Kushtuar bacë Adem Berishes

Ditë e zezë 15 maj
Na shtoj mall e na shtoj vajë
Na mungoj vëllau dhe miku
Që na u shue n´aksident trafiku.



Na la fjalë e mallëngjim
Na la vepra për kujtim
Kur po m´bjen ndërmend i tijë
Qaren vetit s´po ja di
jasht as brenda s´mund po rri

Ngjumë të natës e në agim
po më del para n´vegim
për ta e marr me shkrue n´doj shkrim
fuqi s´gjejë,forcë nuk mund mblodha
m´dridhej lapsi më shtangej dora.

Për te sot një këngë po e nisi
m´teret goja më thahet fyti
N´qyfteli loti më piku
për këtë burrë nga Gjurgjeviku
Që gjëthmonë ndriste si pisha
Ati i thonë Adem Berisha
Që vargëronte si At Gjergj Fishta
Mik ma të dashur tjetër nuk kisha

N´pabesi qysh na e merr morti
Për te qanë pena dhe kombi
Mjeshtër shkrimi e zemër kombi
Ndoshta kështu e deshti Zoti.

U kalite në kohë të robërisë
nuk u trembe prej barbarisë
ti u bane fortesë dhe dritë
i pa lëkundur sikur shkëmbijtë.


Ty të deshti letërsia
ty të deshti e mbarë shoqëria
menquria e urtësia
t´bënë të duan krejt shqiptaria

Për armiq pate qëndresën
për atdhe gjakun dhe besën
veq nji dhimbje ta lkundi jetën
kur u ndave ti me Djellzen
Që aq shumë e pate dashtë
dhembje e mall i ndanim bashk

Koha shkon vorri rrafshohet
Bacë Ademi kurrë s´harrohet
gjallë në jetë ne sado të jem
do t´kujtojmë baca Adem
Ta përcjellim veprën ndër breza
jeton ti dhe jeton Djellza
Engjuj t´dashur të Perendisë
hyni n´vargjet e poezisë
hyni në këngët e qyftelisë.

KADRI MANI SHQIPE MALI
Teksti:Shaban Cakolli



Bajnë kuvend mali me malin

A e njohët ju Kadri Manin
E ka njoh çdo lis e kodër
Prej se ishte Kadriu i vogël
Kokën lart e shpatullgjani
Ati i thonin:Kadri Mani
Që çdo ditë rrugëtoj në mes nesh
për të iu kthye folesë n´Makresh
Nga Gollaku e Artana
Qasi djali nuk ban nana
Që rrugëtoj në vapë e ngricë
Me i ndjekë mësimet në Përlepnicë
Në Gjilan e në Prishtinë
Me nxanë djali diturinë
Ato ishin vitet dyzet
me furtuna e me rrebesh
na zotonte regjim i keq
mos me i lanë shqiptart me ecë
Mos me u nxe dielli te dera
me i mbajtë n´terr nën xhemba e tela
Nuk e dinte shkja dushmani
se nuk mbyllej Kadri Mani
si kish njoftë shkjau Kadri Manat
për atdhe i thyajn prangat
Kadri Mani mendjehollë
zemra i rrihte veç për Kosovë
nisi punën me ditar n´dorë
n´shkollë t´Gollakut në Keqekollë
se penguan vapë as ngricë
për inatë të kësaj hordhisë
me i dhanë dije rinisë
me zell punën e kish nisë
Ky veprim i bac Kadrisë
n´palcë ja futi frikën sllavisë
Për ta ndal hapin e tij
ja vuan prangat e shtinë n´qeli
Pesë herë burgje,n´proces t´montuem
nuk e ligen,veq e forcuen
Neper burgje 17 vjet
doli rreze e vigjilent
Një njeri siq ish ai
se përulte,burg as stuhi
Kadri Mani dritë si pisha
hapi shkolla,nxor revista
shkrou libra për komb e besën
Për të madhen Nënë Terezën
Ruajti e ndriti gjuhen shqipe
nxor revisten"Shqipëri Etnike"
Njeri i madh me misione t´mëdha
Sot me ne nuk jeton ma
Ka lënë nam,e ka lënë vepra
që s´harrohet sa të jenë jeta
Nuk harrohet vepra e tij
hyn në libra e poezi
hyn në këngë me qyfteli
Ngado shqip ku jehon zani
Do t´kujtohet Kadri Mani