Një jetë i papunë

Në fund të vitit
2010 numri i të papunëve në Shqipëri ishte zyrtarisht sipas Institutit
të Statistikave 143 mijë vetë. Këta janë persona, të regjistruar në
zyrat e punësimit, të cilat kërkojnë punë, por që nuk mund të gjejnë një
të tillë.

Krahasuar me vitin 2001 numri i të
papunëve është ulur në total vetëm me 37 mijë vetë ose gati 3700 vet në
vit. Por përtej ritmeve shumë të ulëta të reduktimit të papunësisë, të
dhënat e INSTAT vënë në dukje edhe një problem tjetër jo të vogël me
tregun e punës në Shqipëri, atë të papunësisë afatgjatë.

Një person quhet i papunë afatgjatë, nëse ka më shumë se 1 vit i
regjistruar në zyrat e punësimit. Sipas të dhënave më të fundit zyrtare,
2 në tre të papunë, janë afatgjatë. Dhe ky është një tregues që në vite
nuk ka patur asnjë përmirësim dhe ka mbetur në shifra të njëjta e madje
me tendenca përkeqësimi krahasuar me vitet e para të tranzicionit.

Përqindja e lartë e papunësisë afatgjatë sinjalizon sipas ekspertëve dy
probleme. Së pari se ekonomia nuk krijon vende të reja pune, por vetëm
sa kompenson ato që mbyllen. Dhe së dyti ata që janë të papunë duken të
destinuar të mbeten të tillë për shumë kohë, pa të ardhura dhe në
kufijtë e varfërisë. Ky fakt mbështet edhe nga një e dhënë tjetër.
Shanset për punësim në Shqipëri janë të lidhura ngushtë me arsimimin.

Por sipas ”Open Delta Albania”, projekt i fiancuar nga SOROS, më shumë
se 97.4 për qind e të papunëve aktualisht janë me arsim tetëvjecar ose
të mesem dhe vetëm 2.6 për qind e tyre kanë kryer arsimin e lartë. Kjo
do të thotë se për shumicën e tyre, gjetja e një pune nuk do jetë e
lehtë.

e po tash kushi ka fajet ne kete mes?