Djem… për shtëpi

Siç e shihni, këtu nuk kemi të bejmë me djem të zakonshëm por me tre tipa krejt ekstrem, të cilëve u pëlqen të ekspozohen dhe të tregojnë ndryshueshmërinë që kanë nga të tjerët. Kështu që nuk kanë lënë më tatoo, gozhdë, hekura, tela etj etj pa i “balcamosur” mbi vete. Mirë ditën, por natën si u vete halli këtyre njerëzve?! Imagjinoni një të moshuar të dalë të blej diçka dhe të përballet me një njeri të tillë, ka të ngjarë të pësoj ndonjë infarkt të menjëherëshëm… E çuditëshmja është se nevej prindërit na qortonin për një vath të thjesht të vendosnim në hundë ose kërthizë ( në rastin tim, jo vetëm nuk më lejuan por nga “presioni” psikologjik që pësova nuk kam përdorur kurrë as në vesh… ndoshta jam dhe ndër vajzat e pakta që nuk përdorin bizhu… nejse). Faktikisht, ngaqë koha kalon, nuk ia vlen të jemi shumë puritanë, gjithësesi të mos tejkalojmë dhe kufijtë e normalitetit, nuk besoj se një vath në hunde apo ne vesh ka ndonjë gjë të keqe, por të mbingarkohesh në këtë mënyrë, shkakton pervec shok optik dhe psikologjik…