Shprehni ndjenjat permes poezise..

First topic message reminder :

Mëmës Shqipëri

E semur jam Nene,
jam e shtrire ne shtrat,
a thua moj Nene
do te ndihem ndonjehere rahat.

Zemra me eshte ndare
me eshte bere copa-copa
ju lutem me ndihmoni
le ta merr vesh ter Evropa.

Mos u merzit Nene
eshte nje semundje qe sherohet
do t'i hap Nene syte
ateher kur vellezerit e motrat e mia ty te bashkohen.

S'dua te jemi te ndare,
njeri ne lindje e tjetri ne perendim
nga ky ankth qe kam
a thua do te kem shpetim.

Nene,e ke pare si shqiptaret festojne ditelindjen tende?
E di qe shume je gezuar
por besen Nene po ta jap
se nuk vdes pa u bashkuar.

Nene ti na linde pa asnje te mete
nuk duam Nene,ty borxh me te mbet
Nga syte,lotet po me rrjedhin gjak
nuk vdes Nene pa te pare ty bashke.

Nene,motra yte te eshte bashkuar,
por e di qe gjumi nuk te merr
se te kane mbetur jashte femijet e tjere.

Ate nate edhe hena u fsheh
me friken se mos gabonte
Nje perqafim te rrembente
Aq shume te deshironte!

Ate nate edhe yjet u fshehen
Verbuar prej bukurise, u ankuan
e prej xhelozise, pluhur yjesh vollen
Me tenden brishtesi u dashuruan!

Po une, ne ç'cep te botes rrija strukur?!
Mbeshtjelle me endrren e fjetur
e grisa mantelin, ate nate....
Treni i jetes fluturimin mori..
Zemer, na pret nje udhetim i gjate...!

UNË JAM PAFAJSIA

(RAMUSH HAJRADINAJT)



Unë jam ky,

ju jeni drejtësia

ndrydhni e shtrydhni

Dosjet e mia

Unë jam pafajsia



Gjiri i popullit

më dha ngrohësi

unë jam shkëndijë

të drejtën e kam në shpirt

Frikën sé dijë



Nuk më trembet syri

nuk më dridhet buza

për shpifje e akuza







Padrejtësi e shtypje

kurrë nuk i deshta

kundër shtypjeve u ngjesha

qëndresë bëra nëpër kreshta



Unë isha UÇK

Dikush më pyet pse?

robërinë e kisha halë në sy

rrugëtoja për Liri



Ishim luftëtarë të mirë

vendin e bëmë të lirë

kur nisëm në vend ndryshime

barra ngarkuen mbi shpinën time



Por jo,nuk dua mjegull

unë vet drita jam

jam biri i paprekur

popullin me veti i kam



Kur më thërret drejtësia



pa hamendëje i rri pranë



nuk kam përse i përdridhem

vet drejtësia jam





Drejtësia mund të vonohet

por kurrë nuk të braktisë

Në njëqind vjetorin e pavarësisë

unë faqebardhë,ndrita,u bëra pishë



Sot me nëntorin njëzet e nëntë

Krenohu o Nënë



unë biri yt çelik

jam në gjirin tëndë

popullin e bëra fisnik



Më ndiqnin për ndonjë krrokamë korbi

që i vrau lakmia,më në fund i vrau Zoti

Por drejtësia mori vendim

të kthehem fytyrë ndritur,në gjirin e popullit tim

Sonte hëna ka humbur shkëlqimin
Ngase n’qiell ka lind një yll
Sonte kam një pikë mbështetje
Nuk jam më i humbur në pyll

Ka shumë yje plotë qielli
Por veç ti për mua ndriçon
Rrugën drejt në zemrën tënde
Pa gabueshëm ma tregon

TË DUA
Ty Lejdina
me pak vargje
desha të të puthë
në faqe.
krejt rastësisht
diku t´kam pa
ejam bërë
si i rënë n´bela
as nuk kam sukses
në punë
as tërë natën
nuk bëjë gjumë.

pse si ndërroj bota ndodhitë?
Sikur t´lindnim për një ditë
por e patëm një fat tjetër
ti më e re,unë më i vjetër.

Mosha s´vënë kufij,t´dashurisë
zemra s´njeh sinjal t´pleqërisë
dhe po mos t´mundje me lëvizë
kurrë për jetë s´tkisha braktisë.

FTESË
A i ndërrojmë rolet?
Veq mallin ta shymim
unë po vi n´vend tëndin
ti eja n´vend timin.

Ti varur për mua
unë varur për ty
dy zemra t´bashkuara
bëjnë botë pa kufij.

Mos u dëmto ti
po dëmtohem unë
të shuhem për ty
se të dua shumë.

Të prekë krahët tu
si flatra pëllumbi
më s´është me rëndësi
le t´më vij dhe fundi.

Vetëm botën tënde
dua të ta njoh
unë po bie viktimë
ti shko e jeto.

Zemër e këputur

Zemër e këputur nga malli
po bëri dikush të talli
bënë mëkat si shpëton dot
as këtu,as n´tjetrën botë.

VETËM TI MË VRET
Rrufe prej qielli që godet
as stuhi,e as tërmet
nuk frigohem që më vret
as puna s´më tretë
as lodhja s´më mundon
as plaga s´më dëmton
as nata pa fjetë
asnjë shtërngatë në jetë
vetëm ti më vret

Une jam mire - ajo tha,
E lumtur,ndihem e lumtur
E lire si nje flutur...
Po ti, ti si je?
Ja ashtu,mire,si ti me le. .-tha ai
duke ikur,ikur
nga lumturia e saj.

DIKU LARG
Ti ne ate skaj
une ne kete skaj
zemrat epshin
nuk e ndajne
jeta qenka sulm i madh
oh e oh,e vaj e vaj.

Do te fal te gjithe mbeshtetjen time,
gjithcka per te cilen ti ke nevoje,
derisa cdo gje e erret te largohet
dhe
ti te ndihesh serisht mir.

MBRËMË
Mbreme me qove leter
s´munda ta lexoj
me ra loti ne te
dhe ma trubulloj
Ç´fare munda t´dalloja
dy zemra te ngrira
njera ishte jotja
tjetra ishte imja.

Per ty zemer po shkruaj,
Per ty zemer po vuaj,
Per ty dhurova dicka te shtrejt,
Por ti nuk e mbajte ate qe ta dhurova..
Ishte Zemra ime qe ty ta dhurova...!

UNË JAM SHUMË LARG

Endem rrëpatem
natën nuk bëjë gjumë
tue mendua për ty
se të dua shumë.

Zemra më dëfton
se ne jemi bashkë
Çdo qast ma kujton
se duhetme t´dashtë


Unë jam larg
shumë larg jam
por në zemrën tënde
nuk e di ku jam.

Ti në zemrën time
qëndron natë e ditë
dashuria jote
më shkon në qdo ind

me kot ti merr vaksine
antidashuri
se e ndertoj poezine
qe flet veq per ty
te rensh ne dashuri

Çdokush ka shifrën e tij...

Kam darkuar me rrënimin tim,
kam ngritur dolli për sukseset e tij.
Kam marrë dhe shumën ma kanë marrë,
më kanë dhënë pa patur nevojë.

Më kanë refuzuar pa më njohur,
e kam pranuar të pranoj ligësinë,
jam dënuar me vetmi
duke më ofruar shoqërinë.

O Diell të lutem mos shko,
ose më merr edhe mua,
ërrësira për disa është qetësi,
për të tjerë...gjyq,
të dënuar në liri.

Më mungon ajo që kam,
nuk mungoj atje ku, duhem, duhet,
gjithçka është kaq e bukur,
ne kaq të trishtë luajmë.

Lulja nuk është më e bukur,
ajo u quajt e çmuar, e shtrenjtë,
aroma veshi një çmim,
ndjenjat paguheshin me parapagim.

Lumturia jote ishte e dëmshme
edhe pse askënd nuk cënonte,
bota e tjetrit kishte rregulla,
me të cilat ti... s'përfaqsoheshe.

I ngjan tragjedisë së natyrës,
por ishte natyra e tragjedisë ku vuajmë,
gjithçka ish kaq e bukur,
ne, as të trishtë, as s'luajmë...

Shkroi: Stop Injorancës

Shifra ime është
shkoj viti i vjetër,erdhi viti i ri
Si të ia bëjë unë i gjori
që kam rënë në dashuri?

NË 21 DHJETOR

Ditën që do prishej bota
desha të shkoj me një mashkull.

E gjetëm fjalën, s`na lodhi,
e lamë si deshëm një orë
ditën që do qe e zezë;
në 21 dhjetor
të vdisnim me dashurinë.

Jo se ne nuk ishim parë
kur bota nuk qe e prishur:
qe dëshira e të dyve
kur s`kishte kohë
për të pritur,
s`kishte kohë për dashurinë.

Ndodhi që bota s`u prish,
te ajo që s`vdes nuk shkuam,
por prapë e lamë një orë:
jo më në ditën e zezë,
Jo në 21 dhjetor,

ditën që do prishej bota
pa leje nga dashuria

bota nuk u prish
për hirrë të dashurisë
që nga aty u nis
një lidhje që ndritë
si pishë...

Buzëve më ngjitesh , edhe pse je
larg
i yti shpirt, kërkon veç
nektar ;
Të vdekurën zemër , e bën ti
të gjallë !

Ah ç'thesar je !
Në kohë e ngecur ,
pluhurin e viteve , njeri dot
s'ta heq '
nuk jam unë i vetmi, që ty të kam gjetur..
I vetmi jam unë ,
që për ty ndihet keq !

S'mundet të të kem ,
unë ty , për së gjalli...

Perënditë duan por nuk dashurojnë !
Prapë më ngushëllon ,
me copëza malli !
Të Qiellit rrugë , të Tokës s'i takojnë ...

Kështu dashurojnë , njerëzit e marrë !
Në Tokë , dashuria , qenka iluzion..
Çudi ! Duam çfarë nuk kemi parë ;
Një tingull në shpirt , realitetin thërrmon !

F.lami.

ne dashuri ka
vetem dy rruge,
po,ose jo
ndryshe mbetemi ne mugë

engjuj,nsa thonë
çka jemi se di
sikur forumistat
janë nda në parti
E të gjithë
kanë rënë
në dashuri

kam nje mall
që më djeg
në buzët tua
me u përpjek
shtatin tënd sikur ngjalë
i them vdekjes,jam i gjallë

asgjë,asgjë
etjen s´mund ma shua
gurrat që më shuajn etjen
janë buzët e tua

qava per ty
sikur femije
kur qeshje ti
te kisha lakmi

Te kerrusin vitet shpinen pa pyetur
e thinjat me rrudhat krijojne kombinim,
dikur shume rruge jete t'kishin mbytur,
tashme te ka ngelur nje i vetem drejtim.

Pa me thuaj, o plak i urte ,
qe me shume se kembet sot shkopi te mban,
nga udhe e gjate e bere , gje te ka ngelur pishman?!

Me pe, e kujtimet larg ndoshta te shpune,
atehere kur ishe i ri.
Asgje s'mund te mbetet pishman- me the,
kur zemra ka ndjere dashuri”!

Gerhard Pregapuca

dhe njeriu lindë
rritet,plaket,vdes
çaste para vdekjes
dashuria,merak do të i mbes

Ne erresiren e kesaj nate.
Vetem yjet me shoqerojne.
Nate e qete !
Qendroj vetem.
E ngrire nga ndjenjat e dashurise.
Por e mbular me jorganin e lumturise.
Hena me bene driten qe ti dikur ma dhe.
Fjalen ''Shkova'' tani e kuptoj pse ma the!!!!

MOS ME FLISNI!

Mos me flisni per dhimbjen e trishtimin
sepse kamarier isha ne Bar-in e loteve
ne cdo porosi kam marre bakshish hidherimin
shije qe mbeti tavolinave mes shishesh e goteve
Mos me flisni per urrejtjen e inatin
sepse i ushqeja dikur keto bisha ne hekura
isha une qe mes kafazeve beja gardianin
shihja babezine e tyre qe copetonte
miresi gjysem te vdekura
Mos me flisni per genjeshtrat e mashtrimin
kam qene klient ne ate bordello te ndyre
sa te verteta kam pare qe me to ne nje shtrat flinin
Produkti???Ca kelyshe hibride pa ngjyre e pa fetyre
Mos me flisni per shpresen dhe endrren
sepse ne te njejten rruge bashke kemi udhetuar
aq shume e aq gjate sa ju fala zemren
Miqte e vetem qe i shoh ne varrimin tim
me lopata ne duar!
Fajin mekatin pendesen te gjithe i kam njohur
dhe tu them te drejten per ta skam shume mall
Ne doni me flisni per dashurine nese vertete ju ka ngrohur
E vetmja e panjohur qe me mbeti vec mit....Nje perralle

Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?
Ti duhet të thuash "jo", që unë të të them "Të dua",
Ky është një dialog filmi.
Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?
Mjafton një ditë e vetme pa ty dhe ndjej vetminë që zgjohet e fle pa kujtuar,
Disa orë larg teje dhe unë dua të të shoh menjëherë, të të përqafoj, të të prek buzët, të të kap flokët, gishtat..
Mjaftojnë disa orë vetëm në një dhomë pa ty dhe më kujtohen mëngjeset, mbrëmjet tona.
Çdo vend, çdo hap, një kujtim akoma më i bukur...
Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?
Orët ikin për t'u afruar nisja
Dhe unë nuk di ç'pjesë tënden të dua më parë,
Nuk gjej fjalët për t'u shtrirë sa më pranë teje,
Për të kërkuar "te lutem mos shko, rri pranë meje, më merr dhe mua" !
Hapi krahët, më përqafo
Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?

Sa më shumë kohë kaluar, unë vuaj
nuk të lë të shkosh!
S'mundem të jetoj në një botë me horizonte të tjera, mijëra kilometra larg
Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?
Të dua !
I ftohti i një mëngjesi, shiu i nje mbrëmjeje
une larg vetëm, i vetëm larg
Vjeshta ende pa ardhur tetori
dhe ne të dy gjithmonë larg
Mjafton një ditë larg teje, një paradite, nje mbasdite
përsëri ndjej dëshirë të vrapoj tek ti
të të pyes diçka, dua të të kem pranë.
Të kam thënë ndonjëherë "Të dua" ?

e bukur shume,e paske pas ne gjep,se shpejt e shkrove

Derisa isha i vetmuar
me vuajtje e lot ne sy
te takova rastesisht
dhe krijova ndenja per ty.
Mirpo ne zemren tende
menjehere mu mbyll porta
kur veq ndenjat e mia
u bene shume te forta.

Te rifilloj dhe nje here,
te ngrihem serish,
Sa fuqi paskam patur,
sa me vete bej habi!!

Te mbledh edhe nje here
copezat e mia,
te pehem e palekundur,
sa mos te me rrezoje dhimbja

Te filloj te qesh,
pas nje te qare te madhe,
Te zbraz ankthin qe kisha,
Qe ne burg me mbante.

Te jem si nje njeri,
qe lind per here te dyte...

më rëntë pika
nuk e dija
çka kish qenë kjo dashuria

Të dashurosh ty,
që je ëndrra ime e vërtetë
Sa e vështirë, por sa bukur,
...ndjehesh në jetë...

Në ç’ëndërr jam futur kaq keq,
që po vuaj e gëzoj,
si të jem një specie e rrallë!?
Jashtë, shi nuk bie...
Dielli ka ngrohur gjithshka,
Veç shpirtit tim që ka mall…

Të dashurosh ty,
Është të bësh luftë me të madhin Zot
Sepse Perëndeshat i do dhe Ai vetë!
Por poezi për ty, Ai nuk shkruan dot...
Ndaj shfrytëzon të mjerët poetë...

Por Unë të dua,
të dua vërtetë!
Ty, që je e madhërishme,
Hyjnore, sa dashuria vetë...

Të dashurosh ty sa vështirë...
Por kështu si të dua unë, ndriçon dhe Qielli
Kështu si të dua unë,
Perënditë heshtin dhe urojnë me gjëmim Dielli...

kur isha femije
gocave ua pata
vënë sherrin
ato nuk vinin
këmbë
e babai
s´ma blinte kerrin

SINFONIA E TAKAVE Skender Rusi

Ai ishte një regjistrues i marrë,
S’kishte zemër në gjoks,kishte disqe!
Jetonte brenda në një kitarë,
Atje e desh dhe varrin kur të vdiste!

Ia dha vetë ate forme sobalkes se tij,
Se atje do flinte me Bet’hovenin e madh!
Se atje do ish dhe zoti Paganin,
Edhe zoti Shubert,edhe zoti Moxart!

Kush tha se keta ishin te vdekur!?
Ai fliste me ta,qeshte,peshperiste!
Brenda kitares se tij vetem e shoqja,
E urdheruar ishte te mos fliste!

Ai behej xhind kur ajo lante pjatat,
Kur kercitja e tyre i futej neper disqe!
Ai i ulerinte kur ia degjonte takat,
Pale kur padashur,ndonjehere ,teshtinte!

Por erdhi nje dite dhe ajo iku ne qiell,
Kitara krisi,muret e saj u cane.
Telat e saj rane mbi Bet’hovenin,
Mbi Moxart e Shubert,mbi te gjithe rane.

Tani ai ve veshin ,jo per te degjuar tinguj,
Po per t’u cmallur me zhurmen e pjatave!
Bet’hoveni?E c’eshte Bet’hoveni,
Para simfonise se embel te takave!?

nuk i dua poezite e gjata
se me to,me iken nata
dua vargje me pak fjale
qe me bejne,te jem krenar

kurr u rrita pak
me hyri vetja ne huj
djemt me vishin pas
sme leojshin rahat

dikur njerit i thash
ik se pot shef aga
sme len me ty te flas
po edhe te me del flaka

ti rrekemi pak balades
ndoshta ja hutojme mendjen ages
mos me mundo me rreshta e vargje
nxito e eja te ne faqe

nuk po guzoj ti rrekem balades
se ti e din sa i tuten ages
po nje perqafin kam me te dhen
e nuk poe e pys askend