Eshte dashuria qe e shkateron njeriun apo kontravese eshte?

Pra, sipas meje mendoj që njeriu është vetëm një gjysëm pa dashuri dhe po e pati dhe dashurinë kompletohet dhe bëhet 1 i plotë.Shpesh herë dashuria është një gjë shumë e madhe për njeriun që nuk mund të krahasohet me asgjë tjetër, pasi dashuria të jetë ngjitur në majat më të larta, ndodh që ajo shkatërohet dhe njeriu në këtë rast dëshpërohet shumë dhe mund të të shkatëron jetën bashkë me të.

Jemi ne njerëzit që e shkatëron veten duke dështuar, duke humbur çdo gjë, duke qenë të zhgënjyer etj., duke mos i dhënë vetes kurajo që çdo gjë do shkojë mirë dhe do vazhdojme më tujte sikur të na vjen.

Pra, është njeriu ai që shkatëron dashurinë apo është dashuria që e shkatëron njeriun?


Shpresoj që do tju pëlqejë kjo temë pak sa filozofike dhe pres mendimet tuaja.

Une mendoj se ne kemi ngateruar pasionin, epshin, nevojen, deshiren me dashurine.

Dashuria ekziston ama se di a ka prej tyre qe e kane ate.

Mendoj se dashuria nuk e shkateron njeriun, . Se dashuria eshte pjese e njeriut, dhe ne te njejten kohe pasioni, epshi, nevoja, deshira, interesi e shkaterojne dashurine pra vet njeriun. Pa mare parasysh cili ( vajza apo djali ).

Mendoj se dashuria nuk e shkateron njeriun, . Se dashuria eshte pjese e njeriut, dhe ne te njejten kohe pasioni, epshi, nevoja, deshira, interesi e shkaterojne dashurine pra vet njeriun. Pa mare parasysh cili ( vajza apo djali ).[/quote]

...Per mendimin tim ju e keni perkufizuar sakte,dhe kjo nuk ka pse komentohet me...