiv. Agjërimi i bashkon fjalët e tyre në të vërtetën.

Pra, nuk ka forcë më të madhe e më triumfuese ndaj ideologjive raciste të gabuara mbi ndërtimin e shoqërisë si dhe ndalimin e shtypjes së klasave të ultë të shoqërisë duke mos i bërë padrejtësi asnjërës klasë. Gjithashtu agjërimi ua shton muslimanëve dashurinë, mëshirën e ndihmën ndaj njëri-tjetrit. Kur i pasuri ndien urinë gjatë agjërimit, i kujtohet se vëllai i tij musliman e ka atë uri tërë jetën e tij dhe ia dhuron një pjesë të pasurisë së tij, me të cilën largon urrejtjen e të varfrit ndaj të pasurit dhe ajo urrejtje zëvendësohet nga dashuria dhe harmonia ndërmjet tyre e me këtë arrihet paqja dhe mirëkuptimi ndërmjet shtresave të shoqërisë.

Urtësia e edukimit dhe moralit

Agjërimi e bën njeriun më të durueshëm dhe e mëson si t’u përballojë vështirësive të rënda dhe ia shton bindjet, ia rrit ambiciet.

Urtësia e shëndetit

Stomaku është shtëpia e pothuaj të gjitha sëmundjeve, kurse ruajtja nga sëmundjet është kryet e shërimit, kështu qe është e domosdoshme për stomakun qe të marrë pushim e freskim për një kohë, që të ketë mundësi të ripërgatitet për punë të re pas mundimeve në tretjen e ushqimit.

Pra, këto ishin pak nga urtësitë e fshehtësitë e Allahut të Lartësuar në obligimin e agjërimit. Për numërimin e të gjitha urtësive të agjërimit do te ishte e nevojshme të shkruheshin vëllime të shumta për aq sa dinë për urtësitë e agjërimit dijetarët, kurse urtësitë që di Allahu i Lartësuar janë të panumërta.

Agjërimi

Hadithi i parë

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga Muhamedi salallahu alejhi ue selam se ka thënë: “Askush mos të agjërojë para Ramazanit për një apo dy ditë, përveç nëse dikush zakonisht ka agjëruar, atëherë le të agjërojë.”

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Qëllimi i sheriatit është që të bëjë dallimin ndërmjet ibadeteve dhe adeteve, po ashtu qëllimi i sheriatit është që të bëjë ndarjen nga ibadetet farz dhe ibadetet sunet (vullnetare), që të kuptohet ndarja ndërmjet tyre.

Për këtë qëllim e ka ndaluar agjërimin para Ramazanit për një apo dy ditë, në mënyrë që përgatitja e njeriut për agjërimin e Ramazanit të jetë sa ma e mirë.

Këtu përjashtohet ai që ka agjëruar përherë të hënën apo të enjten apo i ka mbetur agjërim kaza e nuk i ka mbetur më kohë apo agjërimi i zotimit (kur është zotuar se do të agjërojë për Allahun). Në këto raste i lejohet që të agjërojë, se ky është agjërim i shkakut, për dallim nga agjërimi nafile (vullnetar), e më së paku për ndalesën e tij mund të themi se është mekruh (e qortuar).

Dobitë që mund të marrim nga ky hadith

1- Ndalimi i agjërimit një apo dy ditë para Ramazanit.

2- Lejimi i agjërimit një a po dy ditë para Ramazanit, të hënën apo të enjten, për atë që e ka pasur zakon t’i agjërojë këto ditë.

3- Urtësia për këtë ndalesë: Që të bëhet ndarja e adhurimeve farze (të obligueshme) nga ato sunete si dhe përgatitja më e mirë për Ramazan, me vullnet më të madh dhe me mall më të madh për agjërimin e tij. E po ashtu kur të përmendet agjërimi i Ramazanit, të ketë një kuptim të veçantë e të dalluar nga agjërimet e tjera vullnetare.

Mon 8 Jul 2013 - 13:07

Kapitulli i agjërimit (2)

Hadithi i dytë

Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: “Kam dëgjuar Resulullahun salallahu alejhi ue selem të thotë: “Agjëroni pasi ta shihni atë (hënën e re) dhe ndërpriteni agjërimin (në fund të muajit), kur ta shihni atë. Nëse është e fshehur, atëherë prisni derisa të kalojnë tridhjetë ditët e muajit Shaban.”

Fjalët e panjohura

Gume: që do të thotë nëse shikimi i Hënës është i penguar nga retë.
Fkduru leh: që do të thotë llogaritni dhe plotësoni 30 ditët e Shabanit (i cili është para Ramazanit).

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Rregullat e sheriatit vendosen sipas argumenteve të vërtetuara dhe ndërrohen vetëm me ndonjë argument bindes.

Shembull i kësaj: Konsiderimi i muajit Shaban (mosobligimi me agjërim) për derisa nuk shihet hëna e re e Ramazanit. Për këtë, Muhamedi salallahu alejhi ue selem e ka bërë të varur fillimin e muajt Ramazanit si dhe përfundimin e tij nga shikimi i hënës, ashtu që kur muaji Shaban i ka 29 ditë dhe nuk ka mundësi që ta shohim hënën e re për shkak të reve të dendura, në këtë rast plotësohen 30 ditë të muajit Shaban e atëherë është vërtetuar se ka mbaruar muaji i Shabanit e ka filluar muaji i Ramazanit dhe është obliguar agjërimi. Siç e cekëm më parë, konsiderimi i rregullave në baza e argumente themelore përderisa nuk ka argumente bindëse për ndërrimin e tyre.

Mospajtimi i dijetarëve rreth agjërimit të ditës së 29-të të muajit Shaban

Dijetarët islamë nuk janë në ujdi lidhur me agjërimin e ditës së 29-të të muajit Shaban, nëse shikimi i hënës pengohet nga retë.

Mendimet e dijetarëve për këtë çështje

Siç është e njohur në medhhebin hanbeli , mendimi i shumë nga dijetarëve të këtij medhhebi është agjërimi i ditës së 29-të të Shabanit. Sipas komentimit të hadithit ku thuhet: “dajku” (kufizim apo ngushtim) ngase këta e kanë kuptuar dajku (ngushtoj) ashtu që të llogaritet Shabani 29 ditë.

Ky është njëri nga transmetimet e Ahmed bin Hnbelit. Ky mendim është i transmetuar edhe nga një grup sahabësh, si: Ebu Hurejra, Ibën Omeri, Aishja dhe Esma, Allahu qoftë i kënaqur me ta.

Kurse xhumhuri (shumica e dijetarëve) si: Maliku, Ebu Hanifja, Shafii, kanë mendimin se nuk është obligim që të agjërohet kjo dit. Po edhe nëse agjërohet me nijet për Ramazan, nuk do të numërohet për të.

Këtë mendim e zgjodhi edhe dijetari i njohur Ibën Tejmije dhe ka thënë: “Transmetime të shumta nga dijetarët e medhebit hanbeli se ky është edhe mendimi i Ahmed Ibën Hambelit.” Thotë shkrimtari i librit të njohur “Elfuru”, i medhhebit hanbeli: “Nuk kam gjetur askund në medhhebin hanbeli se ai e konsideron të obligueshme agjërimin e kësaj dite e as që vlen t’i atribuohet atij ky mendim.”

E zgjodhën këtë transmetim të medhhebit hanbeli edhe dy nga dijetarët më të mëdhenj të medhhebit hambeli, Ebu Hatabi dhe Ibën Akili.

Argumenti i këtyre dijetarëve është hadithi që transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra: “Agjëroni pasi ta shihni atë (hënën e re) dhe ndërpriteni agjërimin (në fund të muajit) kur ta shihni atë (hënën e re). Nëse është e fshehur, atëherë plotësoni tridhjetë ditët e muajit Shaban.” Ky hadith si dhe hadithe të ngjashme me këtë na bëjnë që të kuptojmë se fjala e Muhamedit salallahu alejhi ue selem: “Fakduru leh” (llogariteni apo përcaktoni), që ka për qëllim llogariteni Shabanin 30 ditë të plota.

Më së miri e ka perceptuar këtë temë dijetari i njohur Ibn El-Kajiim El-Xheuzijeh në librin e tij të shquar “El-Hedji”, ku ka përkrahur mendimin e xhumhurit të dijetarëve si dhe e bëri të pavlefshëm mendimin e të tjerëve. Ai e ka bërë të qartë se nuk ka asnjë transmetim të qartë prej sahabëve, përveç Ibën Omerit, Allahu qoftë i kënaqur me të, që ka medhheb elhtijat (që do të thotë se Ibën Omeri e ka pasur zakon që në çështje të fesë të zgjedhë atë mendim i cili është më shumë i saktë, edhe nëse ka qenë më i vështirë, por më i sigurt), siç thotë edhe Ibën Tejmije: “Obligimi i agjërimit të ditës së dyshimtë (29 Shabanit) nuk ka kurrfarë baze në medhebin hanbeli e as ndonjë nga dijetarët e medhhebit hanbeli, edhe nëse disa prej tyre kanë menduar se është obligim agjërimi i saj. Argumentet e sheriatit janë shumë të qarta se kujdesi i tepërt dhe zgjedhja e asaj që është më e vështirë gjithmonë, vetëm që ta qëllojmë hakun, nuk është e obliguar e as e ndaluar.

Mospajtimi i ulemave rreth çështjes se nëse shihet hëna në një vend, a është obligim agjërimi për gjithë besimtarët e tjerë në botë?

Ajo që është më e njohur në medhhebin hanbeli dhe pasuesit e tij është obligimi i agjërimit për të gjithë muslimanët ne të gjitha vendet e botës meqë është vërtetuar hyrja e Ramazanit. Atëherë është bërë obligim edhe agjërimi si dhe rregullat e tjera që i përkasin agjërimit. Këtë mendim e ka Imam Ahmedi dhe Ebu Hanifja.

Kurse shumë të tjerë nga fukahatë kanë mendimin se nuk është obligim që të agjërohet në të gjithë botën në të njëjtën ditë për arsye se për banorët e çdo qyteti ka shikim të veçantë të hënës. Ky është mendimi i Kasim ibn Mumamedit, Salim bin Abdullahut dhe Is’hakut. Ky mendim është i bazuar në këtë transmetim nga Kurejbi, që thotë: “Udhëtova për në Sham. Erdhi muaji i Ramazanit e unë isha në Sham dhe e pamë hënën natën e xhuma. Pastaj u ktheva nga Shami në Medinë në fund të muajit të Ramazanit. Duke biseduar me Ibën Abasin më pyeti se kur e keni parë hënën e Ramazanit në Sham. I thashë natën e Xhuma, kurse ai më tha se ne e kemi parë natën e shtunë dhe do të vazhdojmë të agjërojmë derisa t’i plotësojmë 30 ditë të Ramazanit, vetëm nëse e shohim hënën e re të Shevalit. I thashë: A nuk më mjafton përcaktimi i shikimit të hënës nga Muaviu, Allahu qoftë i kënaqur me të, e më tha jo.” Kështu na ka urdhëruar ne Muhamedi salallahu alejhi ue selem.”

Kurse për Imam Shafiun, ajo që është më e njohur prej tij, është se nëse ndryshon shikimi i një vendi nga vendi tjetër sipas lartësive mbidetare që shikohet hëna prej tyre, atëherë çdo vend do të ketë rregulla të veçanta. E nëse lartësia e atyre vendeve është njësoj, atëherë për ata do të jenë të njëjtat rregulla. Ky është edhe mendimi i Ibën Tejmijes. Thotë dijetari Ibn El-Meerakishi në librin e tij “Adhbë ezelzalë fi mebahith rujet elhilal”, se nëse është largësia ndërmjet dy vendeve më pak se 2226 km, atëherë hëna e tyre (agjërimi i tyre) është njësoj e nëse largësia ndërmjet dy vendeve është më e madhe, atëherë edhe fillimi i agjërimit të tyre ka mundësi që të ndryshojë.

Dobitë që mund të marrim nga ky hadith

1-Fillimi i agjërimit të Ramazanit është i varur nga shikimi i hënës. Dijetari Ibn Dekik el-Iid e konsideron si të pavlefshme llogarinë sipas astronomëve. Po ashtu dijetari Sana-ani thotë: “Nëse do e konsideronim shikimin e hënës sipas astronomëve të cilët konstatojnë fillimin e muajit sipas studimeve planetare, atëherë nuk do ta dinte fillimin e agjërimit askush përveç një pakice shumë të vogël të njerëzve. Kurse ligjet e sheriatit janë të vendosura në atë formë që kanë mundësi t’i kuptojnë të gjitha shtresat e njerëzimit.

2- Gjithashtu edhe fundi i Ramazanit është i varur nga shikimi i hënës.

3- Nëse nuk shohin hënën e re, atëherë e lënë derisa të plotësohen 30 ditë të Shabanit, e atëherë është i sigurt fillimi i Ramazanit. E po ashtu, nëse nuk e shohin hënën e Shevalit pas 29 ditëve të Ramazanit, duhet t’i plotësojnë 30 ditë agjërim të Ramazanit.

4- Nëse hëna është e padukshme nga retë, atëherë e lëmë derisa të plotësohet muaji Shaban 30 ditë. Sana-ani thotë: “Xhumhuri i fukahave dhe muhadithinëve është se qëllimi i fjalës së Muhamedit salallahu alejhi ue selem “fakduru” (përcaktoni) ka për qëllim plotësimin e muajit Shaban me 30 ditë.

Mon 8 Jul 2013 - 13:08

Një ditë në Ramazan!

Falënderimi i takon vetëm All-llahut, ndërsa salavatët dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin e All-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].

Në vijim:
Muaji i Ramazanit veç ka filluar gjithashtu me të kanë filluar adhurimet e çmuara. Që mos t’i humbasim tërë mirësitë e mëdha të këtij muaji, duhet patjetër që t’ia bëjmë vetës një program, se si duhet të angazhohemi gjatë këtij muaji.

Disa këshilla:
• Ky program i përgaditur mund të realizohet sipas mundësive të secilit person.
• Namazi duhet të jetë bazë kaluese prej një kohe në tjetrën.
• Nëse të ka humbur diçka nga ky program mundohu ta kompenzosh më vonë, mos e le të tërin!
• Kujdesu që kohën e lirë ta shfrytëzosh të tërën, siç mund të jetë: Udhëtimi, pritja e namazit, ndonjë pushim në punë. Shfrytëzoi këto duke përmendur All-llahun, duke bërë istigfarë apo duke lexuar Kur’an!
• Mundohu që këtë program ta praktikojnë edhe të afërmit e tu!
• Kujdesu që ta përmirësosh besimin tënd!

Dhjetë kohët

1. Koha e syfyrit
• Dy rekate namaz, apo më tepër, jo të gjata (namaz nate).
• Të hash syfyr. Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Hani syfyr, sepse në syfyr ka bereqet!”
• Të bësh Istigfarë, të kërkosh falje nga All-llahu për mëkatët e bëra.

2. Koha e Sabahut
• T’a përsëritësh ezanin kur muezini e thërret.
• Kur të hysh në xhami ta bësh nijetin për itikaf, sado që të rrish dhe kurdo që të hysh.
• Thuaje duanë e hyrjes në xhami (Bismil-lah, ves-salatu ves-selamu ala resulilah. All-llahume Igfir li dhunubi vef-tah li ebvabe rahmetik, Shqip: Në Emër të All-llahut, Salavate dhe Selame mbi të Dërguarin e All-llahut. O All-llah, m’i fal mëkatët e mia dhe m’i hap dyert e mëshirës sate!).
• Duaja në mes të Ezanit dhe Ikametit nuk kthehet.
• Duatë pas namazit.

3. Koha deri në lindjen e diellit
• Kush e fal namazin e Sabahut me xhemat dhe më pas qëndron duke e përmendur All-llahun deri që të lind dielli dhe pastaj i fal dy rekate e ka sevapin sikur sevapin e haxhit dhe umres, të plotë... të plotë... të plotë... (Hadith i Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]) Gjatë kësaj kohe mund të lexohet edhe Kur’an, lutjet e mëngjesit apo edhe dua. Pastaj, 20 minuta pas lindjes së diellit t’i falësh 2 rekate, 4, 6, apo 8 rekate.

4. Koha në punë apo në shkollë
• Të punosh në mënyrë të përpiktë dhe pa hile është adhurim dhe kjo ta mundëson që ta fitosh rriskun hallall.
• Kujdes që mos ta lëndosh dikë dhe mos ia kthe dikujt të keqen me të keqe, por me të mirë!

5. Pas punës deri në kohën e Ikindis
• Të pushoh në këtë kohë është sunnet, kuptohet nëse nuk i takon gjatë orarit të punës. Kjo duke pasur për qëllim që të fuqizohesh për adhurim.

6. Prej Ikindis deri në Aksham
• Ta falësh namazin e Ikindis me xhematë.
• Pas namazit të Ikindis të jetë ulja ditore me familjen për t’ua lexuar (mësuar) Kur’anin apo ndonjë libër tjetër fetar.
• Thënia e lutjeve të mbrëmjes.

7. Prej Akshamit e në Jaci
• Ta presësh i gëzuar Iftarin.
• Të bësh dua-lutje kur të bësh iftar, sepse lutja në këtë kohë nuk kthehet.
• Ta bësh duan e Iftarit: Dhehebe Edh-dham’u veb-telet el-uruk ve thebete el-exhru, in-sha All-llahu. Shqip: U shua etja, u mbushen damarët dhe u fitua shpërblimi, nësë do All-llahu.
• Falja e namazit të akshamit me xhematë.

8. Namazi i Jacis dhe Taravija
• Të mos e teprosh me ushqim në iftar sepse kjo të ndihmon të jesh i zellshëm dhe i vëmendëshëm në namaz.
• Nëse ke mundesi ta zgjedhësh xhamin, në të cilën përfundohet i tërë Kur’ani duke e lexuar në namaz të taravisë.
• Është mirë që t’i thërrasësh shokët e tu për në xhami, që të jetë kjo një mënyrë e davetit.
• Të shkohet në xhami pa fëmijë, nëse ka mundësi. Sepse fëmijët mund të bëjnë zhurmë dhe kjo i pengon falësit gjatë namazit.

9. Pas Taravije e deri në kohën e gjumit
• Të lexosh diçka nga Kur’ani.
• Të bësh ndonjë punë të vlefshme, siç mund të jetë: T’i vizitosh të afërmit, etj.

10. Koha e Gjumit
• Ta bësh nijet se po fle për t’u fuqizuar për ibadet.
• Të flesh i pastër, në krahun e djathtë dhe t’i thuash lutjet.
• Nuk bën që ta humbësh kohën duke shikuar televizorin.

Disa ditë të veçanta

Dita e Xhuma (gjatë tërë vitit, jo vetëm në ramazan).
• Të pastruarit në ditën e Xhuma.
• Të thënurit e tekbirëve gjatë shkuarjes në namaz.
• Të parfumosurit.
• Leximi i sures Kehf.
• Ruajtja e kohëve kur pranohet Duaja (në orët e fundit të ditës deri në aksham).
• Të thënurit shpesh të salavatëve mbi Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].
• Të përqendruarit gjatë ibadetëve.
• Vizita e të afërmëve dhe shoqërisë.

Dhjetë ditët e fundit të Ramazanit

• Kur hynin dhjetë ditët e fundit të Ramazanit Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] falte namaz tërë natën dhe zgjonte familjen e tij dhe ishte i rreptë për të bërë Ibadet.
• Është mirë që mos të angazhohemi me punë tjera gjatë këtyre ditëve.
• Të qëndruarit në Itikafë.
• Falja e namazit të natës.
• Të kujdesurit për natën e Kadrit (që është në netët teke gjatë të dhjetave të fundit. Kjo është një dhuratë nga All-llahu, e cila nuk luan nga caku përveç për atë, që është munduar gjatë tërë muajit.
• Dhënia e sadekatul-Fitrit, sepse është farz.
• Mos ta humbim shumë kohën me përgaditje për bajramin, kjo le të bëhët para Ramazanit, ose para dhjetë ditëve të fundit.

Ditët e Bajramit
• Vizita e të afërmëve, shokëve, fqinjëve dhe miqëve duke ua uruar atyre Bajramin me duanë: “All-llahu na i pranoftë ibadetet!”
• Duhet t’i gëzojmë fëmijet duke u blerë dhurata; rrobe, lojra, etj.
• Të shtrohet sofra më mirë se herëve të zakonta.
• T’i gëzojmë të varfërit me sadaka.

Çka pas Ramazanit?
• Ramazani është program që të ushtron për ibadet për tërë vitin.
• Si shenjë që të është pranuar ibadeti gjatë Ramazanit është vazhdimi i ibadetit edhe pas ramazanit, duke e shtuar edhe më tepër atë. Gjithashtu të realizohet devotshmëria e plotë në Ramazan dhe pas tij.
• Ramazani të përcillet me 6 ditë agjërim në muajin që vjen pas, shevalin.

Mon 8 Jul 2013 - 13:08

Kapitulli i agjërimit (3)

Hadithi i tretë

Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga Muhamedi salallahu alejhi ue selem se ka thënë: “Bëni syfyr ngase ne syfyr ka bereqet.”

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Muhamedi salallahu alejhi ue selem ka preferuar vonimin e syfyrit, domethënë të ngrënët dhe të pirët në fundin e natës (deri në kohën e imsakut), në mënyrë që përgatitja për agjërim të jetë sa më e mirë. Le të numërojmë disa urtësi të Allahut në zgjimin për syfyr.

Zbritja e bereqetit, që përfshin dobi për këtë botë dhe për botën tjetër

Prej bereqetit të syfyrit është ajo që i mundëson njeriut të përgatitet që të bëjë më shumë ibadet gjatë ditëve te agjërimit, ngase i urituri dhe i eturi bëhen më neglizhentë ndaj adhurimit të Allahut.

Prej bereqetit të syfyrit është se ai që zakonisht ngrihet në syfyr, nuk është i neveritur nga agjërimi, përkundrazi. Kush nuk ngrihet në syfyr është shumë i lodhur nga agjërimi dhe agjëron me vështirësi.

Prej bereqetit të syfyrit është shpërblimi i madh që arrihet me pasimin e Sunetit të Muhamedit salallahu alejhi ue selem.

Po ashtu nga bereqeti i syfyrit është se ai që ngrihet për syfyr në fundin natës me këtë rast përmend Allahun dhe kërkon falje të mëkateve, pastaj fal namazin e sabahut me xhemat në xhami. Ndërsa atij që nuk zgjohet në syfyr edhe namazi i sabahut mund t’i kalojë me xhemat në xhami apo e fal pas lindjes së diellit dhe në këtë rast i humb shpërblim shumë i madh. Kjo është më se e vërtetuar, pasi shohim se numri i atyre që falin namazin e sabahut gjatë Ramazanit është shumë më i madh se jashtë Ramazanit.

Prej bereqetit të syfyrit është se ai është adhurim, nëse ai që ngrihet e bën nijet për të ndihmuar veten në adhurimin e Allahut të Lartësuar dhe në pasimin e Muhamedit salallahu alejhi ue selem me këtë veprim. Allahu në fenë e Tij ka shumë urtësi dhe sekrete që nuk i di askush përveç Tij dhe kjo arrihet me pasimin e urdhrave të Tij.

Ç’mund të përfitojmë nga ky hadith?

1- Ngritja për syfyr është mustehab (diçka e pëlqyeshme, shpërblehet ai që e vepron dhe nuk ndëshkohet ai që e lë anash). Zbatohet urdhri i sheriatit me kryerjen e këtij suneti.

2- Arrihet bereqet me ngritjen në syfyr dhe nuk është mirë të lihet ky rast pa u shfrytëzuar. Bereqeti këtu përfshin veprimin e personit dhe ushqimin që ka për të ngrënë .

3- Urdhri i Muhamedit salallahu alejhi ue selem për ndonjë çështje në fe (sipas ulemave të usulit) e bën kryerjen e atij obligimi vaxhib (që ai urdhër të kryhet medoemos). Por në këtë rast bëhet përjashtim duke marrë parasysh veprimin e Muhamedit salallahu alejhi ue selem, kur ai lidhte agjërimin e një dite me ditën tjetër pa ngrënë iftar e as syfyr ndërmjet tyre. Kështu që urdhri me këtë rast bie prej vaxhibit (që të kryhet medoemos) në mustehab (gjest i pëlqyeshëm që shpërblehet nga Allahu i Lartësuar).

4- Mendimi i sufistëve është se nuk bën të hahet shumë në syfyr, ngase ngrënia e tepërt është në kundërshtim me urtësinë e agjërimit, si zbutjen e epshit nga ushqimi si dhe marrëdhëniet intime. Kurse të tjerët iu përgjigjën atyre se qëllimi i agjërimit nuk është për qëllim pakësimi i ushqimit dhe i pijes, por zbatimi i urdhrit të Allahut për të mos ngrënë dhe pirë në kohë të caktuar.

Hadithi i katërt

Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga Zejd bin Thabiti se ka thanë: “Kemi bërë syfyr me Muhamedin salallahu alejhi ue selem e më pastaj u ngritëm për të falur namazin e sabahut.” Thotë Enesi: “E pyeta Zejdin se sa ka pasur diferencë kohe ndërmjet ezanit dhe syfyrit? Ai tha “pesëdhjetë ajete”.

Sqarim: Fjala ezan në këtë hadith ka për qellim ikametin (e për të kuptuar këtë më mirë do të përmendin një hadith të Muhamedit salallahu alejhi ue selem: “Ndërmjet çdo dy ezanëve falen dy rekate.” E përsëriti këtë tri herë e në të tretën tha për atë që do.” (Ajo që ne deshëm të argumentojmë me këtë hadith është se ka mundësi që edhe ikameti të quhet ezan.)

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Transmeton Enesi bin Maliku, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga Zejd bin Thabiti, se ai ka bërë syfyr me Muhamedin salallahu alejhi ue selem. Nga kjo kuptohet se ka qenë sunet i Muhamedit salallahu alejhi ue selem që të ngrihej për syfyr pak para sabahut. E për këtë, kur e mbaroi syfyrin, u zgjua menjëherë për të falur sabahun. Enesi e pyeti Zejdin se sa ishte diferenca kohore ndërmjet ikametit dhe syfyrit dhe ai iu përgjigj sa këndohen pesëdhjetë ajete kuranore.

Ç’mund të përfitojmë nga ky hadith?

1- Vlera e vonimit te syfyrit deri në kohën e sabahut
2- Shpejtimi me faljen e namazit të sabahut pas imsakut posa të hyjë koha e tij.
3- Koha e imsakut është kur drita e agimit fillon të vërehet, siç thotë Allahu i Lartësuar në Kuran: “Hani e pini derisa qartë të dallohet peri i bardhë nga peri i zi në agim.” (El-Bekare: 187) Dhe nga kjo kuptojmë se atë ajo që bëjnë njerëzit në lidhje me dy kohët: koha e imsakut dhe koha për ezanin e sabahut është bidat dhe për këtë nuk ka asnjë argument në fenë e Allahut të Madhëruar, po ajo në realitet është vetëm ves (cytje) nga shejtani, që t’ua koklavisë njerëzve çështjet e fesë së tyre, se sipas Sunetit të Muhamedit salallahu alejhi ue selem se imsaku është në fillim të agimit, kur ku fillon koha e namazit të sabahut.

Mon 8 Jul 2013 - 13:09

Kapitulli i agjërimit (4)

Hadithi i pestë: “Transmeton Aishja dhe Esma, Allahu qoftë i kënaqur prej tyre, se Muhamedi salallahu alejhi ue selem pas imsakut është zgjuar në mëngjes i papastër – xhunub nga kontakti martesor, pastaj është pastruar ( ka marrë gusul) dhe ka vazhduar agjërimin.”

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Ka pasur raste kur Muhamedi salallahu alejhi ue selem ka pasur me bashkëshortet e tij marrëdhënie seksuale gjatë netëve të Ramazanit e ka ndodhur që ka ardhur koha e sabahut dhe ai ishte xhunub (ende i papastruar nga kontakti bashkëshortor) dhe e kapte koha e sabahut e pas hyrjes së kohës së sabahut, pastrohej dhe e falte namazin e sabahut dhe e plotësonte agjërimin e asaj dite.

E kjo është rregull për agjërimin e muajit të Ramazanit si dhe për agjërimin vullnetar jashtë muajit të Ramazanit. Ky është mendimi i xhumhurit të ulemave (shumica e dijetarëve). Nuk e ka kundërshtuar këtë mendim përveç një pakice, kundërshtimi i të cilëve është i pavlefshëm. Disa nga dijetarët transmetojnë se në këtë çështje ka ixhma të ulemave (bashkimi i mendimit të dijetarëve të umetit të Muhanedit salallahu alejhi ue selem në një kohë të caktuar për një çështje të caktuar).

Ç’mund të përfitojmë nga ky hadith:

1- Atë që e ka mbërritur koha e sabahut duke qenë xhunub, agjërimi i tij është i plotë .

2- Me këtë rast bëhet kijas (krahasim) me atë që ejakulon në gjumë (është zgjuar xhunub) e kjo ka më shumë përparësi sesa rasti i parë (që agjërimi është i plotë kur njeriu me vetëdëshirën e tij e mbërrin sabahu duke qenë xhunub), kurse atij që i ndodh pa dëshirë ka përparësi më shumë për këtë lehtësim.

3- Nuk ka dallim për këtë çështje, kjo vlen si për agjërim farz edhe për atë që është sunet (vullnetar), si për atë agjërim që është gjatë muajit të Ramazanit po ashtu edhe për atë agjërim që është jashtë Ramazanit.

4- Lejimi i marrëdhënieve seksuale bashkëshortore gjatë netëve të muajit Ramazan qoftë edhe pak para kohës së imsakut. Disa dijetarë kanë argumentuar lejimin e agjërimit të atij që është xhunub me këtë ajet kuranor:” Natën e agjërimit u është lejuar afrimi te gratë tuaja.” (El-Bekare: 187). Ngase ky ajet lejon marrëdhëniet seksuale bashkëshortore gjatë netëve të Ramazanit në tërësi pa përjashtuar ndonjë pjesë të natës, e nga ajo pjesë e natës është edhe pjesa para kohës së imsakut. Kështu që ka mundësi që pas marrëdhënieve nuk mjafton koha për (gusul) pastrim nga xhunubllëku e kjo është një nga argumentet që nxjerrin dijetarët e usuli fikhut.

5- Vlera e madhe e grave të Muhamedit salallahu alejhi ue selem si dhe bamirësia e tyre ndaj këtij umeti.

Ngase gratë e Muhamedit salallahu alejhi ue selem (nënat e besimtarëve), Allahu qoftë i kënaqur me to, na kanë transmetuar dituri shumë të madhe për këtë umet, posaçërisht për ato çështje që i përkasin rrethit të ngushtë familjar. Këto sunete (vepra të Muhamedit salallahu alejhi ue selem) nuk do të kishte mundësi dikush tjetër të na i transmetonte përveç tyre, Allahu i Lartësuar qoftë i kënaqur me to dhe i bëftë të kënaqura.

Hadithi i gjashtë

Transmetohet nga Ebu Hurejra se Muhamedi salallahu alejhi ue selem ka thënë: "Kush harron gjatë agjërimit dhe pi e ha, le ta vazhdojë agjërimin sepse Zoti e ka ushqyer dhe i ka dhënë të pijë." (Buhariu, Muslimi, Ebu Davudi, Tirmidhiu dhe Maliku.)

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Ky hadith na jep të kuptojmë se feja islame është e lehtë dhe nuk e ngarkon njeriun me atë që nuk ka mundësi, por vetëm brenda mundësive të tij si dhe duke mos e marrë në llogari për atë që nuk ka mundësi dhe për atë që ndodh jashtë dëshirës së tij.

Për këtë arsye, kushdo që gjatë agjërimit të tij duke filluar nga ai i Ramazanit e po ashtu edhe agjërimi vullnetar jashtë Ramazanit ha ose pi nga harresa apo ka bërë gjëra të tjera që e prishin agjërimin nga harresa, le ta plotësojë agjërimin e tij se agjërimi i tij është i plotë. Duke u nisur nga ajo se ai ato veprime nuk i ka bërë me vetëdëshirë e me qëllim, por ajo ishte një mirësi nga Allahu, që deshi ta ushqejë e ta freskojë, por edhe njëherë do të themi, që të mos keqkuptohet, se kjo vlen vetëm në atë rast kur ndodh nga harresa.

Mospajtimi i dijetarëve për këtë çështje.

Xhumhuri (shumica) e dijetarëve mendon se ngrënia apo pirja nga harresa nuk e prish agjërimin.
Kurse mendimet e tyre ndryshojnë sa i përket çështjes së marrëdhënieve seksuale gjatë agjërimit, se a është e njëjtë sikurse çështja e ngrënies dhe e pirjes apo jo.
Mendimi i imam Ahmedit dhe i pasuesve të tij është se marrëdhëniet seksuale e prishin agjërimin qoftë edhe nga mosdija apo harresa. Po ashtu, nëse ndodh gjatë ditëve të Ramazanit është obligim kefarja (shpagimi i shkeljes së kësaj rregulle agjërimit) e ky është si mendim i veçantë i imam Ahmedit . E argumentimi i tij për këtë çështje është përkufizimi i hadithit vetëm për ato gjëra që i ka përmendur, si : ngrënien dhe pirjen, duke përjashtuar marrëdhëniet seksuale, çka jep të kuptohet se ato bëjnë përjashtim nga kjo rregull. Gjithashtu edhe bërja e marrëdhënieve nga harresa pothuajse është e pamundshme për dallim nga ngrënia dhe pirja.

Mendimi i shumicës së dijetarëve, si Ebu Hanifja, Shafiiu, Daudi, IbnTejmije e shumë të tjerë, se marrëdhëniet seksuale nga harresa nuk e prishin agjërimin duke e argumentuar mendimin e tyre si vijon:

Një: Siç transmeton Hakimi hadithin nga Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të: “Kush e prish agjërimin në Ramazan nga harresa, nuk e përsërit atë ditë e po ashtu nuk ka nevojë për shpagim të asaj dite.”
Thotë Ibën Haxheri: “Ky është hadith sahih.” Pra, kjo është përfshirës si për marrëdhënie seksuale apo gjithçka tjetër që e prish agjërimin.

Dy: Argumentet e sheriatit argumentojnë për këtë. Nga Kurani: "Zoti ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë.” (El-Bekare: 286) Po ashtu edhe nga Suneti: “I është falur umetit tim ajo që bëhet nga paqëllimi, nga harresa si dhe ajo për të cilën janë detyruar me dhunë.”

Tre: Kundërshtuesit e këtij mendimi bashkohen me mendimin e dytë të dijetarëve, se për bërësin e këtij veprimi nuk ka mëkat.
E nëse sheriati i ka lënë arsye për diçka nga harresa (ngrënie e pirje), ajo përfshin në tërësi të gjitha gjërat që e prishin agjërimin, edhe marrëdhëniet seksuale bashkëshortore, e për përjashtim nuk ka kurrfarë argumentimi
Xhumhuri i është përgjigjur argumentit të hanbelive se në këtë hadith është përmendur ushqimi, por për qëllim është gjithë ajo që e prish agjërimin.

Ç’mund të përfitojmë nga ky hadith?

1- Agjërimi i atij që ha e pi apo ka bërë marrëdhënie seksuale bashkëshortore nga harresa, është i plotë. Nuk është e nevojshme të përsëritet.

2- Nuk ka mëkat për ngrënie dhe pirje nga harresa sepse ai nuk e ka e bërë me vetëdije e me vetëdëshirë.

3- Kuptimi se “Allahu e ka ushqyer” është se ajo ka ndodhur pa dëshirën e tij, se Allahu ia ka bërë kader (caktim) harresën që të hajë e të pijë dhe se prapë agjërimi i tij është i vlefshëm dhe i plotë.

Mon 8 Jul 2013 - 13:09

Kapitulli i agjërimit (5)

Hadithi i shtatë: Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: "Kemi qenë ulur me Profetin, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë me të, dhe erdhi një person dhe i tha: “O i Dërguari i Allahut, u shkatërrova!” Ai tha: “Çfarë ke?” Tha: “Bëra marrëdhënie me gruan time ja Resulallah.” I Dërguari tha: “A ke rob që ta lirosh?” Tha: “Jo.” I tha: “A mund të agjërosh dy muaj të njëpasnjëshëm?” Tha: “Jo.” I tha: “A mund të ushqesh gjashtëdhjetë të varfër?” Tha: “Jo.” Duke qenë kështu, vjen Profeti me një sahan me hurma dhe tha: “Ku është pyetësi?” Tha: “Ja, këtu.” Profeti i tha: “Merri dhe jepi sadaka këto.” Personi tha: “A ka më të varfër se unë, o i Dërguar? Nuk ka mes këtyre dy kodrave njëri më të varfër se unë.” Profeti qeshi dhe i tha: “Shko e ushqe familjen tënde.” (Buhariu dhe Muslimi)

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Sahabi i quajtur Seleme bin Sah’r erdhi te Muhamedi salallahu alejhi ue selem i tronditur për atë që i kishte ndodhur dhe tha: “Jam shkatërruar o i Dërguar i Allahut!” Muhamedi salallahu alejhi ue selam i tha: “Çfarë ke bërë që të shkatërrohesh?” E ai i tha që ka bërë marrëdhënie intime me gruan e tij duke qenë agjërueshëm në muajin Ramazan. Muhamedi salallahu alejhi ue selem nuk u soll ashpër me të, por qetazi i tha: “A ke mundësi që ta lirosh një rob si shpagim për atë që ke bërë?’’ Ai tha jo. “A ke mundësi të agjërosh dy muaj pa ndërprerë?” Ai tha se nuk mundej, sepse kjo i kishte ndodhur vetëm nga agjërimi, për shkak se ishte i goditur nga një lloj sëmundjeje e jashtëzakonshme, që kishte një mundim shumë të madh dhe që i largohej vetëm pas marrëdhënieve intime bashkëshortore.

Muhamedi salallahu alejhi ue selem i tha: “A ke mundësi t’i ushqesh 60 te varfër, për çdo të varfër nga një “mud” shinik (enë druri e rrumbullakët, që shërben si njësi matëse e drithit) me grurë apo diçka tjetër?” Ai tha jo. Heshti Muhamedi salallahu alejhi ue selem për disa çaste. Mbas një kohe erdhi një sahab, siç e kishin traditë me një enë me hurma me masë 15 sa’a (sa’i është një lloj ene e cila përdoret si njësi matëse dhe arrin vëllimin e katër palë grushteve të një njeriu të rëndomtë. Pesha e kësaj sasie (vëllimi i një sa’i) sipas njësive matëse bashkëkohore sillet përafërsisht rreth 2156 gramë.) Sahabi erdhi që t’i jepte ato sadaka (lëmoshë) te Muhamedi salallahu alejhi ue selem. Muhamedi salallahu alejhi ue selem tha: “Ku është pyetësi?” Ai tha: “Ja, këtu.”

I tha: “Merri këto hurma dhe jepi sadaka, që të jenë shpagim për mëkatin që ke bërë.” Sahabi, i cili pak më herët erdhi i thyer shpirtërisht për mëkatin që kishte bërë, mbasi gjeti te Muhamedi salallahu alejhi ue selem qetësi, siguri e mëshirë, filloi të shpresonte edhe më shumë te mirësia e Allahut me atë që ishte në dorën e më të mëshirshmit për njerëzimin nga njerëzit (Muhamedi salallahu alejhi ue selem) dhe i tha: “A t’i jap ato hurma sadaka kur nuk ka më të varfër se unë në Medinë, o i Dërguar i Allahut?” Ai u betua për Allahun e Madhëruar se nuk kishte më të varfër në Medinë se ai.

Atëherë Muhamedi salallahu alejhi ue selem u mahnit me atë sahab, se si ai në fillim kishte ardhur i frikësuar me brengë në shpirt duke kërkuar zgjidhje nga ajo që kishte bërë, por pastaj u kthye i qetë dhe me ushqim për të dhe familjen e tij. Me në fund i dha leje atij që të hante prej tyre dhe të ushqente familjen e tij.
Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi njeriun më të mirë e më të mëshirshëm, Profetin e Allahut të Lartësuar, Muhamedin salallahu alejhi ue selem.

Mendimet e dijetarëve për këtë çështje

1- Të gjithë dijetarët janë të pajtimit për kefaren (shpagimin) e atij që me qëllim ka bërë marrëdhënie intime në Ramazan.

2- Kanë rënë në mospajtim për atë që ka bërë marrëdhënie nga harresa. Siç e kemi përmendur më parë, ajo që është e saktë është se nuk ka nevojë për kefare (shpagim) nga harresa.

3- Dijetarët janë në mospajtim nëse shpagimi është sipas zgjedhjes së personit të caktuar apo sipas radhitjes, siç është përmendur në hadith?
Imam Maliku, imam Ahmedi në njërin nga dy transmetimet e transmetuara nga ai, kanë mendimin se shpagimi është sipas dëshirës që zgjedh shpaguesi nga këto tri gjëra. E këta dijetarë mendimin e tyre e argumentojnë me hadithin që transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra, se një njëri kishte prishur agjërimin e Ramazanit dhe Muhamedi salallahu alejhi ue selem e kishte urdhëruar për shpagimin e prishjes së agjërimit me lirimin e një robi apo agjërimin e dy muajve pa ndërprerë apo ushqimin e 60 të varfërve. Muhamedi salallahu alejhi ue selem ia bëri të mundshme që të zgjedhë se cila i vjen më lehtë.

Kurse mendimi i dytë, që është mendimi i xhumhurit (shumicës së dijetarëve), si: Shafiij, Ebu Hanife, ajo që më shumë është e njohur nga transmetimet nga imam Ahmedi, Thouri si dhe Euzai, flet se ata janë të mendimit se shpagimi i marrëdhënieve intime në Ramazan është sipas radhitjes së cekur në këtë hadith, duke u bazuar në hadithin të cilin e përmendëm në fillim, dhe i janë përgjigjur mendimit të parë të dijetarëve, se hadithi i cili jep mundësi për të zgjedhur nga këto tri gjëra është hadith i përgjithshëm, kurse hadithi tjetër ka sqaruar se qëllimi i shpagimit është sipas radhitjes. Pra, hadithi i dytë e ka shpjeguar të parin, në mënyrë që të përfitojmë dituri nga të dy hadithet.

Po ashtu, nëse marrim për bazë vetëm hadithin që jep mundësi për zgjedhje, atëherë nuk mund të punojmë me hadithin i cili jep të kuptojmë se shpagimi është sipas radhitjes, edhe pse të dy hadithet janë sahih (të sakta).

Mendimet e dijetarëve se a bie obligimi i shpagimit në rast të pamundësisë

Ajo që njihet në medhhebin hambeli si dhe një mendim në medhhebin shafij thonë se shpagimi bie në rast pamundësie, ngase Muhamedi salallahu alejhi ue selem ia lejoj atij njeriu që me atë ushqim të ushqejë familjen e tij. Po të ishte shpagimi për të, nuk do të kishte drejtë ta bënte atë.

Kurse mendimi i xhumhurit është se shpagimi nuk ka rënë në rast pamundësie, ngase në hadith nuk ka diçka me të cilën mund të argumentojmë për rënien e shpagimit. Përkundrazi, hadithi na jep të kuptojmë se shpagimi për të nuk ka rënë, duke u nisur nga ajo se Muhamedi salallahu alejhi ue selem, kur e përmendi shpagimin sipas radhitjes derisa arriti në ushqimin e të varfëve, në fund nuk i tha se ti je i liruar nga ky shpagim. Kjo na jep të kuptojmë se shpagimi atij i ka mbetur për ta kryer kur të ketë mundësi dhe kjo bazuar te kijasi, duke e krahasuar me të gjitha borxhet dhe kefaratet (shpagimet e tjera). Njeriu nuk lirohet prej tyre, por kurdo që i jepet mundësia, e ka obligim shpagimin. I tillë është edhe ky rast.

Kurse sa i përket asaj se si i është lejuar që me atë që shpaguan për vete të hajë edhe familja e tij, disa dijetarë kanë thënë se nëse shpagimin për të e bën dikush tjetër, atëherë i lejohet që edhe ai e familja e tij të hanë nga ai ushqim. Shpjegimi i këtij hadithi vijon inshallah në artikullin e radhës.

Mon 8 Jul 2013 - 13:10

Kapitulli i agjërimit (6)

Plotësimi i shpjegimit të hadithit të shtatë

Ahkamet (rregullat) e nxjerra nga ky hadith

1- Marrëdhëniet intime gjatë muajit të Ramazanit janë nga gjërat e shëmtuara që e çojnë njeriun në shkatërrim, ngase Muhamedi salallahu alejhi ue selem u solidarizua me mendimin e atij sahabit, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili tha: “U shkatërrova o i Dërguar i Allahut.” E po të mos ishte ashtu, atëherë Muhamedi salallahu alejhi ue selem do ta zbuste situatën e do t’i thoshte më ngadalë, mos u merakos, nuk është çështja aq tragjike, por Muhamedi salallahu alejhi ue selem heshti dhe me këtë kuptuam se mëkati me këtë rast vërtet është shkatërrues.

2- Ai që bën marrëdhënie intime gjatë muajit të Ramazanit me qëllim ka obligim kefaren (shpagimin). Siç e kemi sqaruar më herët, ajo është sipas radhitjes, siç ka ardhur në hadith: lirimi i një robi, e nëse nuk ka mundësi, atëherë agjërimin e dy muajve pa ndërprerë, e nëse nuk mundet, atëherë ushqen 60 të varfër.

3- Shpagimi nuk bie në rast pamundësie, ngase Muhamedi salallahu alejhi ue selem nuk e liroi atë sahab nga kefarja, gjë që na jep të kuptojmë se atij sahabi i ka mbetur obligim shpagimi kurdo që të ketë mundësi ta shpaguajë.

4- Lejimi i shpagimit nga dikush tjetër, qoftë edhe nga personi i panjohur.

5- Shpaguesit dhe familjes së tij i lejohet të hajë nga ushqimi i shpagimit, i cili është bërë nijet si shpagim për të, po me kusht, nëse shpagimin për të e ka bërë dikush tjetër.

6- Ajo që na jep të kuptojmë në shikimin e parë të këtij hadithi është se robi i liruar për kefare konsiderohet si i vlefshëm sido që të jetë, besimtar apo mosbesimtar. Ky është mendimi i Ebu Hanifes.
Por ajo që është e saktë është ajo që thotë xhumhuri i detarëve, se robi që lirohet patjetër duhet të jetë musliman besimtar. Kështu që hadithi është i kushtëzuar për besimin e robit të liruar me hadithe të tjera, si për shembull hadithi mbi shpagimin e vrasjes, ku përmendet se patjetër duhet të jetë besimtar.

7- Besnikëria, fisnikëria dhe bujaria e Muhamedit salallahu alejhi ue selem, se si erdhi ai njeri i frikësuar dhe i turpëruar, por u largua i gëzuare dhe i kënaqur me ushqim për veten dhe familjen e tij.

8- Kushdo që bën mëkat, për të cilin nuk ka ndonjë dispozitë sheriatit dhe vjen i penduar dhe i mërzitur, nuk kritikohet ashpër.

Përmbledhje shpjegimesh për këtë hadith nga dijetari i njohur Ibën Tejmije

Është e vërtetuar prishja e agjërimit nga ngrënia dhe pirja si dhe marrëdhëniet intime nga argumentet e sheriatit si dhe ixhmaja e dijetarëve. Po ashtu është vërtetuar se femrat gjatë kohës së menstruacioneve dhe gjatë lehonisë nuk kanë mundësi që të agjërojnë përderisa janë në atë gjendje (edhe nëse agjëron, agjërimi në atë gjendje nuk pranohet), por mbas pastrimit i agjërojnë ato ditë kaza (si kompensim), pas muajit të Ramazanit. Muhamedi salallahu alejhi ue selem thotë: “Pastroje hundën më shumë, përveç nëse je agjërueshëm.” (Atëherë me ngadalë, që të mos depërtojë uji në fyt.) Nga ky hadith kuptuam se zbritja e ujit nga hunda në fyt e prish agjërimin.

Thotë dijetari Hatab:”Nuk di që ndonjë dijetar ta kundërshtojë këtë mendim se : Kush vjell pa dashje nuk duhet ta kompensojë atë ditë , dhe se kushdo që vjell me qëllim duhet ta kompensojë, e po ashtu kushdo që ejakulon spermën pa dëshirën e tij si ai që është në gjumë nuk e prish agjërimin sipas mendimit të gjithë dijetarëve . Ejakulimi e prish agjërimin nëse është si pasojë e masturbimit e po ashtu puthjes apo përqafimit .

Është e vërtetuar me argumentet nga Kurani dhe Suneti se kushdo që bën ndonjë ndalesë nga harresa apo duke gabuar, Allahu i Lartësuar nuk e merr në përgjegjësi për të. Madje konsiderohet sikur mos të kishte bërë fare, si dhe nuk i shkruhet mëkat për të, e po ashtu nuk ia prish ibadetin ( adhurimin) e tij. Agjëruesi nëse ha ose pi apo bën marrëdhënie intime nga harresa apo gabimisht, në këtë rast nuk duhet ta kompensojë atë ditë , e ky është mendim i një grupi të dijetarëve të selefit ( të parëve ) si dhe dijetarëve halef ( të mëvonshëm).

Kurse përdorimi i “kohlit” (bojë për sytë), injeksionet si dhe pikat që merren në rast nevoje në kanalin e urinës, klizma, mjekimin e plagëve qe mbërrin në brendësi të kokës si dhe plagë të thella në trup duke i lyer me melhem.
Këto janë disa gjëra për të cilat ka ihtilaf (kundërthënie) tek dijetarët. Prej tyre kanë mendime se agjërimi nuk prishet me asnjë nga këto, e ka prej tyre që agjërimin e konsiderojnë të prishur me të gjitha këto.

E ajo çka është më e saktë është se agjërimi nuk prishet me asnjërën nga këto duke u nisur nga ajo se agjërimi është nga feja e muslimanëve, që ka nevojë ta njohë atë te dijetarët si dhe njerëzit e rëndomtë, e nëse do të ishin këto gjëra të ndaluara nga Allahu i Lartësuar si dhe Muhamedi salallahu alejhi ue selem për agjëruesin do ta prishnin agjërimin e tij. Atëherë shpjegimi për këto gjëra do të ishte obligim për Muhamedin salallahu alejhi ue selem, e po ti kishte përmendur atëherë do ti dinin edhe sahabët, Allahu qoftë i kënaqur me të, dhe do t’ia përcillnin umetit sikurse na kanë transmetuar fenë në tërësi. Mbasi nuk e ka transmetuar asnjëri nga dijetarët nga Muhamedi sal Allahu alejhi ue selem asnjë hadith sahih apo qoftë edhe i dobët kjo na jep të kuptojmë se Muhamedi sal Allahu alejhi ue selem nuk ka përmendur asgjë për këto, kurse hadithi për “kohl” (bojë për sytë) është i dobët.

E ata që mendojnë se këto gjëra prishin agjërimin nuk kanë argumentim nga bazat e para të sheriatit, por vetëm kijasin (analogjinë). Argumenti më i fortë i tyre është hadithi: “Shpëlaje hundën më shumë (gjatë abdestit), përveç nëse je agjërushëm.” Ky kijas është i pabazë për shkak se ai i cili gjatë abdestit lan hundën shumë dhe e thith ujin me frymëmarrje edhe më shumë, atëherë atij uji i zbret në fyt e m pas në brendësi te trupit e në këtë rast është njësoj si të kishte pirë ujë me gojë; ai e ushqen trupin e tij me atë ujë si dhe e largon etjen. Por edhe po të mos kishte argument bazë për këtë, do të kuptohej nga mendja e shëndoshë, ngase kjo konsiderohet pirje dhe është e ditur se agjëruesit i është ndaluar ngrënia dhe pirja, ngase ajo është shkaktare për forcimin e tij. Kurse përdorimi i kohlit (bojës për sytë), i klizmës, i pikave që merren në rast nevoje në kanalin e urinës, mjekimi i plagëve me melhem në brendësi të kokës si dhe në plagë të thella kudo në trup dhe injeksionet nuk e prishin agjërimin ngase nuk e ushqejnë trupin.

Kurse marrëdhëniet intime janë prej epsheve kryesore dhe u është dhënë i njëjti trajtim sikurse ngrënia dhe pirja. Allahu i Lartësuar në hadith kudsij thotë: “Robi i Im i lë epshet e tij dhe ushqimin vetëm për Mua.” Largimi i njeriut nga epshet e tij është ibadet (adhurim) që bëhet me qëllim për të arritur shpërblim. Duke u nisur nga kjo, pra nxjerrja e spermës është lloj shfryrje e epshit dhe duke pasur parasysh se agjëruesit i është ndaluar të konsumojë atë që e forcon dhe e ushqen, si ngrënia e pirja, e po ashtu i është ndaluar që të lirojë, të nxjerrë nga trupi i tij atë që e dobëson si dhe të nxjerrë materie nga të cilat trupi i tij ushqehet. Kjo duke pasur parasysh se ajo që e dobëson trupin ka përparësi për ndalesë më shumë sesa ngrënia e pirja.

Dijetarët kanë ihtilaf (kundërthënie) lidhur me hixhamin (hixhame është diçka që kryhet me anë të brisqeve të rrojës për të bërë vrima në lëkurë, për të nxjerrë gjakun e keq nga trupi), se a e prish agjërimin apo jo. Hadithet e Muhamedit salallahu alejhi ue selem lidhur me atë se hixhami prish agjërimin janë të shumta, si hadithi: “Ka prishur agjërimin ai i cili bën hixhamin si dhe ai të cilit i është bërë hixhami.” E shumë hadithe të tjera që i kanë sqaruar dijetarët e mëdhenj të hadithit.

Disa nga sahabët, Allahu qoftë i kënaqur me të, e kanë parë të papëlqyeshëm hixhamin për agjëruesin. Mendimi i shumicës së dijetarëve të hadithit është se hixhami e prish agjërimin, e këta janë njerëzit të cilët e pasojnë me përpikëri Muhamedin salallahu alejhi ue selem.

Kurse ata të cilët kanë mendimin se hixhami nuk e prish agjërimin kanë argument hadithin sipas të cilit Muhamedi salallahu alejhi ue selem e ka bërë hixhamin duke qenë agjërueshëm si dhe duke qenë në ihram (duke kryer haxhin apo umren).

Megjithatë, Imam Ahmedi dhe disa dijetarë të tjerë të hadithit e kanë bërë të dobët këtë pjesë shtesë të hadithit: “duke qenë agjërueshëm”. Ata kanë thënë se është vërtetuar se ka bërë hixhamin duke qenë në ihram (duke kryer haxhin apo umren), kurse çfarëdo metode për të nxjerrë gjakun me qëllim e prish agjërimin.

Kurse misvaku është i lejuar pa kurrfarë kundërshtimi, por ka disa mendime të ndryshme të dijetarëve për kerahetin (mospëlqimin) e përdorimit të misvakut pas “zevalit” (pasi dielli të kalojë kupën qiellore, në zenit). Po megjithatë,. prapëseprapë nuk ka ndonjë argument të saktë që ta përkufizojë kohën e misvakut vetëm para dite, ashtu që mbetet i lejuar përdorimi i tij për çdo kohë, paradite apo pasdite.

Është mekruh (i papëlqyeshëm) shijimi i ushqimit me majë të gjuhës, është i urryer, pa nevojë, por nuk e prish agjërimin, kurse në raste nevoje nuk është mekruh (i qortuar) shijimi i ushqimit me majë të gjuhës (por duke pasur kujdes që mos të shkojë në fyt).

Mon 8 Jul 2013 - 13:10

Kapitulli i agjërimit (7)

Agjërimi gjatë udhëtimit

Sheriati është i përpiluar në mënyrën më të përsosur dhe si i tillë i përshtatet gjithë njerëzimit, të gjitha kohërave dhe të gjitha gjendjeve dhe situatave, duke mos i ngarkuar apo rënduar njerëzit me atë që i mundon apo nuk kanë mundësi për ta bërë, siç thotë Allahu i Madhëruar në Kuran: “Dhe nuk ju obligoi në fe me ndonjë vështirësi.” (Haxh: 78)
Si dhe ajeti tjetër: “Allahu me këtë dëshiron lehtësim për ju, e nuk dëshiron vështirësim për ju.” (El-Bekare: 185)

Pasi udhëtimi zakonisht shoqërohet nga vështirësitë, siç është transmetuar në hadith: “Udhëtimi është pjesë e dënimit”, Allahu i Mëshirshëm ka bërë lehtësime në udhëtim për njerëzimin.

Nga këto lehtësime është edhe lejimi për të ngrënë dhe pirë gjatë udhëtimit në ditët e Ramazanit. Ky është një lehtësim i pëlqyer, duke u bazuar në hadithin e Muhamedit salallahu alejhi ue selem: “Nuk është prej mirësisë së plotë agjërimi në udhëtim.” Ky hadith ka për qëllim atë që e mundon shumë agjërimi gjatë udhëtimit.

Pra, ky është një lehtësim për atë që has vështirësi në udhëtim e po ashtu edhe për ata të cilët udhëtimin e kanë të lehtë dhe argëtues, ngase rregulla është vendosur për atë që zakonisht ka (vështirësi), por në këtë rast i përfshin të gjithë ata që kanë vështirësi apo nuk kanë vështirësi.

E bazuar në këto rregulla plot urtësi, mund ta kuptojmë se sa është tolerante kjo fe dhe sa shumë i kushton rëndësi mëshirës dhe lehtësimit për njerëzit sipas situatave dhe gjendjeve të tyre, duke kërkuar nga njerëzit vetëm atë që kanë mundësi të bëjnë. Nuk na mbetet tjetër vetëm se të themi: “Jemi të kënaqur që Zoti ynë është Allahu, feja jonë është Islami dhe i Dërguari i ynë është Muhamedi salallahu alejhi ue selem.”

Hadithi i tetë

Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se Hamzete Bin Umeru El-Eslumij i ka thënë Muhamedit salallahu alejhi ue selem: “A të agjëroj në udhëtim?” Ai e kishte zakon të agjëronte shumë dhe Muhamedi salallahu alejhi ue selem i tha: “Nëse dëshiron, agjëro e nëse dëshiron, mos agjëro.”

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Pasi sahabët, Allahu qoftë i kënaqur me ta, e kishin kuptuar se sheriati është i mëshirshëm dhe ua ka lehtësuar që të mos agjërojnë gjatë udhëtimit në shenjë mëshire për ta.

Hamza Eslemij, Allahu qoftë i kënaqur me të, ishte nga ata sahabë që kishin durim të madh në adhurimin e Allahut dhe po ashtu edhe në agjërim. Ai dëshironte të bënte sa më shumë adhurim dhe e kishte zakon të agjëronte shumë.

Ai shkoi dhe e pyeti Muhamedin salallahu alejhi ue selem: “A të agjëroj në udhëtim?” Muhamedi salallahu alejhi ue selem ia dha mundësinë që të zgjidhte ndërmjet agjërimit apo mosagjërimit gjatë udhëtimit dhe i tha: “Nëse do, agjëro e nëse do, mos agjëro.”

Çfarë mund të përfitojmë nga ky hadith?

1- Lejimin e ngrënies dhe të pirjes gjatë udhëtimit në Ramazan, ngase zakonisht në udhëtime ka vështirësi.

2- Mundësia për zgjedhje ndërmjet agjërimit apo mosagjërimit për atë që ka mundësi të agjërojë. Këtu kemi për qëllim agjërimin gjatë muajit të Ramazanit. Që ta kuptojmë më mirë këtë rregull, do të sjellim hadithin që e transmeton Ebu Daudi dhe Hakimi, se Hamza bin Umeru, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “O i Dërguar i Allahut, unë rënkoj nga plaga në shpinë, jam duke u mjekuar. Ndodh që këtë vit të udhëtoj, por mua më lehtë më vjen që të agjëroj në udhëtim sesa të mos agjëroj e të më mbetet borxh pas Ramazanit.” Muhamedi salallahu alejhi ue selem i tha: “Cilëndo të duash o Hamzah (agjërimin apo mosagjërimin).”

Hadithi i nëntë

Enes bin Maliku, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton: “Ishim në udhëtim me Muhamedin salallahu alejhi ue selem (në muajin e Ramazanit). Disa nga ne agjëruan e disa jo. Ata që nuk agjëronin nuk e shihnin si të gabuar veprimin e atyre që agjëronin dhe anasjelltas.”

Kuptimi i përgjithshëm i hadithit

Sahabët, Allahu qoftë i kënaqur me ta, udhëtonin me Muhamedin salallahu alejhi ue selem dhe disa prej tyre agjëronin e disa nuk agjëronin. Muhamedi salallahu alejhi ue selem solidarizohej me veprimin e tyre, ngase agjërimi është si bazë, kurse ngrënia dhe pirja gjatë udhëtimit) konsiderohet lehtësim.
Marrja e lehtësimeve të lejuara në fe nuk kritikohet dhe për këtë sahabët nuk e fajësonin njëri-tjetrin për agjërim apo mosagjërim.

Ç’mund të përfitojmë nga ky hadith?

1- Lejimi i mosagjërimit në udhëtim.

2- Solidarizimi i Muhamedit salallahu alejhi ue selem me sahabët për agjërimin apo mosagjërimin e tyre gjatë udhëtimit na jep të kuptojmë se që të dyja janë të lejuara në udhëtim (agjërimi apo mosagjërimi).

Mon 8 Jul 2013 - 13:11

Ramazani dhe xheneti

Falënderimi i takon Allahut. Salavatet e selamet qofshin për të Dërguarin e fundit, Muhamedin.
Dikush mund të pyesë: Përse biseda rreth xhenetit bëhet pikërisht në këtë muaj? Për faktin se në qiell, kur vjen muaji i Ramazanit, ndodh një ngjarje e madhe, e ajo është hapja e dyerve të xhenetit. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Kur vjen muaji i Ramazanit, hapen dyert e xhenetit, mbyllen dyert e xhehenemit dhe prangosen djajtë.” Shënon Buhariu dhe Muslimi.

Këto fakte argumentojnë për madhështinë, vlerën dhe pozitën e lartë që ka ky muaj tek Allahu i Lartësuar. Nga kjo pikënisje dëshiroj t’ia kujtoj xhenetin atij që e arrin përjetimin e këtij muaji, t’ia kujtoj begatinë e tij si dhe veprat që e ndihmojnë dhe ia lehtësojnë muslimanit hyrjen në të.

Imam Neveviu, Allahu e mëshiroftë, duke transmetuar fjalët e Kadi Ijadit thotë: “Është e mundshme që hapja e dyerve të xhenetit nënkupton se Allahu në këtë muaj i bekon robërit e Tij me disa adhurime të cilat nuk bëhen në muajt e tjerë, si agjërimi, falja e namazit të teravive e të tjera. E, këto pa dyshim se konsiderohen shkaqe për hyrjen në xhenet.

Këtë tematikë, me ndihmën e Allahut, do ta trajtoj nga dy këndvështrime:
1)- Karakteristikat motivuese për hyrjen në xhenet.
2)- Veprat të cilat janë përcaktuar nga ana e fesë si ndihmë dhe lehtësim për hyrjen e muslimanit në xhenet.

Pa dyshim se Ramazani është rast i mirë për vepra të mira, ngase zemra është e gatshme t’u nënshtrohet urdhrave të Allahut, ashtu siç është edhe shpërblimi i shumëfishuar. Në hadithin e lartpërmendur aludohet për këtë domethënie, pra për shpërblimin dhe për faljen e madhe.
O ti kërkues i së mirës, dyert e xhenetit janë të hapura!
O ti kërkues i së keqes, dyert e xhehenemit janë të mbyllura!

Pikënisjet për në xhenet

1- Allahu e obligoi të Dërguarin e Tij, Muhamedin, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, që t’i përgëzojë me xhenet ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira. Allahu i Lartësuar thotë: “Ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, gëzoji me kopshte të xhenetit, nëpër të cilat rrjedhin lumenj.” (Bekare, 25)
2- Shokët e të Dërguarit, Allahu qoftë i kënaqur me ta, gjithmonë e pyesnin atë për veprat të cilat janë shkak për t’u futur në xhenet. Kjo pa dyshim se është argument për kujdesin dhe interesimin e tyre për xhenetin si dhe për veprat të cilat i afrojnë pranë tij.
3- Hyrja në xhenet konsiderohet fitorja reale. Allahu i Lartësuar thotë: “Kushdo që shpëton nga zjarri i xhehenemit dhe hyn në xhenet, ai ka fituar (gjithçka që mund të dëshirohet).” (Ali Imran, 185)
4- Respektimi dhe bindja ndaj Allahut të Lartësuar dhe ndaj të Dërguarit të Tij janë prej shkaqeve më të rëndësishme për hyrjen në xhenet. Allahu thotë: “Atë që i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Ai e shpie në kopshte, nëpër të cilët rrjedhin lumenj dhe ku do të qëndrojë përherë. Kjo është fitorja e madhe.” (Nisa, 13)
5- Vendi sa zë një kamxhik në xhenet është më i mirë sesa kjo botë dhe çfarë ka në të.
6- Begatia e xhenetit e tejkalon imagjinatën e as nuk mund të përshkruhet, siç thotë Allahu i Lartësuar në hadithin kudsij: “Për robërit e Mi të mirë kam përgatitur atë që syri nuk e ka parë asnjëherë, as veshi nuk ka dëgjuar për të e as që i ka shkuar ndër mend kurrë.” Shënon Buhariu.

Prandaj, eja të flasim së bashku për xhenetin dhe begatitë e tij në këtë muaj. Eja të njihemi me punët të cilat na ndihmojnë të hyjmë në xhenet, të jetojmë në të me shpirtrat tanë, edhe pse jemi ende në këtë botë. Le të kemi mall për të në zemrat tona para se të na fusë Allahu i Lartësuar në të, inshallah. Allahu Fuqiplotë thotë: “Dhe një zë do t’i thërrasë: “Ky është xheneti që ju e keni merituar për atë që keni punuar.” (A'raf, 43)
O Allah, ne të kërkojmë xhenetin!

Pesëmbëdhjetë karakteristika motivuese për të hyrë në xhenet

1- Allahu na ka premtuar se do të na fusë në xhenet. Ai thotë: “Në të vërtetë, Allahu ka blerë nga besimtarët jetën dhe pasurinë e tyre, në këmbim të xhenetit.” (Tevbe, 111)
2- Qëndrim i përhershëm në xhenet. Allahu i Lartësuar thotë: “Me të vërtetë, ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, do të kenë për banesa kopshtet e Firdeusit, ku do të qëndrojnë përherë, duke mos dëshiruar asnjë ndryshim.” (Kehf, 107-108)
3- Toka e xhenetit është prej miskut. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Hyra në xhenet… toka e xhenetit ishte prej misku.” Shënon Buhariu dhe Muslimi.
4- Lumenjtë e tij janë të shumëllojshëm. Allahu i Lartësuar thotë: “Ja përshkrimi i xhenetit, që u premtohet të përkushtuarve (ndaj Allahut): një vend ku ka lumenj me ujë të pandotur, lumenj qumështi me shije të pandryshuar, lumenj vere me shije të këndshme për ata që e pinë dhe lumenj prej mjalti të kulluar. Ata do të kenë aty lloj-lloj frutash.” (Muhamed, 15)
5- Burimet e tij janë të shumta. Allahu i Lartësuar thotë: “Pa dyshim, ata që i frikësohen Allahut do të jenë në kopshte dhe burime.” (Dharijat, 15)
6- Pallatet e tij janë të mrekullueshme. Allahu i Lartësuar thotë: “...si dhe pallate të mrekullueshme në xhenetin e Adnit.” (Tevbe, 72)
7- Numri i dyerve të tij është tetë dhe ato janë të gjera. Allahu i Lartësuar thotë: “...në kopshtet e Adnit, dyert e të cilit janë të hapura për ta.” (Sad, 50)
8- Pemët e tij janë më të ëmblat dhe më të këndshmet. Allahu i Lartësuar thotë: “Aty do të prehen e do të kënaqen me pemë dhe pije të llojllojshme.” (Sad, 51) Gjithashtu thotë: “Punëdrejtët do të jenë mes hijesh e burimesh si dhe frutash nga ato që dëshirojnë.” (Murselat, 41-42)
9- Ushqimi i tij është i zgjedhur. Allahu i Lartësuar thotë: “Aty do të ketë çfarë t’ju dojë shpirti dhe gjithçka që ta kënaq syrin dhe atje do të qëndroni përgjithmonë.” (Zuhruf, 71)
10- Verërat e tij janë të mira, të këndshme, të shijshme; ata që e pinë, as nuk do të trullosen dhe as nuk do të dehen. Allahu i Lartësuar thotë: “Aty do t’u shërbehet një gotë e mbushur nga një burim i rrjedhshëm, (me pije) të bardhë e të shijshme për ata që do ta pinë. Prej saj as nuk do të trullosen dhe as nuk do të dehen.” (Safat, 45)
11- Rrobat e tij janë të shtrenjta. Allahu i Lartësuar thotë: “...dhe do të vishen me rroba të gjelbra prej mëndafshi të hollë dhe armaçi, duke ndenjur të mbështetur në shtretër të lartë. Sa shpërblim i mrekullueshëm dhe sa vendbanim i bukur!” (Kehf, 31)

vazhdon...

Mon 8 Jul 2013 - 13:11

12- Shtretërit e tij janë të shtrirë. Allahu i Lartësuar thotë: “Ata (banorët e devotshëm që do të hyjnë në këto kopshte) do të jenë të mbështetur në shtroje, anash me armaç mëndafshi.” (Rahman, 54)
13- Bashkëshortet e banorëve të xhenetit (hyritë). Allahu i Lartësuar thotë: “Po, kështu do të jetë dhe Ne do t’i martojmë ata me hyri sybukura.” (Duhan, 54)
14- Kënaqësia e madhe, shikimi i Allahut. Allahu i Lartësuar thotë: “Atë ditë disa fytyra do të shkëlqejnë dhe Zotin e tyre do të shohin.” (Kijame, 22-23)
15- Është i përgatitur për të devotshmit. Allahu i Lartësuar thotë: “Nxitoni drejt faljes së gjynaheve nga Zoti juaj dhe xhenetit, hapësira e të cilit është sa qiejt e toka dhe që është përgatitur për të devotshmit.” (Ali Imran, 133)

Çfarë karakteristikash, të cilat zemrave u shtojnë gëzim, kënaqësi dhe mall!

Njëzet shkaqe që ndihmojnë për të hyrë në xhenet

Ekzistojnë vepra të mira të cilat, me vullnetin e Allahut, të ndihmojnë për të hyrë në xhenet. Mirëpo, para se të fillojmë t’i përmendim disa prej këtyre veprave, është e domosdoshme të dihet se në xhenet nuk do të hyjë kush tjetër përveç besimtarit. Prandaj, imani (besimi) është kusht thelbësor për hyrjen në të. Allahu i Lartësuar thotë: “Kurse ata që besojnë e bëjnë vepra të mira, do të jenë banorë të xhenetit, ku do të qëndrojnë përgjithmonë.” (Bekare, 82)
Ndërsa disa nga veprat ndihmuese për hyrjen në xhenet janë:

1- Devotshmëria, e cila pa dyshim konsiderohet si dobi shpresëdhënëse nga agjërimi i Ramazanit. Allahu i Lartësuar thotë: “Vërtet të devotshmit do të jenë në kopshtet e xhenetit pranë burimeve.” (Hixhr, 45). Gjithashtu, Ai thotë: “Ky është xheneti që Ne ua japim në trashëgim robërve Tanë të përkushtuar.” (Merjem, 63). Kurse devotshmëria është që të vësh në mes teje dhe Allahut një mburojë ndaj mëkateve, duke respektuar urdhrat e Tij dhe duke u larguar nga ndalesat e Tij.
2- Qëndrueshmëria dhe vendosmëria haptazi dhe fshehurazi deri në vdekje. Allahu i Lartësuar thotë: “Me të vërtetë, atyre që thonë: “ Zoti ynë është Allahu”, e pastaj vazhdojnë të vendosur në rrugën e drejtë, do t’u zbresin engjëjt (para vdekjes) e do t’u thonë: “Mos u frikësoni dhe mos u pikëlloni! Dhe gëzojuni xhenetit që ju është premtuar.” (Fusilet, 30). Ndërsa në hadith qëndron: “Thuaj: “Besova në Allahun” e pastaj përqendrohu në të (në atë që aludon kjo fjalë).” Shënon Muslimi. Qëndrueshmëria dhe përqendrimi do të thotë vazhdimësi në respektimin e Allahut deri në vdekje.
3- Marrja e të Dërguarit si shembull dhe model jete. Allahu i Lartësuar thotë: “Kush i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, do të shkojë në xhenete, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, kurse ai që shmanget, do të ndëshkohet me dënim të dhembshëm.” (Fet’h, 17). Ndërsa i Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “I gjithë umeti im do të hyjë në xhenet, përveç atij që refuzon.” Thanë: “Kush është ai që refuzon?” Tha: “Kush më bindet mua, do të hyjë në xhenet, ndërsa kush më kundërshton, ka refuzuar.” Shënon Buhariu.
Marrja shembull e të Dërguarit të Allahut nënkupton ndërtimin e sjelljes së muslimanit si dhe të të gjitha akteve të tij, qofshin ato fjalë ose vepra, në pajtim me atë që ka sjellë i Dërguari nga ana e Zotit të tij, duke e pasuar atë si dhe duke i pranuar prej tij këto veprime për shkak se ai konsiderohet i Dërguar i Allahut. Allahu i Lartësuar thotë: “Në të Dërguarin e Allahut ka një shembull të mrekullueshëm.” (Ahzab, 21)
4- Pendimi i sinqertë tek Allahu. Allahu i Lartësuar thotë: “...përveç atyre që pendohen, që besojnë dhe bëjnë punë të mirë. Këta do të hyjnë në xhenet dhe nuk do t’u bëhet kurrfarë padrejtësie.” (Merjem, 60). Kurse me pendim nënkuptohet largimi nga të gjitha mëkatet e gabimet, pendim për çdo mëkat të kaluar si dhe vendosmëri për të mos iu kthyer atij mëkati në të ardhmen.
5- Kërkimi i diturisë për hir të Allahut si dhe për hir të kënaqësisë së Tij. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “…kush trason rrugën për të kërkuar dituri, atij Allahu do t’ia lehtësojë rrugën për në xhenet.” Shënon Muslimi. Kërkimi i diturisë në muajin e Ramazanit mund të manifestohet përmes shumë formash:
a)- të mësuarit e dispozitave të agjërimit;
b)- njohja me gjendjen e të parëve tanë në Ramazan;
c)- komentimi i ajeteve të agjërimit si dhe kuptimi i domethënieve të tyre;
ç)- njohja me ngjarjet historike që kanë ndodhur në këtë muaj.

6- Mirësjellja me njerëzit. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Ajo që më së shumti i fut njerëzit në xhenet është devotshmëria dhe sjellja e mirë…”
“Morali i tij (Muhamedit alejhi selam) ishte Kurani.” Shënon Muslimi.
Kurse me moral të mirë nënkuptohet stolisja me mirësi dhe largimi nga shthurja.
7- Shqiptimi i dëshmisë pas abdestit. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Kush merr abdest në mënyrë të përpiktë e pastaj thotë: “Dëshmoj se nuk ka hyjni tjetër pos Allahut, të Vetmit, i Cili nuk ka shok, dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij”, i hapen tetë dyert e xhenetit dhe hyn nga cila derë të dëshirojë.” Shënon Muslimi.
8- Shkuarja në xhami për kryerjen e pesë namazeve apo të adhurimeve të tjera. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Kush shkon në xhami apo kthehet nga xhamia, Allahu ia përgatit një vend në xhenet sa herë që shkon apo vjen.” Shënon Muslimi.
9- Vizita e të sëmurit apo e vëllait në fe për hir të Allahut. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Kush viziton një të sëmurë apo ndonjë vëlla të tij për hir të Allahut, thërret një thirrës: “Të lumtë dhe lum ti për ecjen tënde! Ke përgatitur në xhenet një shtëpi.” Shënon Tirmidhiu.
10- Përsëritja e ezanit me sinqeritet për hir të Allahut. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Nëse muezini thotë: “Allahu Ekber, Allahu Ekber”, e dikush nga ju thotë: “Allahu Ekber, Allahu Ekber”…(pastaj ka përmendur ezanin)…, pastaj (muezini) thotë: “Hajje ales- salah”, e dikush nga ju thotë: “La haule ue la kuuete il-la bil-lah”, pastaj (muezini) thotë: “Hajje alel felah”, e dikush nga ju thotë: “La haule ue la kuuete il-la bil-lah”… e pastaj (muezini) thotë: “La ilahe il-la Allah”, e përcjellësi thotë: “La ilahe il- la Allah” me zemër të sinqertë, do të hyjë në xhenet.” Shënon Muslimi.
11- Falja e dy rekateve pas abdestit. Ukbete b. Amiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Kush merr abdest në mënyrë të përpiktë dhe pastaj i fal dy rekate i përqendruar me zemrën dhe fytyrën e tij (gjatë namazit), atij i obligohet xheneti.” Shënon Muslimi.
12- Kryerja e nafileve të shumta. Rebia b. Es’habi, Allahu qoftë i kënaqur me të, rrëfen duke thënë: “I shërbeja dhe i sillja ujë të Dërguarit, kurse ai më tha: “Më kërko”. Thashë: “Të kërkoj shoqërimin tënd në xhenet!” Ai tha: “Më ndihmo duke bërë shumë sexhde.” Shënon Muslimi.
13- Kujdesi ndaj jetimit. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Unë dhe kujdestari i jetimit jemi në xhenet kështu”, dhe bëri me shenjë me gishtin tregues dhe gishtin e mesëm.” Shënon Buhariu.
14- Përhapja e selamit, ushqimi i të tjerëve si dhe falja e namazit natën. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “O ju njerëz, përhapeni selamin (përshëndetjen), jepni ushqim, faluni natën kur njerëzit janë në gjumë, do të hyni në xhenet me selam (paqe).” Shënon Ibn Maxheh.
15- Leximi i Ajetul Kursisë pas çdo namazi farz (obligativ). I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Kush lexon ajetin kursij pas çdo namazi të detyruar, e pengon atë nga hyrja në xhenet veçse vdekja.” Shënon Nesaiu.
16- Zotëria i istigfarit (lutja më e mirë e kërkimit të faljes). “O Allahu im! Vetëm Ti je Zoti im, nuk ka zot tjetër përveç Teje. Më krijove dhe unë jam robi Yt...” Shënon Buhariu nga Shedad b. Evsi e pastaj ka thënë: “Kush e thotë ditën duke qenë i bindur në të dhe vdes atë ditë ende pa u ngrysur, ai do të jetë prej banorëve të xhenetit. Ndërsa kush e thotë natën dhe është i bindur në të si dhe vdes pa u gdhirë, ai po ashtu do të jetë prej banorëve të xhenetit.”
17- Kujdesi për abdestin. Që nënkupton vazhdimësinë e pastrimit pas çdo ndyrësire. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, i ka thënë Bilalit: “O Bilal, më trego cila punë që ke bërë në Islam të jep më shumë shpresë? Vërtet unë e kam dëgjuar zhurmën e nallaneve të tua para meje në xhenet.” Bilali u përgjigj: “Puna që kam bërë dhe prej së cilës shpresoj fitimin më të madh është ajo që asnjëherë ditën apo natën, kur kam marrë abdest, me atë abdest të mos kem falur atë që më është urdhëruar të fal.” Buhariu dhe Muslimi.
18- Largimi i pengesave nga rruga e muslimanëve. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Kam parë një burrë në xhenet që ka hyrë në të për shkak të një peme të cilën e ka hequr nga rruga, pemë e cila i pengonte njerëzit.” Shënon Muslimi.
19- Fjala e mirë. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Në xhenet ka një dhomë, pjesa e jashtme e së cilës shihet nga brenda, kurse brendësia e saj shihet nga jashtë.” Ebu Malik El Esh’arij tha: “Për kë është ajo, o i Dërguar i Allahut?” Ai tha: “Për atë që flet mirë, që i ushqen të varfrit si dhe për atë që falet kur njerëzit flenë.” Shënon Taberani dhe Hakimi.
20- Nëse një sërë veprash të mira bashkohen te muslimani gjatë ditës, ai do të hyjë në xhenet:
a) agjërimi;
b) përcjellja e xhenazes;
c) vizita e të sëmurit;
d) të ushqyerit e të varfrit.

Argument lidhur me këtë kemi hadithin të cilin e transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, ku i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: -Kush prej jush u zgjua sot agjërueshëm?
Ebu Bekri tha:-Unë.
-Kush prej jush përcolli sot ndonjë xhenaze?
Ebu Bekri tha: -Unë.
-Kush ushqeu sot ndonjë të varfër?
Ebu Bekri tha: -Unë.
-Kush vizitoi sot ndonjë të sëmurë?
Ebu Bekri tha: -Unë.
Atëherë i Dërguari tha: -Nuk bashkohen te ndonjëri këto cilësi e të mos hyjë në xhenet. Shënon Muslimi.

Këto ishin njëzet forma të cilat e ndihmojnë muslimanin që ta fitojë xhenetin me dëshirën e Allahut. Muslimani gjatë këtij muaji ka mundësi t’i aplikojë këto forma në mënyrë që të jenë ndihmë për të. Kurse ne xhenetin në këtë muaj e kemi përmendur vetëm për shkak të dëshirës së madhe të zemrave tona për të. Rikujtimi i begative të tij pa dyshim se është një motivim për të punuar vepra të mira, veçanërisht kur ne e përjetojmë këtë muaj të vlefshëm.
I Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: “Kur vjen muaji i Ramazanit, hapen dyert e xhenetit.” Shënon Buhariu.

Mon 8 Jul 2013 - 13:11

Si e kanë kaluar Ramazanin paraardhësit tanë besimtarë

Ne duhet të shikojmë shembullin e të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, të shokëve të tij dhe të gjeneratave të hershme të muslimanëve, nëse dëshirojmë të përfitojmë maksimumin prej muajit të bekuar. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thoshte: “Më të mirët e umetit tim do të jenë gjenerata pas meje. Pastaj ata pas tyre, dhe pastaj ata pas tyre.” (Sahihul Buhari: 2652 dhe Sahihu Muslim: 2533)

Ne do të shikojmë disa nga veprat të cilave paraardhësit e devotshëm u kanë kushtuar vëmendje gjatë Ramazanit.

Leximi i Kuranit

Allahu thotë: “Muaji i Ramazanit është muaj në të cilin ka zbritur Kurani.” [El-Bekare, 185]

Për këtë arsye, ne shohim se paraardhësit tanë të devotshëm e kanë shtuar përsëritjen e Kuranit në Ramazan. Ibrahim En-Nehaiu tregon se El-Eswed Bin Jezidi e ka bërë hatme Kuranin çdo të dytën natë në Ramazan. Ai ka fjetur vetëm ndërmjet akshamit dhe jacisë. Jashtë Ramazanit, ai ka bërë hatme Kuranin çdo gjashtë net.

Abdul-Melik Bin Ebi Sulejmani ne tregon se Seid Bin Xhubejri po ashtu e ka bërë hatme Kuranin çdo të dytën natë.

Po ashtu është thënë që Velidi e ka bërë hatme Kuranin çdo të tretën natë, por në muajin e Ramazanit ai e bënte hatme atë 17 herë.

Selam Bin Ebu !!!!!!!!!’ na tregon që Katades i është dashur normalisht shtatë ditë për të lexuar Kuranin, por në Ramazan atij i duheshin vetëm tri ditë për ta bërë këtë. Vërtet ai e bënte hatme Kuranin çdo natë.

Kasim Bin Ali e përshkruan babanë e tij, Ibën Asakirin, autorin e famshëm të librit “Historia e Damaskut”, kështu: “Ai gjithnjë i ka kushtuar vëmendje namazit të tij me xhemat dhe ishte i përhershëm në këndimin e Kuranit. Ai gjithnjë e bënte hatme Kuranin të premteve. Mirëpo në Ramazan ai e bënte këtë çdo ditë dhe tërhiqej në minaren lindore të xhamisë.”

Dhehebiu shkruan kështu për Ebu Barakat Hibetullah Bin Mahfudh: Ai lexonte të drejtën islame dhe lexonte Kuran. Ai ishte i njohur për bamirësinë e tij dhe veprat e mira. Gjatë muajit të Ramazanit ai e bënte hatme Kuranin tridhjetë herë.”

Zgjimi për namazin e natës

Saib Bin Jezidi rrëfen: “Omer Ibën Hattabi ka urdhëruar Ubej Ibën Ka’bin dhe Temim Ed-Dariun për t’i udhëhequr në namazin e Ramazanit. Secili prej tyre lexonte njëqind ajete në një rekat, derisa ne duhej të mbështeteshim në shkop për shkak të gjatësisë që duhej të qëndronim. Ne arrinim ta mbaronim namazin vetëm pak para kohës së sabahut.” [Musannefi i Abdurr-Rezzakut: 7730 dhe Suneni i Bejhekiut: 4392]

Abdullahu, djali i Ebu Bekrit, rrëfen se ka dëgjuar babanë e tij duke thënë: “Derisa ne përfundonim namazin në Ramazan, shërbëtorët duhej të nguteshin për të përgatitur ushqimin nga frika se mos po agonte dita.” [El-Muwatta’: 254]

Abdurr-Rahman Ibën Hurmuzi na tregon se imamët e teravive e përfundonin leximin e Sures Bekare gjatë tetë rekateve të namazit. Ndërsa kur ata e përfundonin leximin në dymbëdhjetë rekate, njerëzit konsideronin se lexuesit ishin duke ua lehtësuar gjërat atyre. [Musannefi i Abdurr-Rezzakut: 7734 dhe Suneni i Bejhekiut: 4401]

Nafiu tregon se Ibën Omeri falte namaz në shtëpinë e tij gjatë muajit të Ramazanit. Kur njerëzit dilnin nga xhamia, ai shkonte në Xhaminë e të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, duke marrë me vete ujë. Ai nuk dilte nga xhamia derisa e falte namazin e sabahut. [Suneni i Bejhekiut: 4384]

Imran Ibën Hudajri na tregon se Ebu Mijlazi i printe xhematit në Ramazan në lagjen e tij. Ai e bënte hatme Kuranin gjatë shtatë ditëve. [ Musannefi i Ibën Ebi Shejbes: 7677]

Bujaria në dhënien e lëmoshës

Ibën Abbasi thotë: “I Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ishte më bujari nga të gjithë në bërjen e veprave të mira dhe ishte në bujarinë më të lartë gjatë muajit të Ramazanit. Xhibrili e ka takuar atë çdo vit gjatë muajit të Ramazanit dhe i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, i recitonte Kuran atij. Çdo herë që Xhibrili takohej me të, ai bëhej edhe më bujar se era e dërguar (e freskët).” [Sahihul Buhari: 1902 dhe Sahihu Muslim: 2308]

El-Muhal-lebi ka bërë këtë analizë mbi këtë hadith [shih Ibën Batal, Komentimi mbi Sahihun e Buahriut: 4/22-23]:
“Kjo tregon për mirësinë e veprave të mira dhe që angazhimi në disa veprime të mira hap rrugë për kryerjen edhe të veprave të tjera. Praktika e kryerjes së veprimeve të mira ndihmon njëkohësisht në punët e mira të mëtejshme. Këtu shohim që mirësia e agjërimit dhe takimi me Xhibrilin ka ngritur bamirësinë dhe bujarinë, aq shumë saqë ai bëhej shumë bujar, si era e dërguar (e freskët).”

El-Zyan Ibnul-Muniti sqaron krahasimin e “e erës së dërguar (të freskët)” kështu [shih El-Askalani, në “Fet-hul-Bari”: 4/139]: “Bamirësia e tij dhe trajtimi i mirë për njerëzit e varfër dhe ata në nevojë po ashtu edhe për ata të pasurit dhe që posedojnë mjete të mjaftueshme është e gjithanshme, si ndihma që sjell era e dërguar (e freskët).”

Shafiu thotë: “Është e pëlqyeshme për njeriun të shtojë bamirësinë në muajin e Ramazanit. Kjo është pasim i praktikës së të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të. Kjo po ashtu arsyetohet me nevojat e njerëzve dhe mirëqenien e tyre, meqenëse shumë prej tyre anë të shkëputur nga fitimi i mjeteve të jetesës për arsye të preokupimit me agjërim dhe namaz.”

Ibën Umeri nuk e ka prishur agjërimin nafile asnjëherë, me përjashtim kur ka qenë duke u shoqëruar me të varfrit. Gjithnjë kur dikush ka ardhur gjersa ai ishte duke ngrënë dhe kërkonin lëmoshë nga ai, Ibën Omeri merrte prej bukës së tij atë që konsideronte se është e drejtë e racionit të tij dhe ngrihej dhe e linte pjesën tjetër të bukës për lypësin. Dhe merrte nga ajo që kishte mbetur në duart e tij dhe i jepte familjes së tij, kështu që kur zgjohej në mëngjesin tjetër agjërueshëm, ai nuk kishte ngrënë asgjë prej natës së kaluar. [Letaiful-Me’arif: 314]

Junus Ibën Jezidi na tregon se gjatë muajit të Ramazanit, Ibën Shihabi nuk angazhohej në asgjë tjetër përveç leximit të Kuranit dhe ofrimit të ushqimit të varfërve.

Hammad Bin Ebi Sulejmani ka marrë përsipër ofrimin e ushqimit për pesëqind njerëz, për t’u dhënë atyre iftar gjatë muajit të Ramazanit. Dhe në ditën e Bajramit, ai u dhuronte këtyre njerëzve nga njëqind pjesë argjendi.

Ruajtja e gjuhës

Ebu Hurejra rrëfen se i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kush nuk braktis fjalët e pavërteta dhe veprimet false, Allahu nuk ka nevojë për braktisjen e tij nga ushqimi dhe pija." [Sahihul Buhari: 1903]

El-Muhal-lebi ka bërë këtë shpjegim rreth këtij hadithi [Ibën Battal, Komentimi i Sahihul Buhariut: 4/23]: “Kjo tregon që agjërimi obligon përmbajtjen prej gënjeshtrave dhe fjalëve të pahijshme ashtu siç obligon ndalimin nga ushqimi dhe pija. Personi që gënjen dhe flet fjalë të pahijshme pakëson vlerën e agjërimit, i nënshtrohet pakënaqësisë së Zotit të tij dhe ka mundësi që agjërimi i tij të mos pranohet.

I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Nëse dikush nga ju fillon të agjërojë, ai duhet të shmanget prej fjalëve të pahijshme dhe sjelljeve injorante. Nëse dikush e nënçmon ose dëshiron të rrihet me të, ai duhet të përgjigjet duke thënë: “Unë jam agjërueshëm, unë jam agjërueshëm.” [Sahihu Muslim: 1151]

Shpjegimi i El-Mezarit për këtë hadith: “Kjo bëhet për arsye se personit i është rekomanduar të thotë ”Unë jam agjërueshëm, unë jam agjërueshëm” për ta përmbajtur nga përfshirja e tij në shkëmbimin e fyerjes.”

Omer Ibën Hattabi ka thënë: “Njeriu nuk duhet të ndalet vetëm nga ushqimi dhe pijet, por po ashtu edhe prej rrenave, të pavërtetave, përgojimit dhe mallkimit.” [Musannefi i Ibën Ebi Shejbes: 8882]

Ali Ibën Ebu Talibi ka thënë: “Agjërimi nuk është largimi nga ushqimi dhe pijet, por largimi nga gënjeshtrat, të pavërtetat dhe fjalët e kota.” [Musannefi i Ibën Ebi Shejbes: 8884]

Talk Ibën Kajsi na tregon se Ebu Dherri ka thënë: “Kur të agjëroni, kontrollojeni veten aq sa keni mundësi.” Sa për Talkun, kur ai agjëronte, ai shihej duke dalë nga shtëpia vetëm në rastet kur shkonte të falte namaz. [Musannefi i Ibën Ebi Shejbes: 8878]

Xhabir Ibën Abdullahu ka thënë: “Kur të agjëroni, dëgjimi, shikimi dhe gjuha juaj duhet gjithashtu të agjërojnë, duke iu shmangur gënjeshtrave dhe mëkateve. Ju nuk duhet të abuzoni shërbëtorin tuaj. Ju duhet të ruani vetëpërmbajtjen dhe dinjitetin gjatë ditës, në të cilën ju agjëroni. Mos e bëni ditën tuaj të agjërimit të ngjashme me një ditë të zakonshme.” [Musannefi i Ibën Ebi Shejbes: 8880]

Atau na tregon se Ebu Hurejra ka thënë: “Kur të agjëroni, mos u sillni në mënyrë injorante dhe mos i ofendoni njerëzit. Nëse dikush sillet me injorancë ndaj jush, thuaj: “Jam agjërueshëm.” [Musannefi i Abdurr-Rezzakut: 7456]

Muxhahidi ka thënë: “Nëse u shmangeni dy gjërave, atëherë agjërimi juaj është në rregull. Ju duhet t’u shmangeni përgojimeve dhe gënjeshtrave.”

Ebul-Alia ka thënë: “Agjëruesi është i zënë në adhurim derisa nuk përgojon dikë.”

Mon 8 Jul 2013 - 13:12

A e di o agjërues?

A e di se Ramazanin do ta përjetojnë vitin e ardhshëm vetëm të gjallët e ti mund të mos jesh prej tyre? Prandaj bëj vepra të mira, pendohu tek Allahu, qaj për mëkatet tua, shfrytëzoje këtë muaj, i cili mund të jetë i fundit për ty.

A e di se nën tokë ka njerëz që qajnë dhe vajtojnë, jo për shkak të ndarjes nga fëmijët dhe pasuria e tyre, por për shkak të humbjes së shumë Ramazaneve? Nuk kanë depozituar vepra të mira, prandaj falëndero Allahu që të la të jetosh e nuk të bëri të vdesësh.

A e di se në spitale ka shumë të sëmurë, të cilët janë të privuar nga agjërimi dhe falja e namazit? Lotët e tyre rrjedhin nga vajtimi për shkak të mospranisë së tyre me vëllezërit e tyre në këtë muaj. Falëndero Allahun, i Cili të dha shëndet, ndërsa të tjerët i ka sprovuar me sëmundje.

A e di se agjërimi i Ramazanit pranohet vetëm prej atyre që falin namaz? Ki kujdes nga humbja e fesë tënde me neglizhencën tënde ndaj namazit, për shkak të gjumit apo kalimit nga koha e tij.

A e di se kujt i agjëron stomaku dhe nuk i agjëron syri, veshi dhe gjuha nga të ndaluarat, ai ka përfituar nga agjërimi vetëm urinë dhe etjen?

A e di se shejtanët nga lloji i njerëzve nuk prangosen në Ramazan? Ata janë më të rrezikshëm për fenë tënde sesa shejtanët nga lloji i xhinëve. Prandaj ki kujdes prej tyre.

A e di se nata e Ramazanit është e barabartë me ditën për sa i përket shenjtërisë? Mos u bë prej atyre të cilët agjërojnë ditën nga e lejuara, kurse gjatë natës hanë harame.

A e di se dallimi ndërmjet agjërimit tonë dhe agjërimit të çifutëve dhe të krishterëve është ngrënia e syfyrit? Kundërshtoji ata dhe pasoje të dashurin tënd, i cili thotë: “Hani syfyr, se në të ka bereqet.” Shënon Buhariu dhe Muslimi.

A e di se dhjetë netët e fundit të Ramazanit janë më të vlefshme se ato të mëparshmet? Ki kujdes nga plogështia dhe molisja me ardhjen e këtyre netëve.

A e di se ta kërkosh Natën e Kadrit dhe të falësh namaz në të me besim dhe duke llogaritur në shpërblimin e Allahut, veprat e tua do të ngrihen sikur të kishe punuar tetëdhjetë vite? Mos e humb këtë mundësi duke shëtitur nëpër tregje dhe duke humbur kohën në atë që nuk sjell dobi.

A e di se itikafi është i vlefshëm qoftë edhe një pjesë të natës apo të ditës me qëllim afrimi ndaj Allahut? Mos e privo veten nga kënaqësia e veçimit me Allahun në ndonjë prej shtëpive të Tij. Ushtroje veten me itikaf, qoftë edhe një pjesë te ditës ose të natës.

A e di se shikimi i serialeve përmes ekraneve televizive, dëgjimi i muzikës në Ramazan konsiderohet përdhosje e shenjtërisë së këtij muaji? Ki frikë Allahun dhe të mos bëjnë amoralitet syri dhe veshi yt!

A e di se nëse nuk i braktis fjalët e këqija (gënjeshtrën, shpifjen, përgojimin, sharjen, mallkimin), Allahu nuk ka nevojë që të lësh ushqimin dhe pijen tënde, ashtu siç thuhet në hadithin autentik.

A e di se kush nuk e përfundon leximin e Kuranit në këtë muaj brenda dhjetë ditësh ndoshta llogaritet prej atyre që e kanë braktisur atë? Si të mos jetë kështu kur ky është muaji në të cilin zbriti Kurani. Shfrytëzoji ditët dhe netët e këtij muaji për leximin e fjalës së Allahut të Lartësuar.

A e di se muaji i Ramazanit është mundësi e artë për duhanxhinjtë që ta braktisin atë dhe ta zëvendësojnë me misvak?

A e di se umreja në Ramazan e ka shpërblimin sikur të kryesh haxhin me të dashurin tënd, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të? Shfrytëzoje këtë mundësi.

A e di se i Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, ka thënë amin në lutjen e Xhibrilit për atë që e ka arritur Ramazanin, ka përfunduar ai dhe nuk i janë falur mëkatet? Ai do të futet në zjarr.

A e di se gjumi i natës ndihmon për shfrytëzimin e ditës me vepra të mira? Shfrytëzoje atë brenda një pjesë të natës dhe ki kujdes nga pagjumësia në gjëra të kota.

A e di se Allahu i Lartësuar i jep agjëruesit shpërblimin e shumëfishuar për atë që i jep ushqim agjëruesit qoftë edhe me një gotë ujë? Prandaj i privuar llogaritet ai që është privuar nga kjo mirësi e madhe me këtë vepër të lehtë.

A e di se i lumturi në festën e Bajramit nuk është ai i cili vesh rroba të reja, mirëpo kush do të lirohet dhe do të shpëtojë nga dënimi. Sa prej të varfërve, të ngratëve në ditën e Bajramit i mirëpresin melekët në rrugët duke i përgëzuar me lehtësim dhe
shpërblim dhe se Allahu është Bujar Fisnik. Varfëria dhe nevojat e tyre nuk i dëmtuan fare, ndërsa shumë të tjerë të pasur janë të larguar nga mëshira e Allahut.

E lusim Allahun e Lartësuar të na mundësojë ta përfundojmë Ramazanin duke qenë Allahu i kënaqur me ne!

Mon 8 Jul 2013 - 13:12

Sezoni i Kuranit

Nga zakoni i të mençurve është që në kohën e sezoneve të shfrytëzojnë dhuntitë e ndryshme dhe t’i shtojnë ato. Pra, kur është sezoni i një peme, njerëzit marrin prej saj dhe kjo është mençuri.
Kështu është edhe me ibadetet, të cilat nganjëherë janë sezonale e duhet të shtohen dhe të shfrytëzohen nga njerëzit maksimalisht. Për shembull, namazi i natës, që është namaz nafile, ka një vlerë tjetër prej nafileve të tjera, ose dy rekate sunet të sabahut nuk janë të ngjashme në vlerë sikurse nafilet e tjera të ditës.

Edhe agjërimi ka sezone kur preferohet, siç janë dhjetë ditët e Dhil-hixhes, gjashtë ditët e Shevalit, ose agjërimi i ditës së Ashuras dhe një para apo pas saj.
Gjithashtu nuk është e njëjtë umreja në Ramazan me atë jashtë tij apo sadakaja dhe lëmosha që jepen në Ramazan me ato jashtë tij.
Në muajin Ramazan, edhe pse është sezon i çdo ibadeti, Kurani ka përparësi dhe karakteristikë të veçantë. Thotë Allahu i Lartësuar: “Muaji i Ramazanit, që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i së vërtetës nga gënjeshtra).” (El-Bekare, 185)
“Ne e zbritëm atë në një natë të bekuar (në natën e begatshme të Kadrit).” Ed-Duhan, 3)
“Ne e zbritëm atë (Kuranin) në Natën e Kadrit.” (El-Kadr, 1)
Allahu i Madhëruar thotë: “Ti lexo atë që po të shpallet nga libri (Kurani), fal namazin, vërtet namazi largon nga të shëmtuarat dhe të irrituarat, e përmendja e Allahut është më e madhja (e adhurimeve); Allahu e di ç’punoni ju.” (El-Ankebut, 45)
“Ne do ta lexojmë ty e nuk do të harrosh (Kuranin).” (El-A’la, 6)
“Ata që lexojnë librin e Allahut, e falin namazin dhe nga begatitë që Ne u kemi dhënë japin fshehtazi e haptazi, ata e shpresojnë në një fitim që kurrë nuk humbet. Që Ai (Allahu) do t'ju plotësojë shpërblimin e tyre, e edhe do t'ju shtojë nga mirësia e Tij, vërtet Ai është mëkatfalës dhe shumë mirënjohës.” (Fatir: 29- 30)
Kurse Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Lexojeni Kuranin, vërtet ai do të ndërmjetësojë Ditën e Gjykimit për të zotët e vet.”
“Kush e lexon një shkronjë nga Kurani, e meriton një shpërblim, kurse një e mirë vlen sa dhjetë të ngjashme me të. Nuk jam duke thënë: Elif lam mim, është një shkronjë, por elifi është një shkronjë, lami është një shkronjë dhe mimi është një shkronjë.”
“Më i miri prej jush është ai i cili mëson Kuran dhe ia mëson atë dikujt.”
“Nuk ka xhelozi vetëm se në dy veta: njeriut të cilit Allahu ia ka dhënë Kuranin dhe ai e lexon atë (në namaz) natën dhe ditën dhe njeriut të cilit Allahu i ka dhënë pasuri dhe ai atë e harxhon natë e ditë në bamirësi.”

Një dijetar i njohur, Ibn Rexhebi, tregon në njërin prej librave të tij raportet e selefit (të parët) me Kuranin gjatë këtij muaji.
Abdullah ibn Amr ibn Asi, Allahu qoftë i kënaqur me të, tregon dhe thotë: “Pejgamberi alejhi selam më tha: “Lexoje krejt Kuranin për një muaj.” I thashë: “Mundem edhe më tepër.” Më tha: “Lexoje për 20 net.” I thashë: “Mundem edhe më tepër.” Më tha: “Lexoje për shtatë ditë e mos i shto asgjë kësaj.”

Ata ibn Saibi thotë: “Ebu Abdur-Rahmani thoshte: “E kemi marrë Kuranin prej disa njerëzve që na tregonin se kur i mësonin dhjetë ajete, nuk i kalonin derisa nuk e mësonin çdo gjë që ishte në to. Ne e mësonim Kuranin dhe veprimin sipas tij. Do ta trashëgojnë Kuranin pas nesh disa njerëz, që do ta lexojnë sikur pinë ujin, mirëpo nuk do t’ua kalojë fytin.”
Musejeb ibn Rafiu thotë: “Abdullah ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, thoshte: “Bartësi i Kuranit duhet të njihet gjatë natës, kur të tjerët flenë; duhet të dallohet gjatë ditës, kur të tjerët hanë ushqim; duhet të jetë i mërzitur kur të tjerët gëzohen; duhet të heshtë kur njerëzit përzihen tepër; duhet të ketë hushu kur njerëzit kanë kibër. Bartësi i Kuranit duhet të jetë njeri që qan, i mërzitur, i butë, i urtë dhe njeri që hesht. Bartësi i Kuranit nuk duhet të jetë i vrazhdë, as neglizhues (gafil), nuk duhet të bërtasë dhe nuk duhet të hidhërohet.”

Këto ajete dhe hadithe stimulojnë për leximin e Kuranit, mirëpo ndalesa ka ardhur që të mos lexohet Kurani për më shpejtë se tri ditë, por duke pasur parasysh sezonin, atëherë duhet të shtohet doza e leximit në maksimum, ky është mendimi i disa dijetarëve si Imam Ahmed ibn Hambel, etj.

E jona është të marrim shembull nga këta njerëz, të mbushemi me ambicie të larta që ta shtojmë shtimin e leximit në këtë muaj, në muajin e Kuranit. E pse jo, kur e dimë se është Libri i Zotit tonë, në të ka tregime të popujve të mëparshëm, lajme që do të ndodhin pas jush, është ligj për ne. Kurani është një fjalë që dallon, gjykon. Nuk është i parëndësishëm (lojë e kotë)!
Në fund, a nuk obligohemi me leximin e Tij dhe a thua vallë ka fjalë më të mirë, më të bukur, më të shtrenjtë? Pra, vazhdo o vëlla dhe motër, shfrytëzoje kohën e sezonit para se të kalojë ky muaj i bekuar.

Mon 8 Jul 2013 - 13:13

Të privuarit në Ramazan

Falënderimi i takon Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Dëshmojmë se nuk ka hyjni tjetër pos Allahut. Ai është i Vetëm dhe nuk ka shok. Dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Grupet e njerëzve në Ramazan

Nëse meditojmë për gjendjen e njerëzve në Ramazan, do të vërejmë se kemi tre grupe njerëzish:

1- Një grup janë të parët në mirësi. Ata e agjëruan Ramazanin me besim dhe shpresuan në shpërblimin e Allahut. Barqet e tyre agjëruan nga ushqimi, zemrat e tyre nga epshet, kurse gjymtyrët e tyre nga mëkatet dhe gabimet… Dita e tyre është në përkujtim të Allahut, kurse netët e tyre në adhurim dhe falje të namazit. Ata i kuptuan obligimet dhe i zbatuan ato, i kuptuan sunetet dhe i pasuan dhe i kuptuan mëkatet dhe u larguan prej tyre…

2- Grupi i dytë nuk kanë bërë në Ramazan diçka që e pakëson agjërimin e tyre, madje ata i zbatuan obligimet dhe agjëruan ashtu siç dëshiron dhe kënaqet Allahu, mirëpo ata nuk kanë arritur nivelin e përpjekjes në sunetet dhe në shfrytëzimin e mirësive dhe dobive të tyre. Prandaj fitimi i tyre është sipas shkallës së ambicieve të tyre.

3- Ky grup njerëzish janë të privuar. Nuk e kuptuan vlerën e Ramazanit. Nuk e madhëruan në zemrat e tyre vlerën e tij. Këtë muaj e agjëruan vetëm si traditë e jo si adhurim. Agjërimi i tyre nuk i largoi nga mëkatet. Qëllimi i tyre ishte vetëm të ndalojnë ngrënien e ushqimit. Të tillët janë të privuar nga vlera e këtij muaji dhe ata janë mashtruar në mirësitë e tij. Atëherë cilat janë cilësitë e tyre?

Injorojnë vlerën e Ramazanit

Sikur të dinin dhe të kishin bindje, ambiciet e tyre do të ishin të larta në përfitimin nga vlerat e tij. Zemrat e tyre do të dëshiron ta arrinin këtë mirësi. Do të kuptonin se Ramazani është muaji i fitimeve të mëdha, sezoni i mëshirës, në arritjen e hises së tij nga kjo mëshirë besimtari i mençur nuk duhet të tregohet neglizhues.

Ramazani është muaji i lirimit nga zjarri. Allahu liron njerëzit nga zjarri çdo natë. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Në natën e parë të Ramazanit djajtë dhe xhinët e pabindur janë të lidhur me zinxhirë. Dyert e xhehenemit janë të mbyllura gjersa asnjë derë e vetme nuk është e hapur. Dyert e xhenetit janë të hapura gjersa asnjë derë e vetme nuk mbetet e mbyllur. Pastaj thërret një thirrës: “O ti kërkues i së mirës, përgatitu! O ti kërkues i së keqes, ndalohu prej saj! Allahu liron njerëzit nga xhehenemi e kjo çdo natë (të këtij muaji).” Shënon Tirmidhiu. Shih: Sahihul Xhami’ nr: 759.
Gjithashtu i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, thotë: “Allahu në çdo natë liron njerëzit nga zjarri i xhehenemit.” Shënon Ahmedi. Shih: Sahihul Xhami’ nr: 3882.

Ramazani është muaji i faljes për atë që agjëron me besim në Allahun si dhe duke shpresuar shpërblimin tek Ai. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kush agjëron Ramazanin me besim dhe duke shpresuar shpërblimin tek Allahu, atij i falen mëkatet e mëparshme.” Shënon Buhariu.
Ramazani është muaji në të cilin ngrihen shkallët, për shkak se nuk e di shpërblimin e tij vetëm Allahu i Lartësuar. Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Allahu i Lartësuar thotë: “Çdo punë e birit të Ademit i përket atij përveç agjërimit, ai është i Imi dhe Unë për të shpërblej…” Shënon Buhariu.
Kurtubiu, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Domethënia e kësaj qëndron në atë se sasia e shpërblimit të veprave është e njohur për njerëzit, respektivisht ato shumëfishohen prej dhjetë e deri në shtatëqind fish, përveç agjërimit. Për të Allahu shpërblen pa kufi.”

Në Ramazan është një natë e cila është më e vlefshme se një mijë net. Kush bën adhurim në të për hir të Allahut, atij i falen mëkatet e kaluara, ashtu siç është transmetuar nga i Dërguari, në hadithin të cilin e shënon Buhariu. Vlerat e agjërimit janë shumë më të mëdha sesa mund të shtjellohen në këtë shkrim. Sikur t’i lexonte dhe kuptonte ato muslimani, do të vërente se i privuari i vërtetë është ai i cili është i privuar nga ambiciet të cilat e ushtrojnë atë për agjërim të pranuar, përmes të cilit arrin ato vlera madhështore.

Ubadete b. Samiti, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari i Allahut, ka thënë: “Ju erdhi juve Ramazani, muaji i begatisë, në të Allahu ju mbulon, e zbret mëshirën dhe i shlyen mëkatet. Allahu shikon në garimin tuaj (për vepra të mira) në këtë muaj. Ai para melekëve të Vet krenohet me ju. Vërtet i dëshpëruar është ai që u privua në të nga mëshira e Allahut.” Shënon Taberani në “El Kebir.”

Ramazani është muaji i shumëfishimit të shpërblimit

Puna në këtë muaj është e begatshme. Allahu robit ia shumëfishon begatitë. Në lidhje me këtë, umreja në Ramazan i ngjan haxhit me të Dërguarin, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, ashtu siç ka thënë i Dërguari: “Një umre në Ramazan e ka shpërblimin e një haxhi apo një haxhi me mua.” Shënon Muslimi.
Ibn Rexhebi thotë: “Ebu Bekr b. Ebu Merjem ka përmendur nga mësuesit e tij se ata thoshin: “Kur të vijë muaji i Ramazanit, shpenzoni në të, ngase shpenzimi në të është i shumëfishuar sikur shpenzimi në rrugën e Allahut, ndërsa një tesbih (thënia ‘Subhanallah’) në Ramazan është më e vlefshme se një mijë të tjera jashtë Ramazanit.

Ramazani është muaji i fitimeve dhe i stinëve të mirësive. Kurse fitimi më i shtrenjtë dhe stina më e çmueshme është Nata e Kadrit, të cilën Allahu e veçoi duke e përmendur me një sure madhështore, në të cilën sqarohet vlera e saj: “Ne e kemi zbritur (Kuranin) në Natën e Kadrit. E kush mund të ta shpjegojë ty se ç’është nata e Kadrit? Nata e Kadrit është më e mirë se njëmijë muaj. Engjëjt dhe Shpirti (Xhebraili), me lejen e Zotit të tyre, zbresin në këtë natë, me të gjitha vendimet. Paqe është ajo deri në lindjen e agimit.” (Kadr, 1-5)

Kush e ngjall atë me adhurim, i falen mëkatet e mëparshme. Atë natë zbresin engjëjt, saqë numri i tyre atë natë është më i madh sesa numri i guralecëve në tokë.

Stomaku i tyre agjëron, por gjymtyrët e tyre nuk agjërojnë

Kjo është karakteristikë e çdo të privuari në Ramazan. E sheh të përmbajtur, por vetëm nga uria. Agjërimi nuk e ndaloi nga fjalët e liga, përgojimi i ndaluar, e ndoshta edhe sharjet dhe fyerjet. Agjërimi i tij nuk e ndaloi nga zilia e as nga mendimi i keq, mllefi, urrejtja. Agjërimi i tij nuk e pengoi nga shikimi në gjëra të ndaluara, nuk e pengoi nga humbja e kohës para filmave dhe serialeve të ndryshme. Nuk e ndaloi nga vjedhja e as nga mashtrimi e tradhtia. Tërë synimi i agjërimit të tij është përmbajtja nga ushqimi! Kurse i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, krahas agjërimit të barkut sqaron edhe obligimet e gjymtyrëve gjatë agjërimit. Ai thotë: “Kush nuk i lë gënjeshtrat dhe nuk pushon së vepruari me to, Allahu nuk ka nevojë që ai ta lërë ushqimin dhe pijet e tij.” Shënon Buhariu.
Kurse Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: “Kur të agjërosh, le të agjërojë të dëgjuarit tënd, të shikuarit tënd, gjuha jote nga gënjeshtra dhe nga të ndaluarat, lëre shqetësimin e komshiut tënd, bëhu i qetë dhe i përmbajtur. Të mos jetë i njëjtë agjërimi me mosagjërimin tënd.”
Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi, ka thënë: “Sa janë ata që agjërojnë e nga agjërimi i tyre nuk kanë asgjë pos urisë dhe etjes. Sa janë ata që falen, e nga falja e tyre nuk kanë asgjë pos pagjumësisë.”

Vëlla i nderuar, mos i privo vetes tënde vlerën dhe shpërblimin e agjërimit. Pasi e kuptove se shpërblimi i tij tek Allahu është pa kufi, mos i humb mirësitë e tij me një përgojim me gjuhë apo me një shikim (të ndaluar) përmes syve apo vetive të tjera etike që e prishin agjërimin.
Sikur të kthehesh te hadithi dhe ta përsëritësh shprehjen: “E lë kënaqësinë dhe ushqimin e tij për Mua.” Kënaqësitë dhe epshet lihen për hir të Allahut të Lartësuar. A nuk i bëjmë veprimet tona obligative dhe ato të preferuara për hir të Allahut të Lartësuar dhe nuk i lëmë të gjitha të ndaluarat dhe ato veprime të urryera për hir të Allahut? Gjithsesi ky është një synim madhor i zemrave tona të pastra. Në zemra të tilla djalli orvatet të futet dhe ta prishë sinqeritetin dhe së bashku me të (sinqeritetin) të bashkojë synimet e prishura, si syefaqësinë e të ngjashme me të, apo dëshirën e tij për interesa materiale të kësaj bote e të ngjashme më këto që e prishin sinqeritetin, kështu që njeriu del nga shpërblimi në mëkat, Allahu na ruajttë! (Disa ndalesa me agjëruesit, f. 37).

Raporti i tyre me Kuranin në Ramazan

Ramazani është muaji i Kuranit. Në këtë muaj Kurani i ka zbritur të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të. Në të Xhibrili ia lexonte të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofte mbi të. S’ka dyshim se të privuarit nga shpërblimi i Ramazanit nuk kanë raport me Kuranin. As nuk e lexojnë atë e as nuk e dëgjojnë. Nuk janë të pranishëm në hallkat e leximit të tij, madje veshët e tyre dëgjojnë muzikë apo dëgjojnë fjalë të këqija e përgojime.
Ai që është në këtë gjendje pa dyshim se është i privuar nga begatia e Kuranit në Ramazan. Allahu e ka lartësuar dhe nderuar Ramazanin me Kuran. Ai thotë: “Muaji i Ramazanit është ai, në të cilin ka zbritur Kurani.” (Bekare, 185). I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, e takonte Xhibrilin për çdo natë derisa të kalonte muaji, I Dërguari i paraqiste Xhibrilit Kuranin.

Zuhriu, Allahu e mëshiroftë, kur vinte Ramazani thoshte: “Ai (Ramazani) është për lexim të Kuranit si dhe për ushqimin e të varfërve.” Ndërsa Imam Maliku, Allahu e mëshiroftë, kur vinte Ramazani, largohej nga leximi i librave të hadithit si dhe shoqërimi i dijetarëve, i drejtohej leximit të Kuranit. Kurse Sufjan Eth Thevrij, Allahu e mëshiroftë, kur vinte Ramazani largohej nga çdo lloj ibadeti (adhurimi) dhe i drejtohej leximit të Kuranit. Disa prej të parëve tanë, Allahu qoftë i kënaqur me ta, e përfundonin Kuranin në Ramazan për tri ditë, disa prej tyre çdo javë, e kishte prej tyre që e përfundonin atë çdo dhjetë ditë.

Vëlla, mos u bë i privuar nga shpërblimi i Kuranit në Ramazan, për faktin se ai është litar i fortë i Allahut. Kurani i ngre disa popuj, ndërsa disa të tjerë i ul. Kurani është ndërmjetës për lexuesin e tij Ditën e Kiametit. I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Agjërimi dhe Kurani ndërmjetësojnë për robin Ditën e Kiametit. Agjërimi do të thotë: “O Zot, unë e kam penguar atë nga ushqimi dhe epshet (kënaqësitë) gjatë ditës, më bëj ndërmjetës për të. Kurse Kurani do të thotë: “O Zot, unë e kam penguar atë nga gjumi natën, prandaj më bëj ndërmjetës për të. Dhe do të ndërmjetësojnë.” Shënon Ahmedi. Shih: Sahihul Xhami’ nr: 3882.

Vazhdon...

Mon 8 Jul 2013 - 13:13

Raporti i tyre me namazin në Ramazan

Ata e kryejnë namazin, por me dembelizëm. Nga disa namaze ata flenë, kurse nga disa të tjera vonohen si dhe nuk shkojnë në namazin me xhemat për shkak të qëndrimit pa gjumë gjatë natës si dhe për shkak të gjumit të tepërt gjatë ditës.
Vëlla i nderuar, dije se namazi konsiderohet shtylla e fesë. Nëse pranohet, do të të pranohen të gjitha veprat e tjera, ndërsa nëse nuk pranohet namazi, nuk do të të pranohen as veprat e tjera. Kush e lë namazin, ka bërë kufër, privohet nga shpërblimi i agjërimit, ngase pranimi i agjërimit qëndron peng me pranimin e namazit. S’ka dyshim se nga gjërat kundërthënëse është fakti që muslimani të përkujdeset për agjërimin me një përkujdesje të veçantë, ndërsa në anën tjetër nuk e praktikon namazin, duke pasur parasysh se namazi është obligim më i fuqishëm sesa agjërimi.

Gjendja e tyre gjatë netëve të Ramazanit

Prej cilësive të të privuarve në Ramazan është se ata netët e tyre i kalojnë ose në ndenjja e tubime të kota ose në përgojim apo para kanaleve satelitore, filmave e serialeve. Shumicën e natës e kalojnë në lojë e dëfrime, duke harruar se po u kalon shpërblimi i faljes së namazit të natës si dhe i adhurimeve për Allahun në netët e këtij muaji të bekuar.
Vëlla i nderuar, dëgjo të Dërguarin, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, i cili thotë: “Kush falet gjatë Ramazanit me plot besim dhe shpreson shpërblimin nga Allahu, do t’i falen mëkatet e mëhershme.” Shënon Buhariu.

Xhamitë buçasin nga lexuesit e Kuranit duke iu përgjigjur udhëzimit të të Dërguarit, salallahu alejhi ue selem. Në të janë mbledhur muslimanët, të pasurit dhe të varfrit, ai që ka pozitë të lartë dhe ai i thjeshti, të gjithë i luten Allahut duke shpresuar mëshirën e Tij si dhe duke pasur frikën nga dënimi i Tij. Prej tyre ka që janë të përkushtuar, që qajnë, që ndiejnë keqardhje në zemrën e tyre për atë pjesë të jetës që u ka kaluar në mëkate, kurse të gjithë ata janë nën mëshirën e Allahut si dhe nën kujdesin e Tij. “Me të vërtetë, Allahu nuk do t’ua humbë shpërblimin punëmirëve.” (Tevbe, 120)

Ku janë ata që e kalojnë natën duke shikuar filma të ndryshëm? Sa dallim i madh në mes tyre dhe mes atyre që e kalojnë natën në shtëpinë e Allahut duke kërkuar prej Tij faljen e mëkateve dhe arritjen e mëshirës së Tij..
Vëlla, a thua çfarë shpreson të fitosh nga pagjumësia jote përveç keqardhjes dhe mëkateve, humbjes së mirësive të shumta? A nuk e di se në Ramazan ndodhet një natë e cila është më e vlefshme se një mijë muaj, a nuk e di madhështinë e Natës së Kadrit?

A nuk e di se i privuari në mesin e njerëzve është ai që është privuar nga mirësitë e kësaj nate? I Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, thotë: “Ju erdhi muaji i Ramazanit, muaj i bekuar, Allahu ua ka obliguar agjërimin e tij. Në këtë muaj hapen dyert e xhenetit, mbyllen dyert e xhehenemit dhe lidhen me pranga shejtanët. Në këtë muaj është një natë e cila është më e mirë se një mijë muaj. Kush privohet nga të mirat e saja, ai është i privuar.” Shënon Nesaiu.
Çohu nga gjumi i pakujdesisë dhe nis të kërkosh vlerën e kësaj nate. Mos u bëj prej të privuarve. Kjo natë pa dyshim se është prej netëve të begatshme. Në të ka zbritur Kurani. Në këtë natë hapen dyert e faljes. Kab el Ahbar ka thënë: “Këtë natë e gjejmë si vija që shlyejnë mëkatet”. Katade thotë: “Kjo natë është e tëra mirësi deri në agim”. Ndërsa Xheriri thotë: “Paqe e Natës së Kadrit nga të gjitha të këqijat që nga fillimi i saj e deri në agim.”

Vëlla i nderuar, medito për fjalën e të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të: “Ky muaj ju erdhi juve, në të është një natë e cila është më e mirë se një mijë muaj. Kush privohet nga ajo, ai është i privuar nga të gjitha mirësitë. E nuk privohet nga mirësitë e saj përveç privuesit.” Shënon Ibn Maxhe. Shih: Et Tergib nr: 990.
Në këtë natë janë të pranishëm edhe engjëjt, siç thotë edhe i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të: “Nata e Kadrit është nata e njëzet e shtatë apo e njëzet e nënta. Numri i engjëjve në këtë natë është më i madh sesa numri i guralecëve në tokë.” Shënon Ahmedi. Shih: Sahih El Xhami’, nr: 534.

Ibn Xheriri thotë: “Disa kanë thënë se kuptimi i fjalës së Allahut: “Nata e Kadrit është më e mirë se një mijë muaj.” (Kadr, 3) është se puna në këtë natë ndoshta e kënaq Allahun më mirë sesa puna në një mijë muaj të tjerë.
Muxhahidi thotë: “Puna në këtë natë, agjërimi i saj, falja e namazit është më e mirë sesa një mijë muaj”. Zuhriu thotë: “Është emërtuar me ‘Natën e Kadrit’ për shkak të madhështisë, vlerës dhe pozitës së lartë të saj.”

Gjendja e tyre gjatë ditës në Ramazan

Prej cilësive të të privuarve në Ramazan është edhe ajo se ata ditën e tij e kalojnë në gjumë. Namazet iu kalojnë, gjithashtu edhe shpërblimi i leximit të Kuranit dhe i përmendjes së Allahut. Zemrat e tyre ngurtësohen për shkak të gjumit të tepruar.
Vëlla i nderuar, mos harro se Ramazani është muaji i durimit, i adhurimit, i dëlirësisë. Prandaj, ai që nuk dëshiron të mashtrohet në mirësitë e tij, le të ndiejë urinë dhe etjen e tij. Le ta mposhtë epshin dhe tekat e tij si dhe le ta ushtrojë veten në leximin e Kuranit, në përmendjen e Allahut, në garimin në punët e mira; në shpenzimin e pasurisë në rrugën e Allahut, në bamirësi, ngase Ramazani është një stinë kalimtare dhe një mysafir shtegtues.

Vëlla, dyert e xhenetit ty po të hapen, kurse ti po i refuzon, po fle dhe po e humb rrugën tënde për në xhenet, shtëpinë e paqes.
Abdulaziz b. Mervan thotë: “Muslimanët kur vinte muaji i Ramazanit thoshin: “O Allahu ynë! Ja Ramazani na ka ardhur, na mundëso agjërimin e tij, faljen e namazit, na furnizo me fuqi, seriozitet, si dhe na ruaj nga sprovat e ndryshme.”

Mos u bëj i privuar!

Përgatite veten për pritjen e muajit të agjërimit me qëllim të sinqertë, me pendim si dhe me kthim drejt Allahut. Pasurohu me nënshtrim ndaj Allahut, respekto urdhrat e Tij. Si nuk ke dëshirë për faljen e Allahut kur tashmë ke mësuar se Allahu liron njerëzit nga zjarri i xhehenemit për çdo natë në Ramazan dhe se kush e kalon këtë muaj me agjërim dhe falje të namazit, i falen mëkatet e mëhershme, ndërsa kush privohet nga mirësitë e tij, ai është i privuar nga të gjitha mirësitë. Mos i nënvlerëso shpërblimet e mëdha të këtij muaji. “Ndërsa kush madhëron shenjat e fesë së Allahut, tregon përkushtimin e zemrës së tij.” (Haxh-xh, 32)

O ti kërkues i së mirës, e mira tashmë të pret! O ti kërkues i së keqes, ndalohu se e keqja të kthehet ty. Kujtohu se dyert e xheneteve në këtë muaj janë të hapura, ndërsa dyert e xhenehemit janë të mbyllura, “fundi i të cilit është myshku. E për shpërblim të tillë le të garojnë ata që lakmojnë të mirën.” (Mutafifin, 26)
Paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të Dërguarin e fundit, mbi familjen e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij.

Mon 8 Jul 2013 - 13:14

Përse të tjerët qajnë në Ramazan, kurse unë jo?

S’do mend se ndër shkaqet e shpëtimit dhe të suksesit në çështjet e kësaj bote dhe të botës tjetër është që njeriu të jetë i çiltër me vetveten dhe mos ta arsyetojë shumë atë, në mënyrë që mos të befasohet nga vdekja e pastaj të pendohet, pasi pendimi atëherë nuk do t’i sjellë dobi.

Vëlla i nderuar, s’ka dyshim se të qarët nga frika e Allahut të Lartësuar ka vlerë të madhe. Transmetohet se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Shtatë grupe njerëzish Allahu do t’i fusë nën hijen e Tij ditën kur nuk do të ketë hije tjetër pos hijes së Tij.” Ndër ta përmendi edhe njeriun e vetmuar, “i cili e përmend Allahun dhe i rrjedhin lotët.” Shënon Buhariu dhe Muslimi.

Përse të tjerët qajnë në Ramazan, kurse unë jo?

Kjo pyetje sillet në mendjen e shumicës së atyre që kanë mangësi në kryerjen e urdhrave të Allahut, port ë gjithë ne kemi mangësi dhe e lusim Atë që të na falë. Kur dëgjojmë ajete kuranore, kur lexohen hadithe të të Dërguarit të Allahut ose rrëfime nga të parët tanë, vërejmë se shumica e njerëzve të cilëve u janë zbutur zemrat qajnë.

Përse ata qajnë, kurse unë jo?
Bëj përpjekje që të kem frikë nga Allahu, por s’mundem. Ata pranë meje, qajnë. A thua, përse?!

Shkakun vëlla i nderuar, e ka treguar Allahu i Lartësuar: “Jo, nuk është ashtu! Por të këqijat që i punuan, zemrat e tyre ua mbuluan.” (Mutafifin, 14)
Pra, për shkak të veprave të tyre, në zemrat e tyre nuk depërtojnë mirësitë dhe u është shtuar hutimi e pakujdesia. Pikërisht ky është shkaku i vërtetë për qarjen e pakët nga frika e Allahut të Lartësuar.

Çfarë i bëri ata që të kenë frikë dhe të qajnë, madje të ndiejnë kënaqësi me këtë veprim, kurse ne nuk qajmë?
Ata u larguan nga mëkatet dhe synim kanë botën tjetër, zemrat e tyre u përmirësuan dhe sytë e tyre lotuan. Ndërsa ne, kur i humbëm këto, zemrat tona u prishën dhe sytë tanë u shterën.

Vëlla i nderuar, dije se frika ndaj Allahut, pas së cilës pason qarja, nuk vjen dhe nuk vazhdon vetëm se nga pasimi i gjërave në vijim dhe vazhdimi i tyre:

1- Pendimi tek Allahu i Lartësuar dhe kërkimi i faljes me zemër dhe gjuhë, duke iu drejtuar Atij me pendim dhe frikë. Në këtë mënyrë, njeriu do të ketë turp nga Allahu i Madhërishëm, i Cili e ka begatuar duke i dhënë mundësinë të pendohet.

2- Braktisja e mëkateve dhe pasja kujdes prej tyre, qofshin të vogla a të mëdha, të dukshme a të padukshme, ngase ato janë sëmundje të vazhdueshme që ia vështirësojnë zemrës kryerjen e veprave të mira, e bëjnë atë të errët dhe gjithmonë sjellin brenga dhe zhgënjim.

3- Afrimi ndaj Allahut me respektimin e urdhrave të Tij me agjërim, me namaz, me haxh, me lëmoshë (sadaka), me përmendjen e Tij dhe me bamirësi.

4- Përkujtimi i botës tjetër (ahiretit). Çudia më e madhe vëlla i nderuar, është se ne e dimë se kjo botë do të mbarojë dhe se e ardhmja e vërtetë është në botën tjetër. Megjithëkëtë, ne nuk punojmë për këtë të ardhme të përhershme e të vërtetë. Allahu i Lartësuar thotë: “Kush është që ka për qëllim vetëm këtë botë, Ne atij që duam i japim në të aq sa duam, e pastaj atij e bëjmë të hyjë në xhehenem i nënçmuar, i përbuzur. E kush e ka për qëllim botën tjetër, duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu siç i takon asaj, angazhimi i tyre do të jetë i pranishëm (te Zoti).” (Isra, 18-19)

5- Dija për Allahun e Lartësuar, për emrat dhe cilësitë e Tij. Allahu thotë: “Po Allahut ia kanë frikën nga robërit e Tij, vetëm dijetarët.” (Fatir, 28). Është thënë: “Kush e njeh më shumë Allahun, ia ka frikën më tepër Atij”.
Më pas, të porosis për shtimin e leximit mbi gjendjen e burrave të mirë e të sinqertë dhe marrjen e tyre si shembull në jetë.

Vëlla dhe motër e nderuar, ditët e këtij muaji janë ditë mirësish e begatish për shumë raste që robi të kthehet tek Allahu. Djajtë (shejtanët) lidhen në pranga, hapen portat e mirësive e shtohen adhurimet. Ndaj, kthehu te Zoti yt, afroju dhe drejtoju Atij. Largohu prej mëkateve dhe pa dyshim që syri yt do të lotojë dhe zemra do të ketë frikë e do të rrëqethet.

Mon 8 Jul 2013 - 13:14

Agjërimi i Ramazanit

Me agjërim kuptojmë ndalimin nga ushqimi, pija, marrëdhëniet seksuale dhe nga të gjitha shkaqet e tjera që e prishin agjërimin, duke filluar nga agimi (imsaku) e deri në perëndimin e diellit, duke pasur për qëllim adhurimin dhe bindjen ndaj Allahut. Agjërimi i muajit të madhërueshëm të Ramazanit është një obligim dhe një nga pesë shtyllat themelore të Islamit. Ky obligim ka qenë dhe për popujt e tjerë para nesh, të cilëve u janë dërguar Pejgamberë. Allahu i Lartësuar thotë:
“O ju që keni besuar, agjërimi u është bërë obligim sikurse ishte obligim dhe për ata që ishin para jush, në mënyrë që të bëheni të devotshëm.” (El Bekare, 183)

Agjërimi i muajit të Ramazanit është bërë obligim për muslimanët në vitin e dytë të hixhretit (emigrimit). Për vlerat e mëdha të këtij muaji dhe të agjërimit të tij, Profeti Muhammed salallahu alejhi ue selem thotë: “Ju erdhi juve një muaj i bekuar, në të cilin është bërë obligim dhe agjërimi. Në këtë muaj janë hapur dyert e xhenetit, janë mbyllur dyert e xhehenemit dhe shejtanët janë të lidhur në pranga. Në të gjendet një natë, e cila është më e mirë se një mijë muaj.” Transmeton Ahmedi dhe Nesa’iu nga Ebu Hurejra.

Në një transmetim tjetër të Imam Ahmedit, Pejgamberi salallahu alejhi ue selem thotë: “...Në këtë muaj një melek (engjëll) thërret dhe thotë: O kërkues i të mirës përgëzohu, o kërkues i së keqes jepi fund asaj. Këtë e bën deri në fund të Ramazanit.”

“Pesë namazet mes tyre, xhumaja deri në xhumanë tjetër dhe Ramazani deri në Ramazanin tjetër, janë shlyese të mëkateve nëse i ruhet mëkateve të mëdha.” Transmeton Muslimi nga Ebu Hurejra.

“Kush agjëron muajin e Ramazanit me besim te Allahu, duke llogaritur shpërblimin te Ai, do ti falen mëkatet e mëparshme.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra.

Allahu në një hadith kudsij (hyjnor) thotë: “Çdo punë e birit të Ademit është për të përveç agjërimit, i cili është për Mua dhe vetëm Unë e shpërblej atë. Agjërimi është mburojë e kur ndonjëri prej jush të jetë me agjërim, të mos flasë me fjalë të ndyra, të mos bërtasë më kot dhe të mos veprojë punë të injorancës, e nëse dikush e fyen ose e ngacmon (lufton) le ti thotë dy herë: “Unë jam agjërueshëm.”

Thotë Profeti salallahu alejhi ue selem: “Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, era e gojës së agjëruesit është më e mirë te Allahu se era e miskut. Për agjëruesit do të ketë dy gëzime, kur të çelë iftarin dhe kur të takohet me Zotin e tij.” Transmeton Muslimi nga Ebu Hurejra.

Dijetarët islamë duke komentuar këtë hadith kanë thënë: Njëri gëzim është në këtë botë kur besimtari e çel iftarin dhe gëzohet me këtë pasi Allahu ia mundësoi t'i japë fund urisë dhe etjes me dhuntitë, që i ka dhuruar si dhe adhurimi i tij nga agimi deri në perëndim të diellit u krye me sukses. Ndërsa gëzimi tjetër për agjëruesin do të jetë në botën tjetër, pas vdekjes, kur Allahu ka përgatitur për agjëruesit shpërblime të mëdha, madje në atë botë agjëruesit do të meritojnë të futen në xhenet nga një portë e veçantë. Për këtë thotë Profeti salallahu alejhi ue selem: “Vërtet xheneti do të ketë një portë e cila quhet Rejjan. Ditën e Gjykimit do të thirret: “Ku janë agjëruesit (për tu futur nga kjo portë)? E pasi të futet i fundit prej tyre, kjo portë do të mbyllet.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra r.a.

Shikimi i hënës

Agjërimi i Ramazanit bëhet detyrë për të agjëruar kur shikohet fillimi i hënës dhe vazhdon deri kur të shikohet fillimi i hënës së muajit Sheual. Për këtë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem thotë: “Mos agjëroni derisa të vëreni hënën (e Ramazanit) dhe mos e ndërpritni agjërimin derisa të vëreni hënën (e Sheualit). Nëse pengoheni nga shikimi i saj (për shkak të reve ose mjegullës) përcaktojeni (përllogariteni) atë.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ibn Umeri.

Në një transmetim tjetër të Imam Ebu Davudit dhe Nesa’iut Profeti salallahu alejhi ue selem thotë: “Kur të pengoheni nga shikimi i saj, llogariteni muajin Sha’ban 30 ditë, vetëm po qe se mund ta shihni hënën më parë, pastaj vazhdojeni agjërimin 30 ditë, vetëm nëse mund ta shihni hënën (e Sheualit një ditë) më parë.”

“Muaji (hënor) mund të jetë 29 ose 30 ditë. Kur ta shikoni hënën agjëron,i po ashtu kur ta shikoni sërish atë, ndërpriteni agjërimin.” Transmeton Nesa’iu nga Ibn Umeri.

Duke u bazuar në këto hadithe profetike, shumica e dijetarëve janë të mendimit se kur banorët e një vendi e shikojnë hënën, bëhet obligim agjërimi edhe për vendet e tjera të cilat se kanë parë, pasi Profeti salallahu alejhi ue selem u është drejtuar me hadithet e mësipërme të gjithë muslimanëve, kudo qofshin ata dhe jo çdo vendi në veçanti pasi fillimi i muajit Ramazan është një për të gjithë.

Me të njëjtat argumente që u përmendën më sipër kuptojmë, se nëse jemi në dyshim për ditën e parë të agjërimit (të Ramazanit) nuk duhet të nxitohemi e të agjërojmë, sepse ajo është një ditë e dyshimtë dhe agjërimi në këtë ditë është i ndaluar pasi Profeti salallahu alejhi ue selem thotë:
“Kush agjëron ditën e dyshimtë ka kundërshtuar Ebu Kasimin (Profetin Muhammed a.s.).” Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu nga Ammar ibn Jasir r.a.

Sipas shumicës së dijetarëve ai që agjëron këtë ditë dhe më vonë vëren se ajo ditë ishte nga Ramazani, duhet që atë ditë ta agjërojë kaza.

Vazhdon...

Mon 8 Jul 2013 - 13:15

Nijeti (qëllimi) i agjërimit

Nijeti është detyrë themelore si për agjërimin ashtu edhe për adhurimet e tjera, sepse nëpërmjet nijetit dallohet se për cilin është adhurimi, për Allahun apo për dikë tjetër. Po ashtu nëpërmjet nijetit dallohet adhurimi farz nga ai nafile. Nijeti bëhet para agimit (imsakut) sepse Profeti salallahu alejhi ue selem thotë: “Kush nuk vendos (bën nijet) për agjërim para agimit, atij nuk i vlen agjërimi.” Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu.

Për kë është obligim agjërimi

Sipas argumenteve të ardhura, dijetarët islamë kanë rënë dakord që të gjithë se agjërimi është obligim për çdo mysliman, i cili ka arritur moshën e pjekurisë (pubertetin), i cili është i shëndoshë fizikisht dhe mendërisht dhe është vendas (jo udhëtar). Ndërsa personat që nuk e kanë obligim agjërimin janë:

i. Fëmija: Çdo fëmijë i cili nuk ka mbushur akoma moshën e pjekurisë, nuk e ka obligim agjërimin. Nëse babai ose kujdestari i tij shikon se ai mundet të agjërojë e urdhëron për këtë, në mënyrë që të forcohet e mësohet me këtë adhurim.

ii. Personi me të meta mendore: Duke qenë se njeriu me të meta mendore nuk mund të arsyetojë shëndoshë si të tjerët, është i përjashtuar nga agjërimi dhe të gjitha detyrimet e tjera fetare.

iii. Plaku dhe plaka në moshë të thyer: Kjo kategori njerëzish nuk e ka detyrë agjërimin dhe duke qenë se kjo gjendje e tyre është e vazhdueshme, duhet që për çdo ditë agjërim të ushqejë një të varfër.

iv. I sëmuri: Nëse i sëmuri ka sëmundje, e cila ia vështirëson agjërimin, atij i lejohet të mos agjërojë. Nëse sëmundja është e përkohshme, le ti zëvendësojë ditët e agjërimit më vonë. Nëse sëmundja është e përhershme, atëherë duhet të ushqejë për çdo ditë agjërim, një të varfër.

v. Gruaja me menstruacione: Nëse gruaja është me menstruacione, qofshin këto të përmuajshmet ose të lehonisë, ajo duhet patjetër të lërë agjërimin dhe ta zëvendësojë më vonë pasi të pastrohet.

vi. Gruaja shtatzënë dhe gjidhënësja: Të gjithë dijetarët e mëdhenj islamë si dhe medhhebet janë të një mendimi se gratë shtatzëna ose ato që janë duke i dhënë gji fëmijës, u lejohet ta ndërpresin agjërimin dhe ta zëvendësojnë më vonë, nëse kanë frikë se mos dëmtohen ato vetë ose fëmijët e tyre. Dijetarët kanë rënë në kontradiktë mes tyre se a duhet që këto vetëm të zëvendësojnë ditët e lëna kaza apo duhet që përveç zëvendësimit të japin dhe ushqim për çdo ditë agjërimi të lënë? Imam Ebu Hanife thotë se atyre u mjafton vetëm zëvendësimi i ditëve të lëna. Kurse Imam Shafiu dhe Imam Ahmedi thonë se ato duhet t'u japin ushqim të vobektëve për çdo ditë, që lenë pa agjëruar si dhe duhet që më vonë të zëvendësojnë këto ditë me agjërim kaza.

vii. Udhëtari: Muslimani i cili është në udhëtim ia ka lehtësuar Allahu i Lartësuar çështjen e tij dhe nuk ia ka bërë obligim agjërimin për aq sa është udhëtar, mirëpo ky duhet që t'i zëvendësojë të gjitha ato ditë të plota më vonë. Dijetarët kanë rënë në kontradiktë mes tyre, nëse është më mirë që udhëtari të agjërojë apo ta zëvendësojë agjërimin më vonë! Një pjesë dijetarësh thonë se agjërimi është më i mirë dhe pse nuk është i detyrueshëm, duke u bazuar në ajetin kuranor: “Allahu do për ju lehtësimin dhe nuk donë vështirësimin.” (El-Bekare, 185) Ndërsa një pjesë tjetër dijetarësh duke u bazuar në disa hadithe profetike si dhe duke ndjekur një rrugë të mesme, janë të mendimit se nëse udhëtari është në gjendje të mirë fizike, është mirë të agjërojë, ndërsa udhëtari i cili nuk është aq i fuqishëm dhe i gatshëm për këtë, le ta zëvendësojë më vonë. Të këtij mendimi janë Imam Ebu Hanife, Shafiu dhe Imam Maliku.

Vazhdon...

Mon 8 Jul 2013 - 13:15

Gjërat që e prishin agjërimin

i. Ngrënia ose pirja me qëllim: Nëse agjëruesi ha ose pi me harresë nuk e prish agjërimin, pasi Profeti salallahu alejhi ue selem thotë: “Kush ha ose pi me harresë në agjërim, le ta vazhdojë agjërimin se me të vërtetë atë e ka gostitur Allahu (me ushqim e pije).” Transmeton Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre r.a. Imam Hattabi në shpjegim të këtij hadithi thotë: “Nuk kam parë ndonjë dijetar të kundërshtojë kuptimin e këtij hadithi.”

ii. Të vjellurit me qëllim: Profeti salallahu alejhi ue selem thotë: “Ai që vjell (pa dashje) nuk e ka të detyrueshëm agjërimin kaza, ndërsa ai që vjell me dashje duhet të agjërojë (atë ditë) kaza.” Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu nga Ebu Hurejra r.a.

iii. Menstruacionet: Dijetarët që të gjithë kanë rënë dakord se menstruacionet e përmuajshme ose ato të lehonisë e prishin agjërimin edhe sikur rrjedhja e gjakut të fillojë pak para iftarit.

iv. Masturbimi: Shumica e dijetarëve janë të mendimit se masturbimi e prish agjërimin sepse konsiderohet prej epshit të ndaluar. Ndërsa ai person i cili bëhet xhunub vetëm nga shikimi nuk e prish agjërimin. Po ashtu shumica e dijetarëve janë të mendimit se ai që e prish një ditë Ramazan nëpërmjet masturbimit duhet të agjërojë kaza vetëm atë ditë, kurse Imam Maliku thotë, se ai duhet të agjërojë dy muaj rresht njësoj sikur ka bërë marrëdhënie seksuale.

v. Marrëdhëniet bashkëshortore (seksuale): Marrëdhëniet seksuale në Ramazan jo vetëm që e prishin agjërimin e asaj dite, por konsiderohen një nga mëkatet e mëdha e cila nuk shlyhet vetëm se duke liruar një rob. Në pamundësi të kësaj duhet të agjërojë 60 ditë resht e nëse edhe këtë se bën dot duhet të ushqejë 60 të vobektë në një ditë sikurse ka ardhur në një hadith, që e transmeton Buhariu dhe Muslimi. Përveç kësaj ai duhet ta zëvendësojë atë ditë të Ramazanit veçmas. Sipas shumicës së dijetarëve kjo shlyerje e këtij mëkati vlen për mashkullin dhe për femrën bashkë, pasi të dy e kanë bërë këtë akt me dëshirë. Imam Shafiu përkundrazi thotë se kjo shlyerje e mëkatit është detyrë vetëm për burrin. Po ashtu shumica e dijetarëve janë të mendimit se shlyerja e këtij mëkati duhet bërë sipas renditjes së mësipërme, pra ashtu siç ka ardhur në hadith, kurse Imam Maliku thotë se ai mund të bëjë një nga tre gjërat e sipërpërmendura, pa marrë parasysh renditjen.

vi. Futja e ujit në bark gjatë abdestit pa dashje: Shumica e dijetarëve janë të mendimit se ai që merr abdest dhe e kalon ujin e tij në bark jo nga harresa, por nga pakujdesia e momentit, ai e ka prishur atë ditë dhe duhet ta zëvendësojë më vonë, duke u bazuar tek hadithi i Profetit salallahu alejhi ue selem, i cili thotë: “Kur të shpëlash hundët (në abdes) çoje ujin sa më lart, përveç kur je me agjërim.” Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu.

Imam Maliku dhe Ebu Hanife janë të mendimit se kjo e prish agjërimin, përndryshe Profeti salallahu alejhi ue selem nuk do ta ndalonte çuarjen e ujit sa më lart kur je me agjërim.

vii. Pirja e duhanit: Duke qenë se duhani nuk është ushqim i mirëfilltë dhe duke qenë se duhani nuk ka ekzistuar në kohën e Profetit salallahu alejhi ue selem dhe për rrjedhojë nuk ka argument të drejtpërdrejtë për ndalimin e tij në agjërim, shumëkush mund të mendojë se pirja e duhanit nuk e prish agjërimin, mirëpo para shumë vitesh dijetarët e fikhut të mbledhur nga e gjithë bota në një simpozium shkencor në Xheda të Arabisë Saudite kanë rënë dakord se dhe pirja e duhanit futet tek ato gjëra të cilat e prishin agjërimin dhe argumentimet që kanë sjellë për këto janë të shumëllojshme.

Gjërat e pëlqyeshme në agjërim

Për agjëruesin, disa gjëra janë të pëlqyeshme fetarisht nga tradita profetike dhe ato nuk duhen lënë pas dore e ato janë:
Të ngriturit për ngrënien e syfyrit (suhurit) qoftë edhe për disa gllënjka ujë. Përshpejtimi i iftarit dhe vonimi i syfyrit. Çelja e iftarit me hurmë, e nëse nuk gjen hurmë le ta çelë atë me ujë. Lutja e agjëruesit gjatë çeljes së iftarit. Përdorimi i misvakut për pastrimin e dhëmbëve. Këndimi i Kuranit, dhënia e lëmoshës dhe punët e tjera të mira në përgjithësi.

Dobitë e agjërimit

Agjërimi është një adhurim shumë i pasur me dobi shpirtërore dhe mjekësore. Nga dobitë shpirtërore do të përmendim:
Agjërimi e forcon më shumë besimtarin në sinqeritetin e tij ndaj Allahut. E bën atë më të durueshëm nga uria dhe etja dhe kjo gjë e forcon atë më shumë për sprovat e jetës. Po ashtu kjo gjë e bën besimtarin të mendojë më shumë (praktikisht) për njerëzit e varfër, të cilët në shumë raste kanë uri dhe etje. Agjërimi e largon njeriun nga mëkatet dhe në të njëjtën kohë e nxit besimtarin të punojë brenda këtij adhurime e të veprojë punë të mira. Ai e nxit besimtarin të ndjehet më afër me besimtarët e tjerë. Agjërimi i pastron besimtarin nga veset e liga.

Dobitë shëndetësore:

Agjërimi i Ramazanit nuk kryhet sepse ka dobi shëndetësore, por sepse ai është një adhurim dhe obligim ndaj Allahut, i Cili i ka obliguar besimtarët me adhurime të dobishme në këtë botë. Në Kongresin e parë ndërkombëtar me temë “Shëndeti dhe Ramazani”, të mbajtur në Kazablanka më 1994, u paraqitën rreth 50 kërkime shkencore nga studiues muslimanë dhe jomuslimanë duke arritur në konkluzionin se agjërimi përmirëson dukshëm shumë raste sëmundjesh. Efektet fiziologjike të agjërimit përfshijnë normalizimin e nivelit të sheqerit, uljen e kolesterolit dhe uljen e tensionit sistonik të gjakut. Agjërimi forcon dhe rregullon stomakun dhe sistemin e tretjes si dhe i sjell njeriut shumë dobi të tjera të cilat s’mund të përmenden të gjitha këtu. E lusim Allahun e Madhëruar të na i falë mëkatet dhe të na lehtësojë e pranojë agjërimin tonë! Amin!

Mon 8 Jul 2013 - 13:16

Drejt Motrës që e ka arritur Muajin e Ramazanit

Falenderimi i takon All-llahut i cili na e mundësoi arritjen e këtij muaji madhështorë, dhe e lus Atë të Lartmadhëruarin ashtu siç na e ka mundësuar arritjen e këtij muaji që të na ndihmon në agjërimin dhe adhurimin më të mirë dhe më të plotë, e të na i falë mangësitë dhe dobësitë tona, si dhe paqja dhe mëshira e All-llahut qofshin mbi më të nderuarin ndër Pejgamberët dhe të Dërguarit, të dërguarin tonë Muhammed salall-llahu alejhi ve selem, familjes së tij si dhe shokëve të tij në përgjithësi, dhe më pas...

Këtë porosi të shkurtër ta shkrova ty Motër muslimane në shpejtësi dhe me fjalë të shkurtëra, dhe e lus Atë – të Lartmadhëruarin – që të na jep bereqet në të paktën e saj, dhe ta bëj të dobishme këtë, se me të vërtetë Ai është që Dëgjon dhe u Përgjigjet lutjeve.

1

Prej dhuntive të All-llahut të Lartmadhëruar ndaj teje është se ta zgjati jetën dhe të bëri që ta arrish këtë muaj të madh, e sa shok/shoqe, vëlla/motër, familjarë ... i privoi vdekja nga kjo dhunti, e sot nuk janë në mesin tonë që të agjërojnë së bashku me ne ... andaj jeta e gjatë ... është shans për t'i shtuarë veprat e mira dhe afrimin tek All-llahu – azze ve xhel – e gjithë kjo me vepra të mira.

Gjithsesi se pasuria e muslimanit është jeta e tij, për këtë shkak kujdesu për kohën tënde dhe orët tua ashtuqë mos t'i humbësh vlerat e saja dhe kujtohu se kush ka agjëruar dhe falur bajramin me ty në vitin e kaluarë !!!

Pastaj ku është ajo (shoqe/motër, ...) tash pasiqë vdekja e bëri që ajo të jetë në mungesë ? Paramendo motër nëse ajo do të ktheheshte në këtë botë çfarë do të bënte? A thua vallë do të nxitonte që të shkonte në pushime, piknike ...? Apo në tregje dhe shëtitje? Apo do të shkonte tek shoqet apo motrat e saja?

Asesi se jo, por – pasha All-llahun – do të gjurmonte pas një vepre të mirë sado që ajo është e vogël ... ngase me të vërtetë peshorja është e ashpër dhe precize, që peshon edhe veprat më të vogla qofshin ata edhe sa grimca e atomit.

"E kush punoi ndonjë të mirë, që pëshon sa grimca, atë do ta gjejë. Dhe kush punoi ndonjë të keqe sa grimca, atë do ta gjejë." [Ez Zelzele 7-8]

Mundohu dhe bëhu kureshtare motër që të jesh prej grave të zgjedhura ashtu siq na ka lajmëruar i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem-.

Transmetohet nga Ebu Bekri -radijall-llahu anhu-, se një njeri erdhi tek i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem- dhe i tha: "O i dërguari i All-llahut! Cili është njeriu më i mirë? Tha: Kush ka jetë të gjatë dhe bën vepra të mira. Tha: E kush është njeriu më i keq? Tha: Kush ka jetë të gjatë dhe bën vepra të këqija". (Muslimi)

2

Sinqeriteti është i domosdosshëm në qëllim, vërtetim dhe këmbëgulësi drejt kthimit tek All-llahu – azze ve xhel – kujdes motër se ndoshta ti je duke bërë vepra të mira të cilat në brendësinë e tyre bartin syefaqësi dhe famë, e cila me të vërtetë është sëmundje e rrezikshme që t'i asgjëson të gjitha veprat. Heshti dhe fshehi veprat e tua të mira ashtu siq i fsheh turpet dhe veprat e këqija, dhe bëri vetes tënde një vend sekreti për veprat e tua të mira që nuk i din askush tjetër pos All-llahut – azze ve xhel – siq janë namazet nafile, apo loti në errësirën e natës, apo sadakaja e fshehur, dije motër se me të vërtetë All-llahu – azze ve xhel- nuk pranon përpos se prej të devotshmive.
Kujdesu për devotshmërinë ngase "... All-llahu pranon vetëm prej të sinqertëve”, [El Maideh 27]

3

Mësoje veten tënde me përmendjen e All-llahut të Lartmadhëruar në çdo moment dhe çdo situatë që je. Le të jetë gjuha yte gjithmonë e lagur me përmendjen e All-llahut -azze ve xhel-, dhe kujdesu për memorizimin e lutjeve të njohura të cilat rrjedhin nga sheriati (ligji) Islam. Ka thënë i Lartmadhëruari:" O ju që besuat, përkujtoni All-llahun sa më shpesh. Dhe madhëronie Atë mëngjes e mbrëmje." [El Ahzab 41-42]

Ka thënë i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem-: "Ua kanë kaluar muferridunët. Thanë: Kush janë ata o i Dërguari i All-llahut? Tha: Ata dhe ato, që e përkujtojnë All-llahun shumë". (Muslimi)

Ibn Kajimi –rahimehullah- ka thënë: "Me një fjalë, atëherë kur robi largohet prej rrugës së All-llahut të Lartmadhëruar, angazhon veten me mëkate, i humbin atij ditët e jetës së tij të vërtetë, të cilave do tua sheh pasojën e humbjes së tyre, ditën kur do të thotë:" Ah, i gjori unë, sikur të isha i parapërgatitur për jetën time!” [El Fexhr 24]

Dhe dije motër muslimane se askush nuk do të mund të bën vepra për ty pas vdekjes tënde siç janë: namazi, agjërimi ... etj. Andaj nxito drejt përmendjes së shumtë ndaj All-llahut –azze ve xhel- përgaditu dhe zbukurohu me vepra të mira dhe afrim tek All-llahu.

4

Kujdesu për leximin e Kur'anit fisnik për çdo ditë, sikur të kishe planifikuar një orarë që të lexosh pas çdo namazi nga një xhuz'ë (pjesë), do t'i kishe bërë pesë xhuza në një ditë dhe kjo është një dhunti shumë e madhe nga All-llahu Subhanehu ve Teala. Tek disa motra shfaqet serioziteti dhe vrulli në fillim të muajit pastaj e len dhe ndoshta asaj i kalojn një ditë, dy apo edhe më shumë, dhe nga Kur'ani nuk lexon asgjë. Është transmetuar për vlerën e Kur'anit se është diq që bën të kënaqen shpirtërat, të përgëzohen zemrat.

Nga ibn Mes'udi –radijall-llahu anhu- transmetohet se i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem- ka thënë:"Kush e lexon një shkronjë nga libri i Allahut, ai ka një të mirë, e cila vlerësohet me dhjetë. Nuk po them Eli Lam Mim një shkronjë, por po them elif një shkronjë, lam një shkronjë dhe mim një shkronjë". (Tirmidhiu)

Dhe gjithashtu i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem- ka thënë: "Lexojeni Kur'anin ngase ai, në Ditën e Kiametit do të vjen si ndërmjetësues për lexuesit e tij". (Muslimi)

Pra emanet për ty motër e ndershme, kujdes në leximin e Kur'anit bile edhe memorizimit të tij nga ajo çka të mundësohet prej tij, dhe përsëritje e asaj çka të ka mbetur pa e përsëritur. Dije se me të vërtetë fjala e All-llahut të Lartmadhëruar bart në vete këshilla dhe mësime, ligje dhe drejtime, shpërblime dhe sevape.

5

Ramazani është shans dhe mundësi për dawet (thirje) në rrugë të All-llahut ... Andaj afroju tek All-llahu –azze ve xhel- në këtë muaj të madh me dawetin e të afërmive të tu, fqinjëve, të dashurve, nëpërmjet librave, kasetave, si dhe me këshilla dhe udhëzime.
Mos neglizho që një ditë të të kalon pa e hudhur shigjetën në qështjen e dawetit, se me të vërtetë ajo është një prej synimeve që i kishin të Dërguarit dhe Pejgamberët si dhe thirësit dhe bëmirësit, le të jetë kjo veprim dhe synim për ty në këtë muaj të madh.
Me të vërtetë në këtë muaj shpirtërat janë të etur dhe zemrat janë të hapura si dhe shpërblimi i shumëfisht ...

Ka thënë i Dërguari i All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem- : "Pasha All-llahun! Sikur ta udhëzojë All-llahu ndokënd nëpërmjet teje, është më mirë për ty se sa devetë e kuqe (pasuria më e shtrenjte)". (Muttefekun alejh)

Ka thënë Hasan el Basriu: "Pozita e thirrjes (dawetit) ne rrugën e Allahut është prej pozitave më me vlerë tek Ai.

6

Kujdes që të mos rrish me ata të cilat e kalojnë kohën kotë, si dhe ruaje gjuhën tënde nga gibeti (përgojimi) dhe nemimeh (bartja e fjalëve), fjalëve të ndyta. Mbylle, burgose çdo send që e hidhëron All-llahun e Lartmadhëruar dhe bërja vetes shprehi dhe obligim fjalët e mira dhe të bukura, le të jet gjuha yte vazhdimisht e lagur me përmendjen e All-llahut.

Dhe për motrën time muslimane përgëzim dhe myzhde në këtë vit, ja pra ne jemi në pushimet verore dhe në fillim të vitit shkollor, ku nuk ke shumë obligime dhe mësime, dhe kjo është një shans për t'i shtuarë veprat e mira dhe për t'iu përkushtuarë adhurimit ...Dhe ka mundësi që të mos përsëritet më ky shans ... bile mund që të ndërosh jetë, para se të vjen shansi tjetër ... dije motër se çdo ditë që e jeton besimtarja është pasuri ...

Transmeton Ebu Hurejre se dy burra të fisit beni kuda'ah kishin pranuar Islamin në kohën e Pejgamberit, -salall-llahu alejhi ve selem-. Njëri ra dëshmor ndërsa tjetri jetoi deri vitin e ardhshëm. Tha Talha bin Ubejdil'lahu: E pashë këtë të fundit (në ëndërr) hyri në Xhennet para shehidit kështu që u çudita. U zgjova në mëngjes dhe ia përmenda këtë Pejgamberit, salall-llahu alejhi ve selem, ose ia përmendi dikush tjetër ndërsa ai tha:A nuk e ka agjëruar një Ramazan pas tij dhe ka falur 6.000 rekate dhe kaq rekate namaz sunnet?! . (Ahmedi)

7

Shtëpia yte është prej pikënisjes së parë të drejtimit tënd.
Në rend të parë kujdesu për shpirtin tënd dhe edukimin e tij në të mirë e pastaj kujdesu për ata që janë rreth teje burri, vëllau, motra, fëmijët, ... mundohu që atyre tua përkujtosh madhështin e këtij muaji, dhe nxiti ata që t'i ruajnë kohët e namazit dhe leximin e shpesht të Kur'anit.

Bëhu motër në shtëpinë tënde urdhëruese në të mira dhe ndaluese nga e keqja, me metodë dhe fjalë të bukura, dhe me thënie të sinqerta, dhe gjithë kësaj pasoja lutjet dhe duatë për udhëzimin e tyre. Dhe ky muaj është shans për rikthim dhe përkujtim dhe këshillë drejt atyre të cilët janë të mangët dhe të larguarë nga shumë urdhëra të dinit Islam ashtuqë ndoshta All-llahu –azze ve xhel- i udhëzon ata që janë rreth teje.

Ka thënë I Dërguari I All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem-:"Kush udhëzon për në të mirë, ai ka shpërblimin sikurse të atij, që punon". (Muslimi)

8

Kujdes nga tregjet se me të vërtetë ata janë vende të fitnes dhe te largojn nga të përmendurit e All-llahut. Ka thënë I Dërguari I All-llahut -salall-llahu alejhi ve selem-:"Vendet më të dashura tek All-llahu janë mesxhidet (xhamitë) ndërsa më të urrejtura janë tregjet." (Muslimi)

Ke kujdes që ky muaj mos të jet I rëndomtë si muajt e tjerë. Kujdesu motër që mos të të përcjellin mëkatet në këtë muaj të madh për shkak të dëshirës që të blesh një fustan apo një palë këpucë, ke frikë All-llahun për veten tënde dhe rinisë muslimane. E çfarë do të bënte dëm sikur ta braktisje shkuarjen në qendra tregtare në këtë muaj të madh, dhe më këtë braktisje do të afroheshe tek All-llahu –azze ve xhel- , ka thënë Abdullah ibn Mes'ud : "Nuk ka gjë më të madhe që e afron gruan tek All-llahu –azze vexhel- sesa qendrimi i saj në shtëpi".

Përktheu: Ummu Muhlisa

Mon 8 Jul 2013 - 13:16

Shtëpitë tona në Ramazan

Muaji i agjërimit dallohet për veçoritë e tij të shumta, të cilat dallojnë edhe muslimanin agjërues. Edhe shoqëria muslimane dhe shtëpitë e muslimanëve dallohen në këtë muaj falë veçorive të tyre dhe besimit (imanit).
Ato janë shtëpi në të cilat shpeshtohet leximi dhe dëgjimi i Kuranit dhe shtohen mirësitë e begatitë, ndërsa në ato shtëpi ku nuk lexohet Kurani, dhuntitë dhe mirësitë pakësohen.

Pa dyshim se të jetuarit me Kuran është një dhunti të cilën e njeh vetëm ai që e ka shijuar. Leximi i Kuranit sjell mbi lexuesin e tij dhuntitë dhe begatitë e Allahut. Dëgjimi i tij është frikë dhe mosndërprerje e lidhjes me fjalët e Allahut Fuqiplotë. Muhamed bin Ka’bi thoshte: “Lexuesin e Kuranit e dallonim nga verdhësia në fytyrë”, duke aluduar për pagjumësinë e tij dhe angazhimet në adhurime. I është thënë njërit prej tyre: “ A s’po fle?” Është përgjigjur: “Mrekullitë e Kuranit kanë bërë që të më largohet gjumi dhe sa herë që dal nga një mrekulli, vetëm se më del mrekullia tjetër.”

Shtëpitë e muslimanëve janë shtëpi në të cilat ushqehen të varfrit, ruhen lidhjet familjare, sidomos në këtë muaj, kur shtohet furnizimi i besimtarit. I Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të, thotë: “Kush ushqen një agjërues, fiton shpërblimin sa të tij, duke mos iu pakësuar shpërblimi agjëruesit.” Të pranishmit i thanë: “ O i Dërguar i Allahut, secili prej nesh s’ka mundësi ta ushqejë agjëruesin.” Ai u tha: “Allahu ia jep këtë shpërblim atij që i jep agjëruesit qoftë edhe një gotë qumësht, një hurmë ose edhe një gotë ujë.”

Me të ushqyerit e të tjerëve agjëruesi musliman fiton një pozitë të lartë. Me këtë ai arrin pastrim të pasurisë së vet dhe sjell begati në shtëpinë e tij. Përmes kësaj vepre arrihet ndihmesa e agjëruesve në agjërimin e tyre dhe njëkohësisht realizohet vizita dhe dashuria e ndërsjellë mes muslimanëve dhe ruajtja e marrëdhënieve mes tyre, vecanërisht nëse agjëruesit janë të afërm. Pra, muslimani në të njëjtën kohë fiton dy shpërblime: të ushqyerit e agjëruesit dhe ruajtjen e marrëdhënieve familjare.

Shtëpitë e muslimanëve janë shtëpi në të cilat përmendet e madhërohet Allahu, shtohen lutjet drejtuar Tij si dhe shpresohet pranimi i tyre. S’ka gjë më të ndershme tek Allahu sesa lutja (duatë), ndërsa kohët më të vlefshme të lutjeve për agjëruesin janë pikërisht në Natën e Kadrit, në kohën e syfyrit dhe gjatë iftarit.

Shtëpitë e muslimanëve janë shtëpi nga të cilat dalin lëmoshat (sadakatë) për të varfërit dhe nevojtarët. Sadakaja më e vlefshme është ajo që jipet ne Ramazan, kurse bashkimi mes agjërimit dhe sadakasë është dera më e mirë për shlyrjen e mëkateve dhe ruajtjen nga zjarri i xhehenemit. Këto janë vepra që të shpiejnë në xhenet. Në xhenet ka vendbanim pë rata që flasin mirë, për ata që ushqejnë të tjerët dhe që vazhdojnë agjërimin e nuk e ndërpresin atë.
Duke qenë se agjërimi në shumicën e rasteve nuk shpëton nga ndonjë mangësi ose gabim, shlyerja e mëkateve është e kushtëzuar nga kujdesi dhe ruajtja nga veprat dhe fjalët e padobishme, kurse sadakaja mbulon mangësitë dhe gabimet. Prandaj, pikërisht për këtë qëllim, në këtë muaj është përligjur dhe obliguar sadaka fitri, pastrami për agjërimin nga të kotat e të ligat. Me këtë veprim realizohet edhe synimi i shoqërisë muslimane, meqë rast i pasuri përjeton ndjenjat e të varfërit dhe në këtë mënyrë muslimanët bëhen si një fortifikatë e fortë, duke mos lënë vend për urrejtje, për zili e për përcarje, ngase i pasuri e ndihmon të varfërin dhe ky i fundit lutet për të, që të ketë begati në pasurinë dhe në furnizimin e tij.

Shtëpitë e muslimanëve janë shtëpi në të cilat nuk dëgjohet muzika, nuk dëgjohen veglat instrumentale e as të këqijat e tjera, kështu që edhe veshët e muslimanëve agjërojnë nga të dëgjuarit e fjalëve të këqija. Ata bëjnë iftar me dëgjimin e Kuranit, me përmendjen e Allahut dhe me fjalët e mira pasi muslimani e di përgjegjësi e të dëgjuarit: “…pse të dëgjuarit, të parit dhe zemra, për të gjitha këto ka përgjegjësi.” (Isra, 36).

S’ka dyshim se ato shtëpi, pronarët e të cilave janë të dhënë pas dëgjimit të të këqijave ose të shikimit të tyre edhe pse janë agjërueshëm, janë vendbanime të djajve (shejtanëve), të cilat luajnë me zemrat dhe mendjet e këtyre njerëzve dhe kanë zgjatur litarët dhe rrjeta e tyre.

“Po ka nga njerëzit që blejnë tregime boshe e me qëllim që t’i largojnë njerëzit nga rruga e Allahut pa pasur kurrfarë fakti dhe për t’i marrë ato (ajetet e) Allahut si tallje. Për ta me siguri është përgatitur i turpshëm.” (Lukman, 6)

Ato janë shtëpitë nga të cilat del mëshira, dashuria, sjellja e dobishme për njerëzit dhe bashkimi i muslimanëve rreth sofrës së iftarit.
Ato janë shtëpi që falenderojnë Allahun për begatitë dhe dhuntitë e panumërta, e falenderojnë Atë që u ka dhuruar besimin (imanin) dhe ssuksesin në respektimin e urdhrave të Tij. Për këtë arsye, mëshira është njëra nga vecoritë e shtëpive të muslimanëve në këtë muaj. Mëshira dhe dashuria janë cilësi të pandashme të agjëruesit të sinqertë gjatë agjërimit. Zemra e tij, e cila është pastruar nga uria, nga leximi i Kuranit dhe nga përmendja e Allahut, kaplohet nga mëshira dhe nga dashuria ndaj njerëzve.

Vëlla i nderuar!

Shtëpitë tona në Ramazan janë shtëpi që i ka pastruar agjërimi, falja e namazit dhe durimi (sabri) ndaj adhurimeve të Allahut. Ato janë të stolisura e të zbukuruara me moral islam.

Mon 8 Jul 2013 - 13:17

Biseda mes muajve Ramazan dhe Sheval

Vitin e kaluar dhe pikërisht në natën e Bajramit, para se t’ia dorëzojë Ramazani komandën muajit Sheval, mes këtyre muajve u zhvillua kjo bisedë:
Ramazani (duke buzëqeshur): -Urime festën, o Sheval!
Shevali (duke qeshur): -Gjithashtu dhe ty, o Ramazan!
Ramazani: -Unë të lakmoj, o Sheval, pasi e nesërmja është dita jote, me ty do të festojnë të gjithë muslimanët. Me ty do të gëzohen agjëruesit dhe joagjëruesit. Ndërsa me mua disa do të hidhërohen (Allahu ua faltë), për dallim nga ata të cilët kanë përfituar nga agjërimi i tyre vetëm etjen dhe urinë. Sa kam shpresuar që të gjithë të kenë hise në mëshirë, falje dhe lirim nga zjarri!
Shevali: -Mos u mërzit, o Ramazan! Numri i tyre është i vogël, e lusim Allahun t’i udhëzojë, ndërsa muslimanët e tjerë, falë Allahut, janë në mirësi. Do të qajnë për ty me një të qarë të hidhur, e lus Allahun që të mos fundosem në detet e lotëve të tyre.
Ramazani (i lumtur dhe mirënjohës): -Allahu të begatoftë ty, o Sheval! O shoqërues i përpjekjeve për shkak të shpëtimit të të humburve, sa dhuratë e mirë për muslimanët!
Shevali: -Unë jam shoqërues i përpjekjeve? Çfarë përpjekjeje? Çfarë dhurate? Ti, o Ramazan, je i tërë muaji i përpjekjeve, te ty është i tërë angazhimi, ti je dhurata e madhe e muslimanëve. Unë të lakmoj, o Ramazan! Të kam lakmi e jo zili, kërkojmë mbrojtje nga e keqja e ziliqarit kur ka zili.
Ramazani (i lumtur, duke folur me dhuntitë e Allahut): -Më ke lakmi? Përse?
Shevali: -Furnizimi (risku) yt është më i madh sesa furnizimi im, mirësitë e tua janë më të mëdha sesa mirësitë e mia dhe dhuratat që t’i fali Allahu janë më të mëdha sesa dhuratat e mia.
Ramazani: -E tërë kjo është nga mirësia e Tij, o Sheval, Atij i takon falënderimi për atë që jep: “S'ka dyshim se Zoti yt është Ai që furnizon me bollëk atë që do dhe ia kufizon atij që do. Ai hollësisht e di për robërit e Vet dhe i vështron.” (Isra, 30)
E rëndësishmja është që çdo krijesë të jetë e kënaqur me atë që i është ndarë nga Allahu.
Shevali: -Çfarë dëshiron të thuash me këtë, o Ramazan?
Ramazani: -Vullneti i Allahut ishte që t’i gradonte disa krijesa mbi disa të tjerë me urtësinë e Vet që Ai e di, kurse ne nuk e dimë.
Shevali: -Më jep sqarime më tepër, o Ramazan, më fol lidhur me këtë më gjerësisht.
Ramazani: -Allahu veçoi disa ditë ndaj disa të tjerëve. Veçoi ditën e xhuma ndaj të gjitha ditëve të tjera të javës. Veçoi disa nga netët ndaj netëve të tjera. Kështu që natën e Kadrit e bëri më të mirë se një mijë muaj, kush privohet nga ajo është privuar nga mirësitë e shumta. Veçoi disa muaj ndaj disa të tjerëve. Ashtu që më veçoi mua ndaj të gjithë muajve të tjerë dhe falënderimi i takon Allahut për këtë. Veçoi e dalloi disa bimë e pemë ndaj disave, siç thotë Allahu i Lartësuar: “E në tokë, copa sipërfaqesh, të ngjitura njëra me tjetrën, kopshte të hardhisë, të mbjella (të llojllojshme) dhe hurma (bimë këto) që janë të degëzuara në shumë trupa dhe jo të degëzuara (nga një filiz) e të gjitha ujiten nga një ujë, dhe Ne shijen në ngrënie të frutave të tyre e kemi dalluar njërën prej tjetrës. Edhe kjo dëshmon me argumente për njerëzit e mençur.” (Rad, 4)
Allahu i Lartësuar gjithashtu i dalloi disa njerëz ndaj disave. Ai thotë: “Allahu favorizoi disa prej jush mbi disa të tjerë në furnizim.” (Nahl, 71). Gjithashtu thotë: “Nuk janë të barabartë prej besimtarëve ata që ndenjën (nuk luftuan) dhe ata që me pasurinë dhe me jetën e tyre luftuan në rrugën e Allahut, me përjashtim të atyre që ishin të penguar pa vullnetin e vet. Ata që luftuan me pasurinë dhe me jetën e tyre, Allahu i gradoi në një shkallë më lartë mbi ata që ndenjën (me arsye). Por të gjithëve Allahu u premtoi shpërblim, ndërsa mbi ata që ndenjën (pa arsye) Allahu gradoi luftëtarët me një shpërblim të madh.” (Nisa, 95)
Sërish rikujtoj se e rëndësishmja është që çdo krijesë të kënaqet me atë furnizim që i ka caktuar Allahu i Lartësuar, duke u bazuar në fjalën e Allahut Fuqiplotë: “Mos lakmoni në atë, që Allahu gradoi disa nga ju mbi disa të tjerë.” (Nisa, 32)
Madje, edhe të disa Dërguar, të cilët janë zotërinj të njerëzve, Allahu i gradoi mbi disa të tjerë, siç thotë Allahu i Lartësuar: “Këta (për të cilët të rrëfyem) janë të Dërguarit, disa prej tyre i dalluam nga të tjerët, prej tyre pati që Allahu u foli, disa i ngriti në shkallë më të lartë.” (Bekare, 253)
Shevali: -Shto, o Ramazan! Shto, o muaj i Kuranit!
Ramazani: -Allahu gradoi disa vende mbi disa të tjerë. Gradoi Mekën e Nderuar mbi të gjitha vendet e tjera. Dhe së fundi, e kjo nuk është e fundit, Allahu i Lartësuar favorizoi botën tjetër (ahiretin) ndaj kësaj bote: “Po ju po i jepni përparësi jetës së kësaj bote. E dihet se jeta e botës tjetër është më e dobishme dhe e përjetshme.” (Ala, 16-17)
Shevali: -Biseda jote e këndshme dhe e ëmbël ka bërë që të harroj të të them se përse të kam lakmi, prandaj dëgjo, Allahu të pastë në kujdesin e Tij!
Të mjafton, o Ramazan, fjala e Allahut të Lartësuar: "Muaji i Ramazanit që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i së vërtetës nga gënjeshtra)." (Bekare, 185). Fjala Ramazan në Kuran është përmendur vetëm një herë, kjo ndoshta aludon se ti je një muaj i vetmuar dhe dalluar e as që ka të ngjashëm si ti.
Të mjafton, o Ramazan, që fillimi yt është mëshirë, mesi falje mëkatesh dhe fundi lirim nga zjarri i xhehenemit.
Të mjafton se në këtë kohë hapen dyert e xhenetit dhe mbyllen dyert e xhehenemit dhe djajtë prangosen.
Të mjafton fjala e të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të: "Allahu liron njerëzit nga xhehenemi çdo natë."
Të mjafton që ke Natën e Kadrit.
Të mjafton fjala e të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të: "Agjëruesi në iftar ka një lutje që i pranohet."
Të mjafton fjala e të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të: "Kushdo që agjëron Ramazanin me bindje dhe shpresë në faljen e Allahut, i falen mëkatet e mëparshme."
Ramazani: -Mjaft, mjaft o Sheval! Mjafton, o vëllai im i nderuar. Më lë të të them atë që ndiej në brendi. A e di, o Sheval, përse të kam thënë se ti je shoqëruesi dhe miku im?
Shevali: -Ma thuaj, o Ramazan.
Ramazani: -Ta kam thënë duke u bazuar në fjalën e të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut, qofshin mbi të: "Kush agjëron Ramazanin pastaj e pason me gjashtë ditë të Shevalit, sikur të ketë agjëruar tërë kohën." Andaj ne të dy ndihmojmë njëri-tjetrin në dhënien e këtij epiteti për muslimanët të cilët e meritojnë këtë.
Shevali: -Për cilin epitet po flet, o Ramazan?
Ramazani: -Për epitetin e “agjëruesit të përjetshëm”. Unë s’kam mundësi t’ia dhuroj këtë epitet atij që vetëm mua më agjëron, por patjetër duhet të më shoqërosh me gjashtë ditët e tua, o Sheval. A kuptove tani se ti je shoqëruesi dhe miku im dhe bashkë me mua je dhuratë?
Shevali: -Faleminderit, faleminderit o Ramazan, mirëpo më thuaj se kushdo që agjëron tridhjetë e gjashtë ditë meriton epitetin agjërues i përjetshëm?
Ramazani: -Natyrisht që jo, ngase shumë agjërues kanë nga agjërimi vetëm urinë dhe etjen. Këtë e meriton vetëm ai që i përmbahet fjalëve të të Dërguarit të Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, i cili thotë: “Kush agjëron Ramazanin dhe i njeh kufijtë e tij dhe ruhet nga ajo që duhet të ruhet, i falen mëkatet e mëparshme”. Qartë?
Shevali: -Po, po, kuptova. Patjetër duhet njohja e “kufijve të Ramazanit” dhe patjetër duhet “ruajtja” nga ajo që duhet të ruhemi. E qartë, e qartë. Prandaj, o Ramazan, të ftoj që të më shoqërosh në këtë lutje: “O Allah, ne të kërkojmë nga mirësitë e Tua t’i ndihmosh muslimanët në njohjen e kufijve të Ramazanit dhe pastaj t’i ndihmosh ata që të ruhen nga gjithë ajo që duhet të ruhen, Ti je Dëgjues dhe Pranues i lutjeve!”
Ramazani dhe Shevali përsërisin të njëjtën lutje.

Mon 8 Jul 2013 - 13:17

Karakteristikat e muajit Ramazan

Prej karakteristikave të muajit të shenjtë Ramazan janë:
-Zbritja e Kuranit në këtë muaj, siç thotë Allahu i Lartësuar: "(Ato ditë të numëruara janë) Muaji i Ramadanit që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i së vërtetës nga gënjeshtra)..." (Kuran, 2: 185)
Pra, Kurani është ligji këtij umeti, është libër i qartë, në të është premtimi, dënimi dhe shpërblimi, është udhëzues për të devotshmit, është dritë për atë që punon sipas tij, për atë që urdhëron në hallall dhe ndalon nga harami, është dallues i së vërtetës dhe së kotës, është fjalë e sigurt e nuk është lojë për t’u argëtuar. Pra, duhet ta kemi parasysh dhe t'i kushtojmë një përkushtim të veçantë, duke e lexuar dhe duke e mësuar përmendësh, duke medituar, duke punuar e vepruar me të në jetën tonë të përditshme.
-Hapen dyert e xhenetit, mbyllen dyert e xhehenemit dhe lidhen (mbyllen djajtë) shejtanët, siç thotë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Kur fillon Ramazani, hapen dyert e qiellit e mbyllen dyert e xhehenemit (zjarrit) dhe lidhen shejtanët." Në një transmetim tjetër thuhet: "Kur të vijë Ramazani, hapen dyert e xhenetit."
-Shumëfishohen të mirat.
-Arrihet shpërblimi i agjëruesit dhe i atij që jep iftar, siç thotë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Kush i jep iftar një agjëruesi, fiton të mira sa ai, pa iu pakësuar (agjëruesit) shpërblimi."
-Në këtë muaj është një natë e cila është më e mirë se 1000 (një mijë) muaj, është një natë e bereqetshme, kur Allahu i shkruan gjërat që do të ndodhin gjatë një viti. E, kujt i humb kjo natë, ai ka humbur shumë, ndërsa ai i cili e arrin këtë natë dhe e kalon në ibadet ndaj Allahut, i përkushtuar dhe me sinqeritet, Allahu do t'ia falë mëkatet, siç thotë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Kush ngrihet Natën e Kadrit duke e madhëruar Allahun, do t’i falen mëkatet e tij."
Sa punë e vogël, por shpërblim i madh prej Allahut! Si të mos jetë kështu, kur dihet se Allahu posedon të mirat e kësaj bote dhe të botës tjetër.
-Zbritja e shumtë e engjëjve, siç thotë Allahu i Lartësuar: "Zbresin melekët dhe (Xhibrili) me lejen e Allahut..."
-Ngrënia e syfyrit, e cila është një veçori e agjërimit tonë nga agjërimet e popujve të mëparshëm. Në të ka shumë të mira, sikurse na ka treguar i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Dallimi mes agjërimit tonë dhe agjërimit të ehlu kitabit është ngrënia e syfyrit."
Gjithashtu, i Dërguari salallahu alejhi ue selem ka thënë: "Hani syfyr, se më të vërtetë në të ka bereqet."
-Në këtë muaj ka ndodhur lufta e Bedrit, lufta në të cilën kanë zbritur melekët për të luftuar në anën e besimtarëve. Kjo luftë ishte fitore e qartë e besimtarëve dhe humbje zhgënjyese e mushrikëve.
-Në këtë muaj kryerja e umres është e barabartë me kryerjen e obligimit të haxhit me të Dërguarin salallahu alejhi ue selem, siç e shohim në dy seleksionet e vërteta (Buhariu dhe Muslimi) se i Dërguari salallahu alejhi ue selem thotë: "Kryerja e umres në Ramazan është e barabartë sikurse haxhi." Ndërsa në transmetimin tjetër thuhet "Sikurse haxhi me mua."
-Ky muaj është shkak i shlyerjeve të mëkateve, siç thotë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Pesë kohët e namazit, xhumaja deri në xhumanë tjetër, Ramazani deri në Ramazanin tjetër janë fshirje mëkatesh, nëse largohesh nga mëkatet e mëdha."
-Në këtë muaj është namazi i teravisë, të cilin e falin burra, gra e fëmijë, të cilët mblidhen vetëm në këtë muaj e jo në muajt e tjerë për të falur namazin e teravisë.
-Prej karakteristikave të muajit Ramazan është se Ramazani është një prej kushteve të Islamit. Nuk pranohet Islami i një njeriu nëse ai mohon Ramazanin. Pra, ai i cili e refuzon dhe nuk e beson obligueshmërinë e tij, është jobesimtar (kafir). Thotë Allahu i Lartësuar: "O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm." (Kuran, 2:183)
Dhe ka thënë i Dërguari salallahu alejhi ue selem: "Është ngritur Islami mbi pesë shtylla, ndër to: …agjërimi i muajit të Ramazanit…”
-Në këtë muaj njerëzit janë më bujarë dhe këtë e vërejmë edhe në vendin tonë, ku shohim se besimtarët japin lëmoshë më shumë se herët e tjera. Tregohet nga Abdullah ibën Abbasi, Allahu qoftë i kënaqur me ta, se kish thënë: " I Dërguari ishte njeriu më bujar. E, më bujar ishte gjatë muajit të Ramazanit."
-Në këtë muaj shtohen të mirat dhe ata që bëjnë mirë, mbushen xhamitë dhe shumëfishohen të mirat. Po a thua vallë, pse nuk vëmë mend e pendohemi që këtë rrugë ta vazhdojmë edhe gjatë muajve të tjerë e jo vetëm në Ramazan? Oh, sa popull i ligë është ai që e njeh Allahun vetëm gjatë muajit të Ramazanit!
-Në këtë muaj ka ndodhur çlirimi i Mekës dhe pas këtij çlirimi Islami mori hov në lindje e perëndim, e ndihmoi Allahu të Dërguarin e Tij dhe njerëzit hynin në fe tufa-tufa. I Dërguari salallahu alejhi ue selem atëherë arriti ta largojë shirkun dhe idhujt që gjendeshin në Mekë. Meka u shndërrua në qytet islam. Dhe kështu vazhdoi çlirimi i vendeve tjera në ç'do kënd të botës.

Mon 8 Jul 2013 - 13:18

Muaji i Ramazanit, muaji i durimit dhe i përkujdesjes

Kur flasim për Ramazanin, na shkon mendja te agjërimi. Ramazani është një muaj i veçantë dhe si i tillë duhet të përjetohet në mënyrë të veçantë. Ai është i veçantë se në këtë muaj filloi shpallja e Kuranit, është i veçantë se në këtë muaj djajtë kyçen në pranga, është i veçantë sepse engjëjt në këtë muaj lirohen nga detyra e caktimit të shpërblimit dhe shpërblimi jepet nga i Plotfuqishmi, nga Allahu. Për të gjitha këto, e shumë të tjera, muaji i Ramazanit mund të quhet edhe muaji i dritës, i mëshirës, i durimit, prandaj edhe duhet përjetuar në mënyrë të veçantë.
Muslimanët në këtë muaj duke agjëruar vishen me një natyrë të re. Asnjë gjallesë tjetër nuk mund të dalë jashtë natyrës së vet e nuk mund të kalojë disa kufij të caktuar, ndaj dhe ky muaj i bekuar ka dhe meritën e shfaqjes së epërsisë njerëzore, të dallimit të njeriut nga kafsha, duke u unifikuar me engjëjt, për të cilën i jemi mirënjohës Allahut.

Ramazani, muaji i durimit

I Dërguari ynë i dashur na ka vënë në dijeni se muaji i Ramazanit sjell shumë përfitime dhe bekime; midis të tjerave ai është muaji i bamirësisë, i udhëzimit, i shpalljes së Kuranit, i paqes, i lumturisë, i gëzimit, i faljes, i pendimit, i durimit dhe i shumë të mirave të tjera. Për ata që janë të durueshëm gjatë Ramazanit, do të jepet shpërblimi më i madh.
Një njeri që është i gatshëm të jetë i durueshëm, duke mos ngrënë kur është i uritur, duke mos pirë kur është i etur, një njeri i tillë është fisnik. Nëse ky njeri i bën të gjitha këto me besim dhe bindje ndaj Allahut, ai meriton të shpërblehet nga Krijuesi. Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, transmeton se i Dërguari i Allahut, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kushdo që agjëron Ramazanin me besim të plotë dhe shpresë në shpërblimin e Allahut, do t’i falen mëkatet e mëparshme.”1
Koncepti i ushtrimit të vetvetes nga vetvetja pa mbikëqyrjen e dikujt është gjithashtu një akt fisnik. Të privosh vetveten nga gjërat esenciale të jetës nuk është një akt i lehtë. Vetëkontrolli dhe vetëpërmbajtja kërkon një personalitet të fortë. Një njeri që mund ta përmbajë vetveten nga gjërat esenciale të jetës për disa kohë dhe këtë e bën për hir të dashurisë për Allahun, meriton një shpërblim nga Krijuesi.
Gjatë agjërimit në muajin e Ramazanit, muslimanët mësohen të kontrollojnë emocionet e tyre dhe të kenë durim. Edhe nëse dikush përpiqet t’i nxitë ata apo t’i fyejë, ata duhet të kontrollojnë egon e tyre dhe të sillen normalisht.
Ky program vetushtrues gjatë këtij muaji ka një rëndësi të veçantë në jetën e përditshme. Ekzistojnë disa lloje durimi, të cilat mund të përmblidhen në dy grupe:
-durim ndaj të gjitha llojeve të provave dhe shqetësimeve që shkaktohen nga humbja e pasurisë, e jetës, e shëndetit, e pozitës, e punës, e njerëzve të dashur etj.,
-durim ndaj të gjithë llojeve të dëshirave, siç janë ato për të fituar pasuri, gra, pozitë, famë etj..
Në të gjitha rastet, agjëruesi duhet të jetë i durueshëm dhe të falënderojë Allahun. Durimi është i nevojshëm për secilin prej nesh. Ai përfaqëson një kurs trajnimi për të ushtruar vetveten.

Ramazani, muaji i përkujdesjes

Muaji i Ramazanit ka shumë bekime nga Allahu. Ndër to, ai është i njohur edhe si muaji i përkujdesjes; të përkujdesesh për të tjerët ashtu siç përkujdesesh për veten dhe të ndash me të tjerët lumturinë dhe brengosjen.
Gjatë këtij muaji ne duhet të ndajmë ushqimin tonë me të tjerët, duhet të ndihmojmë të varfrit dhe nevojtarët. Gjatë këtij muaji është mirë të ndajmë zekatin, që e kemi për detyrë.
Të përkujdesesh është një gjë, por të ndash mjerimin me të tjerët është diçka tjetër. Përkujdesja është një akt fisnik i besimtarit, por ndarja e përgjegjësisë për të zvogëluar gjendjen e mjerueshme është gjithashtu rrjedhim i përkujdesjes. Gjatë këtij muaji muslimanët përpiqen të bëjnë më të mirën për të tjerët. Le të përmendim hadithin i cili përmban dialogun që do të zhvillohet mes Allahut dhe kujtdo prej nesh në Ditën e Kiametit.
“O biri i Ademit, Unë isha i sëmurë, e ti nuk më vizitove! Njeriu do të thotë: “O Zot, si mundem unë të të vizitoj Ty, kur Ti je Zoti i botëve?” Allahu do të thotë: “A nuk e dije se një ndër robërit e Mi ra i sëmurë e ti nuk e vizitove? Dije pra, se nëse e vizitoje, do të më gjeje tek ai!
O biri i Ademit, Unë të kërkova ushqim, e ti nuk më ushqeve!” Njeriu do të thotë: “O Zot, si mundem të të ushqej unë Ty, kur Ti je Zoti i botëve?” Allahu do t’i thotë: “A nuk e dije ti se një ndër robërit e Mi të kërkoi ushqim e ti nuk i dhe? Dije pra, se nëse e ushqeje, do të më gjeje tek ai!
O biri i Ademit, Unë të kërkova ujë, e ti nuk më dhe! Njeriu do të thotë: “O Zot, si mundem unë të të jap ujë, kur Ti je Zoti i botëve?” Allahu do të thotë: “A nuk e dije ti kur të kërkoi një ndër robërit e Mi ujë e ti nuk i dhe? Dije pra, se nëse do t’i jepje ujë, do të më gjeje Mua tek ai!”2

Të përkujdesesh për të tjerët do të thotë të shpenzosh kohë, përpjekje, njohuri, energji, para. Kjo kërkon njerëz me zemër të madhe, të cilët vullnetarisht përfshihen në kryerjen e veprave të tilla fisnike.
Mbani mend se çdo vepër e mirë që bëni, do të ketë shpërblim.

1 Shënon Buhariu dhe Muslimi.
2 Shënon Muslimi.

Mon 8 Jul 2013 - 13:19

Ramazani, shans për rininë

Falënderimi i takon Allahut, i Cili e bëri Ramazanin sezon për shpërblime dhe përfitime. Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin e Allahut, mbi familjen e tij, mbi shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Vëlla i dashur, këto fjalë t’i drejtoj ty siç ia drejton njeriu fjalët vëllait të vet, apo atij që e do, si ai që është një këshilltar i mirë për shokun e tij. Të lutem, vëllai im, më dëgjo me vëmendje, hape gjoksin tënd dhe pranoji fjalët e mia. Mos shiko të metat e atij që të këshillon, por shiko atë tek e cila të fton; nëse është e mirë, merre e nëse është diçka tjetër, mos e merr.
Vëlla i dashur! Çfarë ke përgatitur për veten tënde në muajin Ramazan, në këtë muaj madhështor, në të cilin hapen dyert e xhenetit dhe mbyllen dyert e xhehenemit, në të cilin lidhen shejtanët, në të cilin Allahu liron robërit e Tij të mirë prej zjarrit? Vëlla i dashur, çfarë ke përgatitur për këtë muaj?
A ke vendosur të pendohesh me një pendim të sinqertë? A ke vendosur që të bësh kthesë, që t’i japësh fund çdo mëkati dhe gabimi dhe të hapësh një faqe të re me Zotin e qiejve dhe të tokës? A ke një plan adhurues ditor në këtë muaj? Me çfarë do t’i presësh ditët dhe netët e këtij muaji të bekuar?
Këto janë disa pyetje të cilave patjetër duhet t’ua gjesh përgjigjet, përgjigje të sinqerta, dhe të jesh i hapur me veten tënde, që ky muaj të mos vijë e të kalojë pa ibadet.

Fillo duke u penduar
Vëlla i dashur, nuk kam për qëllim që këshilla ime të jetë akuzë për ty kur them se duhet të fillosh nga pendimi, pasi pendimi është fillimi dhe mbarimi i rrugës. Pendimi është një gradë e lartë për të cilën ka nevojë çdo njeri i cili është nisur në rrugën drejt Allahut.
Pendimi, pra, nuk qenka vetëm për ata që bëjnë mëkate, siç mendojnë shumica e njerëzve. I Dërguari i Allahut, që është zotëria i adhuruesve, thotë: “O ju njerëz, pendohuni tek Allahu, sepse unë pendohem tek Allahu në ditë më shumë se 100 herë.” (Transmeton Muslimi)
Kur Allahu i thirri robërit e Tij që të pendohen, i thirri me emrin e imanit dhe tha: “Pendohuni të gjithë tek Allahu, o besimtarë, në mënyrë që të gjeni shpëtim.” (Nur, 31) Ne të gjithë jemi me mëkate dhe gabime; kush prej nesh nuk gabon, kush prej nesh nuk bën mëkat, kush nesh nuk bën gjynah ndaj Allahut?
Allahu është Ai i Cili i fal mëkatet, shtrin dorën e Tij natën që t’ia pranojë pendimin mëkatarit ditën dhe shtrin dorën e Tij ditën që t’ia pranojë pendimin mëkatarit natën, gëzohet për pendimin e tyre dhe gëzohet që njerëzit pendohen për veprat e tyre të këqija. Për këtë, Allahu ka hapur derën e pendimit për mëkatarët dhe nuk e mbyll atë gjersa të lindë dielli nga perëndimi, siç thuhet në hadithet e të Dërguarit të Allahut.
Vëlla i dashur! Pendimi është një çështje e lehtë, nuk është diçka e vështirë dhe nuk ka lodhje në të. Pendimi është ndalesë, vendosmëri, pengim nga mëkatet dhe gabimet, pendim për mëkatet që ke vepruar më herët, vendosmëri që të mos kthehesh në atë mëkat në të ardhmen.

Rëndësia e kohës
Vëlla i dashur! Nëse bëhesh pishman për atë që ka kaluar, i lë gabimet dhe mëkatet në të ardhmen, je i obliguar që të kujdesesh për moshën tënde, që të rregullosh kohën që ke para vetes. Nëse ti e humb moshën tënde, ke humbur lumturinë tënde dhe shpëtimin tënd, por nëse kujdesesh për të me ato që cekëm më herët, ke shpëtuar dhe ke fituar një kënaqësi dhe një begati. Imam Ibnu El-Xhevziu ka thënë: “Shumica e njerëzve, nëse nata është e gjatë, e kalojnë atë me biseda të padobishme, ose në leximin e librave që nuk sjellin dobi. Nëse dita është e gjatë, e kalojnë atë me gjumë, nëpër bregdete apo nëpër tregje. Të paktë janë ata të cilët e kanë kuptuar ekzistimin e tyre. Ata të cilët e kanë kuptuar këtë janë në një përgatitje të madhe për udhëtim. Shpejtoni në sezonet e punës para se të kalojnë!”
Gjithashtu ai ka thënë: “Duhet që njeriu ta dijë vlerën e kohës së tij, që të mos humbë asnjë moment në diçka që nuk të afron tek Allahu, t’i japë përparësi asaj që është më e vlefshme dhe fjalëve e veprave të mira. Nijeti i tij le të jetë gjithmonë i pranishëm në ato vepra të cilat ka mundësi t’i kryejë trupi. Shumë prej selefëve shpenzonin edhe momentet më të vogla. Është transmetuar nga Amir b. Abdu Kajsi, se një njeri i ka thënë atij: “Ndalu pak të bisedojmë diçka.” Ai i tha: “Ndale diellin, edhe unë ndalem.” Kanë shkuar te njëri prej të parëve tanë mirë në momentet e vdekjes, ndërsa ai falej. E qortuan për këtë. Atëherë u tha: “Tani do të mbyllet faqja ime.” Nëse njeriu e kupton seriozisht se me të vërtetë vdekja e ndërpret nga puna, punon ato vepra nga të cilat pason shpërblimi pas vdekjes së tij.”

Pamje nga përpjekjet e selefëve
Vëlla i nderuar, këta janë disa shembuj të ndritshëm, të cilët na tregojnë për përpjekjet e selefëve në adhurimin e Allahut dhe në respektimin e Tij. Nëse i shikon, ndoshta do të shtohet ambicia jote për adhurimin e Allahut.
I Dërguari i Allahut është falur derisa i janë ënjtur këmbët. E pyetën për këtë dhe ai tha: “A të mos jem rob falënderues?” (Muttefekun alejhi)
Ebu Bekri ishte prej atyre që qanin shumë, e në veçanti gjatë namazit dhe leximit të Kuranit.
Në fytyrën e Omerit gjendeshin dy vija të zeza nga të qarit e shumtë.
Uthmani e përfundonte Kuranin në një rekat.
Aliu qante në mihrabin e tij, gjersa i lagej mjekra nga lotët dhe thoshte: “Ti oj dynja mashtro dikë tjetër, sepse unë të kam shkurorëzuar tri herë.”
Katadeja e përfundonte Kuranin çdo javë, ndërsa në Ramazan e përfundonte çdo tri ditë, ndërsa në dhjetë netët e fundit e përfundonte Kuranin çdo natë.
Sufjani qante me lot gjaku prej frikës.
Seid bin Musejjibi ishte i lidhur me xhaminë; për dyzet vite rresht atij asnjëherë nuk i ka humbur namazi me xhemat.

Ramazani shans për të rinjtë
Tregtarët e kësaj bote nuk lënë pa bërë asnjë përpjekje dhe nuk lënë pa ndjekur asnjë rrugë e formë që i çon te fitimi e gjithashtu nuk lënë t’u ikë asnjë shans për të fituar. Ti, vëlla i dashur, përse nuk bën tregti me Allahun, përse nuk garon në vepra të mira, që të fitosh një shpërblim të madh prej Allahut, të fitosh një çmim të lartë nga ana e Allahut?
Vëlla i nderuar, Ramazani është njëri prej shanseve më të mëdha, në të cilin të devotshmit duhet të përgatiten dhe nuk duhet të jenë të pakujdesshëm në gjuetinë e këtij shansi. Ky është muaj i faljes, muaji i fitimit të xhenetit, muaji i lirimit nga zjarri për atë që ka zemër të shëndosh dhe i drejton gjymtyrët e tij, për atë i cili nuk e humb kohën e tij në atë që i bën dëm apo në atë që nuk ka dobi.
Vëlla i dashur, ja disa çështje të cilat të ndihmojnë në përfitimin e momenteve të këtij muaji dhe në ndërtimin e këtij muaji me vepra të mira.

Agjërimi është ibadet e nuk është traditë
Ka thënë i Dërguari i Allahut: “Ai që agjëron Ramazanin me iman të plotë dhe duke llogaritur në shpërblimin e Allahut, i falen mëkatet që i ka bërë më herët.” (Muttefekun alejhi)
Kuptimi i fjalës së të Dërguarit të Allahut “me iman”, ka kuptimin “me besim në Allahun dhe në atë që ka përgatitur Allahu prej shpërblimit për agjëruesin”. Ndërsa fjala e të Dërguarit të Allahut: “duke llogaritur në shpërblimin e Allahut”, ka kuptimin “duke kërkuar shpërblimin e Allahut, nuk e bën këtë për sy e faqe e as për t’u dukur para të tjerëve, as për të kërkuar pasuri e as pozitë, por e bën vetëm për Allahun”.

Agjërimi është begati, duhet falënderuar Allahu për këtë begati
Paramendo, vëlla i nderuar, ata të cilët i ka nxënë vdekja para se të hyjë ky muaj. Veprat e tyre janë ndërprerë, fletushkat e tyre janë mbyllur, nuk kanë mundësi të përfitojnë asnjë të mirë e as të veprojnë ndonjë vepër të mirë, edhe nëse është e lehtë.
Ndërsa ty Allahu ta ka zgjatur jetën, gjersa të ka mundësuar ta përjetosh këtë muaj të madh. Të ka lehtësuar, që të fitosh këto shpërblime të mëdha. Për Allahun, kjo është një begati e madhe, për të cilën duhet të jemi mirënjohës dhe ta falënderojmë Allahun që na e ka bërë të mundur një gjë të tillë.

Gjumi ditën dhe zgjimi natën
Vëlla i dashur, nëse e kalon ditën e Ramazanit në gjumë, ndërsa natën i zgjuar në lojëra dhe dëfrime, je ndaluar nga shpërblimi i Ramazanit dhe ke dalë nga Ramazani me rezultat zero. Për Zotin, Ramazani ka disa ditë të caktuara dhe disa net që dëshmojnë për ty. Ato, posa vinë te ne, fillojnë të largohen, prandaj, Allahu të mëshiroftë, angazhohu në këto ditë dhe net me adhurim, që të fitosh nesër kënaqësinë dhe begatinë prej Allahut. Kujdesu që mos të të nxërë Ramazani e të jesh në pakujdesi. I Dërguari i Allahut thotë: “I humbur qoftë ai i cili hyn në muajin e Ramazanit, pastaj largohet Ramazani nga ai para se atij t’i falen mëkatet.” (Transmeton Tirmidhiu, Hakimi dhe e ka vërtetuar Albani)

Leximi i Kuranit
Ramazani është muaj i Kuranit. Të parët tanë (selefët), kur hynte muaji i Ramazanit, angazhoheshin në leximin e Kuranit dhe i jepnin përparësi ndaj çdo ibadeti, saqë është transmetuar nga disa prej tyre se e përfundonin leximin e Kuranit çdo natë. Angazhohu me seriozitet, Allahu të mëshiroftë, në leximin e Kuranit në këtë muaj, lexoje atë rrjedhshëm, me meditim dhe përkushtim, duke iu përmbajtur rregullave të leximit sipas mundësisë që ke.

Gjallërimi i natës me namaz
Namazi i natës është një traditë (sunet) e fortë edhe jashtë Ramazanit, ndërsa në Ramazan është edhe më i fortë. Ai është namazi i teravive, të cilin njerëzit e falin në xhami ditëve të Ramazanit. Duhet të kujdesemi për të dhe ta plotësojmë së bashku me imamin. I Dërguari i Allahut ka thënë: “Kush falet me imamin derisa ai të largohet, i shkruhet atij namazi i natës.”

Sadakaja
Sadakaja në Ramazan ka një vlerë të veçantë për dallim nga muajt e tjerë. Kur hynte Ramazani, i Dërguari i Allahut ishte më i mirë sesa era që sjell të mira. Kujdesu për sadakanë në këtë muaj dhe bëhu fisnik në atë që ke.

Dhënia iftar agjëruesit
Vëlla i nderuar, kujdesu që t’i japësh iftar agjëruesit, të ushqesh të varfrit dhe të mjerët. I Dërguari i Allahut ka thënë: “Kush i jep një agjëruesi iftar, ka shpërblimin e njëjtë me atë që agjëron.” (Transmeton Ahmedi, Tirmidhiu, i cili e ka vërtetuar)

Lidhja me xhaminë
Vendet më të mira të tokës janë xhamitë. Kujdesu gjithmonë, veçanërisht në këtë muaj, që të falesh me xhemat në xhami, të presësh namaz pas namazi dhe të mos lësh diçka nga namazet vullnetare, sepse ato në këtë muaj zëvendësojnë farzet, kurse namazet vullnetare obligojnë dashurinë e Allahut ndaj robit të Tij. Allahu ka thënë në hadithin kudsij: “Ende vazhdon robi im të afrohet tek Unë me gjëra vullnetare, gjersa ta dua atë.” (Transmeton Buhariu)

Umreja në Ramazan
Umreja në Ramazan ka vlerë të madhe. I Dërguari i Allahut ka thënë: “Umreja në Ramazan barazohet me një haxh”, ose ka thënë: “një haxh me mua.” (Transmeton Buhariu)

Dhjetë netët e fundit
Vëlla i dashur, kujdesu që angazhimi yt në ibadet në dhjetë netët e fundit të jetë më i veçantë sesa herëve të tjera. Kur hynin dhjetë netët e fundit, i Dërguari i Allahut e zgjonte familjen e vet, e gjallëronte natën, ishte më serioz dhe e shtrëngonte izarin e tij.

Nata e Kadrit
Kërkoje natën e Kadrit në dhjetë netët e fundit të Ramazanit e në veçanti në netët tek të tyre. Gjallëroji këto net me ibadet, me namaz, me leximin e Kuranit, me dhikër, me dua dhe me ibadete të tjera, sepse shpërblimi i ibadeteve në këtë natë është më i vlefshëm sesa një mijë muaj në të cilët nuk është nata e Kadrit.

Ulja e shikimit
Ulja e shikimit, ky urdhër i Allahut, është një ibadet të cilin pak njerëz e veprojnë.

Dhikri
Bëhu prej atyre që e përmendin Allahun në çdo moment. Ata që e përmendin Allahun kanë fituar edhe këtë botë, edhe ahiretin.

Duaja
Lutja është ibadet. Ajo është argumenti më i fortë se njeriu ka nevojë për Zotin e tij dhe se ai është i nevojshëm për të në çdo moment. Allahu lutjen e ka quajtur ibadet në fjalën e Tij: “Zoti juaj ka thënë: "Më thirrni Mua, Unë ju përgjigjem, e ata që nga mendjemadhësia i shmangen adhurimit ndaj Meje, do të hyjnë të nënçmuar në xhehenem." (Gafir, 60). Ku je ti vëlla i dashur në lidhje me këtë ibadet?

Itikafi
Itikafi është të ndenjurit në xhami me qëllim vetmimi për t’i bërë ibadet Allahut. Mos i humb ditët e itikafit dhe kohën e tij mos e harxho në lojëra dhe në fjalë boshe.

Ushqimi dhe pija
Kujdes ndaj ushqimit të tepërt, sepse të çon drejt lodhjes dhe përtacisë në ibadetet e Allahut.

Gjërat e ndaluara nga të cilat duhet të largohesh
Largimi nga duhani në ditët e Ramazanit është argumenti më i fortë për vendosmërinë tënde. E përse vëlla i dashur nuk e ndal edhe në ditët dhe netët jashtë Ramazanit?
Kujdes se mos dëgjosh muzikë, sepse ajo prish zemrën, mbjell në të poshtërim dhe pakëson xhelozinë.
Bëje muajin e Ramazanit një shans për t’u larguar nga shikimi i serialeve të ndryshme, i filmave dhe programeve të padobishme. Kujdes se mos bësh shaka dhe qesh shumë, sepse këto të dyja sjellin ngurtësimin e zemrës dhe moskujdesjen ndaj përmendjes së Allahut. Mos u shoqëro me njerëzit e këq*j, të cilët e kalojnë kohën e tyre shkel e shko. Nëse shoqërohesh me tas, bëhesh si ata.
Vendet më të këqija të tokës janë tregjet, prandaj kujdesu të mos gjendesh në to pa pasur nevojë. Vetmimi dhe përzierja me gra të huaja është prej shkaqeve më të mëdha të prishjes dhe të së keqes. Ki kujdes prej kësaj.
Ki kujdes ndaj gjuhës, sepse ajo dobëson shpërblimin e agjërimit. I Dërguari i Allahut ka thënë: “Kush nuk e lë fjalën e kotë, punën me të dhe injorancën, Allahu nuk ka nevojë për të që ai të lërë ushqimin dhe pijen e tij.” (Transmeton Buhariu)
Dhe në fund, Allahut i takon falënderimi, ndërsa përshëndetjet qofshin mbi të Dërguarin e Tij, mbi familjen dhe mbi shokët e tij!

Mon 8 Jul 2013 - 13:21

Ramazani - muaji i thirrjes

Të falënderojmë o Zot që na udhëzove në rrugët e suksesit! Tek Ty mbështetemi dhe kërkojmë ndihmë për lartësimin e fjalës së vërtetë dhe ftesës në mirësi. Paqja dhe bekimet qofshin për të dërguarin tonë, Muhamedin, të cilit i zbrite Kuranin dhe mbi çdokënd që fton në rrugën tënde me sinqeritet!
Kush i shmanget udhëzimit dhe ndjek rrugën e mashtrimit, kthimi dhe llogaria e tyre është tek Ty.
Thirrja në rrugë të Allahut, për atë që i përgjigjet detyrave, çështjeve të rëndësishme, detyrimeve më të mëdha fetare, muaji i Ramazanit është një mundësi, shans i përshtatshëm me bujarinë dhe gjerësinë e tij për thirrje të frytshme.

Në muajin e Ramazanit zemrat ekspozohen me përkulje dhe nderim përkujtimit të Allahut dhe janë të gatshme të pranojnë këshillat e mira dhe të forcojnë me to dëshirën për pendim.
Fjalët tona në këtë temë, do të vërtiten rreth thirrjes në rrugë të Allahut, vlerën, edukatën dhe çdo gjë rreth saj.

Të nderuar muslimanë!

Thirrja në rrugë të Allahut përfshin çdo gjë që ka për qëllim ngritjen e Islamit, përhapjen e tij tek njerëzit dhe mohimin i çdo gjëje që lidhet me të kaluarën (injorancën[1]), rikthimin e çështjeve që janë larg nga njerëzit.
Thirrja në rrugë të Allahut përfshin çdo thënie, veprim, shkrim, lëvizje, jetesë, moral, sjellje, veprimtari, shpenzim pasurie i thjeshtë apo i shumtë, që i vjen në shërbim asaj dhe që nuk kundërshton ligjin.
S’ka dyshim se puna është qendër e thirrjes. Ajo është baza, argumenti dhe udhëheqësi i saj, por thirrja bashkë me punën ka nevojë edhe për shumë përpjekje e mund. Çdokush që punon një punë që duhet bërë, është sikur t’i ketë mësuar njerëzve vendburimin.

Të nderuar agjërues!

Tekste të sheriatit kanë urdhëruar për thirrjen që të jetë larg pafuqisë së përcjelljes së saj, të qartësohen vlerat e saj dhe shpërblimi që lidhet me të. Tekstet që lidhen me paraqitjen e diçkaje në formën e numërimit, vijnë në mënyrën urdhërore të thirrjes. Tekstualisht thuhet: “Fto në rrugën e Zotit tënd me urtësi dhe fjalë të mira.” Gjithashtu, thuhet: “Tek Ai ftoj dhe tek Ai pendohem.”
Ka ardhur në mënyrën urdhërore si urdhërim për të mirë dhe ndalim nga e keqja. “Jeni populli më i mirë i dalë tek njerëzit që urdhëroni për të mirë dhe ndaloni nga e keqja.”
Ka ardhur në formën e përcjelljes tek të tjerët. “O i dërguar, përcill atë që të është zbritur nga Zoti yt.”
Ka ardhur në formë këshille. “Atëherë, këshillohuni me Allahun dhe të dërguarin e Tij.” Dhe “Dhe ata që këshilluan t’i përmbahen të vërtetës dhe që këshilluan për durim.”

Ka ardhur në formën e predikimit. “Tha: ‘Vërtet ju predikoj...’”

Ka ardhur në formën e përkujtimit. “Dhe përkujto se përkujtimi i bën dobi besimtarëve.”

Ka ardhur në formën e paralajmërimit. “Dhe paralajmëro fisin e të afërmit e tu.”

Ka ardhur në formën e përgëzimit. “Dhe përgëzoji besimtarët.”

Ka ardhur në formën e luftimit. “Mos iu bind mohuesve dhe luftoji ata me një luftë të madhe.”

Ka ardhur në formën e paralajmërimit nga kapardisja dhe lajmërimit të fitores së fesë.

Ka ardhur në formën e paralajmërimit për neglizhimin e thirrjes dhe fitoren e fesë. “Allahu do ta sjellë një popull që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin), (një popull) që është modest e i butë ndaj besimtarëve, por i ashpër dhe i fortë ndaj mohuesve, që lufton në rrugën e Allahut dhe që nuk i frikësohet kërcënimit të asnjë kërcënuesi.”

Vlera e thirrjes dhe fryteve të saj, i kthehet, veçanërisht, çdo personi dhe njerëzve të thjeshtë, të cilët nuk numërohen, të aftë dhe të inspiruar për këtë, duke bashkëpunuar.

Thirrja dhe ftesa në rrugë të Allahut është bindje ndaj Allahut të Lartësuar, të kënaqurit e Tij, si dhe fitore ndaj kërcënimit të Tij.

Thirrja dhe ftesa në rrugë të Allahut është e çmuar për fenë e Allahut, imitim i profetëve dhe të dërguarve, iritim i armiqësisë së shejtanëve prej xhinëve dhe njerëzve, çlirim nga të qenët viktimë e injorancës dhe pasimit të verbër.

Thirrja dhe ftesa në rrugë të Allahut është shkak për shtimin e veprave të mira dhe besimit, për zbritjen e mëshirës dhe largimin e fatkeqësisë. Është shkak për shtimin e veprave të mira të dobishme në këtë botë dhe pas vdekjes. Është shkak për bashkim, forcim dhe miqësi të ngushta.

Thirrja në rrugë të Allahut është fjala më e mirë e, ku ka më mirë se të ftosh në rrugë të Allahut! “E kush është më i mirë në thënie se sa ai që fton në rrugë të Allahut, punon punë të mira dhe thotë unë jam prej muslimanëve.”

Udhëzimi i një personi të vetëm është më e mirë se dynjaja dhe se çka në të. Thirrësit në rrugë të Allahut janë njerëzit më të mëshirshëm, me shpirt dhe zemër të pastër. Ata janë ata të djathtët, trashëgimtarë të profetëve.

Të nderuar agjërues!

Ekzistojnë disa cilësi me të cilat duhet të pajiset thirrësi në rrugë të Allahut, qoftë thirrja individuale apo e organizuar. Prej këtyre cilësive përmendim:

dija, puna, sinqeriteti, durimi, morali dhe sjellja e mirë, bujaria, qartësia, urtësia, mëshira, dëshira e madhe për të thirrur në të vërtetën, etj.

Gjithashtu, prej cilësive të cilat duhet t’i posedojë një thirrës janë: zemërbutësia, biseda dhe takimi jo me fyerje, siguria në Allahun, siguria në fitore, të kënaqurit edhe me pak rezultate, si dhe të arriturit e shumë të mirave.

Për këtyre cilësive, gjithashtu, përmendim: të larguarit e smirës, të mënjanuarit e përshpejtimit apo të nxituarit në rezultate, të larguarit e konkurrencës në dynja apo zhytja në kënaqësitë dhe punët e saj.

Nga edukata e thirrësit në rrugë të Allahut është që të jetë shoqërues i butë në mirësi, i përkushtuar në të udhëzuarit e krijesave, këshilltar në përgjegjësi, të ketë lidhje të fortë me Allahun, përmendës dhe lutës i shpeshtë, të ketë gjithmonë ndërmend mbikëqyrjen e Allahut, qoftë edhe në lëvizjen më të vogël.

Prej edukatës së thirrësit, gjithashtu, përmendim: dëshirën për trajtimin e çështjeve model, kapja pas të gjitha mundësive të thirrjes, mos përbuzja e çdo përpjekjeje në rrugën e saj, çfarëdo qoftë.

Prej edukatës së thirrjes është që t’i trajtojë njerëzit sipas nivelit të tyre, të ketë parasysh nivelin e sasisë së tyre, në mënyrë që gjendja e tyre të mos përkeqësohet, të ketë parasysh shqetësimet dhe telashet e tyre, në mënyrë që mos t’ia shtojë më tej.

Prej kësaj edukate është edhe ndjeshmëria e dobësive të të ftuarve, si dhe njohja e gjendjeve të tyre.

Prej të njëjtës edukatë është edhe largimi nga debati sa e lejojnë kufijtë, dhe këtë ne formën më të mirë.

Prej kësaj edukate është marrëveshja me të ftuarit, nxitja dhe inkurajimi i tyre, lidhja e tyre me shoqëri të mirë, interesimi me urtësi për largimin nga shoqëria e keqe.

Prej kësaj edukate është fillimi me gjërat më të rëndësishme e të domosdoshme, si dhe largimi nga fitorja e nefsit.

Prej kësaj edukate është shumëllojshmëria e mjeteve të thirrjes, nganjëherë me predikim, nganjëherë me dhurata, nganjëherë me dërgimin e tyre në mënyrë indirekte, etj.

Prej kësaj edukate është edhe shfaqja e përkujdesjes për të ftuarin, si njohja e emrit të tij, njohja me gjërat e nevojshme të tij, njohja me preokupimet dhe gjërat që i bëjnë dobi atij.

Të nderuar agjërues!

Kjo është thirrja dhe ftesa në rrugë të Allahut, ndërsa këto janë dobitë, vlerat dhe edukata e thirrësve në të. Jeni të lirë të jeni me ne thirrës në rrugë të Allahut, çdokush sipas mundësisë së tij. Njëri me dijen e tij, tjetri me pasurinë, tjetri me pozitën e tij, tjetri me mundin dhe përpjekjen e tij për të realizuar të mirën, për të mos ia lënë të gjithë përgjegjësinë kërkuesve të dijes.

Ky muaj i Ramazanit është një mundësi e madhe për të ftuar në rrugë të Allahut, sepse zemrat janë zbutur dhe shpirtrat enden në mirësi dhe i përgjigjen thirrjes së Allahut.

A e kuptove përgjegjësinë tënde? A i kushtove kohë thirrjes në rrugë të Allahut me fuqinë tënde, mundin dhe përpjekjen tënde? A e përcolle dhe a e hoqe përgjegjësinë nga vetja jote?

O ti që Allahu të ka dhënë begati në pasuri, a nuk po ndihmon në thirrjen në rrugë të Allahut me pasurinë tënde?! Ndihmo për thirrjen e Allahut me botimin e librave të dobishëm rreth të cilave vërtitet daua! A nuk dëshiron të futesh në mesin e thirrësve në rrugë të Allahut?! A nuk po përpiqesh të lehtësosh çështjet e thirrjes në rrugë të Allahut?!

O ti informues i muslimanëve, kudo qofsh, a nuk dëshiron të kesh edhe ti pjesë në përhapjen e së mirës, në ftesën në rrugë të Allahut me fjalë të mira?! A nuk e di që ti ke mundësi për të përhapur fjalë të mira apo të ndihmosh në përhapjen e tyre?! A nuk e di që ti ke mundësi të përcjellësh ditë e natë?! A nuk e di që ke përgjegjësi për këtë?!

O ti që Allahu ta ka bërë të dashur diturinë e lidhjeve dhe shërbimit nëpërmjet rrjetit të internetit! A nuk e ke bërë internetin një mundësi për përhapjen e thirrjes në rrugë të Allahut dhe përhapjen e të mirave?! A nuk është e drejta jote që të përhapësh të mirën në linjën dhe rrjetin më të gjerë në pak sekonda, si p.sh.: fjalimet e dijetarëve, duke qenë i qetë në shtëpinë tënde?!

O motër muslimane! A nuk ke ti mundësi të përhapësh thirrjen dhe të mirën në radhët e vajzave dhe grave?!

O muslimanë! Le të bashkohemi të gjithë së bashku në thirrjen në rrugë të Allahut. Le ta bëjmë këtë muaj shesh të pritjes së të mirave. Le të bashkëpunojmë për të larguar pakujdesinë nga të pakujdesshmit, të përkujtojmë gjithmonë me këshilla dhe të mësojmë të paditurit. “E kush është më i mirë në thënie se sa ai që fton në rrugë të Allahut, punon punë të mira dhe thotë: unë jam prej muslimanëve.”

O Allah, na bëj prej atyre që e ndihmojnë fenë tënde dhe që janë thirrës në rrugën Tënde! Lutja jonë e fundit është: falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve dhe paqja dhe bekimet qofshin për të dërguarit dhe për të dashurin tonë, Muhamedin alejhi selam!