Te sakrifikosh per Dashurin!

Te sakrifikosh lumturine tende per lumturine e atij personi qe dashuron ,eshte me te vertete dashuria me e madhe qe ekziston.

po ku e gjeta lumturine une qe tia fal atij qe dua pasi lumturia ne te vertet nuk ekziston vetem e ndiejme ne momente te vecanta e ajo mban shume pak...

.....dashuria mund te sakrifikohet vetem per interesa te atdheut...

Ne kete dite te sotme vetem per familjen mund te sakrifikosh pa asnje fitim, se cdo sakrific ka dhe nje pagese.

Mundet dikush te thote me sakt se cka do te thote fjala sakrific, pra ta definoje me mire perpara se te japim shembuj te pa nevojshem?

Arjani shkruajti:Mundet dikush te thote me sakt se cka do te thote fjala sakrific, pra ta definoje me mire perpara se te japim shembuj te pa nevojshem?

Shembujt gjithmone jan te nevojshem ,po meqe po pyet te them ,te sakrifikosh do te thote te japesh edhe shpirtin tend per dike ose dikush per ty ,mendimi im gjithsesi, jo se ti se di se cfare do te thote.

...sakrifica per jeten ne dashuri eshte reciproke....

Te sakrifikosh, ose me mire, te shkelesh veten tende me te dyja kembet, me deshiren dhe vullnetin e plote tendin, sepse dikush tjeter per ty vlen me shume. Jemi mesuar qe pergjithesisht sakrifica te tilla mbajne mbishkrimin e dashurise, por harrojme se dashuria ka nje koncept shume te gjere dhe jo aq te ngushte sa jemi mesuar ta shohim gjithmone.
Une ne gjithe jeten time, do pranoja te sakrifikoja cdo gje, te humbisja cdo gje, mbase edhe te jepja cdo gje, vetem ne kembim te dickaje, do e beja cdo gje, qe familjes sime, vecanerisht nje personi te familjes sime, mos ti hiqej asnjehere buzeqeshja nga fytyra, kjo fytyre qe ndonjehere me duket si nje fytyre hyjnore qe ngrihet ne mes te erresires, qe mbart shkelqimin dhe driten e diellit per jeten time.
Ky eshte i vetmi rast qe une me gjithe deshire do pranoja te jepja edhe jeten time nese do me kerkohej, ne cdo rast tjeter nuk besoj se do t'ia vlente.

sakrifikon natyrisht per ate qe e meriton dhe njekohesisht ka sakrifikuar edhe ai per ty shume

te sakrifikoj edhe une per ty se te kam shume xhan se ti per mua ke sakrifikuar shume te dua shume

askush nuk sakrifikon per askend...thjesht mllef e fjale boshe flasim ne kete moment

eshte fjale shume e madhe dhe e rende kush nuk e di rendesin me mire mos te flas

foli burri tash..pfff

Te sakrifikosh lumturine tende per lumturine e nje personi qe dashuron..eshte me te vertete dashuria me e madhe qe ekziston...?

se besoj...
nese me duhej te sakrifikoja do e beja vetem per femijet e mi...

Fjala "sakrifice" do te mund te perkthehej si "flijim", por ndoshta e para ka nje domethenie me te sakte, per shkak se ne rrenjen e saj e permban pjesen qe asocion dicka te shenjte ne ate gjuhe qe kan origjine te perbashket me latinishten, ose qe rrjedhin nga ajo. Vete dukuria eshte po aq e vjeter sa edhe shoqeria njerezore, per shkak se ne fillet e veta, cdo shoqeri, kolektivitet apo grup njerezor, e ka pasur kultin te cilit i jane bere flijimet, te cilat me kohe jane bere sipas riteve te caktuara. Librat e shenjet indas "vedat" (ajo qe eshte zbuluar) ne te vertete jane hymne te caktuara qe i permbajne shpjegimit rituale per menyren dhe ceremonine e flijimit(se paku ato qe jane ruajtur). Qellimi i flijimit gjithmone ishte ngjallja e meshires tek Zoti:"Mbi parimin e reciprocitetit te supozuar, midis perendive dhe njerezve- thoshte T. Ling. Adhuruesi, permes priftit, e orientonte fline ne nje altar qe ishte posaqerisht i vendosur nen qiell te hapur, ne ndonje vend qe ishte posaaqerisht i zgjedhur per ate qellim, kurse perendite ia kthenin adhuruesit te tyre me te mirat qe ai kerkonte-fitoren ne lufte, trashegimtarin, rritjen e tufes se kafsheve ose me dicka tjeter, kryesishte me dobi meteriale".
Hebrenjet e vjeter, psh. benin flijimin edhe ne shenje falenderimi apo edhe te meshirimit te Perendise per mekatet ose fajet e adhuruesit. Eshte interesante madje se ne periudhen e vonshme te vedave, brahmanet (prifterinjet e mevonshem budiste) jane zhvilluar si klasa ne vete, ose si kaste e vecant) pikrishte edhe fale ndermjetesimit te caktuar si rit i vecante te flijimit, sepse, vazhdon Ling: ai (dmth. brahmani) ishte i vetmi qe dispononte me dije profesionale te dosmosdoshme per kryerjen me ndergjegje dhe ne menyre te drejte te ceremonialit te flijimit ,sepse konsiderohej qe do te behej kaos nese do kendohej gabimisht qofte edhe pjeseca me e vogel e fjales (faljes), nese behej qofte edhe nje gabim me i vogel ne ndonje veprim gjate ritit. Ata besonin, shton ai ne nje vend tjeter, se do te shkaktohej kaosi po qe se do te behej qofte edhe gabimi mei vogel ne noten apo tingullin e kenges (hymnit), per shkak se besohej qe mireqenia dhe fati i mire vareshin nga nezra, dmth. nga flia. Shenjat paralajmeruese se nuk do te kete bollek ne kafshe ose ushqim e rritnin numrin e flijimeve dhe agresivitetin e luftetarit. Suksesi eventual ne gjueti e nenkuptonte nje fli paraprak dhe keshtu prifterinjet brahmane pasuroheshin vazhdimishte, por kjo gje i thellonte diferencat klasore-te cilat me vone u shenderruan ne sistemin e kastave.(f. 74)
Te krishterimi, por edhe ne islam, eshte e njohur sakrifica e Avramit (Abraham, te islami Ibrahim). Ai, sipas besimit, i kishte afer 100 vjet kur perendia ia fali Sares (gruas se tij, poashtu te vjeter) djalin-Ishajan ( te Islami - Ismailin), por ai nuk u hamend qe ta flijonte per perendine ne rastin kur kete e kerkoi perendia si deshmi per besimin ndaj tij. "Abrahami i besoi premtimit te Perendise dhe per kete Perendia e shpalli te pafajshem"; me pastaj: Ne te vertete, perendia i kishte thene:"Pasardhesit e t'u do te jene te shumte sa jane edhe yjet" (Bibla, letrat e apostujve, f. 207) Kjo e fundit ishte falenderimi ose shperblimi i perendise per gadishmerine e Abrahamit (Hazreti Ibrahimit) qe ta flijoje djalin e tij (perendia ne momentin e fundit nuk e le qe t'ia zbatonte urdherin). Ndersa, simboli me i madh i sakrifices eshte vete Krishti, i cili, sipas dogmes fetare, sic e pame me heret, lejone qe ai te mberthehet ne kryq me qellim te shfajsimit te njerezve, (larjes se mekateve te tyre). Historikisht, ai denohet nga guvernatori romak- Pontie Pilati, ne mbeshtetje te denimit nga shoku i tij, Juda Iskarioti.
Gjithnje ne linjen e ketij rezonimi, nuk me pelqen as kuptimi dhe as vendi qe nder ne i jepet fjaleve :"sakrifice" dhe "simbol". Duket sikur tek ne po perdoren pak si shpesh, e shpesh edhe pa vend!
Pak kush e di se njeriu vete me deshiren e tij nuk sakrifikohet e nuk behet fli. Ate e sakrifikojne te tjeret dhe jo ai veten!
Individi, me fjale te tjera, te institucioni i sakrifices nuk i mbetet asgje tjeter pervec se te zgjedhe menyren e sakrifikimit, te sakrifikohet me dinjitet, duke qene konsekuent me veten, apo duke e humbur edhe kete.


-Komponenta religjioze-

Mr. Ukshin HOTI

per mua nuk ekziston fjala sakrifice...na dhimbset aq jeta sa mos na i mbaj ta bejme kete gje po lerini llafet e teperta o burra

gjithsesi ky shkrimi me shume per kategorin fetare mu duk

Arjana shkruajti:per mua nuk ekziston fjala sakrifice...na dhimbset aq jeta sa mos na i mbaj ta bejme kete gje po lerini llafet e teperta o burra

gjithsesi ky shkrimi me shume per kategorin fetare mu duk

Ky shkrimi ka te beje me temen, por tema gjindet ne vend te pa vend, tek dashuria!!!

Valbona shkruajti:Te sakrifikosh lumturine tende per lumturine e atij personi qe dashuron ,eshte me te vertete dashuria me e madhe qe ekziston.

vetem se permbajtja e temes nuk flet per cdo lloj sakrifice por per ate dashurore prandaj dhe tema esht hapur tek kategoria e dashurise...

sa per temen nuk mendoj se dikush mund te sakrifikohet lehte per dike jo sot por kurr,jan shume te rralla raste te tilla e kur ndodhin ata njerez qe i bejen keto i quajme anormal

Xrisa shkruajti:

Valbona shkruajti:Te sakrifikosh lumturine tende per lumturine e atij personi qe dashuron ,eshte me te vertete dashuria me e madhe qe ekziston.

vetem se permbajtja e temes nuk flet per cdo lloj sakrifice por per ate dashurore prandaj dhe tema esht hapur tek kategoria e dashurise...

sa per temen nuk mendoj se dikush mund te sakrifikohet lehte per dike jo sot por kurr,jan shume te rralla raste te tilla e kur ndodhin ata njerez qe i bejen keto i quajme anormal

Do ishte me mir sikur te ishte titulli sakrific per dashurin, atehere dhe antaret sdo u ngaterronin, simbas titullin qe mban tani i perket sakrifices te pergjithshme sepse askush nuk shkon lart ta shof kete postim qe eshte sqaruar per dashurin , atehere me teper vemendje kur hapeni tema

Sakrific hm eshte nje fjale e madhe qe thojm me fjale por askush apo te pakete e bejn me vepra.

atehere rregullojani titullin mi se tjeter permbajtje e me tjeter kuptim esht hap tema e tjeter per tjeter e marrim ne...gjithssi shkrim i bukur ai i Arjanit se me hoqi ca kureshtje qe kisha