Te vendosim per te tjeret?

Imagjino dike qe vrapon drejt shkaterrimit te vet ne menyre te vetedijshme,e ti e di qe mund ta shpetosh:do ta shpetoje?
Imagjino nje nderhyrje te nje pacienti qe drogohet e kjo gje nuk eshte kompatibel me anestezine,por qe i vjen turp te drogohet e nuk do t'ja thote anestezistit:do t'i rrefeheshe anestezistit?
Njeriu duhet trajtur si subjekt e kurre si objekt.Deri ne cilen grade nje prind duhet te nderhyje ne jeten e femijes,qofte
kjo nderhyrje me aktive deri ne kufijte e moshes adoleshenciale?(Dicka gati e pamundur ne realitet).
A e justifikon ndonje gje nderhyrjen e dikujt vetem sepse vendos ne radhe te pare ate qe ai mendon eshte mire per tjetrin siper asaj qe vete tjetri mendon eshte mire per te?Dhe kjo edhe pse ne te ardhmen "tjetri"do te jete me i lumtur per kete?
Nese do ta konsideronim ne nje plan dinjiteti e lirie te personit,e jo thjesht lumturie,kemi ne te drejte,si te rritur,te vendosim per te
tjeret?

Inspirim i lire nga libri "The Reader" i Bernhard Schlink.

Shume teme interesante ....Une rroj me nje shoqen time ne Athine dhe prinderit e mi gjithashtu po kan shtepin e tyre.Mua me pelqen shume qe prinderit kujdesen per mua dhe me afrojne edhe shume mundesira ekonomike edhe mbeshtetje psikologjike,po kjo nuk do te thot se vendosin ata per mu ,tjeter te kujdesen edhe tjeter te vendosin ata per ty ,jam e lire me komplet kuptimin e fjales edhe me pelqen shume.