DITËT TONA-CIKËL POETIK NGA SHABAN CAKOLLI

RRUGA JONË

Rruga jonë,rrugë e vështirë
në mendëjen tonë


Në shiqimet tona
terrim syshë




në sytë tanë
dëshira,me kufizim perdesh

shprehëjet tona
të zëra në fyt

në dashurinë tonë
vetëm emri yt

DËSHIRA IME

Ti je dëshira ime
në çdo kënd
mbaj mallin tënd

Ti je dëshira ime
e çiltër
në çdo libër

Ti je dëshira ime
e mprehtë
në çdo rreth

Ti je dëshira
e shtigjeve të mia
në çdo rrugë

Ti më mënë dritë
në çdo mugë
kujdes,mos më bënë
ndonjë kurthë.

DITËT TONA


Ditët tona
vjedhin kohët
herë ngrohët
herë ftohët

Nuk ndalen
ditët tona
herë të vyshkura
herë të njoma

Jetë e projektuar
herë këngë e gëzuar
herë shtatore
e rrëzuar


Herë plot vrull
e shëndet
herë plogështi
amulli e zbehtë

herë vendnumëro
herë,nisë
ose më mallko
ose,vish petkun e dashurisë.

PËRSE MË RRI STRUKUR?

Përse më rri ashtu strukur
oj e bardha e bukur
më e bardhë se bora
provoj të tërheq
më ngrihet dora
Përse më dridhë tërmet
mallin tim të shenjtë
as nuk më pretas nuk më vret
jeta po më bëhet terr
ose më merr,ose më hedh
ndryshe vdes dy herë
e shpirti rrugë nuk merr
as në tokë,as në qiell.

KODI IM

Kodi im
nuk është,rrush vreshtës
në te përmbyllen
veprat e së vërtetës
pa ndershmëri
se gjenë kush
çelësin e tijë
dëshira ime
në te,të futesh ti.

ZJARR DASHURIE

Në çdo ind
në çdo fije
më djeg zjarr
dashurie

Nuk ha,nuk pi
jeta më është bërë
mugë
nuk flej,zgjuar rri
jam bërë si kaqubë

Në një këthinë
qëndroi si shkabë
vështroj në stufë
zjarri digjet flakë
e mora një grumbull prush
e mbylla në shuplakë
e shtrydha me mëllef
u shua,s´mbeti asnjë gacë

Eh,i bëra pyetëje vetës
e pyeta vetën vet
çfar krijese jam
që as zjarri s´më djeg?!

Më pas ashtu i zjarrt
ika rashë në shtrat
Ti kur më u kujtove
çdo ind më ndizej flakë
atëherë kuptova
vuajtëjet e mia
se më shumë se zjarri
të djeg dashuria.