Joshja: Mashtrim apo natyre ?

Desha t'ju pyes se si joshni (ne menyre spontane dhe te pamenduar,natyrshmem se ju ka fal Zoti joshes,apo joshni vetem kur doni vertet te joshni duke vene ne pah cilesi qe me njerez te tjere nuk jua fershellen ti perdorni,pra duke u nisur nga nje qellim)
Dhe akoma : Ju duket gje e keqe te joshesh dike me dinakeri,duke i thene ate qe don te degjoje,duke i treguar pjeset e tua qe mund ti pelqejne,duke u veshur ekzaktesisht si don,duke analizuar "gjahun" dhe duke i dhene ate qe do???
Apo limitoheni te jeni vetvetja(kujdes kjo eshte sakrifice e madhe sidomos per nje femer) dhe jeni me personin qe ju pelqen "te vertete" me cilesite dhe difektet?


p.s:Une kam shpikur nje teori.Kur njof dike qe me intereson bej te pamunduren qe ti tregoj gjithe difektet e mia,po i pelqeva edhe me difektet dmth se eshte burri i duhur.Ah,deri tashi nuk ka funksionu me asnjeri,po une nuk merzitem

element natyror tek njeriu

Mashtrim.

Hehehe
Une mendoj se ka nje kategori te rralle femrash qe joshin gjithsesi,jane natyrale,te kendshme,simpatike,te deshirueshme.
Kategoria qe mbetet,shumica,behet joshese vetem ne kushte te caktuara :
1.Kur ka ndonje takim galant me dike qe vertet e ben te ndjehet mire dhe ne ate rast na shkelqejne syte,jemi joshese nga lumturia qe perhapim
2.Kur vendos te joshesh dike dhe luan me armet e tua me te mira duke per dorur "strategji"(e urrej kete fjalen )

Pyetja eshte :Eshte e drejte te joshesh dike sepse ti vendos keshtu,pa lene gjerat te rrjedhin natyrshem,duke krijuar artificialisht rrethanat per kapjen e gjahut???

natyrore tjeter se si e perdorim ne qellimi i saj kur e bejme..