Historia e nje vajze pa baba…

Nje vajze e vogel shkonte dhe vinte nga shkolla vete, ne kembe.

Moti, ne ate dite kishte qene me te vertete i paqendrueshem. Rete e erreta paralajmeronin nje shtrengate te furishme. Vetetimat dukeshin sikur do ta canin krejt qiellin.

Nena e vajzes se vogel ndihej e shqetesuar. Nuk priti me, por mori leje nga puna dhe u nis me makine te merrte vajzen e saj nga shkolla.



Diku ne mes te rruges, e shikon vajzen e saj qe po kthehej e vetme ne shtepi.

Sa here qe vetetinte, vajza ngrinte koken lart dhe buzeqeshte. Perseri, pak me tej vetetiu, dhe vajza e vogel ngriti koken lart dhe buzeqeshi.



Nena iu afrua dhe kurioze e pyet. Po, perse sa here qe vetetin ndalon, e ngre koken lart dhe buzeqesh?

Po perpiqem te dukem e bukur, tha vajza. Zoti eshte duke me bere fotografi dhe kete foto do ia jape babit ne parajse. . .