Poezi nga un Fiolla..

Tue 8 Jan 2013 - 22:23 Message reputation : 100% (1 vote)

Sa shume u shetita neper bote , duke kerkuar dike qe te me bente te te harroja , por se takova askend!!!!
Mbyllja syte , dhe ti me shfaqeshe duke mos me lene te qete ne udhetimin tim ne rrugen e dashurise.
Mendo pak me shume,mendo per veten mendo dhe per mua.
Asgje s'eshte me e embel se sa te peshperisesh emrin tend, cdo cast te jetes ,
ta kesh aty midis buzeve dhe ta thuash me mijra here , se keshtu nxjerr mallin.

Me fal zemer se ndoshta me fjalet e mija te lendoj ,
me fal shpirt se ndoshta nga dashurija te gjykoj ,
me fal syri im se pa ty une nuk dua te egzistoj!!!!

- Dua te qesh po nuk qesh dot,dua te qesh por qaj me lot...!!!
- Dua te pyes veten perse.. por zemra ime nuk jep shpjegime..??

Rri e heshtur ne mendime, te qaj per veten apo per ty..te qaj per fatin qe kemi ne te dyte...??
Te enderroja edhe pse s’te kamë pran..te imagjinoja ata syte e tu të bukur..
që me shikojn si dy yje qielli... dhe i dua ashtu të imagjinuar.
Në thellësitë e pafund futem shoh dashurinë tënde të plotë më buzëqeshin edhe dy
buzët e tua që i kujtoj dhe më shprehin pasione të thella.
Te ndjej ngrohtesinë e zemrës dhe ajo që me jep shpresë qe te vazhdoj te jetoj..!
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Tue 8 Jan 2013 - 22:24

te lumte mike

Tue 8 Jan 2013 - 22:25

Edhe nje poete tjeter mes engjujve...te lumt fiolla e bukur poezia Very Happy

Tue 8 Jan 2013 - 22:26 Message reputation : 100% (2 votes)

Ka kaluar mesnata, nuk po me flihet... Madje qquditerisht as qe nuk po perpiqem te fle..

Po te shkruaj nen tingujt romantik te disa baladave shqiptare, po te shkruaj ne mes te nje hapesire gjigande dhe jam vetem si gjithmone por kjo nuk do te thote qe ndihem vetem... Mar fryme thell dhe perpara meje shfaqesh ti! Mendja tani fillon e paraqet imazhe filmike.

Me mungon...!!! Gjithmone me ke munguar, por sonte me mungon me shume se kurr. Nga cfare po me vjen gjith ky mall??? Apo nga deshira e qmendur qe kam per te te pasur gjithmon pran! Eh, sa deshire do kisha te ishe ketu me mua,, te me perqafoje vetem ne ate forme qe di ti, te me puthje ashtu sic di vetem ti...! Zgjohem dhe bie preh e deshires per te pasur prane e per te shkuar nje here ne "Dimensionin Tone Imagjinar" e pastaj te kthehemi serish ne "Dimensionin Net*" aty ku rastesisht u njohem... Perpiqem te thyej kilometrat e largesise duke menduar per ty, por ne mungesen tende kilometrat duken edhe me te gjata e ora nuk shtyhet fare. Kur do vije dita qe do takohemi serish??? Ne nje te ardhme? ose ndoshta neser??? Neser??? Ah, sikur!... Asnje fjale e shkruar ne menyren e saj me te persosur nuk do te mjaftonte per te shprehur ate qe ndjej per ty! E di? te shoh shpesh, madje edhe ateher kur ne prezencen fizike nuk je... Ndjej duart e tua ku lehtas me perkedhelin, pa patur mundesi per te te patur prane...! Te ndjek kudo nga pas,, po te kerkoj ne nje erresire totale qe ka kapluar naten pa e ditur se ku te te gjej!!! Te kerkoj drejt nje misteri abstrakt.... Sa rraskapitese kjo largesi fizike,,, jam larg por ti je kaq prane afer zemres time.. Mendoj per ty..! E ateher buzqeshja me rikthehet,, serish lumturia,, serish ringjallet!!! Sa here qe shijoj buzet e tua besoj me gjithe shpirt... ja vlen te jetosh cdo vuajtje, cdo dhimbje.. Sa here qe te puth kuptoj vertet qe mund te fluturoj per te arritur majat e lumturise!! Shpirt faleminderit per ate qe shoh permes syve tu, sepse nepermjet tyre arrij te kuptoj qe nje dashuri e paster dhe e sinqerte ekziston, edhe ne disa shikime te embla te hedhura si padashje... Nepermjet syve tu arrij te kuptoj sa e vecante jam.. Te dua kaq shume sa edhe vete pafundesia do smbrapsej perpara ksaj ndjenje qe kam per ty! Ti je ajo dashuri e madhe ku une gjej te nderthurur ne menyren me te persosur buzeqeshjet dhe lumturine... Dua te fle, por tani edhe endrrat me flasin per ty! Cdo gje me flet per ty, edhe dita edhe nata edhe qielli ne pamundesi per te pasur yjet sonte sepse po bie shi ... Te them qe ne qdo pike te shiut Te Dua, dhe ne qdo pike te tij ndjej mungesen tende... "TE DUA ..Zemer......."
Poezi nga un Fiolla.. J5woqd

Tue 8 Jan 2013 - 22:28

I LIKE IT, Poezi nga un Fiolla.. 1286751612

Ja klikoni cik reputacionin per keto poetet e forumit juve se e meritojne me t'vertet... Very Happy

Tue 8 Jan 2013 - 22:30 Message reputation : 100% (1 vote)

Eja ,te lutem !!
Ftohte! E ndjej qe i ftohti me ka hyre thelle ne shpirt. Me duket vetja nje qenie e pashprese, e mbaruar kesaj bote,dhe pse per ironi duhet te isha me e lumtura. E ftohta-sinonim i shpirtit tim. O Zot ajo duket sikur me ka zene per fyti e me ndrydh fjalet me ndrydh kujtimet....Sa keq! S'dua te me fshihet gjithcka. Kam patur shume kujtime , kam qene "e perkedhelura" e fatit tim, njeriu me i lumtur.
Por...shume gjera me ndryshuan papritur, pikerisht ne ato çaste kur mendjen e kisha qetsuar me zgjidhjen time.
Poezi nga un Fiolla.. 25q6ird

Eshte shume e rende per mua, aq me teper qe njoh dhe karakterin tim.... E çmoj shume shoqerine sidomos kujtimet. Ato i ruaj dhe sakrifikohem per to.Dhe vertet, a s'jane te mrekullueshme! Sido qofshin te bukura apo te hidhura... ato jane kujtime.
E pra, si mund te harroj .. atehere o me mbetej vetem nje cope tru, pothuaj i demtuar, i shperfytyruar dhe fare pa inteligjence. Por kete s´dua ta mendoj. Ndaj dhe mundohem te kujtoj e te kujtoj e te marr vesh se c'behet me mua dhe jeten time.E dini dikure kane thene " se s'mund te kujtosh çaste te bukura ne hidherim" .
Poezi nga un Fiolla.. K49gk8

Por une po pyes.. kur mund te shkaterrohesh me shume? Kur je i hidhur dhe kujton çastet e bukura apo kur je i lumtur dhe kujton çastet e fyerjes, te hidherimit. Mos e vritni mendjen: kam menduar aq shume dhe per ju; dhe ne te dyja rastet e kam ndjere veten shume keq. Lotet me kane mbytur. Ju mund te thoni i ke si me rubinet!Por une do fyhesha, s'ka rubineta ne boten shpirterore.
Lotet mund te tregojne dobesi, dhe une jam e tille, sepse s'di ta mbaj dhimbjen, s'di te fsheh gezimin prej dickaje qe e kam per shpirt, e atehere denoj veten me dobesine time e shkrihem ne lote...

Poezi nga un Fiolla.. Kd8sxe

Tue 8 Jan 2013 - 22:32

E vetmuar
Sot kamë mbetur vetëm e dje të kisha ty kaq pranë... Kamë mbetur si netët e vona në vete, kamë mbetur veç me kujtimin tënd, me mahnitjen e syve të tu si ylberi, ashtu më duket më the se i kishe, ashtu dhe mua mu dukën kur të pashë, se veç një herë kamë vështruar ashtu siç duhet sytë e tu... Nuk kisha forcë ti shohë për së dyti se ato më vrisnin, ishin kaq të fortë, kishin një magji, kishin një ndriçimë të veçantë të cilin se gjeta askund përveç aty... Sot e di se udhëtonë diku largë, përsërit rrugën e njëjtë, vjenë dhe shkonë por unë stë shohë, stë kamë parë kaq gjatë për shumë kohë, dhe kamë frikë se mos ndoshta largësia do ma vjedhë dhe atë pak gjë që kamë nga ty, kujtimin tënd...

Dje të kisha kaq pranë por veç me zë, kisha kaq pranë tingujt e shpirtit tënd dhe sotë si kamë se dje i hodhe ti diku tej, për ti fshirë nga kujtesa, çmëkatë ke bërë, hodhe atë më të shtrejtën, që sblihet me asgjë, e mua më largove diamantin timë ku unë gjeta lumturinë... O Zotë sa keq jamë sotë, sa dhimbje kamë kur të kujtojë, e më pasë dhe e djeshmja më torturonë...

Ngrysem në vete si e çmendur, ku të shkojë, ku të të gjejë ty, ti ike dhe unë nuk të kërkova as adresë, çfarë bëra kështu... Vrave një zemër që të donte me shpirtë, vrave një njeri që të kushtonte gjithësinë ... Dhe sotë e vetme, askënd skamë pranë meje, sa më mungonë, të humba ty dhe kamë humbur gjithëçka, kamë humbur veten...

SA MË MUNGONË ..... TË HUMBA TY DHE KAMË HUMBUR GJITHËÇKA ..... KAMË HUMBUR VETEN ..... KAMË HUMBUR Ç'DO GJË TË SHTREJTË !!!!!
Poezi nga un Fiolla.. Xithn1f4keb

Tue 8 Jan 2013 - 22:35

Te doja dhe t ndjeja thelle ne shpirt.

[b]Ai ishte nje nder ato takime qe do doja dhe nuk do doja te kisha me kurre... Te ndjeja aq afer sa dhe larg njekohesisht. Me merte malli dhe pse isha prane teje.. Te flisja, te shikoja dhe nuk ngopesha me pranine tende.
Si nuk I kushtova shume rendesi heshtjes tende ate dite, vec flisja... nuk e dija qe nuk do kisha me rast ta beja ate gje.
E mban mend, ate nate ishte hera e pare qe te thashe "Te Dua & nuk do doja te te humbisja shume",
vertete kisha filluar te ndjej dicka te vecante, dicka qe me linte pa gjume, dicka qe deshe-s'deshe ti te sillte ne mendimet e mia dhe te lejonte te rrije vec aty, dicka qe me bente te te shihja "perfekt", dicka qe nuk e kisha ndjere me pare...

E di, ishte hera pare ne jeten time qe dike desha sa veten... te doja dhe t ndjeja thelle ne shpirt.

E mora doren tende dhe e afrova afer zemren, e di... Cdo rrahje e saj, ishte vec per ty.. Ku ta dija une qe nje dite me pas do beje sikur nuk me kishe pare kurre, e qe pastaj me dike tjeter do beje te njejtat gjeste qe beje me mua, do I flisje sic me flisje mua, do I permbushje ato premtime qe me bere mua..

Dreqin, si nuk do mund ta kthej dhe njehere kohen pas, te takimi I fundit.... te te perqafoja dhe njehere fort, se heren e fundit nuk arrita ta beja dot . . .[/b]
Poezi nga un Fiolla.. 480895_491866517490282_594126979_n

Poezi nga un Fiolla.. 480895_491866517490282_594126979_n

Tue 8 Jan 2013 - 22:37

Ariana shkruajti:I LIKE IT,

Ja klikoni cik reputacionin per keto poetet e forumit juve se e meritojne me t'vertet...

FLM SHUM KAM EDHE SHUM POR REND ME REND :lol!:

Wed 9 Jan 2013 - 11:47

Te shkruash ndjenjat eshte shpesh here kaq e veshtire...!!!Te duhet shume frymezim...!!!Vete jeta ime eshte e mbushur me njerez qe me frymezojne...pak rendesi ka nese ata me kane lenduar apo me kane bere te lumtur,e rendesishme eshte se nga

gjithe kjo ne jeten time ka dale dicka e bukur...dhe kjo eshte pikerisht Ditari im..."Ditari i ndjenjave "!

Sepse ky Ditar jam Une...me ndjenjat,me mendimet,me melodine e zemres sime....!!!Eshte kaq e veshtire ta pershkruash...por jane fjalet e shpirtit tim....per ti degjuar,per ti lexuar e mbi te gjitha per ti kuptuar duhet te mundohesh sado pak...!!!

Kjo jam une...vajza e thjeshte...nga nje vend i vogel...ajo vajza qe eshte e mbushur me dyshime...e qe mendon pafund...ajo qe ndjen,lendohet...qe lumturohet kur i shikon ata qe do te lumtur....!!!

Kjo jam une...Nje ditar...Lexomeni nese doni...! Poezi nga un Fiolla.. Gifluv-flowers-596324998

Poezi nga un Fiolla.. Gifluv-flowers-596324998

Wed 9 Jan 2013 - 11:52

"Ajo e donte edhe pse nuk ia kishte thene kurre"
Sa te veshtir e kishte, ndodhej ne medyshje tash e shum koh me pare. Ishte nje nga ato vajzat me ndryshe nga te tjeret, nuk i duronte padrejtesite, nuk deshironte tia thonin genjeshtrat ne fytyr kur e dinte te verteten, nuk ishte e hapur me shum njerez pasi qe e dinte qe te gjith nje dite do ta lendonin. Por ama e kishte nje te keqe, kur deshironte diqka e deshironte vetem per vete, me nje xhelozi te pafundme, donte te ishte vetem i/e saj.
E kishte kuptuar aq mir kete bote sa qe friksohej te thoshte fjal te mira edhe pse i buronin brenda si vullkan, qdo here fliste me nervozizem, por jo qe donte ashtu por qe frikesohej te sillej embel, pasi siq dihej, ne kohet e sotme njerezit e keqperdorin sinqeritetin.
Rrall e shihje duke buzeqeshur, ndersa qante sa her qe njerezit e benin te ndihej keq. Harrova te tregoj qe e kishte edhe nje te met tjeter, kurr nuk e thoshte ate qe donte ta thoshte me te vertet, kjo ishte edhe arsyeja se pse ajo nuk arrinte t'i shikonte ne sy ata persona qe i donte me te vertet, friksohej mos do e zbulonin, pasi ne sy fshihte ate magjine prej nje shpirti aq te paster, sa i ngjante nje engjulli. Nuk kishte arritur ta kishte prane asnjeri, ishte kaq e veshtire per ta kuptuar. Por tashme ishte rritur, kishte nevoj per dike qe ta kuptonte ashtu siq ishte. Kishte nje stil terheqes, ishte shum e lezetshme dhe i bente te tjeret te kthenin koken prapa por ajo nuk e ktheu kurre per asnjerin.
Por si duket njeri e kishte thyer akullin, kishte vendosur qe ajo te ishte e tija qe nga dita qe e kishte pare per here te pare. Dita dites edhe ajo vet nuk e kishte kuptuar se si kishte arritur te fliste per jeten dhe veten e saj me nje njeri qe deri me tani nuk e kishte njohur. Ai e donte, ia kishte thene kete shume here. Por pse vall ajo e kishte kaq te veshtire per ta besuar? Sigurisht, sepse po jetonte ne shekullin e 21 ku tradhetia dhe interesi ishte mbi gjithqka. Ndonjeher quditej edhe me veten, kishte koh qe fliste me te. Shum rrall takoheshin, mund te themi vetem kur i takonte rastesia, dhe nuk flisnin, si gjithmon ishte kokforte dhe nuk i duronte fjalet e njerezve prapa shpine. Kishte filluar tanime te mesohej me te, fliste pothuajse qdo dite, ndihej mir, ishte i vetmi njeri qe ajo kishte vemendjen, dalngadale filloi edhe ti rrihte zemra...Jo, ajo nuk mund ta pranonte kete, nuk mund ta linte veten ne duart e dikujt tjeter. Ndersa ai kishte shume mall per te, i mungonte, deshironte ta shihte. Ajo nuk kishte mundur asnjeher qe ti dorezohej zemres, frika se nje dite do te mbetet e lenduar e kishte tmerruar gjithmon, nuk mund ta perballonte kete, thelle ne zemren e saj fshihej ajo dobesi. Per her te par ne jeten e saj po ndodhte diqka ndryshe, fjalet e tij iu ngulitnin ne mendje, po ndjente diqka ndryshe, po i ndjente ca flutura ne stomak kur behej fjal per te. ..Jo, as edhe kete nuk mundi ta duronte.
Nga frika se mos do lendohej nje dite, i dha fund gjithqkaje me te, sdeshiroi te fliste kurr me te. Ia tha hapur. Por qfar ndodhi pas kesaj? Sigurisht, qau aq sa mundi, aq sa nuk i dolen lotet me dhe perseri u be ajo vajza e forte dhe e pathyeshme. Por ai kurr nuk e diti kete, kurr nuk e diti qe ajo e donte, kurr nuk e kuptoi qe per te te duash do te thot shum, aq shum sa qe smund tia ofroj askush. U largua prej saj me mendimin se asaj i interesonte dikush tjeter. Qfar marrezie, po ku mund ti interesoj asaj dikush tjeter kur me ore te tera i fliste atij per veten e saj! Nuk arriti ta kuptonte as ai, ai qe per te ishte shume, por skishte faj, pasi ajo nuk ia kishte thene kurre se sa vlente per te, kishte krenari tmerruese me te cilen e lendonte edhe veten. "Te jesh i mir per te tjeret nuk eshte gjithqka, vret veten! Sado te forte te shohin, njerezit kurr sdo te ngopen duke te lenduar"
Poezi nga un Fiolla.. Roseborderopen

Wed 9 Jan 2013 - 11:55

Un jam nje nga ato persona
Poezi nga un Fiolla.. Welcome-glitter-in-purple

Unë jam një nga ata persona që kanë vazhdimisht një frikë se mos shqetësojnë, se mos janë të tepërt, se mos janë të bezdisshëm.

Jam një nga ata persona që brenda dëshirojnë të ulurijnë dhe pastaj marrin frymë ngadalë nga frika se mos shkaktojnë shqetësim; që në mes të të panjohurve duan ta bëjnë të ditur se ekzistojnë, por që mjaftohen duke qëndruar në heshtje dhe duke vështruar me vëmendje...

Për këtë arsye shkruaj. Sepse letra është e heshtur, nuk mund të më thotë që jam zhurmëmadhe; sepse letra është e imja dhe nuk mund të ndihem e tepërt; sepse një fjalë e shkruar është një fjalë e shkruar, nuk bërtet, nuk pëshpërit, por flet me gjysëm zëri për atë që do të dëgjojë. Shkruaj sepse është diçka që mund ta bëj në heshtje dhe heshtja më pëlqen.
Poezi nga un Fiolla.. 15053qi93blasto

[/quote]

Wed 9 Jan 2013 - 12:00

shume te bukura,pergezime

Wed 9 Jan 2013 - 12:30

I shoh syte e tu te ftohte...
Poezi nga un Fiolla.. 49

I shoh syte e tu te ftohte... i shoh dhe per me teper e njoh ftohtesin qe shoh ne ata sy sepse e kam pare ne te mite sy. Ne netet e gjata perpara nje pasqyre te veshur me driten e henes me veshtronin pa reshtur ata sy. E me flisnin me nje gjuhe te huaj, qe ndoshta e kisha harruar, ndoshta s'e kisha folur kurre. Tundja supet me force qe ta flakja tej ate shtresez te kallkant mbi te mite sy..., e gjeja serish aty..., teksa zbehte te errten ngjyre te syve te mi... Ishte shtresa e dhimbjes qe me zinte portat nga mund te hynin ndjenjat qe te arrinin tek shpirti. Sot e shoh ne syte e tu. Dhe e njoh! Vetem se s'di cilat fjale te te them qe ta shkundesh prej teje edhe te me shohesh ashtu sic jam... Nje njeri i thjesht, pa intriga, pa genjeshtra..., pa maske. Jam vetevetja. E di ti qe mua me pelqen shiu kur rritmikisht troket ne dritaren time? Edhe se librin tim te preferuar e mbaj gjithmone poshte jastekut e dhe e lexoj shpeshhere para se te fle? Ti me sheh. Fytyren, duart, formen e buzeve, syte… Ti i sheh te gjitha! Por gjithecka shihje tek une ishin njollat e pista edhe shenjat e loteve te thara mbi faqe. Rrobat e vjetra, kembet e zbathura… Edhe syte e tu ndalonin tek thonjte e mi te zinje. Dora ime e zgjatur te kerkonte per dicka qe ti nuk doje ta jepje. Edhe ndergjegja jote te cimiste ngadale. Une isha e urritur, ti kete e dije, por dyshoje se ndoshta monedhat qe ti do me jepje nuk do te shkonin per te blere ushqimin tim. Kisha ftohte por ndoshta leket e tua nuk do te blinin rroba per mua. Me dhimbin kembet nga te gervishturat por ndoshta leket e tua nuk do te shkonin per te blere kepuce per mua. Ti ecje tutje, me rrobat e tua te reja, fytyren e paster, kepucet e bukura qe vazhdonin perpara edhe ngrinin deri tek une nje shtellunge pluhuri qe me zhdukte prej shikimit tend. E mua me duhej ta ngrija zerin prape, me forte se me pare. - Zonje ju lutem! Zoteri dicka, me jepni dicka! "Dicka qe do te shuante etjen time, qe do ti jepte fund urise qe kisha. Cfaredolloj gjeje!" I merrja qindarkat, i fshihja ato tek rrobat e mija duke i lavderuar duart qe mi dhane e pastaj… filloja e lypja serish. Me gjithe forcat e mushkrive te mia, duke i shkundur themelet e shpirtit tim. Sigurisht, isha e uritur; patjeter qe kisha ftohte, kisha etje, isha e lodhur… e drobitur…, por zeri im therriste e te gervishte ashper teksa kaperthehej pas teje si me thonje, sepse sillte tek ti dhimbjen time. Ti i sheh syte e mi! Por nuk e shikon endrren qe une mbart aty. Une kisha nje enderr, te dobet, delikate por trishtueshmerisht te bukur. E mbarta stermundimin e steregjysheve te mi, shtegtimet e tyre ne vende te panjohura, ndjesine e pashprese qe ngjallte mendimi se nuk kishin nje memedhe te tyren. Doja ti tregoja botes se jam shume me teper sec me perkufizojne. Jam me teper sec dukem. Me teper se nje lypese ne rruge. Gishtrinjte e mi te zgjatur drejte teje nuk te kerkojne vetem nje grusht qindarkash. Duan me teper se kaq! Duan nje mundesi per te qene dicka me teper. Kerkojne pak … cdo qenie e gjalle e meriton pakez . I thurra fjalet ngadale… buzet blebezonin… s'mundeshin ti permbushin fjalite...e dija qe doja te thosha dicka...por s'e dija cfare. Shpirti e mbante te fshehur diku aty ne thellesine e tij, por e ndjeja tek perpelitej e renkon ngadal... ajo fjalia qe donte te dilte ne drite... ato pak fjale qe donin te ndiheshin... I thurra ngadal si ti kisha fije te errta mes gishtrinjve e i perdridhja e shperdridhja ne gersheta e motive qe doja te kishin nje kuptim por s'mundesha t'ua gjej kuptimin gjekundi. Dreq!! Pse perpelitesha ashtu, aq dhimbshem, aq pamundesisht, aq e pandihmuar prej askujt? Ajo fjali e vyshkur qe humbiste ne shpirtin tim e ai e mbante te burgosur..., e i thyente flatrat... e ia merrte kuptimin pak nga pak. Gishtrinjte levizinin me shpejtesi te verber teksa une mbyllja syte e perpiqesha te degjoja peshperimat e largeta, edhe thurrin e c'thurrin fijeza te tera mendimesh te paperfunduara... kepusin fjalet e druajtura gishtrinjte e mi... e me fjalet e keputura riformonin te tjera fjale... me te fuqishme... me te pastra.... Aq te pastra sa shakaktuan frike edhe tek mua qe i vete-formova.... Edhe me ne fund ia gjeta kuptimin atyre fjaleve te shkeputura, te krisura e te thyhera brenda meje, e serish blebezova… Por s'dua te peshperis me. Dua ti shkruaj botes nje leter qe flet per mua, per boten time edhe per kufijte e paane qe e rrethojne. Ta lexojne e se fundmi te me shohin si jam. Naive ndoshta, por vetevetja deri ne embrionin tim te fundit si qenie njerezore. Dhe ti ke frike..., ke frike te me shohesh sic jam! Ke frike te me shpalosesh shpirtin tend ne duart e mija ashtu sic e ke..., te reckosur e sakatuar nga jeta. Ke frike, dhe prape friken s'e pranon por e fsheh me ate shtresen e akullt, me nje indiferentizem fallso. Ti e fsheh! Por mos harro, e njoh ate lloj frike... e di ta shoh edhe tek ti. Gjithekush ka pasur nje version me te mire te vetevetes se ai qe shfaq..., gjithekush, edhe njeriu me i keq qe njeh. Por e strukin diku thelle, thelle nen mish e lekure, sepse dhimbja e ka trembur, tronditur, larguar... A ndoshta s'eshte frike. Ndoshta je mesuar te me shohesh rrugeve e braktisur nga vetevetja, nga bota, nga jeta…. I shoh syte e tu te ftohte. Nuk i urrej! Nuk i kam frike! I shoh me durim! Me shpresen se nje dite do te mund ta permbysesh indiferentizmin qe te ka zene portat dhe do te mund te vish tek une..., te me flasesh…, te me shfaqesh me syte e tu te qarte edhe shpirtin e leckosur qe buzeqesh pafajshmerisht. Sot dua te zgjas duart drejt teje, e te te lutem ti marresh ne te tuat duar, sikur edhe vetem per nje moment. Nje dite une enderrova nje enderr, te bukur, te purpurte, me krahe te tejdukshem… edhe e lashe te fluturonte e lire. Enderrova per nje bote me te mire per mua, per njerzit e mi. Me duart tona bashkuar, gishtrinjte shtrenguar mund ta terheqim njeri tjetrin e te arrijme gjithcka. Ti me sheh. Me thuaj me sheh me te vertet? Atehere kape doren drejtuar drejt teje. Mund te ecim sebashku, mund te rishfaqemi para njeri-tjetrit…, me syte e qarte edhe shpirtin e leckosur te buzeqeshim pafajshmerisht, ne, njerzit e zakonshem qe mund te ndryshojme boten. !
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 12:34

– te dua – Poezi nga un Fiolla.. Romantik59-1

Jane tashme mijra momente qe ndame bashke , jane mijera fjale qe kemi thene .Ndoshta nuk do ndalim kurre se theni qe duhemi , qe shpresojme , dashuria eshte e tille qe kurre nuk lodhet .
Une dua qe te vazhdoj keshtu sepse ne çdo fjale , ne çdo rrokje , ne çdo tingull qe del nga goja jote dridhem nga dashuria per ty, sa here qe te degjoj kthehem dhe te dashuroj edhe 100 here me shume.
Zeri jot eshte zeri me i embel qe kam degjuar dhe i vetmi ze te cilin dua te degjoj per reston e jetes sime.
Kur nuk je te degjoj, kur je te admiroj , kur nuk je te ndiej , kur je dua te te perqafoj .Dua te me thuash mendimet e tua , shpresat e tua , çfare ti pret nga une , çfare enderron me mua , dua te me vendosesh ne endrrat e tua , ne mendimet e tua , dua te jem gjithkund brenda teje ashtu si dhe ti je brenda tek une.
Dua te te degjoj pafund , te mbledh tingujt e tu , te ruaj fjalet e tua ne ndjenjat e mia . Dua te te degjoj pafund sepse kur te degjoj harroj boten , harroj edhe harrimin vete.
U ndava nga ty jo se nuk dua te te degjoj me (sepse po e thashe kete genjej) por sepse jeta eshte e tille por , kam regjistruar fjalet e tua kur me ke thene se me do , se me nderon , se me respekton .
Deshiroj te vi momenti qe te te degjoj perseri sepse fjala jote – te dua – eshte forca ime per te jetuar dhe per te te dashur perjetesisht..
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 12:37

Nat e tmershme... :Merzitur:

Poezi nga un Fiolla.. Fotoflexeranimationg

Nate e tmershme,ndjenje e papershkruar po mbreteron ne mua.Athua valle pse?Fllad i embel,kohe e bukur per tu shetitur,e gjethet nder kembet e mia shushurisnin sa qe per nje moment ndalem dhe mendoj valle mos jam ne enderr.Vazhdoj te shetis por pa cak.Kerkoj diqka qe as vet sdi se cka,rruge e gjate sa qe me duket fund ska.Kerkoj diqka qe te te harroj,ta haroj tradhtine tende.Kerkoj ngushellim nga fryma e lehte,kerkoj lumturi qe ka kohe qe se kam perjetuar.Kerkoj diqka qe i perngjan gezimit e lumturise por kot,ngushllim nuk gjej askund.Thelle ne zemren time e di qe ty smundem te te harroj por pse?nuk dua ty te te dua sepse ti nuk e meriton kete ndjenje por prap dorezohem dhe ia pranoj vetvetes se ti je e vetmja dashuri e jetes time.Kaluan muaj te tera e une prap futem ne thesarin e kujtimeve te mia te vjetra e ty prap te gjej aty.Asgje me sme duket interesante,vetem monotonia po mbreteron ne mua.Pse duhet te ndihem aq keq,aq e zbrazet ne vetvete,pse jeta eshte kaq e rende,peshon sa nje plumb.Si ta kerkoj fatin kur ardhmeria shpinen ma ktheu,te kerkoj lumturin ajo nuk ekziston,mendoj per vdekjen por ajo me eshte bere armike,me urren.Sa ishte ora kur ti u zhduke,fshiheshe ne greminen e aventurave tua te jetes?Por athua sa do te jete ora e pendimit tend,ndoshta une atehere do ti takoj qetsise se perjetshme-vdekjes,e ti do te pyesish ,,Pse ajo vdiq''?Sepse-ne do ta kerkosh,do te gjesh ngushllim ne arsye te kota edhe pse thelle ne zemren tende do e dish se ishe ti fajtor i fatkeqesise se jetes sime.Gjithqka po e lidhi me hiqin e jetes,asgje ne ket jete s'ka kuptim,as jeta nuk ka kuptim.Pse athua asgje ne ket jete s'ka titull?Edhe jeta edhe dashuria s'kane titull por ta djegin shpirtin e grackat e tyre te percjellin deri ne fund te jetes kurse tymi i grackave te shoqeron edhe ne varr.,,Pse''-ne e jetes e kerkoj neper yje e ato me shikojn me habi.Por prap pres pendimin tend,lutjet e tua,lotet e tu edhe pse dyshoj sepse ti je njeri pa ndjenja e lotet ende jane te panjohura per syte e tu.,,Pse''-pyetje qe shume here ja parashtrojm vetvetes pos ,,sepse''-ne nuk e dim,ajo esht mister i pazbuluar i cili nuk dihet kurr....
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 12:40

Bera gjithcka qe te te harroja Poezi nga un Fiolla.. 723485774

Bera gjithcka qe te te harroja..mundohesha te meresha me cdo gje pervecse te te mendoja ty..por,,e pamundur..u mundova te harroja fytyren tende nga mendja ime..u mundova te harroja shikimin tend qe me tundonte aq shum..u mundova te harroja te qeshuren tende..ate te qeshur qe me beri te dashurohem me ty..u mundova te harroja fjalet e tua qe me mbanin ne jet..u mundova te harroja cdo gje qe ka lidhje me ty..sado qe u mundova te te harroja ty thjesht nuk munda…mendja thonte harroje por zemra kundershtonte…esht kjo qe mban gjalle cdo gje nga ty cdo kujtim tendin..kjo nuk do te harroj kurre edhe pse mendja do ta turteroje duke I then harroje…ti per kte je gjithcka..pa ty kjo do pushoje se rrahuri..pa ty kjo esht bosh…ti je I vetmi qe I jep jete ketij trupi..ti je I vetmi qe I rikthen buzeqeshjen kesaj fytyre…ti je I vetmi qe I shkelqen keta sy…ti je I vetmi qe kjo do,prandaj eja prane meje se larg teje ky shpirt sduron me…....
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 12:43

Mike pergezime per tgjitha keto shkrime i lexova me vemendje shum me moren ne mendime vertet te bukura uroj te jen vetem vargje e jo perjetime nga ti me respekt

Milja...

Wed 9 Jan 2013 - 12:46

PERSERI PER TY SHKRUAJ """"

Poezi nga un Fiolla.. 1284481599

Të shkruaj Ty që ma përvlove shpirtin,të shkruaj ty që ma trondite zemrën,Ty që ta fala gjënë më të shtrenjtë të jetës sime. Jeta me dashuri qenka vetëm dhimbje.E ato dhimbje me diagnozë kanë edhe shërim,por?Ishe si ylli që shkëlqente natën e qetë,derisa ti dole si mjegull e ma morre dritën.A thua,do të ma kthesh përseri?A thua a e dite sa të dashurova,se ishe ngujuar në zemrën time e s'munda të të nxjerr kurr jashtë?Kaluan ditët kur më nuk u ndegjuam.Ato ishin ditët më të mira të jetës sime. Nuk e di pse u ndamë.Për fajin tënd apo për fajin tim?Ndoshta kishim faj të dy?!Sido që të jetë,edhe sot edhe nesër ,edhe gjithëmonë pres përgjigjie.Ti je dhe do të mbetesh dashuria ime e parë dhe e vetme sa të jetoj në këtë botë. Ato ditë me ty ishin parajsa,lumturia e jetës sime që s'deshiroja të ketë fund kurrë.Por, ne u ndam.Aty filluan vuajtjet,aty filluan dhembjet e netët pa gjumë.Pritja dhe lutjet që t'i bëra,s'bën punë dot. Ndoshta këta rreshta të shkruar enkas për Ty,do t'i lexosh edhe ti.Ndoshta jo!Kush e di,,mbase do të të prekin këto rradhë të dala nga zemra.Sikur të kisha parë vetem edhe një herë,sikur ta kisha vetëm edhe një kujtim të vetmin nga ti ndoshta do të qetësohesha e do të prehesha dalëngadalë,por? Shpesh i them vetës pajtohu me fatin,se dashuritë e mëdha nuk realizohen kurr!por zemra është ajo që vendos,e cila të ka mbyllur njëherë brenda e për të dalë sikur s'do të të leshojë kurrë. Të dua dhe vetëm për ty mendoj,dashuria ime e vjetër.Mungesa jote më shkakton agoni,dhembje dhe deshire që të vdes.ti ma more një pjesë të jetës,një kujtim një pjesë të dashurisë,ca lot të mi m'i more dhe ike..
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 12:47

Mile kastrati shkruajti:Mike pergezime per tgjitha keto shkrime i lexova me vemendje shum me moren ne mendime vertet te bukura uroj te jen vetem vargje e jo perjetime nga ti me Milja...

Mile te flm shum disa jan dhe perjetime :sad26:

por gjithsesi jeta vazhdon te flm

Wed 9 Jan 2013 - 12:50

Po mike jeta po vazhdojke sido qe je..kush me mir se nje person i vujtur e kupton tjetrin..

Wed 9 Jan 2013 - 14:14

Mile kastrati shkruajti:Po mike jeta po vazhdojke sido qe je..kush me mir se nje person i vujtur e kupton tjetrin..

Patjeter qe po sdin aj qe ska ra nga dardha se qe esht dashurija e kupton aj kur te humb nje person me vler
per at pa lendime ne dashuri dhe me shum sinqiritet

Wed 9 Jan 2013 - 15:14

Cdo moment e falenderoj Zotin qe te solli ne jeten time,te cilen e mbushe perplote dite te lumtura dhe me shume buzeqeshje ne fytyren time.
Ishe ti qe me bere te kuptoj jeten ashtu sic duhet,qe te shijoje cdo gje te saj te bukur.Prej momentit kur ti u fute ne zemren time,dhe une te mbylla aty pergjithmone,ditet e merzise per mua moren fund.Cdo gje per mua tani ka vulen e lumturise dhe gezimit.Ne jeten time me nuk ka vend per zhgenjim dhe hidherim,sepse kam prane vetes njeriun i cili me bene te ndejehem personi me vleren me te madhe ne bote,te ndjehem personi me i lumtur ne bote.
Cdo fjale e jotja ZOGU me mbushe diten me gjera te bukura,me shtone buzeqeshjen ne fytyre dhe me bene te vazhdoje jeten me shume vullnet...
Cdo mengjes zgjohem me fytyren tende engjellore,dhe po keshtu me ze gjumi ne netet e vona dhe plote erresire te cilat i ndricon vetem ti.
Ke mbushur cdo skute te zemres sime,e cila para se te te njihte ty ishte shume e zbrazet dhe e vetmuar,ke zene vend ne te gjitha endrrat e mija,te cilat e kan larguar ankthin e neteve te gjata dhe plote vetmi.
Cdo rrahje e zemres sime tani eshte vetem per ty,sepse per ty jetoje,dhe ti per mua je jeta vet...je cdo gje me vlere qe kam,je arsyeja pse une zgjohem ne mengjes,dhe deshira qe te me zere gjumi,me shprese se do te te takoje diku ne endrra.
Cdo takim me ty,per mua eshte i shenjte,dhe kujtimet e kohes se kaluar me ty i ruaj me shume xhelozi,diku ne thellesine e zemres sime.Tani qe te gjeta TY cdo enderr e imja eshte bere realitet.
Je dhe do mbetesh deri ne fund te jetes,dhe ne boten tjeter kur te pushojme te marrim fryme,DASHURIA ime e vetme dhe me e madhe....Bukuroshja jote..Fiolla...
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 16:03

te nderthurura plot vlera

Wed 9 Jan 2013 - 23:32

Adhuroj kur te ngre nervat, dhe ti me merr me te mira te me qetesosh, se e di qe e kam nga nervat.
Adhuroj kur te them ik, ti rri aty dhe me pyet 'C'fare ke?'
Adhuroj kur te them s'kam ngrene buke, dhe me thua te ha.
Adhuroj kur jam semure, fillon me ato keshillat sikur te isha nje beb.
Adhuroj kur behesh romantike dhe thua gjithe fjalet e bukura qe te vine ne mendje, dhe i ngaterron duke i thene disa here.
Adhuroj qe kur me sheh te merzitur, var turinjte dhe ti.
Adhuroj kur me shikon si gjen tende.
Une jam gjeja jote. Dhe pse me trup sjam aty, ke shpirtin tim.
Dhe kur ke shpirtin, do kesh gjithcka.
Poezi nga un Fiolla.. 2ryizxt

Wed 9 Jan 2013 - 23:34

Jam une ndryshe apo bota ku jetoj eshte e cmendur...?
Bej une pak, apo njerzit nuk kenaqen me ate qe une mundem...?
Jap une pak, apo njerzit dine vetem te marin e jo te japin..?
Jam une i ftohte, apo askush nuk sillet aq embel sa te me njohi...?
Pres une shume nga njerezit apo jane ata qe nuk japin aq sa duhet...?
Te vazhdoj te them gjithmone te vertetat, apo te genjej...?
Te perdor njerzit apo te perpiqem me forcat e mia...?
Te perdor maska, apo te kem fytyren time edhe nese ate nuk e pelqen askush...?
Epo...ne djall!!! Une jam ky qe jam dhe nuk kam per te ndryshuar per asgje dhe askend ne bote! Nuk do rend pas fjaleve te kota kur e di mire qe jane fjale boshe! Nuk do ti mbaj "Iso" dikujt qe nuk di c'fare thote! Nuk do genjej per te arritur qellimet e mia! Nuk do perdor maska per tu pershtatur me boten! Kush deshiron te me njohi, do ta gjeje rrugen. Une nuk kam per te ndryshuar aspak, do vazhdoj si gjithmone tu jap gjithcka njerzve dhe do behem spektator, do shikoj se si ata i perdorin ato c'ka un jap... Keshtu do kuptoj se cilet jane ata qe ja vlejne vertet dhe do filloj te bej diferencen... Sepse une kam force te riperterihem pas c'do stine dimri... Kam force te qesh pas c'do loti... Kam force te ngrihem pas c'do rrezimi... Kam besim tek forcat e mia...
MUND TE HUMBAS BETEJA, POR LUFTA VAZHDON...
[img]
Poezi nga un Fiolla.. Roseborderopen

Wed 9 Jan 2013 - 23:35

keto poezi me duket i kam ndigjua duku po dhe autori me duket enjoh shum mir

Sat 12 Jan 2013 - 14:28

Kushtrimi4 shkruajti:keto poezi me duket i kam ndigjua duku po dhe autori me duket enjoh shum mir

Autor jam vet un ose i ke pa ndokund ose ka edhe nga keto poezi ne faqe tjera

Sat 12 Jan 2013 - 14:31

vashdim te kenshum me poezii

Sat 12 Jan 2013 - 14:32

flm shum

Sat 12 Jan 2013 - 14:46

fioll shkruajti: flm shum

Fjolla shum tregime apo letra dashurie te bukura koplimente per ju..
po do ishte me mir ta beje titullin e temer Letra dashurie apo te pelqen keshtu ?

Sat 12 Jan 2013 - 14:47

Fiola thuj jo ,,, i vie inat qe i ke me te mira ti se kjo

Sat 12 Jan 2013 - 14:57

E ke gabim gjilanas se un skam inate , perkunderazi me behet qefi qe ka njerz qe shkruajn dhe shprehen ndjenjat e tyre nepermjet shkrimeve un thjesht e sygjerova pastaj eshte mednimi i saj dhe veprimi .

Sat 12 Jan 2013 - 15:44

sinqerisht,me pelqejne keto vlera te fiolaa

Thu 17 Jan 2013 - 14:42

Mendim i bukur me pelqen edhe mua pasi qe sdija ne fillim si te ishte por do jet edhe ashtu me mir ju flm per keshill e inat skemi pse te kemi per njeri tjetrin ne jem njerz dhe duhet te kuptohemi me te mir ju flm shum

Thu 17 Jan 2013 - 14:45

Nje dite nje plak me tha "Kur njeh dike, dhe ky dikush e ben zemren tende te ndaloj per ca sekonda, ki kujdes: ky person mund te jete njeriu me i rendesishem i jetes tende.
Nese syte takohen dhe ka nje drit qe ndricon kur e shikon, ki kujdes: mund te jete njeriu qe po pret qe kur linde.
Nese kur u puthet syte u mbushen me lote, mendo: ka diçka magjike midis jush.
Nese mendimi i pare dhe i fundit i dites eshe per ate njeri, nese deshira per te ndjenjur bashke arrin te shtrengoj zemren, gezohu: qielli te dergoi nje dhurate hyjnore... DASHURIA.
Nese nje dite i kerkoni falje njeri tjetrit per ndonje gabim dhe u kthehet nje perqafim, nje buzeqeshje, nje ledhatim dhe gjestet vlejne me shume se njemije fjale, dorezohu: ju jeni bere per njeri-tjetrin.
Nese eshte i merzitur, nese jeta e ka vrare dhe ti vuan dhimbjen e tije, qan lotet e tije dhe i fshin me dashuri, sa mrekulli. Ai njeri mund te kete besim te ty gjithe jeten.
Nese arrin, me mendimin, te ndjesh eren e njeriut qe do sikur ta kesh afer, dhe mendon se eshte perfekt edhe veshur me bizhame, shapka dhe flok te pakrehura. Nese nuk punon dot gjate dites, teper i emocionuar per takimin qe keni... nese nuk arrin dot te imagjinosh ne asnje menyre nje te ardhme pa ate person, dhe do doje me gjithe shpirt ti ishe pran kur plaket dhe, prap, mendon se do e doje marrezisht edhe keshtu. Nese preferon te vdesesh se sa ta shikosh te iki... atehere do te thote qe dashuria ka hyre ne jeten tende! Eshte nje dhurate."
Pastaj buzeqeshi dhe me tha "Ca njerez dashurohen shume here ne jete, pak duan vertet dhe gjejne nje dashuri te vertet. Ndonjehere e takojne dhe nuk u vene rendesi ketyre sinjaleve, dhe e lene te iki pa e jetuar. Eshte deshira e tyre. Keshtu qe, mos lejo kurre qe marrezirat e çdo dite te bejne te mos shohesh gjene me te bukur ne bote: Dashuria."

Poezi nga un Fiolla.. 148603_506417596057066_229167227_n

Poezi nga un Fiolla.. 148603_506417596057066_229167227_n

Thu 17 Jan 2013 - 14:49

Jam ajo te ciles i dilje perpara cdo dite dhe perplasje shikimet.Jam ajo qe e admiroje ne cdo gje,qe per ty simbolizonte perfekten.Jam ajo vajze qe ti aq shume e deshiroje,ajo te cilen e pe serish dje por ule koken edhe si fole.Jam ajo vajza qe bente sikur se kishte mendjen sa here kaloje ti prane por qe ne fakt verente cdo veprim tendin, edhe kur ktheje koken ne krahun tjeter, edhe kur qeshje pa lidhje sa te me shihje.Jam ajo vajza sot e qeshur qe te del serish para syve cdo dite,ajo vajza qe ti e pe duke buzeqeshur dikur dhe u dashurove me emocionin qe ta dhuron nje buzeqeshje,me syte e mi qe te kerkonin ty ne cdo vend,me fjalet kur kalonim prane njeri tjetrit.Jam ajo vajza te cilen pervidheshe ta shihje fshehurazi,kur vije per te pyetur me qellim per gjerat me te kota vetem e vetem te rrije edhe pak minuta me te.Edhe ja ku eshte ajo serish.Serish rastisi te te dale para syve edhe sot,si cdo dite tjeter.E di takimet me ty,perplasjet e shikimevr jan ber pothuajse te perditshme.Ecen drejt teje si ate dite..e sigurt,e bukur,e huaj per ty serish.Vecse sot ti spo pret me padurim te shohesh buzeqeshjen e saj qe ne mengjes .Sot ti s’do te shohesh ate ne ata sy qe per ty ishin bota dikur.Ajo sot s’po buzeqesh si me pare cdo mengjes,syte e saj s’shkelqejne me.Zemra e saj s’rreh me kur te sheh dhe toka si dridhet nen kembe.Fytyren e ka te zbehte a thua ka dite te tera pa fjetur..buzeqeshja i eshte shuar,ka humbur ti e ve re ,ve re cdo detaj qe mungon tek ajo.s’ka asgje me nga ajo fytyre rrezellitese dhe ajo buzeqeshje e adhurueshme me te cilen e shihje cdo dite.Te kalon prane dhe esenca e saj mbush ajrin..floket shpupuriten rrembimthi nga shpejtesia me te cilen largohet..dhe ja serish te duket si ate dite.ate dite te cilen se harron dot kurre..................Dikush zbret shkallet.eshte serish.....AJO.e sheh portretin e saj teksa buzeqesh me miqte ,ate buzeqeshje qe ta dhuronte ty dikur.Dhe ja te vuri re qe po qendron aty ne kembe para saj,i vetem.e vuri re heshtjen tende qe e vriste sa here te shihte,e vuri re vetmine tende,shikimin tend te ftohte e perules..dhe buzeqeshja iu shua sa te pa.Ishte ky nje mekanizem klasik i saj per te mos u zhgenjyer kurre me.e shmang shikimin tend,prezencen tende,fjalet edhe heshtjen njekohesisht te dhjeterave njerzve qe flasin per ju te dy..dhe ti e dije.e dije sa shume vriste kur dikush permendte emrin tend .e dije sa shume e merrte ate malli,e dije sa shume po mundohej te te harronte,e dije qe s’duhej tashme as ta shihje as ti dilje para por gjithmone keshtu ndodhte.Ajo..te ciles si dije as emrin por u dashurove me syte e saj,buzeqeshjen ,menyren se si e shihte boten,ato mesazhet e embla qe s’mungonin asnjehere,shakate e saj.. ... Ajo qe qeshte shume , ajo qe donte shume por ne te njejten kohe ajo qe tani te dukej ty kaq e pandjeshme , kaq e akullt , kaq egoiste ... me fjalet e saj therrese , ajo qe tani po te lendonte-... Ajo qe po ndryshonte shpesh humorin kaq e menduar , kaq e qeshur , kaq e zgjuar , kaq indiferente , kaq e ndjeshme , kaq egoiste , kaq e dashur .ishte serish ajo, goca popullore e shkolles , nxenesja e mire , por rebele .
Dhe ja shkoi atje ku gjithcka filloi ..dhe ti s’mund ta ndalje veten pa e pare kudo qe ajo shkonte,cfare bente,si buzeqeshte,ishte ende aty .si gjithmone.Kishte dicka qe s’te linte ,qe te terhiqte serish.Por jo ,qe shume vone tashme.dhe ja tek ishin te dy...dy te huaj serish por kete here me kujtime.
Poezi nga un Fiolla.. 597396mw6v92upk0

Thu 17 Jan 2013 - 14:51

Qeke shkrimtare ti pse sme thua

Thu 17 Jan 2013 - 14:53

Interistja shkruajti:Qeke shkrimtare ti pse sme thua

hahhahah kam haruar me te tregu
tash e din

Thu 17 Jan 2013 - 15:09

te lumte mendja dhe pena