Te huaj jemi...

Te huaj jemi ne prej kohesh
C'ish per t'u thene eshte thene
Si guret qe zene vend ne toke
Ne jete vend ne kemi zene.


Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur
Te gjitha rruget edhe shtigjet
Si dy qytete mesjetare
Me mure,heshta dhe me pirgje.


Por naten,kur i lodhur truri
Portat i mbyll me qetesi
Ti gjen nje shteg dhe futesh brenda
Nje shteg qe vetem ti e di.


Pastaj si neper rrugica parqesh
Shetet mes cirkovolucionesh
Hyn neper endrra i shkujdesur
Fanitesh,qesh,ma ben me dor.


Por kur mengjesi ze afrohet
Nis shqetesohesh befas ti
Dhe heshturazi del perjashta
Nga shtegu,qe vec ti e di.


E dita vjen.Rrjedh prap jeta
Dhe ne te dy si dhe me pare
Te ftohte rrime e te pamposhtur
Si dy qytete mesjetar.

NJERIU

Nuk e di çfarë `ka njeriu,
si një ditë nuk është një tjetër.
Shkon e nuk e di ku shkon..
mban në dorë dhe një copë letër......

Shkruan ,.. nuk e di se ç`shkruan..
më thërret , kur ka një tjetër..!
Ecën dhe kthehet sërish..
me pëllëmbë mat e .. jo me metër.!

Flet dhe nuk e di çfarë`thotë..
qesh e qan sa të fryjë era.
Vjen në krye të oxhakut..
pastaj befas , del tek dera..

E...j...njeri po të thërras ,
në je... lypës a zotni.
Qendro përballe kësaj jete. ,
bëj durim ndaj je ... njeri…!