INTERVIST ME LAHI BRAHIMAJN NGA SHQIPONJA E GJAKOVËS

Fri 24 Jun 2011 - 15:30

________________________________________
INTERVISTË ME LAHI BRAHIMAJN NGA SHQIPONJA E GJAKOVËS, ISH-SHEF I DREJTORISË SE FINANCAVE PRANË SHTABIT TË PËRGJITHSHËM TË UÇK-së DHE ANËTAR I SHTABIT TË PËRGJITHSHËM TË UÇK-së

"TAHIR ZEMAJ ËSHTË MARRË VESH ME NJERËZIT E KAZERËMËS SE USHTRISË JUGOSLLAVE NE PEJË PER TU TËRHEQUR MBI BJESHKËT E STRELLCIT"

Jeni ndër themeluesit e UÇK-së për Rrafshin e Dukagjinit. Kur i keni pasur kontaktet e para me UÇK-në dhe nie kë keni kontaktuar?
Pas fillimit të rezistencës në Jabllanicë, data 9 mars 1993, Ramush Haradinaj e dërgon vëllain tim, Nazmiun, që të bisedojmë rreth formimit të një grupi të armatosur, i cili do të dilte në mbrojtje të kë tij fshati, po qe se do të kishte nevojë edhe fshatrave të tjera. Pastaj unë i ftova disa njerëz më të besueshëm në odën time, ku ishim edhe unë e vëllai im, Nazrniu. Të ftuarit ishin Xhevat Zeneli, Hysen Brahimi. Me atë rast u morëm vesh që sa më parë t`i marrim armët që do të na i sillte Rarnushi apo Nazmiu. Në muajin slatatar të vitit 1994, vëllai im, Nazmiu, sjell tre automatikë, tre snajperë dhe një mitraloz të lehtë, disa pjesë rezervë dhe municione për këto armë si dhe municione për grupet guerilje të UÇK-së që vepronin në Prishtinë. Në muajin nëntor 1994, përmes Nazrniut dhe Ramushit, mora kontaktet e para nie Shtabim e Përgjithshëm të UÇK-së.
Kur e keni kryer aksionin e parë gueril?
Pas vënies së kontaktit me Shtabin e Përgjithshëm, detyra ime ka qenë koordinimi i njësiteve guerilje në Rrafshin e Dukagjinit me,

njësitet e zonave të tjera. Ndër aksionet e para të miat që vlen të përmendet është ai i 11 shtatorit 1 9 9 7 mbi stacionin e policisë në fshatin Çallapek të Pejës. Me këtë datë ishte paraparë që në shkallë Kosove, ne orën 24.00, të kryheshin aksionet në mbi 11 stacione. Të gjitha aksionet u kryen ashtu si ishin paraparë, ndërsa të nesërmen mjetet e informacionit serb lajmërojnë se sulmet u kryen në 12 vende. Vendi i 12 ishte Kijeva, të cilin Mujë Krasniqi e sulmoi në mesditë, nie të dëgjuar lajmin për sulmet në 11 stacionet. Në këtë aksion mbi stacionin e policisë në Çallapek kemi marrë pjesë: unë, Naser Brahimi dhe Nazmi Brahimi. I kemi sulmuar me dy mortaja dhe me breshëri kallashnikovësh. Po këtë stacion e kemi sulmuar edhe më 13 tetor 1997. Në këtë sulm kemi marrë pjesë unë, Naser, Hamëz dhe Miftar Brahimaj. Në vitin 1996 kam marrë pjesë edhe në sulmin mbi staeionin e Kliçinës, me Murtë Zenelin, tani dëshmor, Sokol Ismajlin, Hajdar Ahmetin dhe Xhevat Zenelin. Sipas përgjimit rë radio-lidhjeve, që i përgjonim në valët e stacioneve përkatëse, në çdo sulm forcat policore serbe kanë pasur humbje në njerëz, gjë që vërtetohej të nesërmen me tërbimin e tyre ndaj popullatës shqiptare.
Shtëpia jote ka qenë një ndër bazat e UÇK-së. Dihet se kontribut të veçantë ka dhënë edhe nëna Juaj, Aza Brahimaj. Kush është strehuar në shtëpinë Tuaj?

Në shtëpinë time në Jabllanicë, tani Shqiponjë, janë strehuar Ramush Haradinaj, Hashim Thaçi, Kadri Veseli, Rexhep e Sylejman Selimi, Xheladin Gashi, Daut Haradinaj, Luan e Shkelzen Haradinaj, Mujë Krasniqi, Rasim.Kiçina, Ismet Jashari Kumanova, Fehmi e Xhevë Lladrovci, Ilir- Konushevci, Abedin Rexha-Sandokani.
Edhe ku keni luftuar?
Kam marrë pjesë në betejën e Rahovecit, në betejat e Jabllanicës, në Sukë të Cermjanit, në Kralan, Këpuz, Çeskovë, Grabanicë, në Lug të Bunarit, në Gllogjan, Lumbardhë, Broliq etj.
Çka do të veçonit nga këto luftime?
Pas ofensivës së shtatorit të vitit 1998, kur në drejtim të fshatit Jabllanicë ishin nisur diku rreth 130 automjete të motorizuara nga drejtimet e Sukës së Cemnjanit, Kralan, Këpuz, Çeskovë, Grabanicë, ndërsa ne pritnim të na vinin në ndihmë ushtarët e brigadës "Adrian Krasniqi", e cila ishte vendosur në Baran. Ne nuk e dinim se Tahir Zemaj, Nazif Rarnabaja, Rrok Berisha, Fadil Hadergjonaj etj. ishin marrë vesh jo vetëm që të mos na ndihmonin, por edhe të fshehnin diku armatimin e rëndë apo edhe ta hedhnin në rrugë dhe të tërhiqeshin përtej Bjeshkëve të Strellcit, pa e njoftuar Shtabin e Përgjithshëm dhe Komandën e Zonës. Me këtë veprim të tyre, pra si pasojë e kësaj tradhtie, shumë ushtarë duke qenë ende të papërgatitur mirë, mbesin në mes të rrugës, kurse një pjesë e madhe e ushtarëve nga Dukagjini shkojnë me ta. Këtu ishte përhapur një lajm i rremë gjoja se Ramushi, bashkë me shumë eprorë të tjerë, kishin ikur një ditë më parë në drejtim të bjeshkës së Strellcit, gjë që nuk ishte e vërtetë, sepse ne qëndruam edhe me ata pak ushtarë, duke u riorganizuar e strukturuar deri në fitore.
Cilët janë njerëzit më të merituar për Rrafshin e Dukagjinit që dhanë kontribut në Luftën Nacionalçlirimtare?
Në radhë të parë janë të gjithë dëshmorët, pastaj invalidët e kësaj lufte, kurse nga të gjallët komandanti Ramush Haradinaj me vëllezër, Bujar Haradinaj, Nazmi Brahimi, Paton Mehmeti, Agron Kryeziu, Alush Agushi, Azem veseli dhe shumë të tjerë që rrokën armët në dorë për ta çliruar Kosovën.

Cili ka qenë momenti më i vështirë i juaji gjatë luftës ?

Momenti më i vështirë për mua ka qenë kur në Baran mora lajmin nga eprori Nazif Ramabaja se Tahir Zemaj është marrë vesh me njerëzit e kazermës së ushtrisë jugosllave në Pejë për t'u tërhequr mbi Bjeshkët e Strellcit dhe kur mora lajmin e konfirmuar se Tahiri ishte larguar duke i dhënë urdhër edhe Ramabajës të tërhiqej së bashku me të gjithë ushtarët që komandonte. Me mua aty ka qenë edhe Alush Agushi, i cili i tha Ramabajës: "°A je i vetëdijshëm se çka po bëni. Kjo është tradhti". Kurse ai u përgjigj: "Unë pranoj çfarëdo urdhrash që më jep komandanti im Tahir Zemaj dhe ai le të japë llogari".