Bomba atomike në Hënë: Plani sekret i SHBA-ës

Në një intervistë, fizikani Leonard Reiffel zbulon detajet e një programi sekret bërthamor amerikan për të hedhur bomba atomike në Hënë. I përfshirë gjithashtu edhe Carl Sagan.


-Shtetet e Bashkuara kishin plane për të shpërthyer bomba atomike në Hënë. Kjo është ajo që ka zbuluar në një intervistë Leonardo Reiffel për shtypin amerikan Daily Mail dymbëdhjetë vjet më parë.

Tema rikthehet për të ngritur polemika në një distancë të madhe nga ato vite të Luftës së Ftohtë: kjo ishte në gjysmën e dytë të viteve '50 dhe U.S. Air Force u kishte besuar Reiffel dhe kolegut të tij të ri Carl Sagan, një projekt me emrin e koduar "A119" për të studiuar mundësinë e kryerjes së testeve bërthamore në sipërfaqen e satelitit tonë natyror.

( Foto, Edward Teller, një nga mbështetësit e parë të shpërthimeve bërthamore në Hënë.)

Data e pritshme për testin e parë ishte në vitin 1959. Pastaj, një rrjedhje informacioni shkaktuar nga Sagan, i cili kishte folur për projektin në fjalë në një aplikimin të tijin për një bursë, “hodhi në erë” programet e ushtrisë amerikane. Por si është e vërteta?

Studimet shkencore, objektivat ushtarake
E vërtetë është para së gjithash një dokument i datës 19 qershor 1959 dhe i titulluar "A Study of Lunar research Flights” shkruar nga Leonard Reiffel për "The Air Force Special Weapons Center", qendra kërkimore e ushtrisë për armët jokonvencionale. Në atë kohë, Reiffel punonte për "The Illinois Institute of Technology", ku ai ishte zëvendës president. Raporti, thuhet, ishte “unclassified”.

Ai ishte në fakt një studim i një natyre shkencore, siç thuhet në abstraktet (përmbledhjet) : "Detonime bërthamore në afërsi të Hënës janë konsideruar në këtë raport së bashku me informacionin shkencor që mund të merret nga këto shpërthime".

Çfarë donte të zbulonte?

Është e njohur se, për të analizuar në brendësi të Tokës, shkencëtarët përdorin valët sizmike të prodhuara nga tërmetet natyrore, ndonjëherë kur janë kryer teste bërthamore nëntokësore, shpërthimet atomike. Një gjë të tillë, arsyetuan, fizikanët do të përdorej në hënë. Para se astronautët e misionit Apollo të mund të instalonin mbi sipërfaqe dridhjet, mënyra e vetme për të studiuar brendësinë e satelitit tonë natyror sipas tyre do të ishte të shpërthente bomba atomike mbi të.

Por në studim nuk harrohej aspekti ushtarak. Pas të gjithash, një bombë mbi Hënë ose në orbitën e saj do të jetë një shfaqje e rëndësishme e forcës, një paralajmërim për Bashkimin Sovjetik.

Viti është i rëndësishëm: jemi në vitin 1959 dhe dy vjet përpara sovjetikët kishin lëshuar satelitin e parë artificial, Sputnik. I ashtuquajturi "efekti Sputnik" përkthehet në SHBA në një shqetësim të thellë për kapacitetet hapësinore sovjetike. Si një lloj shpate moderne e Demokleut, Sputnik kalonte vazhdimisht mbi kokat e tyre duke i kujtuar amerikanëve se Bashkimi Sovjetik mund të godiste territorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në çdo moment.

Reagimi i qeverisë amerikane ishte një përshpejtim i fortë pikërisht në zhvillimin e programit bërthamor dhe të raketave.

Dhe çfarë do ishte më e mirë si përgjigje për sovjetikët se shpërthimi i një bombe bërthamore në hënë?

Në kohën e Luftës së Ftohtë dhe në vrapin drejt hapësirës, një reflektim i tillë nuk stononte aspak.
Lojra (bërthamore) të ndaluara

Pse, atëherë, projekti nuk u realizua? Sipas Richard Rhodes, një nga studiuesit kryesorë të politikës bërthamore sot në Stanford, fituesi i çmimit Pulitzer për librin e tij monumental “Shpikja e bombës atomike në vitin 1959”, Shtetet e Bashkuara nuk do të kenë pasur kapacitetet teknologjike për të nisur një rakete bërthamore në hënë.

Është e vërtetë se në atë vit amerikanët ishin të pajisur me raketa balistike, dhe ishin të aftë për të arritur orbitën e Tokës, por nuk ishin ende në gjendje për të arritur orbitën hënore. Kjo aftësi, në të vërtetë, u zhvillua vetëm në mesin e viteve '60. Ndoshta, U. S. Air Force do ta ketë kuptuar këtë.
kosova.info

Në një intervistë, fizikani Leonard Reiffel zbulon detajet e një programi sekret bërthamor amerikan për të hedhur bomba atomike në Hënë. I përfshirë gjithashtu edhe Carl Sagan.


Uashington, 2 dhjetor 2012 NOA-Shtetet e Bashkuara kishin plane për të shpërthyer bomba atomike në Hënë. Kjo është ajo që ka zbuluar në një intervistë Leonardo Reiffel për shtypin amerikan Daily Mail dymbëdhjetë vjet më parë.

Tema rikthehet për të ngritur polemika në një distancë të madhe nga ato vite të Luftës së Ftohtë: kjo ishte në gjysmën e dytë të viteve '50 dhe U.S. Air Force u kishte besuar Reiffel dhe kolegut të tij të ri Carl Sagan, një projekt me emrin e koduar "A119" për të studiuar mundësinë e kryerjes së testeve bërthamore në sipërfaqen e satelitit tonë natyror.

( Foto, Edward Teller, një nga mbështetësit e parë të shpërthimeve bërthamore në Hënë.)

Data e pritshme për testin e parë ishte në vitin 1959. Pastaj, një rrjedhje informacioni shkaktuar nga Sagan, i cili kishte folur për projektin në fjalë në një aplikimin të tijin për një bursë, “hodhi në erë” programet e ushtrisë amerikane. Por si është e vërteta?

Studimet shkencore, objektivat ushtarake
E vërtetë është para së gjithash një dokument i datës 19 qershor 1959 dhe i titulluar "A Study of Lunar research Flights” shkruar nga Leonard Reiffel për "The Air Force Special Weapons Center", qendra kërkimore e ushtrisë për armët jokonvencionale. Në atë kohë, Reiffel punonte për "The Illinois Institute of Technology", ku ai ishte zëvendës president. Raporti, thuhet, ishte “unclassified”.



(Foto: Leonard Reiffel, sot 85 vjeç)

Ai ishte në fakt një studim i një natyre shkencore, siç thuhet në abstraktet (përmbledhjet) : "Detonime bërthamore në afërsi të Hënës janë konsideruar në këtë raport së bashku me informacionin shkencor që mund të merret nga këto shpërthime".

Çfarë donte të zbulonte?

Është e njohur se, për të analizuar në brendësi të Tokës, shkencëtarët përdorin valët sizmike të prodhuara nga tërmetet natyrore, ndonjëherë kur janë kryer teste bërthamore nëntokësore, shpërthimet atomike. Një gjë të tillë, arsyetuan, fizikanët do të përdorej në hënë. Para se astronautët e misionit Apollo të mund të instalonin mbi sipërfaqe dridhjet, mënyra e vetme për të studiuar brendësinë e satelitit tonë natyror sipas tyre do të ishte të shpërthente bomba atomike mbi të.

Por në studim nuk harrohej aspekti ushtarak. Pas të gjithash, një bombë mbi Hënë ose në orbitën e saj do të jetë një shfaqje e rëndësishme e forcës, një paralajmërim për Bashkimin Sovjetik.

Viti është i rëndësishëm: jemi në vitin 1959 dhe dy vjet përpara sovjetikët kishin lëshuar satelitin e parë artificial, Sputnik. I ashtuquajturi "efekti Sputnik" përkthehet në SHBA në një shqetësim të thellë për kapacitetet hapësinore sovjetike. Si një lloj shpate moderne e Demokleut, Sputnik kalonte vazhdimisht mbi kokat e tyre duke i kujtuar amerikanëve se Bashkimi Sovjetik mund të godiste territorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në çdo moment.

Reagimi i qeverisë amerikane ishte një përshpejtim i fortë pikërisht në zhvillimin e programit bërthamor dhe të raketave.

Dhe çfarë do ishte më e mirë si përgjigje për sovjetikët se shpërthimi i një bombe bërthamore në hënë?

Në kohën e Luftës së Ftohtë dhe në vrapin drejt hapësirës, një reflektim i tillë nuk stononte aspak.
Lojra (bërthamore) të ndaluara.

Pse, atëherë, projekti nuk u realizua? Sipas Richard Rhodes, një nga studiuesit kryesorë të politikës bërthamore sot në Stanford, fituesi i çmimit Pulitzer për librin e tij monumental “Shpikja e bombës atomike në vitin 1959”, Shtetet e Bashkuara nuk do të kenë pasur kapacitetet teknologjike për të nisur një rakete bërthamore në hënë.

Është e vërtetë se në atë vit amerikanët ishin të pajisur me raketa balistike, dhe ishin të aftë për të arritur orbitën e Tokës, por nuk ishin ende në gjendje për të arritur orbitën hënore. Kjo aftësi, në të vërtetë, u zhvillua vetëm në mesin e viteve '60. Ndoshta, U. S. Air Force do ta ketë kuptuar këtë.