Tetë gënjeshtrat e nënës sime

Nëna ime jo gjithmonë nuk e ka thënë të vërtetën . . . më ka gënjyer tetë herë në momentet e rëndësishme të jetës!

Nga: Dr. Mustafa Akkad

Nëna ime jo gjithmonë nuk e ka thënë të vërtetën... më ka gënjyer tetë herë në momentet e rëndësishme të jetës!

Tregimi fillon me lindjen time. Kam lindur si djalë i vetëm në një familje tejet të varfër . . . aq të varfër saqë nuk kishim ushqimin e mjaftueshëm. Në raste të rralla ndodhte që të kishim pak oriz në shtëpi . . . Nëna përgatiste shujtën e thjeshtë dhe gjithmonë pjesën e saj të pjatës e hidhte në pjatën time duke thënë: "Ha biri im, unë nuk jam e uritur."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E PARË

Kur u rrita pak, nëna ime pasi përfundonte punët e shtëpisë, shkonte te lumi që gjendej afër shtëpisë, duke shpresuar se do të zinte ndonjë peshk, që unë të kisha ushqim të shëndetshëm dhe të zhvillohesha sikur fëmijët tjerë. Me një rast, falënderoj Allahun, arriti t'i zë dy peshq. Nxitoi në shtëpi dhe përgatiti dy peshqit dhe i vendosi para meje. Duke parë se unë me shije e haja peshkun tim, ajo vendosi edhe peshkun e saj në pjatën time duke thënë: "Biri im, ja edhe këtë peshk timin, sepse ti e di që unë nuk e dua peshkun."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E DYTË

Koha kalonte dhe erdhi momenti që unë të hyja në shkollë. Meqë nuk kishim pasuri që unë të shkollohem, nëna hyri si shitëse te një tregtar i pasur. Një natë të ftohtë dhe me shi, nëna më tepër u vonua në punë.

I brengosur dola nga shtëpia ta kërkoja. E vërejta duke ardhur me një torbë të rëndë të rrobave në dorë. E thirra: "Nënë, eja në shtëpi, është vonë dhe ftohtë." Ajo buzëqeshi dhe tha: "Biri im, unë nuk jam e lodhur."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E TRETË

Erdhi koha e provimeve të shkollës. Edhe pse ishte vapë e madhe, ajo dëshiroi të vinte me mua në shkollë. Dielli përcëllonte tokën, ndërsa sipërfaqja e rërës avullonte nga nxehtësia. Hyra në shkollë, ndërsa ajo mbeti duke pritur në oborrin e shkollës. Kur përfunduan provimet, dola nga shkolla e ajo më priti me përqafim amënor, mbushur me dashuri dhe mëshirë. Në dorë mbante një lëng të ftohtë që e kishte blerë për mua. Kur fillova ta pija, e ktheva kokën dhe vërejta atë, nga balli i saj rridhnin pika djerse.

Ia ofrova gotën duke thënë: "Nënë, pi edhe ti pak", ndërsa ajo tha: "Biri im, vetëm ti pije, unë nuk kam etje."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E KATËRT

Pas vdekjes së babait tim, nëna jetoi një jetë të vështirë si e vejë. Mbi supet e saj mbajti tërë përgjegjësinë për udhëheqjen e shtëpisë, thjeshtë duhej të kujdesej për çdo gjë. Jeta ishte vështirësuar, dhe shumë shpesh ishim të uritur. Pranë shtëpisë sonë jetonte xhaxhai im, njeri i mirë, shpesh na sillte ushqim por edhe ai ishte i varfër. Fqinjët kur panë që gjendja ynë ishte e papërballueshme, këshilluan nënën e cila ishte ende e re, të martohej për dikë që do ta ndihmonte. Mirëpo, nëna ime refuzoi këtë këshillë duke thënë: "Unë nuk kam nevojë për dashuri."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E PESTË

Pasi përfundova fakultetin, hyra në një punë me pagë të mirë në një firmë dhe vendosa ta marr përsipër kujdesin e shtëpisë.

Meqë shëndeti i nënës ishte dobësuar, nuk mund të punonte si shitëse rrobash, filloi të shesë perime në treg. Kur nuk mundi më tej të punonte, unë ndava pjesën nga paga ime dhe ia dhashë asaj, ndërsa ajo i refuzoi duke thënë: "Biri im, ruaji të hollat, unë kam mjaft për vete."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E GJASHTË

Vazhdova shkollimin e mëtejmë dhe shumë shpejtë u bëra magjistër. Paga ime u rrit edhe më shumë. Firma gjermane më ofroi një punë të mirë në Gjermani. U gëzova pa masë dhe fillova të ëndërroja për jetën e re të lumtur. E ftova nënën të vinte të jetojë me mua, por ajo refuzoi duke më thënë: "Biri im, unë nuk jam mësuar me jetë luksoze."

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E SHTATË

Koha kalonte, nëna ishte plakur dhe shumë shpejtë u sëmur nga karcinomi malinj. Në ato momente në mes meje dhe nënës sime të dashur ishin shumë shtete. I nevojitej përkujdesja e dikujt. I lashë të gjitha dhe u ktheva në shtëpi. Nënën e gjeta në shtrat.

Kur më pa, u mundua të buzëqesh. Zemra mu copëtua, sepse ishte e molisur. Nuk ishte më ajo nëna që e kam njohur . . . Lotët më shkonin rrëke nëpër fytyrën time, por edhe tani ajo u mundua të më ngushëllojë duke thënë: "Biri im, mos qaj, unë nuk kam dhembje!"

KJO ISHTE GËNJESHTRA E SAJ E TETË

Pasi që tha këto fjalë, mbylli sytë dhe më nuk i hapi kurrë.

Secili që kënaqet me begatinë e prindërve të gjallë, u këshilloj:

Ruani këtë begati para se të pikëlloheni për humbjen e saj.

Secilit që ka humbur nënën e tij të dashur, e këshilloj:

Gjithmonë kujto sesa ka sakrifikuar për ty.

Lute Allahun që ta falë dhe mëshirojë.