A rron njeriu vetem ate kohe qe dashuron?

Te gjithe e dime se dashuria eshte nje mjeshtre e perkryer qe na meson te dukemi si nuk kemi qene ndonjehere:e,nganjehere,ne nje cast te vetem,dashuria na nderron edhe zakonet tona...Pra dashuria eshte nje burim i pashtershem mendimesh te thella sa gjithesia,te larta sa qielli dhe te gjera sa rruzulli!Se fundmi une mendoj se kur njeriu dashuron i duket cdo gje qe egziston eshte vetem e tija dhe se ai/ajo e ndjen veten ne qiellin e shtate...pa llogaritur se ne dashuri ka te perpjeta e te tatepjeta...pra duhet te marrim parasysh se jeta na rezervon edhe disfata ne dashuri...atehere themi shpesh se u shua jeta per mua ,si do bej une tani pa miken/un time,c'e dua me jeten e kudi une fjale te tilla qe pervec pesimizmit nuk sjellin gje tjeter...Une dua te di nga ju miq te nderuar se a ini dakort me shprehjen...NJERIU RRON VETEM ATE KOHE QE DASHURON...?Jepni opsionet tuaja!Respekte!